Ὁ Δεύτερος Ἀποστολικὸς Κανόνας.Κυριακάτικο ἐγκύκλιο κήρυγμα. Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἰερεμίας

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Ἡ χειροτονία ὅλων τῶν κληρικῶν ἀπό τόν Ἐπίσκοπο

 Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἰερεμίας 

1. Στά κηρύγματά μας, ἀδελφοί χριστιανοί, ἑρμηνεύουμε τούς ἱερούς Κανόνες τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Στό προηγούμενο κήρυγμα μιλήσαμε γιά τόν πρῶτο κανόνα, πού μᾶς ἔλεγε ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος πρέπει νά χειροτονεῖται ὄχι μόνο ἀπό ἕναν Ἐπίσκοπο, ἀλλά ἀπό τρεῖς ἤ τοὐλάχιστον ἀπό δύο Ἐπισκόπους. 
Οἱ Διαταγές τῶν Ἀποστόλων διατάσσουν ὅτι ἐκεῖνος πού θά χειροτονηθεῖ Ἐπίσκοπος ἀπό ἕναν Ἐπίσκοπο νά καθαιρεῖται, ἐκτός μόνο ἄν ἔχουμε περίπτωση διωγμοῦ ἤ κάποια ἄλλη αἰτία, πού δέν μποροῦν νά συναχθοῦν ἄλλοι Ἐπίσκοποι. Ἀλλά καί στήν περίπτωση αὐτή πρέπει οἱ ἄλλοι Ἐπίσκοποι νά δηλώσουν ἐγγράφως τήν συγκατάθεσή τους νά γίνει ἡ χειροτονία τοῦ ἐκλεγέντος εἰς Ἐπίσκοπο ἀπό ἕναν Ἐπίσκοπο.

«Ευλογημένα και καταραμένα επαγγέλματα». Ομιλία επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη στη Κυριακή Α΄ Λουκά

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης
«Ευλογημένα και καταραμένα επαγγέλματα». Ομιλία επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη στη Κυριακή Α΄ Λουκά.

Κυριακή Α΄ Λουκᾶ. Θεοφυλάκτου Ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας

Κυριακή Α΄ Λουκᾶ (Λουκ. ε΄. 1-11)

 

 Θεοφυλάκτου Ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας

 

 Ἑρμηνεία εἰς τὸ κατὰ Λουκὰν περὶ τῆς ἀγρᾶς τῶν ἰχθύων

Μάταιοι κόποι!. Κυριακή Α΄Λουκᾶ. (†) ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας

Μάταιοι κόποι!

«Ἐπιστάτα, δι’ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες, οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τό δίκτυον».

 Κυριακή Α΄Λουκᾶ (Λουκ. ε΄  1-11)

(†) ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας

Ἦτο δραματικὴ ἡ νύχτα ἐκείνη, ποὺ ἐπέρασν οἱ μετέπειτα μαθηταὶ καὶ ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητὲ ἀναγνῶστα. Δὲν ἦσαν πρωτόπειροι. Χρόνια τώρα τοὺς εἶχε χτυπήσει ἡ ἅλμη τῆς θαλάσσης.  Εἶχαν ζυμωθῆ πιὰ μὲ τὸ ψάρεμα.
Ὅλη, λοιπόν, τὴ νύχτα ἠγρύπνησαν, πάλεψαν. Ἀποτυχία!  Δὲν ἔπιασαν οὔτε ἕνα ψάρι. Ξημέρωσε πλέον.
 Κατάκοποι καὶ πικραμένοι εἶχαν βγάλει τὰ δίκτυα στὴν ἀκρογιαλιά καὶ τὰ ἔπλυναν. Ἔρχεται αἴφνης ὁ Χριστός. Τοὺς παρακαλεῖ νὰ τοῦ προσφέρουν γιὰ λίγο τὸ πλοιάριο.  Θέλει νὰ τὸ κάμῃ ἄμβωνα.
Ὁ κόσμος περιμένει μὲ δίψαν τὸ κήρυγμα.
Ἡ ὁμιλία ἔγινε. Ὁ  Μέγας Ἁλιεὺς τοῦ κόσμου ἔρριψε τὰ πνευματικὰ του δίκτυα εἰς τὴν ἀνθρωπίνην ἐκείνην θάλασσαν.
Πολλὲς ψυχὲς εἱλκύσθησαν πάλιν εἰς τὴν σωτηρίαν....

Αυτογνωσία, προϋπόθεση επιτυχίας. Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

Ευαγγελικό ανάγνωσμα

Κυριακής Α' Λουκά. ( Λουκ. ε' 1-11)

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. & Κονίτσης 

Αρκετά είναι τα επαγγέλματα αυτά που όσοι τα εξασκούν χρειάζεται να υπολογίζουν και σ' ένα ποσοστό αποτυχίας. Η αλιεία όμως απαιτεί μεγάλο βαθμό κόπου και θυσίας και συνάμα περιέχει μεγάλη πιθανότητα απογοητεύσεως.

Αυτή ακριβώς την πραγματικότητα βλέπουμε στην ευαγγελική περικοπή της Α' Κυριακής του Λουκά. Το ευαγγελικό κείμενο συγκινεί αλλά και συγκλονίζει από πολλές απόψεις, δοθέντος ότι πλέκεται κατά μοναδικό τρόπο η ανθρώπινη αδυναμία, παρά την άριστη γνώση του επαγγέλματος, με την δύναμη του Ιησού και την πνοή της χάριτος.

Ὁμιλίες (3) π.Ἀθανασίου Μυτιληναίου στήν Κυριακή Α΄ Λουκᾶ

1. Τό θαῦμα τῆς ἁλιείας καί τό θάμβος τῶν μαθητῶν
Ὁμιλία π.Ἀθανασίου Μυτιληναίου στήν Κυριακή Α΄ Λουκᾶ
Πραγματοποιήθηκε στίς 28-09-1980


Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)


2. Περί ἐργασίας
Ὁμιλία π.Ἀθανασίου Μυτιληναίου στήν Κυριακή Α΄ Λουκᾶ (Λουκᾶ 5, 1-11)
Πραγματοποιήθηκε στίς 27-09-1981


Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)


3. Προϋποθέσεις ἀκροάσεως τοῦ Θείου Λόγου
Ὁμιλία π.Ἀθανασίου Μυτιληναίου στήν Κυριακή Α΄ Λουκᾶ (Λουκᾶ 5, 1-11)
Πραγματοποιήθηκε στίς 25-09-1983


Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)
Τά ἠχητικά ἀρχεῖα εἶναι ἀπό τό arnion.gr

Τό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς. Κυριακή Α΄ Λουκᾶ

Κυριακή Α΄ Λουκᾶ

 Τό Εὐαγγέλιο τῆς  Κυριακῆς καί ἡ ἀπόδοσή του  στήν νεοελληνική.

Κατά  Λουκᾶν Εὐαγγέλιο Κεφ. 5, χωρία 1 ἕως 11 

Κλῆσις τῶν πρώτων μαθητῶν

Ε´.1 Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ὁ ᾿Ιησοῦς ἦν ἑστὼς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, 2 καὶ εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα. 3 ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους.
4 ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. 5 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων εἶπεν αὐτῷ· ἐπιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον.
6 καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν. 7 καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά.

Ὁ Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς. Ἐπιστολή πρός Κορινθίους Β' Ϛ´ 1 - 10

 Ἐπιστολή πρός Κορινθίους Β' Ϛ´ 1 - 10
 καί ἡ ἀπόδοση στήν νεοελληνική

1 Συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς· 2 - λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας - 3 μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, 4 ἀλλ’ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, 5 ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, 6 ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ,

Ἁλιεία ψυχῶν. Κυριακὴ Α΄ Λουκᾶ (Λουκ. 5,1-11) (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Ἁλιεία ψυχῶν 

«Μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν» (Λουκ. 5,10)

Κυριακὴ Α΄ Λουκᾶ (Λουκ. 5,1-11)

 † ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Οσοι, ἀγαπητοί μου, κατοικοῦμε στὴ γωνία αὐτὴ τῶν Βαλκανίων, ποὺ λούζεται ἀπὸ τὰ κύματα τῆς Μεσογείου, θὰ ἔχουμε δεῖ τὸ ὡραῖο θέαμα ποὺ παρουσιάζει ἡ ἁλιεία, τὸ ψάρεμα. Περιγραφὴ τῆς ἁλιείας ἔδωσε ὁ Ὅμηρος κι ἄλλοι ἀρχαῖοι ποιηταί.
 Ὅπως τότε ἔτσι καὶ σήμερα μικρὰ πλοῖα, οἱ τράτες, σχίζουν τὰ νερά, προχωροῦν στὸ βάθος, ῥίχνουν τὰ δίχτυα ἡμικυκλικά, καὶ με τὰ οἱ ψαρᾶδες κρατώντας τὶς δύο ἄκρες τῆς τράτας τὴ σέρνουν στὴν ἀκτή.
Πλησιάζει· τί ἆραγε νὰ φέρνῃ; ἡ περιέργεια ὅλων κορυφώνεται, τὰ παιδιὰ ἀνυπόμονα περιμένουν νὰ δοῦν. Ψαρᾶδες, χαρῆτε! τὸ δίχτυ εἶνε γεμᾶτο, ψάρια μικρὰ καὶ μεγάλα…

1) «Νά ζητάμε ταπεινά τό έλεος του Θεού γιά τήν διόρθωση μας» 2)«Ή λύπη γιά τά σφάλματα μας». Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Γ΄ Μέρος Τρίτο . Κεφάλαιο 4ον

Λόγοι Γ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ" 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Ή συναίσθηση της αμαρτωλότητος συγκινεί τον Θεό

«Νά ζητάμε ταπεινά τό έλεος του Θεού γιά τήν διόρθωση μας»

- Γέροντα, όταν οί Πατέρες λένε ότι μετάνοια είναι νά αποφασίση κανείς νά μήν ξανακάνη τά προηγούμενα αμαρτήματα καί νά λυπάται γι' αυτά, σημαίνει ότι διαρκώς πρέπει νά τά Θυμάται;
- Όχι, δέν θυμάται κάθε αμαρτία χωριστά, αλλά έχει συνέχεια τήν συναίσθηση της αμαρτωλότητός του. Μέχρις ενός σημείου πρέπει νά σκέφτεται κανείς ένα σφάλμα του καί ύστερα νά ζητά ταπεινά τό έλεος του Θεού καί, άν δέν υπάρχη υπερηφάνεια, ό Θεός θά βοηθήση.
Ιδίως όταν κάποιος είναι ευαίσθητος, καλύτερα είναι νά ξεχνά παλιές αμαρτίες του, αφού έχουν τακτοποιηθή μέ τήν μετάνοια καί τήν εξομολόγηση. Μπορεί τό ταγκαλάκι νά του θυμίζη παλιές του αμαρτίες καί νά τόν ζαλίζη μέ λογισμούς, γιά νά τού τρώη τήν ώρα καί νά τόν περισπά από τήν προσευχή. Ένας όμως πού δέν είναι ευαίσθητος καί βλέπει νά γεννιέται μέσα του υπερηφάνεια, τότε καλά είναι νά φέρνη στον νου του τις αμαρτίες του, γιά νά ταπεινώνεται.
- Γέροντα, μπορεί κάποιος νά έχη συναίσθηση της αμαρτωλότητός του καί νά μήν έχη μετάνοια;

Ἡ ὑγιὴς καὶ ἡ νόθος πνευματικότης. (Μέρος Γ΄). Ἀρχ. Ἀρσένιος Κατερέλος

 Ἡ ὑγιὴς καὶ ἡ νόθος πνευματικότης

  Ραδιοφωνική συνέντευξις εἰς τόν ραδιοφωνικόν σταθμόν Μητροπόλεως Κονίτσης

Μέρος Α'

Μέρος Β'

 Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος. Ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος
(Ἡ συνέντευξις ἐδόθη στόν Πρωτοσύγγελο π. Ἰωήλ Κωνστάνταρο στόν ραδιοφωνικό σταθμό τῆςἹ. Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς & Κονίτσης τήν 12 - 07-2014)

Π. ΙΩΗΛ - ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Πῶς εἶναι δυνατόν οἱ ἱερές Μονές μας νά ἀνακόψουν αὐτήν τήν πορεία τῆς νοθευμένης πνευματικότητος; Ἀσφαλῶς καί τό περιμένομε αὐτό ἀπό τά Μοναστήρια μας καί δέν θέλομε κἄν νά πιστέψωμε πώς εἶναι δυνατόν κάποιες φορές ἀκόμη καί ἐκεῖ νά παρεισφρύουν καταστάσεις πού δέν ἀνταποκρίνονται στήν ὑγιῆ πνευματικότητα.

Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Ὁ καλύτερος τρόπος ὥστε οἱ Μονές νά ἀνακόψουν τήν ἐπέκτασι τῆς νοθευμένης πνευματικότητος εἶναι νά διακατέχωνται οἱ μοναχοί καί οἱ μοναχές ἀπό τό γνήσιο Ὀρθόδοξο μοναχικό πνεῦμα καί νά βιώνουν τήν γνήσια μοναχική ζωή καί φιλοκαλική καί κολλυβαδική παράδοσι.

Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης. Αγιορείτης Άγιος Μνήμη 24 Σεπτεμβρίου

Ο όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης είναι μία από τις μεγαλύτερες σύγχρονες φυσιογνωμίες του αγιορείτικου και γενικότερα του ορθοδόξου μοναχισμού.
Γεννήθηκε το 1866 στη Ρωσία από γονείς ευσεβείς. Ύστερ' από διάφορες μεταπτώσεις των πρώτων νεανικών του χρόνων, ένα αποκαλυπτικό όραμα της Υπεραγίας Θεοτόκου τον έκανε να μετανοήσει βαθιά και να ποθήσει την ισάγγελη μοναχική πολιτεία.
Το 1892 ήρθε στο Άγιον Όρος, στη μονή του Αγίου Παντελεήμονος. Μικρόσχημος μοναχός έγινε το 1896 και μεγαλόσχημος το 1911.
Η ζωή του στον Άθωνα, διαποτισμένη από τη διαρκή μνήμη του Θεού, ξεχώριζε για τη συνέπεια και την ακρίβειά της τόσο στους πνευματικούς αγώνες όσο και στις μοναστηριακές διακονίες.
Υπομονετικός και μακρόθυμος, πράος και άκακος, ταπεινός και υπάκουος ο όσιος Σιλουανός, κέρδισε την αγάπη και την εκτίμηση των συμμοναστών του, αλλά και δέχτηκε πολλές επιθέσεις από τους φθονερούς και μισόκαλους δαίμονες.

«Ἄρον ἄρον ἕνωσον αὐτούς». Πρεσβ. Ἀθανασίου Μηνᾶ

Πρεσβ. Ἀθανασίου Μηνᾶ

 

 Ἐπανέρχεται στίς ἡμέρες μας καί ἀπό ἐπίσημα χείλη ἡ παλιά θεωρία περί τῆς δῆθεν ἀναγκαίας  ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν ¨ἄρον ἄρον ἕνωσον αὐτούς¨, ἐξαιτίας τάχα τοῦ κινδύνου τῆς ἀπειλῆς γενικῆς σφαγῆς τῶν πιστῶν, ἀπό τούς ἐχθρούς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Βλέπε Συρία. Βεβαίως ὅμως καί πρόκειται γιά ἑνότητα ἐκτός τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι Ἀληθείας. Πῶς νά ἑνωθοῦν Ὀρθόδοξοι μέ αἱρετικούς, τό Φῶς μέ τό σκοτάδι, ὁ Χριστός μέ τόν Βελίαλ, ὁ πιστός μέ τόν κατ᾿ οὐσίαν ἄπιστο, ἀφοῦ διαστρέφει τό δόγμα; (Β΄Κορ. στ΄, 14-15).

Ἀντίθετα μάλιστα ἀπό τήν μέ προϋποθέσεις ποθητή ἑνότητα, παραβλέπουν τό χάσμα καί τήν ἄβυσσο πού χωρίζει τή Μία, Ἁγία, Καθολική, Ἀποστολική, δηλ. Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπό ὅλες τίς ἔξω ἀπό Αὐτήν ἀνθρώπινες θεωρίες καί αἱρέσεις, καί ὁμιλοῦν γιά «Ἕνωση» μέ βάση «κάποια πράγματα πού μᾶς ἑνώνουν», τά κοινά. Εἶναι αὐτό τό σύνηθες παλαιό ἐξέραμα-τεχνική  αὐτῶν πού δέν ἔχουν γευθεῖ τήν Καινή Κτίση, τήν ἀναγέννηση ἐν Χριστῷ, τόν Πολύτιμο Μαργαρίτη.

Σαν σήμερα κοιμήθηκε ο παπα Τύχων (10/23 Σεπτεμβρίου 1968) - Η βιογραφία του

 O Παπα – Τυχών γεννήθηκε στη Ρωσία, στη Νόβια Μιχαλόσκα το 1884. Οι γονείς του, ο Παύλος και ή Ελένη, ήταν ευλαβείς άνθρωποι, και επόμενο ήταν και ο καρπός τους, ο Τιμόθεος κατά κόσμον, να έχη κληρονομική την ευλάβεια και την αγάπη προς τον Θεό και να θέλη να αφιερωθή στον Θεό από μικρό παιδί.
Έβλεπαν οι γονείς τον μεγάλο θείο ζήλο του παιδιού τους, αλλά δίσταζαν να του δώσουν την ευχή τους να πάη σε Μοναστήρι, επειδή το έβλεπαν εύσωμο και με ζωηρή φύση. Ήθελαν να ωρίμαση και στην σκέψη και μετά να αποφασίση μόνος του ο Τιμόθεος. Του έδωσαν όμως ευλογία να επισκέπτεται τις Μονές το διάστημα των τριών ετών, από δέκα επτά μέχρι είκοσι χρονών. Τότε έκανε τα μεγάλα και ατέλειωτα προσκυνήματα στα Μοναστήρια της Ρωσίας και πέρασε περίπου από διακόσιες Μονές. Στα Μοναστήρια πού πήγαινε, παρόλο πού ήταν κατάκοπος και εξαντλημένος από την οδοιπορία του, απέφευγε με τρόπο την φιλοξενία, για να ασκείται ο ίδιος και να μην επιβαρύνη τους άλλους.

1) «Ή αναγνώριση του σφάλματος μας» 2)«Συναίσθηση της αμαρτωλότητος και πρόοδος στον αγώνα» Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Γ΄ Μέρος Τρίτο . Κεφάλαιο 4ον.

Λόγοι Γ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ" 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Ή συναίσθηση της αμαρτωλότητος συγκινεί τον Θεό 

 «Ή αναγνώριση του σφάλματος μας»

- Γέροντα, ό Άββας Ισαάκ λέει ότι πρέπει νά αισθάνεσαι στην προσευχή σαν παιδί[1].
- Ναι, άλλα νά νιώθης ότι είσαι ένα άτακτο παιδί. Νά αναγνωρίζης ότι στενοχώρησες τον Πατέρα σου καί νά κλαις γι' αυτό. Τότε θά νιώθης τά χάδια τά θεϊκά. Όχι νά λές:«Επειδή είμαι παιδί, ό Θεός πρέπει νά μ' αγαπάη καί νά μέ συγχωρή, άς κάνω αταξίες».
- Γέροντα, ανησύχησα, όταν διάβασα στον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης ότι, γιά νά επικαλεσθούμε ­Πατέρα τον Θεό, πρέπει νά έχουμε φθάσει στήν απάθεια[2], αλλιώς είναι ­ύβρις καί κοιδορία [3].
- Ευλογημένη, μή στενοχωριέσαι. Αυτό τό έγραψε ό Άγιος γιά όσους ζουν ρέμπελα καί αμαρτωλά. Όταν όμως αμαρτάνη κανείς, άλλα συναισθάνεται βαθιά την ενοχή του, τότε μπορεί νά ονομάζη ­Πατέρα τον Θεό.
- Γέροντα, αισθάνομαι ότι δέν είμαι εντάξει απέναντι στον Θεό, και αυτό με πονάει.
- Από την στιγμή πού αισθάνεσαι ότι δέν είσαι εντάξει και λές ταπεινά «ήμαρτον, Θεέ μου», ό Θεός συγχωρεί, βοηθάει και χαριτώνει, και άν σέ βρή στήν κατάσταση αυτήν ό θάνατος, θά σωθής.

Οδεύοντας προς την πνευματική ελευθερία. Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός

 Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός 

Τονίσαμε πάρα πολύ τη σημασία όλων μας των κινήσεων, από σκέψεως μέχρις ενεργείας, ότι αποβλέπουν στη μετά του Θεού συνάντηση και κοινωνία. Αλλά και πάλι θα επανέλθουμε σ’ αυτό για να γίνει περισσότερο κατανοητό. Η κοινωνία και η ένωση με τον Θεό, -«εγώ και ο Πατέρας θα έλθουμε και θα κατοικήσουμε μαζί του»(Ιω. 14, 23)-, δεν γίνεται από εμάς, αν και ο άνθρωπος είναι συνεργός με την ολοκληρωτική ανταπόκρισή του στο θείο θέλημα.
Όμως, την πραγμάτωση και ενέργεια αυτής της κοινωνίας την κάνει ο Θεός, η οποία από τους Πατέρες ονομάζεται και απάθεια και θέωση.

Ο Όσιος Κοσμάς ο Ζωγραφίτης. Αγιορείτης Άγιος Μνήμη 22 Σεπτεμβρίου

Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια της Βουλγαρίας και έμαθε τα ελληνικά και βουλγαρικά γράμματα. Όταν οι γονείς του θέλησαν να τον νυμφεύσουν, αναχώρησε κρυφά και ήλθε στο περιλάλητο Άγιον Όρος. Έφθασε στη μονή του Ζωγράφου και μετά από λίγο καιρό φόρεσε το μοναχικό ένδυμα και ανέλαβε το διακόνημα του εκκλησιαστικού. Σε μία πανήγυρη της μονής Βατοπαιδίου είδε έκθαμβος τη Θεοτόκο να υπηρετεί τους εκεί μοναχούς.
Για την αρετή του, ο ηγούμενός του τον προόρισε για ιερέα και, μετά από προσευχή, του υπέδειξε η Θεοτόκος πως μπορεί να εξέλθει στην έρημο. Εκεί εξομολογούσε τους προσερχόμενους και αξιώθηκε προορατικού χαρίσματος, θαυματουργίας, θείων οραμάτων και προγνώσεως του τέλους του. Κατά τη νεκρώσιμο ακολουθία του «έδειξεν ο Θεός μέγα θαύμα· εμαζώχθησαν όλα τα θηρία από την έρημον και έστεκαν ολόγυρα. Και αφότου τον έθαψαν, εφώναξε καθένα κατά την φωνήν του, και τον ηυφήμησαν. Και τότε πάλιν υπήγαν εις την έρημον».

Κυριακάτικο ἐγκύκλιο κήρυγμα. Χειροτνία Ἐπισκόπου. Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἰερεμίας

 Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἰερεμίας 

1. Στό σημερινό μου κήρυγμα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, θά σᾶς ἑρμηνεύσω τόν πρῶτο Ἀποστολικό Κανόνα. Ὁ Κανόνας αὐτός λέγει «ὁ Ἐπίσκοπος νά χειροτονεῖται ἀπό τρεῖς ἤ τουλάχιστον ἀπό δύο Ἐπισκόπους». «Ἐπίσκοπο» λέμε τό «Δεσπότη», πού τόν λέμε καί «Μητροπολίτη» ἤ καί «Ἀρχιερέα» Χριστοῦ. 
Ὅλοι αὐτοί οἱ τίτλοι ἔχουν βαθειές θεολογικές ἔννοιες, πού δέν μᾶς παίρνει ὁ χρόνος νά τίς παρουσιάσουμε. Ὅσοι ὅμως ἐλεηθήκαμε ἀπό τό Θεό καί γίναμε Ἐπίσκοποι, πρέπει νά γνωρίζουμε τίς ἔννοιες πού κρύβουν οἱ ὅροι αὐτοί, γιά νά ἀγωνιζόμαστε, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, νά ἀνταποκρινόμαστε στήν ὑψηλή καί μεγάλη τιμή, μέ τήν ὁποία μᾶς τίμησε ὁ Θεός. Ἄς ποῦμε ὅμως γιά τήν ὀνομασία «Μητροπολίτης». 

Σταυροφόροι - Νικηφόροι. Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

Κυριακή μετά την Ύψωσιν. (Μαρκ. Η' 34-Θ' 1)

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. & Κονίτσης 

Ο λόγος του σταυρού συνοψίζει ολόκληρο το κεφάλαιο της πίστεως, πιστοποιώντας την ανάσταση και οδηγώντας προς τη σωτηρία.

Είναι αλήθεια ότι για τον άνθρωπο που ζει μέσα στην όλη ατμόσφαιρα της πτώσεως και των παθών, ο ξεκάθαρος λόγος του Κυρίου περί της άρσεως του σταυρού, ίσως φαίνεται σκληρός και βαρύς. 
Όμως, οι άγιοι της Εκκλησίας μας που βίωσαν αυτή την ζωή, στην οποία προηγείται ο πόνος του Σταυρού για να επέλθει η βιωματική χαρά της Αναστάσεως, αποδεικνύουν ότι μόνο δι' αυτής της οδού μπορεί ο άνθρωπος να οδηγηθεί και να φθάσει στον προορισμό του. Στον υψηλό προορισμό της Χριστοποιήσεως και του εξαγιασμού.

Αυτή είναι η σώζουσα πραγματικότητα και εάν θέλουμε να μη βρισκόμαστε μέσα σε φάσματα αληθείας που στην καλυτέρα των περιπτώσεων οδηγούν τον πιστό σε ένα νόθο θρησκευτικό συναισθηματισμό, είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε αυτόν ακριβώς τον λόγο του σταυρού.

Ὁμιλίες (3) π.Ἀθανασίου Μυτιληναίου στήν Κυριακή μετά τήν Ὑψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

1. «Χριστῷ συνεσταύρωμαι» ἤτοι περί ἐσταυρωμένου βίου
Ὁμιλία π. Άθανασίου Μυτιληναίου στήν Κυριακή μετά τήν Ὑψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (Γαλ. 2, 16-20)
Πραγματοποιήθηκε στίς 21-09-1980


Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)


2. «Περί ψυχῆς» καί ὅτι ψυχή εἶναι ἡ ζωή ἤτοι ὁλόκληρος ἡ ἀνθρωπίνη ὕπαρξις -Ἡ ψυχή ὡς ὑπαρξιακή ἔννοια
Ὁμιλία π. Άθανασίου Μυτιληναίου στήν Κυριακή μετά τήν Ὑψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (Μαρκ. 8, 34 –9, 1)
Πραγματοποιήθηκε στίς 20-09-1981


Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)


3. Ἡ ὁμολογία τοῦ Θεανθρωπίνου Προσώπου τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Λόγων Του
Ὁμιλία π. Άθανασίου Μυτιληναίου στήν Κυριακή μετά τήν Ὑψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ((Μάρκ. 8, 34-38 9,1)
Πραγματοποιήθηκε στίς 19-09-1982


Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)
Τά ἠχητικά ἀρχεῖα εἶναι ἀπό τό arnion.gr

Τό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς. Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσιν

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής, η απόδοσή του στην νεοελληνική.

Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο Κεφ. 8, χωρίο 34 έως Κεφ. 9, χωρίο 1

H´. 34 Είπεν, ὁ Κύριος, ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν  καὶ  ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. 35 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν.  
36 τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; 37 ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;
38 ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

Θ´.1 ΚΑΙ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

Ὁ Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς. Ἐπιστολή πρός Γαλάτας β' 16 - 20

Ἐπιστολή πρός Γαλάτας β' 16 - 20

 καί ἡ ἀπόδοση στήν νεοελληνική

16 εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. 17 Εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; μὴ γένοιτο. 18 εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. 19 ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. 20 Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.

Ἡ ὑψίστη ἀξία τοῦ ἀνθρώπου. Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσιν.(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ἡ ὑψίστη ἀξία τοῦ ἀνθρώπου
«Τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μᾶρκ. 8,37)

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ὁ ἄνθρωπος! Εἶνε θέμα, ἀγαπητοί μου, ποὺ ἀπησχόλησε θεολόγους, φιλοσόφους, ποιητάς, λογοτέχνας, ζωγράφους, ἰατρούς, βιολόγους, χημικούς.
Γιὰ τὸν ἄνθρωπο δημιουργήθηκε πολιτισμός, ἀναπτύχθηκαν ἐπιστῆμες, κτίσθηκαν οἰκισμοί, ἱδρύθηκαν πόλεις· γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἔγιναν πόλεμοι ποὺ συνετάραξαν τὴν ὑφήλιο. «Πολλὰ τὰ ἐκπληκτι κὰ καὶ φοβερά, μὰ τίποτε φοβερώτερο ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο», ἔψαλλε ὁ Σοφοκλῆς (Ἀντιγ. 332-333). Ποιά, λοιπόν, ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου;

* * *

 «Χαριτωμένο πλάσμα ἀλήθεια ὁ ἄνθρωπος», ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας (Μένανδρος), «ὅταν εἶνε ἄνθρωπος».
Αὐτὸς ὁ λόγος μαζὶ μ᾿ ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ παράλυτος τοῦ Εὐαγγελίου «ἄνθρωπον οὐκ ἔχω» (Ἰω. 5,7), δικαιώνουν τὸν Διογένη, ποὺ χαρακτηρίστηκε ὡς τρελλὸς ὅταν, μέρα μεσημέρι καὶ μέσα σὲ πλῆθος κόσμου, μὲ τὸ φανάρι ἀναμμένο φώναζε· «Ἄνθρωπον ζητῶ».

Δελτίο τύπου. Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης

Μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, πραγματοποιήθηκε καὶ φέτος τὸ Γενικὸ Ἱερατικὸ Συνέδριο      (20ὸ στὴν σειρά) τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης. Οἱ ὡραῖες καὶ ἄνετες ἐγκαταστάσεις τῆς Ἱ. Μονῆς Ταξιαρχῶν («Γκούρας») κοντὰ στὸ Ἀηδονοχώρι, φιλοξένησαν τοὺς Συνέδρους Ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι, μέσα στὸ ὄμορφο περιβάλλον μέσα κι’ ἔξω ἀπὸ τὸ Μοναστήρι, εἶχαν τὴν εὐκαιρία γιὰ ἕνα διήμερο (15 καὶ 16 Σεπτεμβρίου) νὰ συμπνευματιστοῦν, νὰ ἀκούσουν ἐμπεριστατωμένες Εἰσηγήσεις, νὰ συντρώγουν «ἐν ἀφελότητι καρδίας» στὴν κοινὴ τράπεζα, νὰ χαροῦν τὴν Θεία Λειτουργία καὶ νὰ συζητήσουν ἀδελφικὰ τὰ προβλήματα ποὺ ἀπασχολοῦν τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος μας. Τὸ Συνέδριο, ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Μητροπολίτου κ. ΑΝΔΡΕΟΥ, εἶχε σὰν Γενικὸ Θέμα τοὺς συγχρόνους ἁγίους  καὶ ἐναρέτους Γέροντες.

Την πρώτη μέρα του νέου σχολικού έτους στο ελληνικό σχολείο των Αγ. Σαράντα

Στις 15 Σεπτεμβρίου άνοιξαν οι πύλες των σχολείων  όλων των βαθμίδων στην αλβανική επικράτεια. Μαζί τους και οι πύλες των σχολείων που φοιτούν τα Βορειοηπειροτόπουλα.

Με νύχια και με δόντια προσπαθούν να κρατηθούν στη ζωή τα υπάρχοντα σχολεία. Υπάρχει ακόμα ένας αριθμός μαθητών που αποδεικνύει πως η Ελληνική μας Κοινότητα είναι δύσκολα να σβήσει, πως οι Βορειοηπειρώτες είναι δύσκολα να εγκαταλείψουν τα άγια χώματά τους και δίνουν μάχη με τις αντίξοες συνθήκες, με τις πιέσεις και τις φοβέρες, με την αμέλεια και την ανευθυνότητα μερικών, τις μέθοδες συρρίκνωσης και αφομοίωσης από το αλβανικό κατεστημένο και πως η μάχη για επιβίωση και για πρόοδο είναι τεράστια.

Διακόσια χρόνια ἀπὸ τὸ μαρτύριο τοῦ Κονιτσιώτη Νεομάρτυρος Ἁγίου Ἰωάννου (1814-2014). Μητροπολίτου Κονίτσης Ἀνδρέα

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

   

   Συμπληρώνονται ἐφέτος διακόσια (200) χρόνια ἀπὸ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο τοῦ Νεομάρτυρος Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ ἐκ Κονίτσης (1814-2014). Καὶ μολονότι κύλησαν δύο αἰῶνες ὁλόκληροι ἀπὸ τὶς 23 Σεπτεμβρίου 1814, αὐτὸ τὸ Κονιτσιωτόπουλο δὲν ξεχάστηκε, δὲν χάθηκε στὴν χοάνη τοῦ χρόνου. Πόσοι μεγάλοι καὶ σπουδαῖοι κατὰ κόσμον ζοῦσαν τότε. Σουλτᾶνοι, πασάδες, ἀγάδες, στρατηγοὶ καὶ ναύαρχοι καὶ πλούσιοι καὶ ἰσχυροί, κυριαρχοῦσαν, τότε, στὰ Βαλκάνια καὶ στὴν Ἑλλάδα, σπέρνοντας τὸν φόβο καὶ τὸν τρόμο στοὺς ραγιάδες, στοὺς ὑποδούλους, ποὺ δὲν τολμοῦσαν καλά - καλά οὔτε τὸ ὄνομά τους νὰ ποῦν !  Κι’ ὅμως !  Ὁ νεαρὸς Ἰωάννης, ποὺ ἦταν πρωτύτερα Τοῦρκος καὶ μουσουλμᾶνος, γνωστὸς μὲ τὸ ὄνομα Χασάν, ζῇ μέχρι σήμερα, λαμπρὸς καὶ πάντοτε νέος, στὶς καρδιὲς τῶν χριστιανῶν καί, γενικά, στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.

Μητρόπολη Πειραιώς. Εις μνημόσυνον του φλογερού ιεραποστόλου και ομολογητού αειμνήστου Νικολάου Σωτηρόπουλου

 Εις μνημόσυνον του φλογερού ιεραποστόλου και ομολογητού αειμνήστου Νικολάου Σωτηρόπουλου

Έφυγε από την παρούσα πρόσκαιρη και μάταιη ζωή για την αιώνια πατρίδα ο μεγάλος και ακαταπόνητος εργάτης και θερμός απόστολος του Ευαγγελίου, ο διαπρύσιος κήρυκας της Ορθοδοξίας και ομολογητής της Ορθοδόξου πίστεως, Νικόλαος Σωτηρόπουλος. Σίγησε η γλώσσα, που επί 50 σχεδόν έτη, μετέδιδε στον πιστό λαό του Θεού «ρήματα ζωής αιωνίου», η γλώσσα που ήλεγχε με προδρομική παρρησία την πλάνη και την αίρεση. Έσβησε η θεοφώτιστη γραφίδα, που ερμήνευε και ανέλυε τις Γραφές και χειραγωγούσε προς τα άνω. 

Στα σχολεία η πατρίδα αργοπεθαίνει...Δημήτρης Νατσιός

 Δημήτρης Νατσιός Δάσκαλος Κιλκίς -Θεολόγος

Ο Αθηναίος αγωνιστής του Εικοσιένα Γεώργιος Ψύλλας στα «Απομνημονεύματα του βίου του» (Αθήνα 1974, σελ. 286-287), καταγράφει ένα χαριτωμένο αξιομνημόνευτο περιστατικό: «Ένας Θεσσαλός προεστός, εντελώς αναλφάβητος, χρησιμοποιεί τον δάσκαλο του χωριού και ως γραμματικό του. Επειδή, όμως, ο δάσκαλος δεν ήταν σε όλα υπάκουος, ο προεστός προτείνει στην γενική συνέλευση των κατοίκων την απόλυσή του. Γιατί, ρωτάει ο δάσκαλος εμβρόντητος. Γιατί δεν ξέρεις γράμματα, απαντά ο δημογέρων. Και ποιός το λέει αυτό; Εγώ! Απαντά ο προεστός.

«Τα μήλα της Θεοτόκου» - Μακαριστός Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης

 «Μια φορά – διηγείται ο παππούς – ανεβαίνοντας κατά τον χειμώνα το χιονισμένο μονοπάτι, όταν κοντέψαμε στην Παναγία, είτε από δαιμονικήν ενέργειαν, είτε για να μας δοκιμάσει η Παναγία μας, έπιασε μια τόσο πυκνή ομίχλη, ώστε δεν βλέπαμε ούτε βήμα μπροστά μας. Μου λέει ο Γέροντας: «π. Αρσένιε, εδώ πάνω οι τόποι είναι επικίνδυνοι. Μπορεί να πέσουμε σε κανέναν γκρεμό. Καλύτερα ας διανυκτερεύσουμεν εδώ και το ίδιον είναι». Tί να σας πω, βγάλαμε τόσο ωραίαν αγρυπνίαν, που δεν θα την ξεχάσω! Το πρωί, μόλις έφεξε, τί να δούμε; Ήμασταν έξω από την Παναγίαν. Ήταν κι αυτό δώρο της Παναγίας μας.
Ναι, αλλά μιάν άλλη φορά που ανεβήκαμε βράδυ εξαντλημένοι, παϊλντισμένοι, τί οικονόμησε η καλή Μητέρα μας; Μπαίνοντας μέσα στον ναόν, μοσχοβολούσε η εκκλησία από δύο ολόφρεσκα μήλα, κολλημένα μπροστά από την εικόνα της. Ο Γέροντας πιο τολμηρός μου λέει: «π. Αρσένιε, αυτά τα μήλα θα τα φάμε· και θα τραβήξουμε κομποσχοίνι σ΄ αυτόν που τα αφιέρωσε. Για μας τ΄ άφησε, επειδή έχουμε ανάγκη».

Ἡ παγκόσμιος Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἀρχ. Ἀρσένιος Κατερέλος

Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος

Ἡ σωτηριολογική ἐνέργεια τοῦ Σταυροῦ ὀφείλεται στόν σαρκί σταυρωθέντα Θεό - τόν ἀπαθῆ Θεότητι - πού θυσιάσθηκε ἐπ᾽ Αὐτοῦ καί Τόν κατέστησε τρισμακάριστο ξύλο.

Σέ κάθε ἁγιαστική πρᾶξι, ἡ Ἐκκλησία προβάλλει τόν Τίμιο Σταυρό γιά νά θυμίζη στούς πιστούς ὅτι ἡ κατά Θεόν θυσία εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεσις εἰσόδου μας στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Ὁ Τίμιος Σταυρός εἶναι καί ἐνίσχυσις τῶν πιστῶν, διότι ὁ Χριστός, μέ δόλωμα τόν Ἑαυτόν Του καί ἄγγιστρο τόν Σταυρό συνέλαβε τόν Διάβολο.

Οἱ πρωτόπλαστοι, πίπτοντες στόν πειρασμό τῆς αὐτοθεώσεως - τῆς ἰσοθεΐας ἐρήμην τοῦ Θεοῦ - πρωτοεγεύθησαν τόν ''καρπόν'' τῆς ἔνοχης ἡδονῆς - ἡ ἐνοχή ἔγκειτο μόνον στήν παρακοή - καί ἀπό τότε πρωτοεισήχθη ἡ ὀδύνη στό ἀνθρώπινο γένος. Κορυφαία ὀδύνη εἶναι ὁ θάνατος.

Τιμή στον Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἰερεμίας

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἰερεμίας 

1. Εὐχαριστῶ τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ἀδελφοί μου χριστιανοί, γιατί ἔχω τή χαρά κάθε Κυριακή, νά προσφέρω σέ Σᾶς τούς εὐσεβεῖς χριστιανούς τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως μία διδαχή, ἕνα κήρυγμα τοῦ θείου λόγου. Θέλω καί ἐπιθυμῶ, ἀδελφοί μου, τό κήρυγμα πού σᾶς προσφέρω νά εἶναι πραγματικά ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, νά εἶναι λόγος τῶν ἁγίων Πατέρων. 
Γιά νά εἶμαι δέ περισσότερο βέβαιος καί ἀσφαλής σ᾽ αὐτό, σᾶς ἀνακοινώνω ὅτι στό ἑξῆς τά κηρύγματά μου, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, θά ἔχουν πηγή τό Ἱερό Πηδάλιο, πού ἔχει τούς ἱερούς Κανόνες τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως μάλιστα τούς Κανόνες αὐτούς τούς ἑρμηνεύει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης.

Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού. Ιστορικό εορτής, θεολογική σημασία, περιγραφή εικόνος

Ἡ Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

Ἡ 14η Σεπτεμβρίου εἶναι γνωστή εἰς τούς Χριστιανούς ὡς ἡμέρα «τῆς παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Εἶναι ἡμέρα ἀργίας καί νηστείας, διά νά δυνηθοῦν οἱ πιστοί νά προσκυνήσουν «τό ζωομύριστον ξύλον» καί τόν «θαυμάτων θησαυρόν», τόν «συνθετοτρισόλβιον» Σταυρόν καί «χαρίτων παροχέα» (α’ Οἶκος εἰς τόν τίμιον Σταυρόν).
Πρίν προχωρήσωμεν εἰς τήν περιγραφήν τῆς εἰκόνος τῆς Ὑψώσεως, εἶναι ἀνάγκη νά ἴδωμεν τό ἱστορικόν τῆς ἑορτῆς καί τήν θεολογικήν της σημασίαν.

Διά τήν θέσπισιν τῆς ἑορτῆς αὐτῆς ὁ Καθηγητής Ἰ. Φουντούλης γράφει: «Οἱ ἱστορικές ἀρχές τῆς ἑορτῆς χάνονται μέσα στήν πολιά ἀρχαιότητα. Στίς 13 Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 335 ἔγιναν τά ἐγκαίνια τοῦ μεγάλου ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, πού ἔκτισε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος στόν τόπο τῆς ταφῆς τοῦ Κυρίου.
Ἔκτοτε κατά τήν ἐπέτειο τῶν ἐγκαινίων μεγάλη πανήγυρις ἐγίνετο στά Ἱεροσόλυμα. Καί στά σημερινά μας λειτουργικά βιβλία τήν ἰδία ἡμέρα ἀναγράφεται ἡ «μνήμη τῶν ἐγκαινίων τῆς ἁγίας Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν Ἀναστάσεως» καί ἡ Ἀκολουθία τῆς ἡμέρας ἀναφέρεται στά ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ ἐκείνου.

Μία αρχαία μαρτυρία περί της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού

Ο επόμενος λόγος του εν αγίοις Πατρός ημών Σωφρονίου Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων εις την Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού και εις την Αγίαν Ανάστασιν αποτελεί μίαν αρχαίαν και αυθεντικήν μαρτυρίαν περί της πρωίμου τιμής του Τιμίου Σταυρού και της εορτής της Υψώσεώς του, όταν ακόμη ο εν λόγω εορτασμός ήτο αρρήκτως συνδεδεμένος με την επέτειον των Εγκαινίων του Ναού της Αναστάσεως και κατ’ ουσίαν δεν απετέλει ειμή την δευτέραν ημέραν της μεγάλης εκείνης πανηγύρεως.
Ως εκ του περιεχομένου του μάλιστα ο λόγος αρμόζει ιδιαιτέρως εις την 13ην Σεπτεμβρίου, παραμονήν της εορτής της Υψώσεως.
Η ατμόσφαιρα εντός της οποίας εξεφωνήθη ήτο ιδιαιτέρως φορτισμένη από συγκίνησιν λόγω των προηγηθέντων δραματικών γεγονότων: Προ είκοσι περίπου ετών (το 614 μ.Χ.) οι Πέρσαι είχον κυριεύσει την Ιεράν Πόλιν επιφέροντες διπλήν την καταστροφήν, κατεδαφίσαντες τον Ναόν της Αναστάσεως, ο οποίος είχεν ιδρυθή υπό του Μ. Κωνσταντίνου, και απαγαγόντες τον Τίμιον Σταυρόν.

Τό ἀήττητο ὅπλο. (Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ). (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Τό ἀήττητο ὅπλο. (Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ)

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Ἐορτή καὶ πανήγυρις, ἀγαπητοί μου, σήμερα. Εἶνε σὰν Μεγάλη Παρασκευή. Τὸ ἀ­πολυτίκιο, τὰ τροπάρια, ὁ ἀπόστολος, τὸ εὐ­αγ­γέλιο, ὅλα ὅσα λέγονται στὴ λατρεία μας τὴν ἅγια αὐτὴ ἡ­μέρα, ὑπενθυμίζουν τὴν ἱστο­ρία τοῦ Χριστοῦ, τὴ θυ­σία τοῦ Γολγοθᾶ, δηλαδὴ τὴν ἀ­γάπη τοῦ Θεοῦ στὸ ἀν­θρώπινο γένος. «Οὕ­τω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κό­σμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογε­νῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀ­πόληται, ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον».
Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο, ὥστε ἔδωσε τὸ μονάκριβο Υἱό του, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, γιὰ νὰ σωθοῦν ὅλοι ὅσοι θὰ πιστέψουν σ᾽ αὐτόν (Ἰωάν. 3,16). Κάθε σταλαγματιὰ αἵματος ἀπὸ τὶς πληγὲς τοῦ Χριστοῦ μας εἶνε ἱκανή, ἀγαπητοί μου, νὰ ξεπλύνῃ ὅλα τὰ ἁμαρτήματα τῆς ἀν­θρωπότητος. «Τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ… καθα­ρίζει ἡ­μᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας» (Α΄ Ἰωάν. 1,7).

Ἀλλὰ ἡ σημερινὴ ἡμέρα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ θυσία τοῦ Ἐσταυρωμένου, ὑπενθυμίζει καὶ ἕνα γεγονὸς τῆς ἱστορίας μας. Οἱ Ἑβραῖοι μετὰ τὴ σταύρωσι ἄνοιξαν ἕνα βαθὺ λάκκο, ἔρριξαν μέσα τὸ σταυρὸ καὶ τὸν σκέπασαν μὲ κόπρια καὶ ἀκαθαρσίες. Ἔμεινε ἐκεῖ τὸ τίμιο Ξύλο ἐπὶ αἰῶνες.

Π.Θεόδωρος Ζήσης. Κήρυγμα στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού

Π. Θεόδωρος Ζήσης - Κήρυγμα στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού

Πραγματοποιήθηκε στις 14/9/2013




πηγή αρχείου Ι. Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Ἰωάννης Χρυσόστομος - Εἰς τὴν Ὕψωσιν τοῦ τιμίου Σταυροῦ

Πᾶσα μὲν ἡ ἀπὸ τῶν χειρόνων ἐπὶ τὰ κρείττονα μεταβολὴ μεγίστην χαρὰν καὶ εὐφροσύνην τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων κατεργάζεται. Πέφυκε γὰρ ἡ ἀνθρωπίνη φύσις, τῶν κρειττόνων ὀρεγομένη, ἀεὶ σπεύδειν ἐπὶ τὴν τῶν βελτιόνων κατάληψιν. Οὕτω γοῦν ἡδεῖα τοῖς πλέουσιν ἡ ἐκ χειμῶνος εἰς εὐδίαν καὶ γαλήνην μετάβασις· ἡδεῖα δὲ καὶ τοῖς ὁδοιπόροις ἡ ἐκ καμάτου ἐπ᾿ ἀνάπαυσιν ἡσυχία· ἡδεῖα δὲ καὶ τοῖς λυπουμένοις ἡ ἐκ κατηφείας εἰς εὐφροσύνην μετάθεσις· ἡδυτέρα δὲ καὶ τοῖς νοσοῦσιν ἡ ἐξ ἀσθενίας εἰς ὑγίειαν καὶ εὐρωστίαν ἀνάληψις· ἡδεῖα δὲ καὶ τοῖς πολεμίοις ἡ ἀπὸ ἔχθρας εἰς φιλίαν καὶ εἰρήνην βεβαίωσις· ἡδυτέρα δὲ καὶ ἡ ἀπὸ τοῦ σκότους καὶ τῆς νυκτὸς εἰς τὴν ἡμέραν μετάπτωσις. Καὶ πᾶσα πρᾶξις, ὡς ἔστιν εἰπεῖν, ἡδυτέραν ἔχει τὴν ἐργασίαν, ὅταν ὄφελος μετὰ τοῖς ποθοῦσιν αὐτὴν ἀπεργάζηται.

Οὕτω γοῦν ὁρῶμεν καὶ τὴν ὑπὸ Θεοῦ δεδομένην ἡμῖν ἀπόλαυσιν, τῇ μεταβολῇ τὴν εὐφροσύνην ἡμῖν παρεχομένην.

Ύψωσις Τιμίου Σταυρού. Τι σημαίνει ο σταυρός; Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης
14.09.00 - ΥΨΩΣΙΣ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.Τι σημαίνει ο σταυρός


Ενημέρωση από "Ορφέα"

“εν δεσμοίς αγαπήσεως Αυτού” (Ωσηέ, ια' 4) Ύψωσις Τιμίου Σταυρού. Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. & Κονίτσης 

Μία εκ των μεγαλυτέρων παγίδων της πνευματικής ζωής είναι η συνήθεια. Δυστυχώς ο άνθρωπος, με τον καιρό όλα τα συνηθίζει και δεν του κάνουν εντύπωση, με αποτέλεσμα αυτή η νοοτροπία να περνά και στο σύμβολο της νίκης και της θυσίας του Κυρίου μας. Στο σύμβολο του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού.

Λησμονούμε την μοναδική του αξία και σημασία για την ίδια τη σωτηρία μας. Έτσι λοιπόν η μητέρα μας εκκλησία, για να έχουμε πάντοτε μέσα στη συνείδησή μας, αλλά και για λόγους ιστορικούς, καθιέρωσε την εορτή της επισήμου υψώσεώς Του. Της εορτής που τελείται κάθε ενιαυτόν της Χριστότητος του Κυρίου στις 14 του μηνός Σεπτεμβρίου και μας υπενθυμίζει πόσα οφείλουμε στον σταυρό του Κυρίου μας, αλλά και την ευλάβεια με την οποία πρέπει να τον τιμούμε, προσκυνούμε και περιβάλλουμε.

Αυτός δε είναι και ο λόγος για τον οποίον, εάν δεν συμπέσει η εορτή της υψώσεως Σαββατοκύριακο, κατά το οποίο καταλύεται το έλαιον, έχουμε νηστείαν άνευ ελαίου.

Εἰς τήν Ὑψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. π. Ἀθανασιου Μυτιληναίου

Εἰς τήν Ὑψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

Ὁμιλία π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου  εἰς τήν Ὑψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.  Πραγματοποιήθηκε στίς 14-09-198.

Τό σημεῖον Τ ἤ κατά τό ὅραμα τοῦ Ἰεζεκιήλ 9, 4 ὡς σημεῖον σωτηρίας.
- Ἡ δύναμις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί ἡ ἀνάγκη τῆς ἐνεργείας του εἰς τήν ζωήν μας κατά τόν Ἅγ. Κύριλλον Ἱεροσολύμων Κατηχ. ΙΓ΄36 (δ. 25'.



Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)
Πηγή ἀρχείου  arnion.gr

Τό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς. Ἡ Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

Ἡ Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

 Τό Εὐαγγέλιο τῆς  Κυριακῆς.

 καί ἡ ἀπόδοσή του  στήν νεοελληνική.

Κατά Ἰωάννη Εὐαγγέλιο ΙΘ´ 6 - 11, ΙΘ´ 13 - 20, ΙΘ´ 25 - 28, ΙΘ´ 30 - 35

Κατά Ἰωάννην ΙΘ´ 6 - 11
6 καὶ λέγει αὐτοῖς· Ἴδε ὁ ἄνθρωπος. ὅτε οὖν εἶδον αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ὑπηρέται, ἐκραύγασαν λέγοντες· Σταύρωσον σταύρωσον αὐτὸν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· Λάβετε αὐτὸν ὑμεῖς καὶ σταυρώσατε· ἐγὼ γὰρ οὐχ εὑρίσκω ἐν αὐτῷ αἰτίαν.
7 ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι· Ἡμεῖς νόμον ἔχομεν, καὶ κατὰ τὸν νόμον ὀφείλει ἀποθανεῖν, ὅτι ἑαυτὸν Θεοῦ υἱὸν ἐποίησεν. 8 Ὅτε οὖν ἤκουσεν ὁ Πιλᾶτος τοῦτον τὸν λόγον, μᾶλλον ἐφοβήθη, 9 καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ πραιτώριον πάλιν καὶ λέγει τῷ Ἰησοῦ· Πόθεν εἶ σύ; ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπόκρισιν οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ.
 10 λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· Ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε; 11 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· Οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ’ ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν δεδομένον σοι ἄνωθεν· διὰ τοῦτο ὁ παραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει.

Ὁ Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς. Ἐπιστολή πρός Κορινθίους Α' Α´ 18 - 24

Πρός Κορινθίους Α' Α´ 18 - 24

καί ἡ ἀπόδοση στήν νεοελληνική

18 Ὁ λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι. 19 γέγραπται γάρ· ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. 20 ποῦ σοφός; ποῦ γραμματεύς; ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου;
21 ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν, εὐδόκησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας.