Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
17. Ἡ πραγματικὴ ἀκτημοσύνη
Πολλοὶ ποὺ ἐπιλέγουν τὴν μοναχικὴ ζωὴ (Παρθενία, ὑπακοή,
ἀκτημοσύνη) ἀντιμετωπίζουν τὸν
πειρασμὸ νὰ διατηρήσουν μερικὰ
περιουσιακά τους στοιχεῖα γιὰ τὶς
μελλοντικές τους ἀνάγκες.
Αὐτὸ ὅμως οἱ ἀρχαῖοι ἀββάδες τὸ ἀπέρριπταν, γιατὶ τὸ θεωροῦσαν μεγάλο ἐμόδιο στὴν κατὰ Χριστὸν πορεία τῶν μοναχῶν. Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ ἀντίδραση τοῦ ἀββᾶ Ἀντωνίου, ὅταν τὸν ἐπισκέφτηκε ἕνας ἀδελφός, ποὺ εἶχε ἀπαρνηθεῖ τὸν κόσμο, ἀλλὰ εἶχε κρατήσει ἕνα μικρὸ μέρος ἀπὸ τὴν περιουσία του.
Ὁ ἀββᾶς μόλις τὸ ἔμαθε, τοῦ εἶπε: «Πήγαινε στὸ γειτονικὸ κεφαλοχώρι, ἀγόρασε κρέας, καὶ τύλιξε μὲ αὐτὸ τὸ σῶμα σου καὶ ἔλα πάλι ἐδῶ.
Ὁ ἀδελφὸς ἔκανε ὅτι τοῦ εἶπε ὁ ἀββᾶς. Ὅταν γύριζε ὅρμη- σαν σκυλιὰ καὶ πουλιά, γιὰ νὰ φᾶνε τὸ κρέας καὶ καταξέσχισαν τὸ σῶμα του.
Τὸν εἶδε ὁ ἀββᾶς καὶ τοῦ ἐξήγησε: «Ὅσοι ἀπαρνήθηκαν τὸν κόσμο καὶ θέλουν νὰ ἔχουν ὑλικὰ ἀγαθά, ἔτσι ξεσχίζονται ἀπὸ τοὺς δαίμονες ποὺ τοὺς πολεμοῦν».
18. Διακριτικὴ στάσις Ἀπέναντι στοὺς ἀνθρώπους ποὺ πέφτουν στὴν ἁμαρτία πρέπει νὰ εἴμαστε προσεκτικοὶ καὶ νὰ ἐλπίζουμε στὴ μετάνοιά τους. Συνήθως μένουμε στὴν ἀρνητικὴ ἐντύπωση καὶ ξεχνοῦμε παντελῶς τὸ ἐνδεχόμενο αὐτό.
Κάποτε εἶχε καταφύγει στὸν ἀββᾶ Ἀντώνιο ἕνας διωγμένος ἀπὸ τὸ μοναστήρι του μοναχός, γιατὶ ἀντιμετώπιζε κάποιον πειρασμό. Μετὰ ἀπὸ ἕνα χρονικὸ διάστημα ὁ ἀββᾶς τὸν ἔστειλε πίσω στὸ μοναστήρι, ἀλλὰ δὲν τὸν δέχτηκαν.
Ἀνήσυχος ὁ ἅγιος τοὺς διεμήνυσε: «Ἕνα πλοῖο ναυάγησε στὸ πέλαγος, ἔχασε τὸ φορτίο του καὶ μὲ δυσκολία ἔφτασε στὴ στεριά. Καὶ σεῖς, ἐκεῖνον ποὺ σώθηκε στὴ στεριὰ θέλετε νὰ τὸν καταποντίσετε;». Καὶ τελικὰ τὸν δέχτηκαν στὸ μοναστήρι.
19. Αἱ τρεῖς κινήσεις τοῦ σώματος Ὁ μέγας Ἀντώνιος ἔλεγε ὅτι στὸ σῶμα παρατηροῦμε τρεῖς κινήσεις. Εἶναι ἡ φυσική, ἡ ὁποία δὲν ἐνεργεῖ, ἐὰν δὲν θέλει ἡ ψυχὴ καὶ εἶναι ἀπαθής. Εἶναι ἡ κίνηση ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀπρόσεκτη διατροφὴ (ὑπερβολικὴ κατανάλωση τροφῶν καὶ οἰνοπνευματωδῶν ποτῶν) καὶ τρίτη κίνηση εἶναι αὐτή, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἐπιβουλὴ καὶ τὸν φθόνο τῶν δαιμόνων.
20. «Οἱ ἄνθρωποι τώρα εἶναι ἀδύναμοι» Ἡ κάθε γενιὰ ἔχει τὰ δικά της χαρακτηριστικά. Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ πεῖ ὅτι ὅλες εἶναι ἴδιες. Ὅπως καὶ κανένας δὲν μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι οἱ ἄνθρωποι μένουν ἀνεπηρέαστοι ἀπὸ τὶς προόδους τῆς ἐπιστήμης καὶ τὴν ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ποὺ ἔχουν στὴ διάθεσή τους.
Πάντως οἱ νεώτερες γενιὲς εἶναι περισσότερο εὐάλωτες στοὺς πειρασμοὺς τοῦ διαβόλου λόγῳ τῆς ἄνεσης ποὺ ἔχουν στὴ ζωή τους. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος ἔλεγε: «Ὁ Θεὸς δὲν ἐπιτρέπει τοὺς πειρασμοὺς σ᾽ αὐτὴν ἐδῶ τὴ γενιά, ὅπως συνέβαινε στὶς παλαιὲς γενιές, γιατὶ γνωρίζει ὅτι οἱ ἄνθρωποι τώρα εἶναι ἀδύναμοι καὶ δὲν ἀντέχουν».
21. Ἀπέναντι εἰς μίαν πλάνην Στὴν ἐποχή μας οἱ χριστιανοὶ ἀναφέρονται μὲ ὑπερβολικὸ τρόπο στοὺς ἐνάρετους γέροντες καὶ μοναχοὺς τῶν μοναστηριῶν καὶ ἐλάχιστα στοὺς ἐνάρετους κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς τοῦ κόσμου.
Νομίζουν ὅτι ὁ τόπος ἐξαγιάζει τοὺς ἀνθρώπους.Προφανῶς πρόκειται γιὰ πλάνη, τὴν ὁποία πρέπει νὰ καταπολεμήσουν πρῶτα οἱ μοναχοί.
Ὁ ἐξαγιασμὸς δὲν εἶναι προνόμιο, ἀλλὰ προσωπικὸς ἀγώνας, ποὺ μπορεῖ νὰ γίνεται καὶ μέσα στὴν ἁμαρτωλὴ κοινωνία. Ἐξάλλου ὁ Χριστὸς δὲν ζήτησε ἀπὸ τοὺς πιστοὺς νὰ γίνουν ἀναχωρητές. Τοὺς ζήτησε ὅμως νὰ τηροῦν τὶς ἐντολές του καὶ νὰ ἀποτελοῦν τὸ φῶς καὶ τὸ ἁλάτι τῆς κοινωνίας, ζώντας μέσα σ᾽ αὐτή.
Καὶ ἔχουμε πολλὰ τέτοια φωτεινὰ παραδείγματα, ποὺ πολλὲς φορὲς διδάσκουν καὶ τοὺς μοναχούς, οἱ ὁποῖοι πάντα ἀντιμετωπίζουν τὸν κίνδυνο τῆς ἔπαρσης πὼς τάχα αὐτοὶ καὶ μόνο αὐτοὶ ἀνεβαίνουν τὴν κλίμακα τῶν ἀρετῶν, δείχνοντας συγχρόνως συγκατάβαση στοὺς πιστοὺς τοῦ κόσμου, ἡ ὁποία, ἐὰν τὴν πολυεξετάσει κανείς, καταλαβαίνει ὅτι δὲν εἶναι τίποτα παρὰ κατάκριτη περιφρόνηση.
Κάποτε φανερώθηκε στὸν ἀββᾶ Ἀντώνιο ἀπὸ ἄγγελο Κυρίου τὸ ἑξῆς: «Στὴν πόλη ὑπάρχει κάποιος ὅμοιός σου, γιατρὸς στὸ ἐπάγγελμα, ὁποὺ ὅ,τι τοῦ περισσεύει τὸ δίνει σὲ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη καὶ ὅλη τὴ μέρα ψάλλει τὸν τρισάγιο ὕμνο μαζί μὲ τοὺς ἀγγέλους».
Ἡ ἀποκάλυψη αὐτὴ ἔγινε, γιὰ νὰ διατηρηθεῖ ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος στὴν ταπείνωση, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ δυναμώσει τὴν ἀγάπη του πρὸς τοὺς ἀγωνιζόμενους ἀδελφούς, ποὺ ζοῦν στὸ κόσμο καὶ πετυχαίνουν σπουδαῖα πνευματικὰ κατορθώματα ὅμοια μὲ τὰ δι- κά του ἢ καὶ ἀνώτερα.
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2072 5 Ἰουνίου 2015
Αὐτὸ ὅμως οἱ ἀρχαῖοι ἀββάδες τὸ ἀπέρριπταν, γιατὶ τὸ θεωροῦσαν μεγάλο ἐμόδιο στὴν κατὰ Χριστὸν πορεία τῶν μοναχῶν. Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ ἀντίδραση τοῦ ἀββᾶ Ἀντωνίου, ὅταν τὸν ἐπισκέφτηκε ἕνας ἀδελφός, ποὺ εἶχε ἀπαρνηθεῖ τὸν κόσμο, ἀλλὰ εἶχε κρατήσει ἕνα μικρὸ μέρος ἀπὸ τὴν περιουσία του.
Ὁ ἀββᾶς μόλις τὸ ἔμαθε, τοῦ εἶπε: «Πήγαινε στὸ γειτονικὸ κεφαλοχώρι, ἀγόρασε κρέας, καὶ τύλιξε μὲ αὐτὸ τὸ σῶμα σου καὶ ἔλα πάλι ἐδῶ.
Ὁ ἀδελφὸς ἔκανε ὅτι τοῦ εἶπε ὁ ἀββᾶς. Ὅταν γύριζε ὅρμη- σαν σκυλιὰ καὶ πουλιά, γιὰ νὰ φᾶνε τὸ κρέας καὶ καταξέσχισαν τὸ σῶμα του.
Τὸν εἶδε ὁ ἀββᾶς καὶ τοῦ ἐξήγησε: «Ὅσοι ἀπαρνήθηκαν τὸν κόσμο καὶ θέλουν νὰ ἔχουν ὑλικὰ ἀγαθά, ἔτσι ξεσχίζονται ἀπὸ τοὺς δαίμονες ποὺ τοὺς πολεμοῦν».
* * *
18. Διακριτικὴ στάσις Ἀπέναντι στοὺς ἀνθρώπους ποὺ πέφτουν στὴν ἁμαρτία πρέπει νὰ εἴμαστε προσεκτικοὶ καὶ νὰ ἐλπίζουμε στὴ μετάνοιά τους. Συνήθως μένουμε στὴν ἀρνητικὴ ἐντύπωση καὶ ξεχνοῦμε παντελῶς τὸ ἐνδεχόμενο αὐτό.
Κάποτε εἶχε καταφύγει στὸν ἀββᾶ Ἀντώνιο ἕνας διωγμένος ἀπὸ τὸ μοναστήρι του μοναχός, γιατὶ ἀντιμετώπιζε κάποιον πειρασμό. Μετὰ ἀπὸ ἕνα χρονικὸ διάστημα ὁ ἀββᾶς τὸν ἔστειλε πίσω στὸ μοναστήρι, ἀλλὰ δὲν τὸν δέχτηκαν.
Ἀνήσυχος ὁ ἅγιος τοὺς διεμήνυσε: «Ἕνα πλοῖο ναυάγησε στὸ πέλαγος, ἔχασε τὸ φορτίο του καὶ μὲ δυσκολία ἔφτασε στὴ στεριά. Καὶ σεῖς, ἐκεῖνον ποὺ σώθηκε στὴ στεριὰ θέλετε νὰ τὸν καταποντίσετε;». Καὶ τελικὰ τὸν δέχτηκαν στὸ μοναστήρι.
* * *
19. Αἱ τρεῖς κινήσεις τοῦ σώματος Ὁ μέγας Ἀντώνιος ἔλεγε ὅτι στὸ σῶμα παρατηροῦμε τρεῖς κινήσεις. Εἶναι ἡ φυσική, ἡ ὁποία δὲν ἐνεργεῖ, ἐὰν δὲν θέλει ἡ ψυχὴ καὶ εἶναι ἀπαθής. Εἶναι ἡ κίνηση ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀπρόσεκτη διατροφὴ (ὑπερβολικὴ κατανάλωση τροφῶν καὶ οἰνοπνευματωδῶν ποτῶν) καὶ τρίτη κίνηση εἶναι αὐτή, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἐπιβουλὴ καὶ τὸν φθόνο τῶν δαιμόνων.
* * *
20. «Οἱ ἄνθρωποι τώρα εἶναι ἀδύναμοι» Ἡ κάθε γενιὰ ἔχει τὰ δικά της χαρακτηριστικά. Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ πεῖ ὅτι ὅλες εἶναι ἴδιες. Ὅπως καὶ κανένας δὲν μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι οἱ ἄνθρωποι μένουν ἀνεπηρέαστοι ἀπὸ τὶς προόδους τῆς ἐπιστήμης καὶ τὴν ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ποὺ ἔχουν στὴ διάθεσή τους.
Πάντως οἱ νεώτερες γενιὲς εἶναι περισσότερο εὐάλωτες στοὺς πειρασμοὺς τοῦ διαβόλου λόγῳ τῆς ἄνεσης ποὺ ἔχουν στὴ ζωή τους. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος ἔλεγε: «Ὁ Θεὸς δὲν ἐπιτρέπει τοὺς πειρασμοὺς σ᾽ αὐτὴν ἐδῶ τὴ γενιά, ὅπως συνέβαινε στὶς παλαιὲς γενιές, γιατὶ γνωρίζει ὅτι οἱ ἄνθρωποι τώρα εἶναι ἀδύναμοι καὶ δὲν ἀντέχουν».
* * *
21. Ἀπέναντι εἰς μίαν πλάνην Στὴν ἐποχή μας οἱ χριστιανοὶ ἀναφέρονται μὲ ὑπερβολικὸ τρόπο στοὺς ἐνάρετους γέροντες καὶ μοναχοὺς τῶν μοναστηριῶν καὶ ἐλάχιστα στοὺς ἐνάρετους κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς τοῦ κόσμου.
Νομίζουν ὅτι ὁ τόπος ἐξαγιάζει τοὺς ἀνθρώπους.Προφανῶς πρόκειται γιὰ πλάνη, τὴν ὁποία πρέπει νὰ καταπολεμήσουν πρῶτα οἱ μοναχοί.
Ὁ ἐξαγιασμὸς δὲν εἶναι προνόμιο, ἀλλὰ προσωπικὸς ἀγώνας, ποὺ μπορεῖ νὰ γίνεται καὶ μέσα στὴν ἁμαρτωλὴ κοινωνία. Ἐξάλλου ὁ Χριστὸς δὲν ζήτησε ἀπὸ τοὺς πιστοὺς νὰ γίνουν ἀναχωρητές. Τοὺς ζήτησε ὅμως νὰ τηροῦν τὶς ἐντολές του καὶ νὰ ἀποτελοῦν τὸ φῶς καὶ τὸ ἁλάτι τῆς κοινωνίας, ζώντας μέσα σ᾽ αὐτή.
Καὶ ἔχουμε πολλὰ τέτοια φωτεινὰ παραδείγματα, ποὺ πολλὲς φορὲς διδάσκουν καὶ τοὺς μοναχούς, οἱ ὁποῖοι πάντα ἀντιμετωπίζουν τὸν κίνδυνο τῆς ἔπαρσης πὼς τάχα αὐτοὶ καὶ μόνο αὐτοὶ ἀνεβαίνουν τὴν κλίμακα τῶν ἀρετῶν, δείχνοντας συγχρόνως συγκατάβαση στοὺς πιστοὺς τοῦ κόσμου, ἡ ὁποία, ἐὰν τὴν πολυεξετάσει κανείς, καταλαβαίνει ὅτι δὲν εἶναι τίποτα παρὰ κατάκριτη περιφρόνηση.
Κάποτε φανερώθηκε στὸν ἀββᾶ Ἀντώνιο ἀπὸ ἄγγελο Κυρίου τὸ ἑξῆς: «Στὴν πόλη ὑπάρχει κάποιος ὅμοιός σου, γιατρὸς στὸ ἐπάγγελμα, ὁποὺ ὅ,τι τοῦ περισσεύει τὸ δίνει σὲ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη καὶ ὅλη τὴ μέρα ψάλλει τὸν τρισάγιο ὕμνο μαζί μὲ τοὺς ἀγγέλους».
Ἡ ἀποκάλυψη αὐτὴ ἔγινε, γιὰ νὰ διατηρηθεῖ ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος στὴν ταπείνωση, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ δυναμώσει τὴν ἀγάπη του πρὸς τοὺς ἀγωνιζόμενους ἀδελφούς, ποὺ ζοῦν στὸ κόσμο καὶ πετυχαίνουν σπουδαῖα πνευματικὰ κατορθώματα ὅμοια μὲ τὰ δι- κά του ἢ καὶ ἀνώτερα.
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2072 5 Ἰουνίου 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου