Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Ἡ δημόσια ἀντίδραση στὶς πρωτοβουλίες καὶ δραστηριότητες τῶν οἰκουμενιστῶν ἐπικρίνεται ἀπὸ μερικοὺς πνευματικοὺς μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι, ἀφοῦ πρωτοστατεῖ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ὅλοι εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ δεχόμαστε μὲ
ἐμπιστοσύνη τὶς ἐπιλογές του καὶ νὰ μὴ τὶς ἀμφισβητοῦμε, γιατὶ
εἶναι μεγάλη ἁμαρτία!
Ἐξάλλου ποιοὶ εἴμαστε ἐμεῖς μπροστὰ στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶ τὴ Σύνοδό του; Γιὰ τοὺς πνευματικοὺς αὐτοὺς ὁ ἔλεγχος εἶναι κατάκριση καὶ ἡ ἀντίδραση καὶ διαφωνία ἀνεξήγητη ἐμπάθεια. Χωρὶς νὰ ἐξετάζουν τοὺς λόγους καὶ τὶς πράξεις τῶν οἰκουμενιστῶν, θεωροῦν δεδομένο ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο πάντα ἐνεργεῖ θεοφιλῶς καὶ καθένας, ποὺ ἀντιδρᾶ εἶναι ἀσεβὴς καὶ ἐπικίνδυνος.
Ἡ τακτικὴ τῶν συγκεκριμένων κληρικῶν εἶναι ἀκατανόητη καὶ ἔρχεται σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ τὰ ὅσα ἔλεγαν οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ οἱ νεώτεροι Γέροντες.
Ἀλήθεια, γιατὶ νὰ δεχτοῦμε ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἐνεργεῖ ὀρθά, ὅταν μὲ τὶς οἰκουμενιστικές του δραστηριότητες καταπατεῖ τοὺς ἱεροὺς κανόνες καὶ ἐξισώνει τὴν Ὀρθοδοξία μὲ τὶς «ἐκκλησίες» τῶν αἱρετικῶν; Ὅταν οἱ μεγαλόσχημοι τοῦ Φαναρίου ἔχουν δουλικὴ συμπεριφορὰ ἀπένατι στὸν Πάπα, ὅταν συμπροσεύχονται μὲ τοὺς ἑτερόδοξους καὶ τοὺς ἀλλόθρησκους, ὅταν μιλοῦν γιὰ διηρημένη Ἐκκλησία, ὅταν μεθοδεύουν τὴν ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν» καὶ περιφρονοῦν τὶς δογματικὲς διαφορές, ὅταν διαλέγονται μὲ τοὺς αἱρετικούς, γιὰ νὰ συσκοτίσουν τὴν ἁπλὴ καὶ ξεκάθαρη ἀλήθεια τῆς πίστεως;
Γιατὶ νὰ μὴ συμπεράνουμε μετὰ ἀπὸ ὅσα συμβαίνουν, ὅτι ἡ πορεία τους εἶναι πορεία καταστροφῆς; Εἶναι σὲ θέση οἱ «θεοφώτιστοι» αὐτοὶ πνευματικοὶ νὰ δοῦν τὴν πραγματικότητα καὶ νὰ μὴ ταλαιπωροῦνται οἱ ἴδιοι, ἀλλὰ καὶ νὰ μὴ καθησυχάζουν τὰ τέκνα τους μὲ τὴν εἰκονικὴ πραγματικότητα, ποὺ περιγράφουν οἱ οἰκουμενιστὲς χρησιμοποιώντας τὴν ὑποκρισία. Ποῦ εἶναι ἡ κατὰ Θεὸν σοφία καὶ διάκριση; Ποῦ εἶναι ἡ πνευματικὴ ἐγρήγορση; Ποῦ εἶναι ὁ καθαρὸς νοῦς; Εἶναι ἀνάγκη νὰ δείχνουμε στὸ λαὸ ποιοὶ εἴμαστε.
Νὰ γίνουμε γνωστοὶ ὡς ἀληθινοὶ ἀντιοικουμενιστές. Δὲν πρέπει νὰ βρισκόμα- στε στὸ ἡμίφως τῆς σκιᾶς, ὑπολογίζοντας ὅτι θὰ δυσαρεστήσουμε κάποιους. Ἰδιαίτερα οἱ Ἀρχιμανδρίτες, ποὺ εἶναι γραμμένοι στὸν πρὸς ἀρχιερατείαν κατάλογο, πρέπει νὰ ἀποκτήσουν παρρησία. Ἴσως κάτι τέτοιο νὰ ματαιώσει ὁριστικὰ τὸν μύχιο πόθο τους νὰ γίνουν ἐπίσκοποι. Δὲν πειράζει ὅμως. Θὰ ἔχουν τὴν ἱκανοποίηση ὅτι ἔκαναν τὸ καθῆκον τους ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν ὥρα ποὺ ἄλλοι τὴν μειώνουν καὶ τὴν περιφρονοῦν.
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2014 14 Μαρτίου 2014
Ἐξάλλου ποιοὶ εἴμαστε ἐμεῖς μπροστὰ στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶ τὴ Σύνοδό του; Γιὰ τοὺς πνευματικοὺς αὐτοὺς ὁ ἔλεγχος εἶναι κατάκριση καὶ ἡ ἀντίδραση καὶ διαφωνία ἀνεξήγητη ἐμπάθεια. Χωρὶς νὰ ἐξετάζουν τοὺς λόγους καὶ τὶς πράξεις τῶν οἰκουμενιστῶν, θεωροῦν δεδομένο ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο πάντα ἐνεργεῖ θεοφιλῶς καὶ καθένας, ποὺ ἀντιδρᾶ εἶναι ἀσεβὴς καὶ ἐπικίνδυνος.
Ἡ τακτικὴ τῶν συγκεκριμένων κληρικῶν εἶναι ἀκατανόητη καὶ ἔρχεται σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ τὰ ὅσα ἔλεγαν οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ οἱ νεώτεροι Γέροντες.
Ἀλήθεια, γιατὶ νὰ δεχτοῦμε ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἐνεργεῖ ὀρθά, ὅταν μὲ τὶς οἰκουμενιστικές του δραστηριότητες καταπατεῖ τοὺς ἱεροὺς κανόνες καὶ ἐξισώνει τὴν Ὀρθοδοξία μὲ τὶς «ἐκκλησίες» τῶν αἱρετικῶν; Ὅταν οἱ μεγαλόσχημοι τοῦ Φαναρίου ἔχουν δουλικὴ συμπεριφορὰ ἀπένατι στὸν Πάπα, ὅταν συμπροσεύχονται μὲ τοὺς ἑτερόδοξους καὶ τοὺς ἀλλόθρησκους, ὅταν μιλοῦν γιὰ διηρημένη Ἐκκλησία, ὅταν μεθοδεύουν τὴν ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν» καὶ περιφρονοῦν τὶς δογματικὲς διαφορές, ὅταν διαλέγονται μὲ τοὺς αἱρετικούς, γιὰ νὰ συσκοτίσουν τὴν ἁπλὴ καὶ ξεκάθαρη ἀλήθεια τῆς πίστεως;
Γιατὶ νὰ μὴ συμπεράνουμε μετὰ ἀπὸ ὅσα συμβαίνουν, ὅτι ἡ πορεία τους εἶναι πορεία καταστροφῆς; Εἶναι σὲ θέση οἱ «θεοφώτιστοι» αὐτοὶ πνευματικοὶ νὰ δοῦν τὴν πραγματικότητα καὶ νὰ μὴ ταλαιπωροῦνται οἱ ἴδιοι, ἀλλὰ καὶ νὰ μὴ καθησυχάζουν τὰ τέκνα τους μὲ τὴν εἰκονικὴ πραγματικότητα, ποὺ περιγράφουν οἱ οἰκουμενιστὲς χρησιμοποιώντας τὴν ὑποκρισία. Ποῦ εἶναι ἡ κατὰ Θεὸν σοφία καὶ διάκριση; Ποῦ εἶναι ἡ πνευματικὴ ἐγρήγορση; Ποῦ εἶναι ὁ καθαρὸς νοῦς; Εἶναι ἀνάγκη νὰ δείχνουμε στὸ λαὸ ποιοὶ εἴμαστε.
Νὰ γίνουμε γνωστοὶ ὡς ἀληθινοὶ ἀντιοικουμενιστές. Δὲν πρέπει νὰ βρισκόμα- στε στὸ ἡμίφως τῆς σκιᾶς, ὑπολογίζοντας ὅτι θὰ δυσαρεστήσουμε κάποιους. Ἰδιαίτερα οἱ Ἀρχιμανδρίτες, ποὺ εἶναι γραμμένοι στὸν πρὸς ἀρχιερατείαν κατάλογο, πρέπει νὰ ἀποκτήσουν παρρησία. Ἴσως κάτι τέτοιο νὰ ματαιώσει ὁριστικὰ τὸν μύχιο πόθο τους νὰ γίνουν ἐπίσκοποι. Δὲν πειράζει ὅμως. Θὰ ἔχουν τὴν ἱκανοποίηση ὅτι ἔκαναν τὸ καθῆκον τους ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν ὥρα ποὺ ἄλλοι τὴν μειώνουν καὶ τὴν περιφρονοῦν.
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2014 14 Μαρτίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου