Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Οἱ πρῶτοι χριστιανοί ζοῦσαν
πάντα μέ τό ἐνδεχόμενο τοῦ διωγμοῦ. Γνώριζαν τό πάθος τῶν Ἰουδαίων καί τήν ἔχθρα τῶν εἰδωλολατρῶν. Δικαιώματα δέν εἶχαν. Κάθε ἄνθρωπος τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας εὔκολα τούς κατηγοροῦσε καί
τούς ὁδηγοῦσε στή φυλακή μέ συνοπτικές διαδικασίες καί τούς καταδίκαζε σέ θάνατο, εἴτε μέ λιθοβολισμό εἴτε μέ ἀποκεφαλισμό εἴτε μέ
ἄλλους φρικτούς τρόπους.
Συνήθως οἱ καταδικαστικές ἀποφάσεις τῶν βασιλέων καί ἀρχόντων λαμβάνονταν μέ βάση τίς ἐπιθυμίες τοῦ λαοῦ καί ὄχι τή δικαιοσύνη.
Εἶναι χαρακτηριστική ἡ περίπτωση τοῦ βασιλιᾶ Ἡρώδη, πού ἄρχισε τό διωγμό τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἀποκεφαλίζοντας πρῶτα τόν ἀπόστολο Ἰάκωβο, τόν ἀδελφό τοῦ Ἰωάννου καί ἀφοῦ εἶδε ὅτι αὐτό ἄρεσε στούς Ἰουδαίους, συνέλαβε καί τόν Πέτρο καί τόν ἔριξε στή φυλακή, τοποθετώντας εἰδική φρουρά νά τόν φυλάει, τέσσερις ὁμάδες, ἀπό τέσσερις στρατιῶτες ἡ καθεμία, μέχρι νά τόν φέρει σέ δημόσια δίκη.
Ὁ Ἡρώδης μέ αὐτές του τίς ἐνέργειες ἐμφανιζόταν στό λαό ὡς ὑπερασπιστής τῆς ἰουδαϊκῆς θρησκείας, ἐνῶ στήν πραγματικότητα ἦταν ἕνας διεφθαρμένος ἄνθρωπος. Τό παράδειγμά του δυστυχῶς ἀκολουθοῦν πολλοί ἄνθρωποι καί στήν ἐποχή μας.
Ἐμφανίζονται ὡς αὐστηροί τηρητές τῶν τύπων τῆς θρησκείας, γιά νά ἀναπαύουν τή συνείδησή τους, ἡ ὁποία τούς ἐλέγχει γιά σοβαρά ἠθικά παραπτώματα. «Ἐμφανίζονται φανατικοί ὑπερασπισταί τῆς πίστεως καί ἀνακαλύπτουν πανταχοῦ αἱρετικούς, διά νά κατασιγάζουν τήν συνείδησίν των ἐξεγειρομένην διά τόν χαλαρόν των βίον», ὅπως ἀναφέρει ὁ Π.Ν.Τρεμπέλας.
Ἡ πληροφορία τῆς φυλάκισης τοῦ Πέτρου κινητοποίησε τούς χριστιανούς καί ἄρχισαν νά προσεύχονται ἀδιάκοπα καί μέ θερμότητα γιά τήν προστασία του. Κάτι πού τελικά πραγματοποιήθηκε. Τήν προηγούμενη λοιπόν νύχτα τῆς ἡμέρας πού ὁ Ἡρώδης θά ὁδηγοῦσε τόν Πέτρο στό δικαστήριο, συνέβη ἡ θαυμαστή ἀποφυλάκισή του.
Κανείς δέν περίμενε νά συμβεῖ, τήν ὥρα πού ἡ φύλαξή του ἦταν τόσο αὐστηρή. Ἐκείνη τή νύχτα ὁ Πέτρος κοιμόταν ἥσυχα, ἀνάμεσα σέ δύο στρατιῶτες καί δεμένος μέ δύο ἁλυσίδες. Ἄλλοι δύο φρουροί ἦταν μπροστά στή θύρα τοῦ δεσμωτηρίου.
Ξαφνικά φανερώθηκε ἕνας ἄγγελος καί τό κελί τῆς φυλακῆς ἔλαμψε ἀπό φῶς. Οἱ στρατιῶτες δέν κατάλαβαν τίποτα. Ὁ ἄγγελος ξύπνησε τόν Πέτρο, σκουντώντας τον στό πλευρό καί τοῦ εἶπε: «Σήκω γρήγορα».
Ἀμέσως ἔπεσαν οἱ ἁλυσίδες ἀπό τά χέρια του καί ὁ ἄγγελος τοῦ ὑπέδειξε νά βάλει τή ζώνη του, τά σανδάλια καί τό ἱμάτιο του καί νά τόν ἀκολουθήσει. «Ὁ Πέτρος βγῆκε ἔξω καί τόν ἀκολούθησε. Δέν καταλάβαινε ὅτι συνέβαιναν πραγματικά αὐτά πού γίνονταν μέσῳ τοῦ ἀγγέλου, ἀλλά νόμισε ὅτι ἔβλεπε ὅραμα. Πέρασαν τήν πρώτη φρουρά καί τή δεύτερη κι ἔφτασαν στήν πύλη τή σιδερένια πού βγάζει στήν αὐλή.
Αὐτή ἄνοιξε ἀπό μόνη της καί βγῆκαν ἔξω. Πέρασαν ἕνα στενό, κι ἀμέσως ὁ ἄγγελος ἐξαφανίστηκε». Τό θαῦμα εἶχε ὁλοκληρωθεῖ. Ὁ Πέτρος συνῆθλε πλήρως καί μονολόγησε: «Τώρα κατάλαβα πραγματικά ὅτι ὁ Κύριος ἔστειλε τόν ἄγγελό του καί μέ γλύτωσε ἀπό τά χέρια τοῦ Ἡρώδη κι ἀπ᾿ αὐτό πού οἱ Ἰουδαῖοι περίμεναν νά πάθω».
Γεμάτος εὐγνωμοσύνη πρός τόν Κύριο ὁ Πέτρος πῆγε στό σπίτι τῆς Μαρίας, τῆς μητέρας τοῦ Ἰωάννου, ὅπου ἦταν μαζεμένοι ἀρκετοί καί προσεύχονταν γιά τήν ἀποφυλάκισή του. Ἐκεῖ ἡ ὑπηρέτρια πού πῆγε νά δεῖ ποιός χτυπάει τήν πόρτα, ἀναγνώρισε τή φωνή του καί ἀπό τή χαρά της ἔτρεξε μέσα καί τούς ἀνάγγειλε ὅτι χτυποῦσε ὁ Πέτρος.
Στήν ἀρχή κανένας δέν τήν πίστεψε. Ὁ Πέτρος ὅμως συνέχισε νά χτυπᾶ τήν πόρτα καί ὅταν τοῦ ἄνοιξαν καί τόν εἶδαν, ἔμειναν κατάπληκτοι. Δέν εἶναι εὔκολο νά περιγράψει κανείς τά συναισθήματα τῶν ἀδελφῶν. Ἡ ἔμπονη προσευχή τους εἶχε δώσει τόν ἀναμενόμενο καρπό.
Ὁ Πέτρος γρήγορα ἔφυγε ἀπό τά Ἱεροσόλυμα, γιατί γνώριζε ὅτι θά ἐπικρατοῦσε μεγάλη ἀναστάτωση ἀπό τή θαυμαστή ἀποφυ- λάκισή του. Ὅταν ξημέρωσε, ὁ Ἡρώδης ἔδωσε διαταγή νά ψάξουν καί νά βροῦν τόν Πέτρο. Καί ἐπειδή δέν τόν βρῆκαν ἀνέκρινε τούς φύλακες καί διέταξε νά τούς ἐκτελέσουν.
Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2017 4 Ἀπριλίου 2014
Συνήθως οἱ καταδικαστικές ἀποφάσεις τῶν βασιλέων καί ἀρχόντων λαμβάνονταν μέ βάση τίς ἐπιθυμίες τοῦ λαοῦ καί ὄχι τή δικαιοσύνη.
Εἶναι χαρακτηριστική ἡ περίπτωση τοῦ βασιλιᾶ Ἡρώδη, πού ἄρχισε τό διωγμό τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἀποκεφαλίζοντας πρῶτα τόν ἀπόστολο Ἰάκωβο, τόν ἀδελφό τοῦ Ἰωάννου καί ἀφοῦ εἶδε ὅτι αὐτό ἄρεσε στούς Ἰουδαίους, συνέλαβε καί τόν Πέτρο καί τόν ἔριξε στή φυλακή, τοποθετώντας εἰδική φρουρά νά τόν φυλάει, τέσσερις ὁμάδες, ἀπό τέσσερις στρατιῶτες ἡ καθεμία, μέχρι νά τόν φέρει σέ δημόσια δίκη.
Ὁ Ἡρώδης μέ αὐτές του τίς ἐνέργειες ἐμφανιζόταν στό λαό ὡς ὑπερασπιστής τῆς ἰουδαϊκῆς θρησκείας, ἐνῶ στήν πραγματικότητα ἦταν ἕνας διεφθαρμένος ἄνθρωπος. Τό παράδειγμά του δυστυχῶς ἀκολουθοῦν πολλοί ἄνθρωποι καί στήν ἐποχή μας.
Ἐμφανίζονται ὡς αὐστηροί τηρητές τῶν τύπων τῆς θρησκείας, γιά νά ἀναπαύουν τή συνείδησή τους, ἡ ὁποία τούς ἐλέγχει γιά σοβαρά ἠθικά παραπτώματα. «Ἐμφανίζονται φανατικοί ὑπερασπισταί τῆς πίστεως καί ἀνακαλύπτουν πανταχοῦ αἱρετικούς, διά νά κατασιγάζουν τήν συνείδησίν των ἐξεγειρομένην διά τόν χαλαρόν των βίον», ὅπως ἀναφέρει ὁ Π.Ν.Τρεμπέλας.
Ἡ πληροφορία τῆς φυλάκισης τοῦ Πέτρου κινητοποίησε τούς χριστιανούς καί ἄρχισαν νά προσεύχονται ἀδιάκοπα καί μέ θερμότητα γιά τήν προστασία του. Κάτι πού τελικά πραγματοποιήθηκε. Τήν προηγούμενη λοιπόν νύχτα τῆς ἡμέρας πού ὁ Ἡρώδης θά ὁδηγοῦσε τόν Πέτρο στό δικαστήριο, συνέβη ἡ θαυμαστή ἀποφυλάκισή του.
Κανείς δέν περίμενε νά συμβεῖ, τήν ὥρα πού ἡ φύλαξή του ἦταν τόσο αὐστηρή. Ἐκείνη τή νύχτα ὁ Πέτρος κοιμόταν ἥσυχα, ἀνάμεσα σέ δύο στρατιῶτες καί δεμένος μέ δύο ἁλυσίδες. Ἄλλοι δύο φρουροί ἦταν μπροστά στή θύρα τοῦ δεσμωτηρίου.
Ξαφνικά φανερώθηκε ἕνας ἄγγελος καί τό κελί τῆς φυλακῆς ἔλαμψε ἀπό φῶς. Οἱ στρατιῶτες δέν κατάλαβαν τίποτα. Ὁ ἄγγελος ξύπνησε τόν Πέτρο, σκουντώντας τον στό πλευρό καί τοῦ εἶπε: «Σήκω γρήγορα».
Ἀμέσως ἔπεσαν οἱ ἁλυσίδες ἀπό τά χέρια του καί ὁ ἄγγελος τοῦ ὑπέδειξε νά βάλει τή ζώνη του, τά σανδάλια καί τό ἱμάτιο του καί νά τόν ἀκολουθήσει. «Ὁ Πέτρος βγῆκε ἔξω καί τόν ἀκολούθησε. Δέν καταλάβαινε ὅτι συνέβαιναν πραγματικά αὐτά πού γίνονταν μέσῳ τοῦ ἀγγέλου, ἀλλά νόμισε ὅτι ἔβλεπε ὅραμα. Πέρασαν τήν πρώτη φρουρά καί τή δεύτερη κι ἔφτασαν στήν πύλη τή σιδερένια πού βγάζει στήν αὐλή.
Αὐτή ἄνοιξε ἀπό μόνη της καί βγῆκαν ἔξω. Πέρασαν ἕνα στενό, κι ἀμέσως ὁ ἄγγελος ἐξαφανίστηκε». Τό θαῦμα εἶχε ὁλοκληρωθεῖ. Ὁ Πέτρος συνῆθλε πλήρως καί μονολόγησε: «Τώρα κατάλαβα πραγματικά ὅτι ὁ Κύριος ἔστειλε τόν ἄγγελό του καί μέ γλύτωσε ἀπό τά χέρια τοῦ Ἡρώδη κι ἀπ᾿ αὐτό πού οἱ Ἰουδαῖοι περίμεναν νά πάθω».
Γεμάτος εὐγνωμοσύνη πρός τόν Κύριο ὁ Πέτρος πῆγε στό σπίτι τῆς Μαρίας, τῆς μητέρας τοῦ Ἰωάννου, ὅπου ἦταν μαζεμένοι ἀρκετοί καί προσεύχονταν γιά τήν ἀποφυλάκισή του. Ἐκεῖ ἡ ὑπηρέτρια πού πῆγε νά δεῖ ποιός χτυπάει τήν πόρτα, ἀναγνώρισε τή φωνή του καί ἀπό τή χαρά της ἔτρεξε μέσα καί τούς ἀνάγγειλε ὅτι χτυποῦσε ὁ Πέτρος.
Στήν ἀρχή κανένας δέν τήν πίστεψε. Ὁ Πέτρος ὅμως συνέχισε νά χτυπᾶ τήν πόρτα καί ὅταν τοῦ ἄνοιξαν καί τόν εἶδαν, ἔμειναν κατάπληκτοι. Δέν εἶναι εὔκολο νά περιγράψει κανείς τά συναισθήματα τῶν ἀδελφῶν. Ἡ ἔμπονη προσευχή τους εἶχε δώσει τόν ἀναμενόμενο καρπό.
Ὁ Πέτρος γρήγορα ἔφυγε ἀπό τά Ἱεροσόλυμα, γιατί γνώριζε ὅτι θά ἐπικρατοῦσε μεγάλη ἀναστάτωση ἀπό τή θαυμαστή ἀποφυ- λάκισή του. Ὅταν ξημέρωσε, ὁ Ἡρώδης ἔδωσε διαταγή νά ψάξουν καί νά βροῦν τόν Πέτρο. Καί ἐπειδή δέν τόν βρῆκαν ἀνέκρινε τούς φύλακες καί διέταξε νά τούς ἐκτελέσουν.
Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2017 4 Ἀπριλίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου