Ἀποφθέγματα καὶ κατορθώματα τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου ἐκ τοῦ Γεροντικοῦ. Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

 Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

17. Ἡ πραγματικὴ ἀκτημοσύνη Πολλοὶ ποὺ ἐπιλέγουν τὴν μοναχικὴ ζωὴ (Παρθενία, ὑπακοή, ἀκτημοσύνη) ἀντιμετωπίζουν τὸν πειρασμὸ νὰ διατηρήσουν μερικὰ περιουσιακά τους στοιχεῖα γιὰ τὶς μελλοντικές τους ἀνάγκες.
Αὐτὸ ὅμως οἱ ἀρχαῖοι ἀββάδες τὸ ἀπέρριπταν, γιατὶ τὸ θεωροῦσαν μεγάλο ἐμόδιο στὴν κατὰ Χριστὸν πορεία τῶν μοναχῶν. Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ ἀντίδραση τοῦ ἀββᾶ Ἀντωνίου, ὅταν τὸν ἐπισκέφτηκε ἕνας ἀδελφός, ποὺ εἶχε ἀπαρνηθεῖ τὸν κόσμο, ἀλλὰ εἶχε κρατήσει ἕνα μικρὸ μέρος ἀπὸ τὴν περιουσία του.
Ὁ ἀββᾶς μόλις τὸ ἔμαθε, τοῦ εἶπε: «Πήγαινε στὸ γειτονικὸ κεφαλοχώρι, ἀγόρασε κρέας, καὶ τύλιξε μὲ αὐτὸ τὸ σῶμα σου καὶ ἔλα πάλι ἐδῶ.
Ὁ ἀδελφὸς ἔκανε ὅτι τοῦ εἶπε ὁ ἀββᾶς. Ὅταν γύριζε ὅρμη- σαν σκυλιὰ καὶ πουλιά, γιὰ νὰ φᾶνε τὸ κρέας καὶ καταξέσχισαν τὸ σῶμα του.

Ὁ θρησκευτικὸς τουρισμός. Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

 Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Πολύς λόγος γίνεται τελευταῖα ἀπὸ τοὺς ἁρμόδιους ὑπουργοὺς ἀλλὰ καὶ τοὺς ὑπεύθυνους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὸν θρησκευτικὸ τουρισμό, ὁ ὁποῖος, ὅπως ἰσχυρίζονται, πρέπει νὰ ἀναπτυχθεῖ περισσότερο προκειμένου νὰ αὐξηθοῦν οἱ προσκυνητὲς καὶ ἐπισκέπτες στὰ ἐκκλησιαστικὰ μνημεῖα τῆς Πατρίδας μας.
Καὶ κατ᾽ ἐπέκταση νὰ αὐξηθοῦν τὰ οἰκονομικὰ ὀφέλη. Μάλιστα μερικοὶ προοδευτικοὶ καὶ κοσμικόφρονες Μητροπολίτες εἶναι πρόθυμοι νὰ δεχτοῦν καὶ ἀλλοδαποὺς Ὀρθοδόξους μοναχοὺς σὲ διάφορα μοναστήρια τῶν περιφερειῶν τους, γιὰ νὰ γίνουν στὴ συνέχεια προορισμοὶ τῶν ὁμόδοξων τουριστῶν ἀπὸ ἄλλες χῶρες.

Διδαχαὶ Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου

6. Ὄχι ἀρρωστημένη θρησκευτικότητα Συχνά διαπιστώνουμε ὅτι μερικοί ἄνθρωποι πού βρίσκονται κοντά στήν Ἐκκλησία ἔχουν ἀρρωστημένη θρησκευτικότητα. Δέν ἐκτιμοῦν σωστά οὔτε τίς ἀρετές τους οὔτε τίς ἁμαρτίες τους.
Παγιδεύονται στίς προσωπικές τους ἐκτιμήσεις καί αὐτό γιατί δέν ἔχουν ἔμπειρους πνευματικούς.
Ὁ ἅγιος Πορφύριος διευκρίνιζε σχετικά: «Ὁ χριστιανός πρέπει νά ἀποφεύγει τήν ἀρρωστημένη θρησκευτικότητα: τόσο τό αἴσθημα ἀνωτερότητος γιά τήν ἀρετή του, ὅσο καί τό αἴσθημα κατωτερότητος γιά τήν ἁμαρτωλότητά του.
Ἄλλο πρᾶγμα εἶναι τό κόμπλεξ (σύν ολο ἀπωθημένων καί ἔντονα φορτισμένων συναισθηματικά ἰδεῶν, ἐπιθυμιῶν καί παρορμήσεων) καί ἄλλο ἡ ταπείνωση· ἄλλο ἡ μελαγχολία καί ἄλλο ἡ μετάνοια».

* * * 

Ἀντίστασις εἰς τοὺς Οἰκουμενιστάς. Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Στην ἐποχή μας, ὅπου σχεδὸν ὅλα ἔχουν χάσει τὴν ἱερότητά τους καὶ μεταβάλλονται μὲ μεγάλη εὐκολία, γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν ἐφήμερες πολιτικὲς σκοπιμότητες, εἶναι ἀνάγκη οἱ συνειδητοὶ Ὀρθόδοξοι νὰ ἀγρυπνοῦν στὰ θέματα τῆς πίστεως καὶ νὰ ἀρνοῦνται κάθε ἐπικοινωνία μὲ τοὺς ἑτερόδοξους.
Νὰ ὑψώνουν φωνὴ διαμαρτυρίας καὶ νὰ διατυπώνουν τὴν ἄποψή τους, χωρὶς νὰ ὑπολογίζουν ὅτι ἐνδεχομένως ἡ στάση τους αὐτὴ θὰ ἐνοχλήσει τοὺς μεγαλόσχημους οἰκουμενιστές. Ἐκεῖνοι ποὺ ὁμολογοῦν τὴν πίστη τους στὸ Χριστὸ μένουν ἀνεπηρέαστοι ἀπὸ τὶς ἀπειλὲς καὶ τὶς διώξεις.

Τὸ μεγάλο ἁμάρτημα τῶν οἰκουμενιστῶν. Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Οἱ κοσμικοί ἄνθρωποι κάθε φορά, ποὺ γίνεται δημόσιος λόγος γιὰ τὴ δραστηριότητα τῶν οἰκουμενιστῶν προκειμένου νὰ ἑνωθοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι, οἱ Παπικοὶ καὶ οἱ Προτεστάντες, συμφωνοῦν καὶ μάλιστα ἐπικαλοῦνται καὶ τὴν ἀγάπη, ποὺ δίδαξε ὁ Χριστός.
Πρόκειται προφανῶς γιὰ πλάνη, τὴν ὁποία ἔντεχνα καλλιεργοῦν διάφοροι ἐκκλησιαστικοὶ καὶ πολιτικοὶ παράγοντες. Γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως κανένας δὲν διαφωνεῖ. Μακάρι κάποια στιγμὴ νὰ πραγματοποιηθεῖ.
Ἡ πίστη, ὡστόσο, εἶναι μία καὶ τὸ περιεχόμενό της δεδομένο καὶ μὴ ἐπιδεχόμενο ἀλλοιώσεις μὲ διάφορες προσθαφαιρέσεις.

Θαυμαστὰ γεγονότα ἀπὸ τὰς πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Θαυμαστὴ ἀποφυλάκισις τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου(ιβ΄ 1-19). Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Οἱ πρῶτοι χριστιανοί ζοῦσαν πάντα μέ τό ἐνδεχόμενο τοῦ διωγμοῦ. Γνώριζαν τό πάθος τῶν Ἰουδαίων καί τήν ἔχθρα τῶν εἰδωλολατρῶν. Δικαιώματα δέν εἶχαν. Κάθε ἄνθρωπος τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας εὔκολα τούς κατηγοροῦσε καί τούς ὁδηγοῦσε στή φυλακή μέ συνοπτικές διαδικασίες καί τούς καταδίκαζε σέ θάνατο, εἴτε μέ λιθοβολισμό εἴτε μέ ἀποκεφαλισμό εἴτε μέ ἄλλους φρικτούς τρόπους.
Συνήθως οἱ καταδικαστικές ἀποφάσεις τῶν βασιλέων καί ἀρχόντων λαμβάνονταν μέ βάση τίς ἐπιθυμίες τοῦ λαοῦ καί ὄχι τή δικαιοσύνη.
Εἶναι χαρακτηριστική ἡ περίπτωση τοῦ βασιλιᾶ Ἡρώδη, πού ἄρχισε τό διωγμό τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἀποκεφαλίζοντας πρῶτα τόν ἀπόστολο Ἰάκωβο, τόν ἀδελφό τοῦ Ἰωάννου καί ἀφοῦ εἶδε ὅτι αὐτό ἄρεσε στούς Ἰουδαίους, συνέλαβε καί τόν Πέτρο καί τόν ἔριξε στή φυλακή, τοποθετώντας εἰδική φρουρά νά τόν φυλάει, τέσσερις ὁμάδες, ἀπό τέσσερις στρατιῶτες ἡ καθεμία, μέχρι νά τόν φέρει σέ δημόσια δίκη.

Τὰ δόγματα καὶ αἱ παραδόσεις. Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Πολλές φορὲς παρατηροῦμε στὴν Ἐκκλησία φαινόμενα ἀποκαρδιωτικά, τὰ ὁποῖα θὰ ἀποφεύγονταν ἐὰν οἱ πρωταγωνιστές τους (συνήθως μεγαλόσχημοι κληρικοί) σέβονταν τὶς παραδόσεις καὶ εἶχαν εὐαισθησία ἀπέναντι στὰ ἀπὸ αἰῶνες καθιερωμένα.
Δυστυχῶς, τὸ κοσμικὸ φρόνημα καὶ ἡ ἀδιάκοπη τάση ἐκσυγχρονισμοῦ εἶναι οἱ κύριες αἰτίες τῆς κακοδαιμονίας.
Κληρικοὶ ποὺ δὲν ἔζησαν μέσα στὴν παράδοση, ἀλλὰ μετὰ τὴ χειροτονία τους ἀναγκάστηκαν νὰ τὴν ἀκολουθήσουν, τηρώντας τοὺς ἐξωτερικοὺς τύπους, νιώθουν ἄβολα καὶ ἐπιδιώκουν ἀλλαγές, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι κάτι καλύτερο θὰ προκύψει στοὺς ἴδιους καὶ στὸ ποίμνιό τους.

Θαυμαστὰ γεγονότα ἀπὸ τὰς πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Ἡ μεταστροφὴ τοῦ Σαύλου (θ΄ 1-24). Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ἡ Ἐκκλησία ἔχει πολλούς μεγάλους Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι προτοῦ νά γνωρίσουν τό Χριστό ἦταν μεγάλοι ἁμαρτωλοί. Τό πνευματικό τους ἔργο δέν εἶναι εὔκολο νά ἐκτιμηθεῖ, γιατί ὑπερβαίνει πολλές φορές τίς ἀνθρώπινες δυνάμεις.
Οἱ μεγάλοι Ἅγιοι εἶχαν τή θεία δύναμη καί μποροῦσαν νά ξεπερνοῦν τά ποικίλα ἐμπόδια καί τούς σκληρούς πειρασμούς. Κορυφαῖο παράδειγμα ὑπῆρξε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἀπό σφοδρός διώκτης τῆς Ἐκκλησίας ἔγινε μέγας ἀπόστολος!
Ἡ μεταστροφή του ἐντυπωσιάζει καί ἀκτινοβολεῖ. Τήν περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς στίς Πράξεις, μέ τρόπο λιτό καί χωρίς ἐξάρσεις. Τό μεγάλο γεγονός εἶναι συμπυκνωμένο σέ λίγους στίχους. Ἄς δοῦμε πρῶτα τά ἀρνητικά τοῦ Σαύλου. Ὅταν γινόταν ὁ λιθοβολισμός τοῦ διακόνου Στεφάνου, οἱ μάρτυρες κατηγορίας, πού θά ἔρριχναν πρῶτοι τίς πέτρες, ἀπέθεταν τά ροῦχα τους στά πόδια ἑνός νεαροῦ πού λεγόταν Σαῦλος (ζ΄ 58), ὁ ὁποῖος ἐπικροτοῦσε τή θανάτωση τοῦ Στεφάνου.

Ἀλήθεια καὶ ψεῦδος. Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

 Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Εἶναι ἀρετὴ νὰ μπορεῖ κανεὶς νὰ μιλάει γιὰ τὴν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων καὶ ἰδιαιτέρως τῆς πίστεως, χωρὶς νὰ καλύπτει πτυχές της. Νὰ μιλάει γιὰ τὴν ἀλήθεια, ἀδιαφορώντας γιὰ τυχὸν ἀντιδράσεις καὶ νὰ ἀρνεῖται τὸ ψεῦδος προκειμένου νὰ οἰκονομήσει διάφορες καταστάσεις καὶ νὰ ἀποφύγει ὀξύτητες.
Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, ποὺ κατέχουν κάποια θέση, συχνὰ ἐπιλέγουν τὸ συμβιβασμὸ μεταξὺ ἀλήθειας καὶ ψεύδους, δημιουργώντας σοβαρὰ προβλήματα.
Τὸ φαινόμενο δὲν εἶναι σπάνιο καὶ στὴν Ἐκκλησία. Ἡ προσπάθεια νὰ ἀμβλύνονται οἱ ἀντιθέσεις καὶ νὰ ἀποφεύγονται οἱ ἀντιδράσεις, ὁδηγεῖ τοὺς κληρικούς, ἰδίως τοὺς μεγαλόσχημους, σὲ ἀπαράδεκτους συμβιβασμούς.Ὅμως μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ δὲν λύνονται τὰ προβλήματα καὶ οἱ δυσάρεστες καταστάσεις συνεχίζουν νὰ ὑπάρχουν, ἀκόμα καὶ σὲ πνευματικὰ θέματα. Ὁ ὑπέρμαχος τῆς ἀλήθειας μένει ἀνεπηρέαστος ἀπὸ πιέσεις, ἀπειλές, ἀλλὰ καὶ δῶρα ποὺ τοῦ προσφέρουν οἱ πονηροὶ ἄνθρωποι τοῦ ψεύδους.

Ἀντίδρασις εἰς τοὺς οἰκουμενιστάς. Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

 Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ἡ δημόσια ἀντίδραση στὶς πρωτοβουλίες καὶ δραστηριότητες τῶν οἰκουμενιστῶν ἐπικρίνεται ἀπὸ μερικοὺς πνευματικοὺς μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι, ἀφοῦ πρωτοστατεῖ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ὅλοι εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ δεχόμαστε μὲ ἐμπιστοσύνη τὶς ἐπιλογές του καὶ νὰ μὴ τὶς ἀμφισβητοῦμε, γιατὶ εἶναι μεγάλη ἁμαρτία!
Ἐξάλλου ποιοὶ εἴμαστε ἐμεῖς μπροστὰ στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶ τὴ Σύνοδό του; Γιὰ τοὺς πνευματικοὺς αὐτοὺς ὁ ἔλεγχος εἶναι κατάκριση καὶ ἡ ἀντίδραση καὶ διαφωνία ἀνεξήγητη ἐμπάθεια. Χωρὶς νὰ ἐξετάζουν τοὺς λόγους καὶ τὶς πράξεις τῶν οἰκουμενιστῶν, θεωροῦν δεδομένο ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο πάντα ἐνεργεῖ θεοφιλῶς καὶ καθένας, ποὺ ἀντιδρᾶ εἶναι ἀσεβὴς καὶ ἐπικίνδυνος.

Ἄνθρωποι μὲ ἔμμονες ἰδέες. Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Συχνὰ συναντοῦμε στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἄτομα ποὺ ἔχουν ζῆλο καὶ ζητοῦν ἀπὸ τοὺς κληρικοὺς διευκρινίσεις γιὰ θέματα πίστεως. Στὴν πρώτη γνωριμία σοῦ δημιουργοῦν τὴν αἴσθηση ὅτι εἶναι ἁγνοὶ καὶ καλοπροαίρετοι καὶ ἄρα ἀξιέπαινοι.
Γρήγορα ὅμως ἀποκαλύπτονται. Ἡ ἐπιμονή τους σὲ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα πράγματα καὶ ἡ ἄρνησή τους νὰ δεχτοῦν τὸν πνευματικὸ λόγο ἑνὸς κληρικοῦ, ποὺ θὰ τοὺς ὁδηγήσει στὴν κατὰ Χριστὸν ζωή, ἀκυρώνει τὴν πρώτη ἐντύπωση. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἀρέσκονται νὰ συζητοῦν μόνο γιὰ τὶς ἰδέες τους καὶ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὰ πνευματικὰ θέματα, ὅπως εἶναι ἡ καταπολέμηση τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν καὶ ἡ ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν. Δὲν κατανοοῦν τὴν ἀξία τῆς ταπείνωσης, τῆς προσευχῆς, τῆς ἀγάπης, τῆς μετάνοιας κ.λπ.
Ἔχουν διαμορφωμένη γνώμη γιὰ ὅσα ὑποκριτικὰ ρωτοῦν καὶ στοχεύουν νὰ τὴν προβάλλουν καὶ στοὺς ἄλλους. Εἶναι ἀμετάπιστοι καὶ ἀκολουθοῦν τὸ δρόμο τῆς καταστροφῆς, ἀφοῦ ὁ διάβολος τοὺς ὁδηγεῖ στὴν αἵρεση καὶ τὴ φαυλότητα. Χρειάζεται μεγάλη προσοχὴ ἐκ μέρους τῶν κληρικῶν.

Διαστρεβλωταὶ καὶ φωτοσβέσται. Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

 Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Δέν λείπουν καὶ στὴν ἐποχή μας οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ λαϊκοὶ θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι στὴν προσπάθειά τους νὰ ἐμφανιστοῦν σύγχρονοι καὶ μοντέρνοι, αὐθαιρετοῦν σὲ θέματα πίστεως καὶ χριστιανικῆς διδασκαλίας. Ἀφαιροῦν ὅ,τι δὲν τοὺς ἀρέσει ἢ ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ σύγχρονη νοοτροπία τῶν κοσμικῶν ἀνθρώπων καὶ προσθέτουν ὅ,τι δικαιολογεῖ τὴ χαλάρωση τῶν ἠθικῶν ἀρχῶν, ἰδίως σὲ θέματα σαρκικῶν ἀπολαύσεων καὶ φιληδονίας.
Τοὺς βλέπεις νὰ συζητοῦν δημοσίως, ἀκόμα καὶ στὴν τηλεόραση καὶ νὰ διατυπώνουν ἀπαράδεκτες θεωρίες, οἱ ὁποῖες στηρίζονται σὲ ἐπιστημονικὰ δεδομένα καὶ ὄχι στὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου.

Θαυμαστὰ γεγονότα ἀπὸ τὰς πράξεις τῶν Ἀποστόλων (5ον)

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση 

 Σίμων ὁ Μάγος (η´ 9–24) Ὁ διάκονος Φίλιππος, “ἀφοῦ κατέβηκε ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα σὲ κάποια πόλη τῆς Σαμάρειας, κήρυττε στοὺς κατοίκους της ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας. Ὁ κόσμος ὅλος μὲ μία καρδιὰ πρόσεχε αὐτὰ ποὺ ἔλεγε ὁ Φίλιππος, ἀκούγοντάς τον καὶ βλέποντας τὰ θαύματα ποὺ ἔκανε.
Γιατί ἀπὸ πολλούς, ποὺ εἶχαν πνεύματα δαιμονικά, αὐτὰ ἔβγαιναν φωνάζοντας μὲ δυνατὴ φωνὴ καὶ πολλοὶ παραλυτικοὶ καὶ κουτσοὶ θεραπεύτηκαν. Ἔτσι, στὴν πόλη ἐκείνη ἔγινε μεγάλη χαρά» (η΄5-8). Σὲ αὐτὴ τὴν πόλη ὑπῆρχε ἀπὸ καιρὸ ὁ Σίμων, ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἐπεδίωκε τὴν προβολή του στὸ λαό, κάνοντας διάφορα μαγικὰ τεχνάσματα, ποὺ ἐντυπωσίαζαν καὶ ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, τὸν ἀκο- λουθοῦσαν καὶ ἔλεγαν ὅτι «αὐτὸς εἶναι ἡ μεγάλη δύναμη τοῦ Θεοῦ» (η΄10).

Σταθεροὶ εἰς τὴν παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας. Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

  Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΟΙ κοσμικοὶ ἄνθρωποι εὔκολα ἐπαινοῦν τοὺς κληρικούς, ποὺ βάζουν νερὸ στὸ κρασί τους, ἔχουν τὶς ἴδιες μὲ ἐκείνους ἐπιλογὲς καὶ ἀδυναμίες καὶ δὲν κάνουν πνευματικὸ ἀγώνα. Αὐτούς, ποὺ κουβεντιάζουν γιὰ διάφορα θέματα, ἄσχετα μὲ τὴν πίστη καὶ τὴν Ἐκκλησία, ποὺ ἔχουν συνήθεια νὰ καπνίζουν, νὰ πίνουν, νὰ σαχλαμαρίζουν, νὰ λένε ἀνέκδοτα, νὰ ξεφαντώνουν σὰν τοὺς λαϊκούς, νὰ σέρνουν πρῶτοι τὸ χορὸ στὰ πανηγύρια καὶ ποτὲ νὰ μὴ διαφωνοῦν μὲ τοὺς ἁμαρτωλούς, ἀλλὰ ἀντίθετα νὰ τοὺς ἀκολουθοῦν, «γιατὶ καὶ αὐτοὶ ἄνθρωποι εἶναι» καὶ ἄρα ἐπιτρέπεται νὰ ζοῦν κατὰ τρόπο κοσμικό.

Θαυμαστὰ γεγονότα ἀπὸ τὰς πράξεις τῶν Ἀποστόλων (4ον). Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

Τὰ θαύματα τῶν Ἀποστόλων (ε´ 15-16) 

 Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Τὸ κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων εἶχε εὐρύτατη ἀπήχηση στὸ λαό. Ὑπῆρχε ὅμως πάντα ὁ κίνδυνος νὰ ἀμφισβητηθεῖ καὶ νὰ συκοφαντηθεῖ ἀπὸ τοὺς φανατικοὺς Ἰουδαίους, γι᾽ αὐτὸ ὁ Χριστὸς ἐπέτρεψε νὰ συνοδεύεται ἀπὸ πλῆθος θαυμάτων, τὰ ὁποῖα πιστοποιοῦσαν τὴν ἐκ Θεοῦ ἀποστολὴ τῶν μαθητῶν του καὶ προκαλοῦσαν τὴν κατάπληξη τοῦ λαοῦ ὅτι πρόκειται γιὰ θεία ἐπέμβαση.
Οἱ Ἀπόστολοι μὲ τὸ κήρυγμα, τὰ θαύματα καὶ τὸν ἐξαίρετο χαρακτήρα τους ὁδηγοῦσαν «πλήθη ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν» στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλὰ κι ἐκεῖνοι, ποὺ δὲν πίστευαν, τηροῦσαν ἀπέναντί τους στάση σεβασμοῦ καὶ τιμῆς καὶ τοὺς ἐγκωμίαζαν. Ἔβλεπαν ὅτι ἦταν ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, κάτι ποὺ φαινόταν ἀπὸ τὴ βεβαιότητά τους ὅτι μποροῦσαν νὰ κάνουν θαύματα. Γι᾽ αὐτὸ «ἔφερναν τοὺς ἀσθενεῖς τους στὶς πλατεῖες καὶ τοὺς ξάπλωναν σὲ κρεβάτια καὶ φορεῖα, γιὰ νὰ πέσει πάνω σὲ κάποιον ἀπ᾽ αὐτοὺς ἔστω καὶ ἡ σκιὰ τοῦ Πέτρου ὅταν περνοῦσε. Καὶ ἀπὸ τὶς πόλεις ποὺ ἦταν γύρω στὴν Ἱερουσαλὴμ συνέρρεε τὸ πλῆθος, φέρνοντας ἀρρώστους καὶ ἄλλους, ποὺ τοὺς βασάνιζαν πονηρὰ πνεύματα· κι ὅλοι αὐτοὶ γιατρεύονταν».

Περὶ ὑποκρισίας. Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

 Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση 

Πληγή στὸ σῶμα τῆςἘκκλησίας καὶ αἰτία πολλῶν δεινῶν εἶναι ἡ ὑποκρισία, ποὺ διακρίνει πολλοὺς κληρικούς, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς χριστιανούς. Πρόκειται γιὰ μιὰ κατάσταση, ἡ ὁποία εἶναι ἀπαράδεκτη, ἀφοῦ ἐμφανίζειὡς θεοφιλὲς ἐκεῖνο, ποὺ εἶναι ἁμαρτωλὸ καὶ κατακριτέο.
Ἡ ὑποκρισία προϋποθέτει ἀσέβεια πρὸς κάθε τί ἱερό, ἀλλὰ καὶ θρασύτητα. Ὁ ὑποκριτὴς εἶναι ἐρείπιο πνευματικά, θέλει ὅμως νὰ ἀπολαμβάνει τὶς τιμὲς καὶ τὰ ἐγκώμια τῶν ἄλλων γιὰ «ἀρετές», ποὺ ὑποκριτικὰ ἐμφανίζει.Ἡπαρουσία του ἀνάμεσα σὲ γνωστοὺς εἶναι ἰδιαίτερα ἐνοχλητική. Οἱ περισσότεροι τὸν ἀνέχονται μὲ ἐπικριτικοὺς ψιθύρους καὶ δὲν νιώθουν κοντά του εὐχάριστα.

Πνευματικὰ ἄνθη Μεγάλου Βασιλείου (10ον) κγ´. Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

Οἱ πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας Κάθε φορὰ ποὺ ἡ Ἐκκλησία διατυπώνει μὲ παρρησία τὴ διδασκαλία της καὶ ὑποδεικνύει στὸ λαὸ τὸ ὀρθόδοξο ἦθος, μιὰ μερίδα ἀνθρώπων, ποὺ ἔχουν κάποιο ἀξίωμα ἢ κατέχουν κάποια θέση, ἀντιδρᾶ. Δὲν θέλουν νὰ εἶναι παρούσα ἡ Ἐκκλησία στὴ ζωή τους.
Δὲν ἀνέχονται τὸν ἔλεγχό της καὶ δὲν τῆς ἀναγνωρίζουν τὸ δικαίωμα νὰ δρᾶ ἐλεύθερα καὶ νὰ ἐπηρεάζει τὸ λαό. Γι᾽ αὐτὸ καὶ συχνὰ ἐντείνουν τὴν πολεμική τους προκειμένου νὰ μειώσουν τὸ κῦρος της καὶ εἰδικότερα τὴν ἀξιοπιστία τοῦ λόγου της. Ἔτσι ἐνεργοῦν καὶ οἱ αἱρετικοὶ γιὰ νὰ γίνονται πειστικότεροι ἀπὸ τοὺς ἀνυποψίαστους καὶ χαλαροὺς περὶ τὴν πίστη συνανθρώπους τους. Αὐτὸ συνέβαινε πάντα.
Ἡ ἐμπειρία τοῦ παρελθόντος εἶναι χρήσιμη καὶ γιὰ τὸ παρόν. Ὁ Μ. Βασίλειος ἀπευθυνόμενος στοὺς ἐπισκόπους τῆς Δύσης προκειμένου νὰ βοηθήσουν τὶς Ἐπισκοπὲς τῆς Ἀνατολῆς, οἱ ὁποῖες ἀντιμετώπιζαν τὴ φοβερὴ μάστιγα τοῦ ἀρειανισμοῦ, σημειώνει:

Ἀνυπόστατοι φῆμαι. Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση 

ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ κυκλοφοροῦν διάφορες φῆμες, γιά ἐπικείμενα δεινά. Συνήθως προέρχονται ἀπό εὐφάνταστους χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἀποδέχονται τό «ὁ σκοπός ἁγιάζει τά μέσα». Ἔχουν τήν ἐσφαλμένη ἄποψη ὅτι μέ τήν καλλιέργεια τοῦ φόβου στούς ἀνθρώπους θά τούς ὁδηγήσουν στό δρόμο τοῦ Θεοῦ.
Τελικά πετυχαίνουν τό ἀκριβῶς ἀντίθετο. Οἱ ἐπικίνδυνοι αὐτοί «προφῆτες» λοιπόν παρακολουθοῦν τά διάφορα γεγονότα, πού συμβαίνουν στόν κόσμο καί τά ἐμφανίζουν ὡς προοίμια μεγάλων συμφορῶν, πού πρόκειται νά συμβοῦν. Ἀρέσκονται νά μιλοῦν γιά σκληρούς πολέμους μέ ἑκατόμβες θύματα καί γιά πεῖνα, πού θά ἀποδεκατίσει ὁλόκληρους λαούς.

Ἡ πίστη δὲν ἀλλάξει μὲ τοὺς καιροὺς. Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Στήν ἐποχὴ τῆς σύγχυσης καὶ ἀπιστίας, ποὺ ζοῦμε, εἶναι μεγάλη ἀνάγκη οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ ὑπερασπίζονται τὴν πίστη τους καὶ νὰ τὴ διαφυλάττουν ἀνόθευτη. Νὰ μὴ ἀμβλύνουν τὰ πνευματικά τους κριτήρια καὶ νὰ μὴ πέφτουν στὴν παγίδα, ποὺ τοὺς στήνουν οἱ ἰσχυροὶ τῆς γῆς, πὼς τάχα πρέπει ὅλες οἱ θρησκεῖες νὰ διαλέγονται καὶ νὰ συμβάλλουν στὴν παγκόσμια εἰρήνη, ξεπερνώντας τὶς δογματικές τους διαφορές.
Αὐτὰ τὰ παραμύθια τὰ προβάλλουν οἱ ἄρχοντες τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου καὶ συχνὰ τὰ ἐπιβάλλουν στοὺς θρησκευτικοὺς ἡγέτες. Ἐμεῖς ὅμως πρέπει νὰ μένουμε ἀπαθεῖς καὶ νὰ ἀντιδροῦμε δυναμικὰ σὲ ἐκείνους, ποὺ θέλουν νὰ μᾶς ἐξαναγκάσουν νὰ τὰ δεχτοῦμε. Ἀπὸ τοὺς ἀξιωματούχους τῆς Ἐκκλησίας ἂς μὴ περιμένουμε πολλά, ἀφοῦ στὴν πλειονότητά τους δὲν ἔχουν οὔτε ψυχικὴ δύναμη, οὔτε φωνή, οὔτε θάρρος νὰ ὁμολογήσουν τὴν πίστη τους καὶ νὰ διακηρύξουν ὅτι ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρχει σωτηρία.
Πρέπει νὰ μάθουν οἱ ἰσχυροὶ τῆς γῆς ὅτι ἡ Ἐκκλησία μιλάει γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς καὶ γιὰ τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ ἀποφεύγει τὶς πολιτικὲς διαπραγματεύσεις, γιὰ νὰ ὑπάρχει δῆθεν εἰρήνη στὸν κόσμο, ἀφοῦ ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι δὲν εἶναι ἐκείνη ποὺ ὁπλίζει τοὺς δυνατοὺς ἄρχοντες νὰ ἐγκληματοῦν καὶ νὰ βυθίζουν τοὺς λαοὺς τῆς γῆς στὴ δυστυχία. Τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι πολιτικὸ οὔτε ὑπηρετεῖ σκοπιμότητες.

Θαυμαστὰ γεγονότα ἀπὸ τὶς πράξεις τῶν Ἀποστόλων Ἡ ζωὴ τῶν πρώτων χριστιανῶν. Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

(β´ 42 - 47 καὶ δ´ 32 - 35) Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων μᾶς δίνει πληροφορίες γιὰ τὴ ζωὴ τῶν πρώτων χριστιανῶν. Εἶναι ἐνδιαφέρουσες καὶ χρήσιμες καὶ γιὰ μᾶς τοὺς χριστιανοὺς τοῦ 21ου αἰώνα, οἱ ὁποῖοι ἔχουμε ξεχάσει τὰ οὐσιώδη τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας καὶ ἀσχολούμαστε μὲ τὶς συνήθειες καὶ τὴ νοοτροπία τοῦ κόσμου, ἀγνοώντας ὅτι ὁ κόσμος βρίσκεται πολὺ μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.
Εἶναι ὠφέλιμο νὰ γνωρίζει κανεὶς τὸν τρόπο ζωῆς τῶν πρώτων χριστιανῶν καὶ νὰ τὸν συγκρίνει μὲ τὸ δικό του. Θὰ διαπιστώσει ὅτι ὑστερεῖ σὲ πολλὰ καὶ θὰ ἀναθεωρήσει τὶς ἐπιλογές του καὶ τὸν πνευματικό του προσανατολισμό. Βέβαια, δὲν μποροῦμε νὰ ἰσχυριστοῦμε ὅτι εἶναι δυνατὸ νὰ ζήσουν τὰ ἑκατομμύρια τῶν χριστιανῶν σήμερα ὅπως ζοῦσαν οἱ πρῶτοι χριστιανοὶ μὲ κοινοκτημοσύνη καὶ κοινὰ φαγητὰ ποὺ ἦταν μερικὲς ἑκατοντάδες, μποροῦν ὅμως νὰ ἀποκτήσουν τὸ πνεῦμα τους καὶ νὰ βρίσκουν νέους τρόπους ἐπικοινωνίας καὶ διαβίωσης, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐξασφαλίζουν τὴν μεταξύ τους ἀγάπη.