Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Πληγή στὸ σῶμα τῆςἘκκλησίας καὶ αἰτία πολλῶν δεινῶν εἶναι ἡ
ὑποκρισία, ποὺ διακρίνει πολλοὺς κληρικούς, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς
χριστιανούς. Πρόκειται γιὰ μιὰ κατάσταση, ἡ ὁποία εἶναι ἀπαράδεκτη, ἀφοῦ ἐμφανίζειὡς θεοφιλὲς ἐκεῖνο, ποὺ εἶναι ἁμαρτωλὸ καὶ
κατακριτέο.
Ἡ ὑποκρισία προϋποθέτει ἀσέβεια πρὸς κάθε τί ἱερό, ἀλλὰ καὶ θρασύτητα. Ὁ ὑποκριτὴς εἶναι ἐρείπιο πνευματικά, θέλει ὅμως νὰ ἀπολαμβάνει τὶς τιμὲς καὶ τὰ ἐγκώμια τῶν ἄλλων γιὰ «ἀρετές», ποὺ ὑποκριτικὰ ἐμφανίζει.Ἡπαρουσία του ἀνάμεσα σὲ γνωστοὺς εἶναι ἰδιαίτερα ἐνοχλητική. Οἱ περισσότεροι τὸν ἀνέχονται μὲ ἐπικριτικοὺς ψιθύρους καὶ δὲν νιώθουν κοντά του εὐχάριστα.
Ἡ ὑποκρισία προϋποθέτει ἀσέβεια πρὸς κάθε τί ἱερό, ἀλλὰ καὶ θρασύτητα. Ὁ ὑποκριτὴς εἶναι ἐρείπιο πνευματικά, θέλει ὅμως νὰ ἀπολαμβάνει τὶς τιμὲς καὶ τὰ ἐγκώμια τῶν ἄλλων γιὰ «ἀρετές», ποὺ ὑποκριτικὰ ἐμφανίζει.Ἡπαρουσία του ἀνάμεσα σὲ γνωστοὺς εἶναι ἰδιαίτερα ἐνοχλητική. Οἱ περισσότεροι τὸν ἀνέχονται μὲ ἐπικριτικοὺς ψιθύρους καὶ δὲν νιώθουν κοντά του εὐχάριστα.
