Νεομάρτυς Κωνσταντίνος εξ Αγαρηνών. Αγιορείτης Άγιος Μνήμη 2 Ιουνίου

Ο  άγιος Κωνσταντίνος γεννήθηκε στην κοινότητα Υψηλομετώπου της Λέσβου από γονείς μωαμεθανούς, αλλά αυτός όχι μόνο έγινε χριστιανός, αλλά και μαρτύρησε για την πίστη του Χριστού.
Ήταν τόσο καλός και τόσο ωραίος νέος, που προκαλούσε το θαυμασμό, αλλά και το φθόνο των φθονερών ανθρώπων, μέχρι σημείου μία γειτόνισσα του τούρκισσα να θελήσει να τον δηλητηριάσει. Ήταν τότε 15 χρόνων. Με το δηλητήριο, που του έδωκε σε γλύκισμα, δεν απέθανε, αλλά έμεινε τυφλός και κατάκοιτος. Σ' αυτή την κατάσταση αρρώστησε από ευλογιά. Μια χριστιανή τότε γυναίκα ζήτησε απ' την τούρκισσα μητέρα του παιδιού να της επιτρέψει να νίψει το παιδί με άγιασμα. Η μητέρα του, αν και μωαμεθανή, βλέποντας ότι το παιδί της πήγαινε απ' το κακό στο χειρότερο δέχτηκε το αγίασμα και το θαύμα έγινε. Ο Κωνσταντίνος θεραπεύτηκε τελείως.
Σχετικά νωρίς ορφάνεψε από πατέρα. Η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε.

Ο Άγιος Σάββας ο Βηματάρης. 14 Απριλίου 2015

Ο όσιος αυτός έζησε στη μονή Βατοπαιδίου. Ήταν ιεροδιάκονος και είχε το διακόνημα του βηματάρη, δηλαδή του διακονητή του ιερού Βήματος. Τον 10ο αιώνα, σε επιδρομή Αράβων στη μονή, ο Σάββας πρόλαβε και έκρυψε την εικόνα της Παναγίας της Βηματάρισσας ή Κτιτόρισσας στο πηγάδι του ιερού Βήματος, μαζί με τον σταυρό του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τοποθετώντας μπροστά τους αναμμένη λαμπάδα.
Ο Σάββας αιχμαλωτίσθηκε και μεταφέρθηκε στην Κρήτη. Όταν μετά εβδομήντα έτη απελευθερώθηκε και επέστρεψε υπέργηρος στη μονή,υπέδειξε στον ηγούμενο Νικόλαο να ανοίξουν το πηγάδι, όπου βρήκαν θαυμαστά την εικόνα της Παναγίας και τον σταυρό να στέκουν όρθια πάνω στο νερό και την λαμπάδα αναμμένη.

Κατά μία άλλη διήγηση, μετά την επιδρομή των Αρά­βων, η μονή ερημώθηκε, «έως ου ήλθασιν από την Αδριανούπολιν Αθανάσιος, Νικόλαος και Αντώνιος, οίτινες είχασιν πόθον να γένουν Καλόγεροι, και εβάστα καθ΄ένας τρεις χιλιάδες φλωρία, και με ταύτα ανακαίνισαν το Μοναστήριον, και γενόμενοι Καλόγεροι ετελείωσαν εκεί θεαρέστως πολιτευόμενοι.

Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης ο Κουλακιώτης (†1776)

Αγιορείτης Άγιος Μνήμη 15 Φεβρουαρίου

 

Γεννήθηκε στην Κουλακιά, τη σημερινή Χαλάστρα, της Θεσσαλονίκης. Έζησε στο Άγιον Όρος ως δάσκαλος. Κατά την παραμονή του στη Θεσσαλονίκη και κατά τη διάρκεια συμποσίου, οι Τούρκοι ισχυρίσθηκαν ότι ήθελε να γίνει μουσουλμάνος.
Ο Ιωάννης αρνήθηκε τη συκοφαντία και δεν θέλησε ν’ αρνηθεί την πίστη του. Έτσι οδηγήθηκε στο παζάρι της πόλης και δίχως δίκη καταδικάσθηκε σε απαγχονισμό. Το τίμιο λείψανο του ρίχθηκε στη θάλασσα και χάθηκε.
Το μαρτύριο πραγματοποιήθηκε ημέρα Τρίτη, ώρα 4 π.μ., στις 15 Φεβρουαρίου του 1776, που είναι και ημερομηνία της μνήμης του. Ακολουθία προς τιμή του νεομάρτυρος συνέθεσε ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης και ο άρχιμ. Ιωήλ Φραγκάκος, νυν μητροπολίτης Εδέσσης.
Η μνήμη του τιμάται στις 15 Φεβρουαρίου.


Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

agioritikesmnimes.blogspot.gr

Άγιος Βασίλειος, επίσκοπος Θεσσαλονίκης (9ος -10ος αι.). Αγιορείτης Άγιος.Μνήμη 1 Φεβρουαρίου

Καταγόταν από την Αθήνα.
Το 875 εκάρη μοναχός από τον όσιο Ευθύμιο τον Νέο, του οποίου ύπαρξε μαθητής. «Ταις θεοπνεύστοις και μελιρρύτοις διδασκαλίαις και ημάς καθέλξας οία τις Ορφεύς οπαδούς επηγάγετο», περιγράφει ο ίδιος. Ο όσιος Ευθύμιος προείπε την αρχιερατική του εκλογή και σταδιοδρομία (904).
Αναφέρεται να ίδρυσε ή ανακαίνισε την τιμώμενη στο όνομα της Θείας Αναλήψεως μονή, τη γνωστή ως του Αγίου Βασιλείου, πού βρίσκεται κοντά στο Χιλανδάρι και υπάγεται σε αυτό.

Όσιος Γρηγόριος ο Σιωπών (†1406)

Αγιορείτης Άγιος Μνήμη 7 Δεκεμβρίου

Όσιος Γρηγόριος ο Ησυχαστής (+1406), κτίτορας της Μονής του Αγίου Νικολάου, της νυν επονομαζομένης του «Οσίου Γρηγορίου» Αγίου Όρους.

Όσιος Νείλος ο Μυροβλύτης. Αγιορείτης Άγιος Μνήμη 12 Νοεμβρίου

Γεννήθηκε στην κωμόπολη Άγιος Πέτρος Κυνουρίας της Πελοποννήσου από ευσεβείς γονείς περί το 1601. Τα πρώτα γράμματα έμαθε από τον θείο του, ιερομόναχο Μακάριο, μαζί με τον όποιο ήλθε και μόνασε στην πλησιόχωρη της πατρίδος του μονή Παναγίας της Μαλεβής. Εκεί χειροτονήθηκε και Ιερεύς. Ο πόθος όμως θειότερης και ασκητικότερης ζωής τον έφερε στο περιλάλητο Άγιον Όρος.

Κατοίκησε κοντά στο σπήλαιο του άγιου Πέτρου του Αθωνίτου και με κόπους πολλούς έκτισε κελλί με ναό προς τιμή της Υπαπαντής, τον όποιο κόσμησε με εικόνες, πού ο ίδιος αγιογράφησε, γιατί ήταν καλός αγιογράφος.
Ο θείος Νείλος, «καταφλεγόμενος από τον πόθον της ησυχίας, εζήτει τόπον ερημικώτερον και εύρων σπήλαιον κατάκρημνον και από τα δύο μέρη, φοβερόν εις την θέαν διά το κρημνώδες, κατέβαλε μεγάλας προσπάθειας και κατήλθεν εις αυτό». Εκεί βίωσε μυστικά υπερουράνιες καταστάσεις.

Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης. Αγιορείτης Άγιος Μνήμη 24 Σεπτεμβρίου

Ο όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης είναι μία από τις μεγαλύτερες σύγχρονες φυσιογνωμίες του αγιορείτικου και γενικότερα του ορθοδόξου μοναχισμού.
Γεννήθηκε το 1866 στη Ρωσία από γονείς ευσεβείς. Ύστερ' από διάφορες μεταπτώσεις των πρώτων νεανικών του χρόνων, ένα αποκαλυπτικό όραμα της Υπεραγίας Θεοτόκου τον έκανε να μετανοήσει βαθιά και να ποθήσει την ισάγγελη μοναχική πολιτεία.
Το 1892 ήρθε στο Άγιον Όρος, στη μονή του Αγίου Παντελεήμονος. Μικρόσχημος μοναχός έγινε το 1896 και μεγαλόσχημος το 1911.
Η ζωή του στον Άθωνα, διαποτισμένη από τη διαρκή μνήμη του Θεού, ξεχώριζε για τη συνέπεια και την ακρίβειά της τόσο στους πνευματικούς αγώνες όσο και στις μοναστηριακές διακονίες.
Υπομονετικός και μακρόθυμος, πράος και άκακος, ταπεινός και υπάκουος ο όσιος Σιλουανός, κέρδισε την αγάπη και την εκτίμηση των συμμοναστών του, αλλά και δέχτηκε πολλές επιθέσεις από τους φθονερούς και μισόκαλους δαίμονες.

Ο Όσιος Κοσμάς ο Ζωγραφίτης. Αγιορείτης Άγιος Μνήμη 22 Σεπτεμβρίου

Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια της Βουλγαρίας και έμαθε τα ελληνικά και βουλγαρικά γράμματα. Όταν οι γονείς του θέλησαν να τον νυμφεύσουν, αναχώρησε κρυφά και ήλθε στο περιλάλητο Άγιον Όρος. Έφθασε στη μονή του Ζωγράφου και μετά από λίγο καιρό φόρεσε το μοναχικό ένδυμα και ανέλαβε το διακόνημα του εκκλησιαστικού. Σε μία πανήγυρη της μονής Βατοπαιδίου είδε έκθαμβος τη Θεοτόκο να υπηρετεί τους εκεί μοναχούς.
Για την αρετή του, ο ηγούμενός του τον προόρισε για ιερέα και, μετά από προσευχή, του υπέδειξε η Θεοτόκος πως μπορεί να εξέλθει στην έρημο. Εκεί εξομολογούσε τους προσερχόμενους και αξιώθηκε προορατικού χαρίσματος, θαυματουργίας, θείων οραμάτων και προγνώσεως του τέλους του. Κατά τη νεκρώσιμο ακολουθία του «έδειξεν ο Θεός μέγα θαύμα· εμαζώχθησαν όλα τα θηρία από την έρημον και έστεκαν ολόγυρα. Και αφότου τον έθαψαν, εφώναξε καθένα κατά την φωνήν του, και τον ηυφήμησαν. Και τότε πάλιν υπήγαν εις την έρημον».

Οσιομάρτυς Δαβίδ (†1813)

Αγιορείτης Άγιος. Μνήμη 26 Ιουνίου

Ο Άγιος Νεομάρτυς και Οσιομάρτυς Δαβίδ καταγόταν από τις Κυδωνιές (Αϊβαλί), πόλη της Μ. Ασίας. Σε νεαρή ηλικία ήλθε στο Άγιον Όρος και εκάρη μοναχός στη Σκήτη της Αγίας Άννης. Ζούσε κοντά στον γέροντά του την θεάρεστη ζωή των μοναχών. Πρωτοστάτησε για την εκ βάθρων ανακαίνιση των ναών της Μεταμορφώσεως στην κορυφή του Άθω και της Παναγίας πιο κάτω, καθώς και την κατασκευή δεξαμενών για τη συγκέντρωση πόσιμου νερού, για την εξυπηρέτηση των μοναχών και των προσκυνητών. Για τον λόγο αυτό είχε πάει στη Σμύρνη της Μ. Ασίας, όπου συγκέντρωσε χρήματα από τους ευσεβείς χριστιανούς και με τα χρήματα αυτά έγινε η ανακατασκευή των ναών.
Ο ενάρετος αυτός μοναχός έχοντας φλογερό πόθο να μαρτυρήσει για τον Χριστό, πήγε στη Μαγνησία της Μ. Ασίας, όπου προκάλεσε συζήτηση με κάποιους Τούρκους για θέματα πίστεως. Αυτοί τον μαστίγωσαν, τον πλήγωσαν στο κεφάλι και τον έδιωξαν κακήν κακώς, δεν τον θανάτωσαν όμως, προς μεγάλη του λύπη.

Άγιος Θεόληπτος, μητροπολίτης Φιλαδέλφειας

Αγιορείτης Άγιος. Μνήμη 25 Ιουνίου

 

Γεννήθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας περί το 1250. Έλαβε πολύ καλή μόρφωση. Νωρίς εγκατέλειψε τη σύζυγό του και αποσύρθηκε στην αθωνική ησυχία. Η συνάντηση του με τον ησυχαστή Νικηφόρο είχε βαθειά επίδραση πάνω του, καθώς και με τον άγιο Αθανάσιο Κωνσταντινουπόλεως. Έζησε για ένα διάστημα στη μονή Εσφιγμένου. Η επίσκεψη του στην Κωνσταντινούπολη και ο έλεγχος του για τη θρησκευτική πολιτική του Μιχαήλ Η΄ του Παλαιολόγου αποτέλεσμα είχε να ριχθεί στις φυλακές. Μετά την αποφυλάκιση του επιστρέφει στην πατρίδα του και η όσιακή βιοτή του τον κάνει πνευματικό πατέρα όλης της πόλεως.
Περί το 1324 εκλέγεται μητροπολίτης Φιλαδέλφειας και ποιμαίνει την επαρχία του επί τέσσερις δεκαετίες με μόνο οδηγό τον νόμο του Θεού. Οι επιστολές και ομιλίες του που σώζονται το φανερώνουν. Κατά την εκδημία του εκτυλίχθηκαν συγκινητικές σκηνές από τον πιστό λαό, που είχε ευεργετηθεί από τον επίσκοπο του και τον υπεραγαπούσε.

Όσιος Δομέτιος Διονυσιάτης (†1405)

Αγιορείτης Άγιος. Μνήμη 25 Ιουνίου

  Ο «διορατικώτατος και πνευματοφόρος ανήρ», ιερομόναχος όσιος Δομέτιος, κατοικούσε στα Βουλευτήρια και υπήρξε σύμβουλος, φίλος και συνασκητής του οσίου Διονυσίου, του κτήτορος της μονής του Τιμίου Προδρόμου (+1375). Είδε και αυτός το θείο όραμα, από τον Αντιάθωνα που κατόπιν ασκήτευε, λαμπάδα αναμμένη όλη τη νύχτα πάνω στον βράχο, όπου σήμερα η μονή, και είπε προφητικά στον Διονύσιο: «Θεού εστι βουλή σεμνόν γενέσθαι και ιερόν μοναστών καταγώγιον. Πολλοί γαρ ενταύθα Κυρίω ευαρεστούντες έσονται ...».
Πριν την αναχώρησή του, ο όσιος Διονύσιος παρέδωσε την ποίμνη του στον άξιο Δομέτιο. Χρημάτισε ηγούμενος της μονής επί δεκαπενταετία (1390-1405) και έγινε παρήγορος πατήρ και καλός οδηγός των μοναχών του. Εκοιμήθη εν ειρήνη σε μεγάλη ηλικία.

Οσιομάρτυς Προκόπιος (†1810)

Αγιορείτης Άγιος. Μνήμη 25 Ιουνίου

Καταγόταν από τα πλησιόχωρα μέρη της Βάρνας, από γονείς ευσεβείς. Εικοσάχρονος επεθύμησε τη μοναδική πολιτεία και, λησμονώντας γονείς, συγγενείς, φίλους και πατρίδα, ήλθε στο Άγιον Όρος, στη σκήτη του Τιμίου Προδρόμου - Ιβήρων. Ως μοναχός «εθαυμάζετο υπό πολλών δια την αρετήν του, την τε υπακοήν προς τον γέροντα Διονύσιον και επιμονήν εις τους κόπους της ασκητικής πολιτείας».
Αργότερα εγκατέλειψε το σχήμα και, σε απόγνωση καθώς βρισκόταν, πήγε στη Σμύρνη, όπου μετά δεκαπέντε ημέρες δέχθηκε την περιτομή. Αμέσως μετανόησε και συμβουλεύθηκε γνώριμό του πνευματικό. Με τις ευλογίες του και ύστερα από θερμή προσευχή στη Θεοτόκο παρουσιάσθηκε στους Τούρκους φορώντας τον καλογερικό σκούφο. Με τόλμη ομολόγησε τον Χριστό, και με σπάνια αγαλλίαση δέχθηκε μαρτυρικό τέλος. Αποκεφαλίσθηκε, ύστερα από βασανισμούς, στις 25 Ιουνίου 1810.

Όσιος Διονύσιος ο Μικροαθωνίτης, κτήτορας της Ι. Μ. Αγ. Διονυσίου (†1388)

Αγιορείτης Άγιος. Μνήμη 25 Ιουνίου

 Γεννήθηκε το 1316 στην Κορησό της Καστοριάς. Από μικρός πόθησε το μοναχικό σχήμα και μόλις «εφύη το γένειόν του» αναχώρησε για τον Άθωνα και υποτάχθηκε στον κατά σάρκα αδελφό του, τον άγιο Θεοδόσιο, που ήταν ηγούμενος στη μονή Φιλόθεου.
Εκεί χειροτονήθηκε διάκονος και ιερεύς, συμπλήρωσε τις γραμματικές του γνώσεις και έλαμπε σε όλη την αδελφότητα για τις αρετές του.
Ο πόθος της ησυχίας τον απομακρύνει από τη μονή του και τον φέρνει σε ένα σπήλαιο της νότιας πλευράς του Όρους, που λέγεται Μικρός Άθωνας.
Εκεί έζησε ο τρισόλβιος με υπερθαύμαστη άσκηση δίχως να γευθεί τίποτε το μαγειρευμένο επί μία τριετία (1347-1350). Η φήμη της ισάγγελης βιοτής του έφερε πολλούς φιλάρετους πλησίον του. Σε όλους έγινε υπόδειγμα και παράδειγμα, πηγή ωφελείας.
Η διάκριση του βοήθησε και πολλούς κοσμικούς που έρχονταν προς εξομολόγηση.
Αγρυπνώντας, είδε θείο όραμα -«θεία τις δύναμις ως καιομένη λαμπάς αυτώ καθωράτο»- και αποφάσισε την ίδρυση μονής.

Όσιος Γερμανός ο Μαρούλης (†1336). Αγιορείτης Άγιος

Αγιορείτης Άγιος. Μνήμη 2 Μαΐου

Ὁ θαυμαστὸς Ὅσιος Γερμανὸς ὁ Ἁγιορείτης

Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Γερμανοῦ (1252-1336) εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ἁγιολογικὰ ἔργα τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Φιλοθέου τοῦ Κοκκίνου. Ἡ στενὴ σχέση τῶν δύο φίλων (Γερμανοῦ-Φιλοθέου) φαίνεται μέσα ἀπὸ τὶς νοσταλγικὲς ἀναφορὲς σὲ συγγενικὰ πρόσωπα καθὼς καὶ στὶς λεπτομέρειες τῆς παιδικῆς ἡλικίας τοῦ Ὁσίου.

Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου διασώζεται σὲ δύο χειρόγραφους κώδικες, ἕνας ἐκ τῶν ὁποίων βρίσκεται στὸ Ἅγιον Ὄρος: α) Ἰβήρων 590, τοῦ ιδ´ αἰῶνος, καὶ β) Marcianus Cr. 582 ιε´ αἰῶνος (ἀντίγραφο τοῦ πρώτου)

Τὸν πρωτότυπο βίο τοῦ Ὁσίου πρωτοεξέδωσε ὁ καθηγητὴς Δ. Τσάμης στὸ «Ἀνάτυπο Ἐπιστημονικῆς Ἐπετηρίδος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης» (τόμος 9, 26, 1981). Στὴ συνέχεια, τὸ 1985, ἐκδόθηκε σὲ μετάφραση ἀπὸ τὸ «Περιβόλι τῆς Παναγίας».

Όσιος Γρηγόριος ο Γραβανός (†1812)

 Αγιορείτης Άγιος. Μνήμη 22 Απριλίου

 Ο Γρηγόριος ήταν κι αυτός ένας από τους συνοδοιπόρους των Κολυβάδων, που ακλούθησε το γέροντα του Νήφωνα σε πολλούς σταθμούς, στο Άγιο Όρος, σε διάφορα νησιά του Αιγαίου και κατέληξαν στην Πάτμο.
Καταγόταν από τη Νίσυρο, έρχεται στην Πάτμο και συμπροσεύχεται με τον Άγιο Μακάριο Κορίνθου στο ησυχαστήριο της Κουμάνας, αγναντεύοντας απέναντι την Αποκάλυψη και τη Μονή, τους δύο μεγάλους σταθμούς της ιστορίας της Πάτμου και της Εκκλησίας. Αργότερα πηγαίνει με τον Νήφωνα στους Λειψούς και ιδρύουν ησυχαστήριο στη περιοχή Ρωμάνι προς τιμή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Επιστρέφοντας στην Πάτμο στη θέση Γραβά θα κτίσει το κάθισμα προς τιμή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Εκεί έζησε με τον υποτακτικό του τον Θεόκτιστο από τη Σόφια, έκτισε κελιά και πήρε από δώ το όνομα Γραβανός.

Aγιος Νικόλαος, επίσκοπος Αχρίδος και Ζίτσης (+1956). Αγιορείτης Άγιος Μνήμη 5 Μαρτίου

 Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1880 στο χωριό Λέλιτς της κεντροδυτικής Σερβίας. Ήταν το πρώτο από τα εννέα τέκνα των ευσεβών αγροτών Δραγομίρου και Αικατερίνης. Ασθενικός στη σωματική του διάπλαση και κράση, επέδειξε από μικρός την ευφυΐα του, την μεγάλη του αγάπη προς την Εκκλησία και το Θεό και την κλίση προς τον μοναχικό βίο. Σπούδασε, παρά το γεγονός της μεγάλης πτωχείας της οικογενείας του, στη θεολογική σχολή του Βελιγραδίου, ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Θεολογίας στη Βέρνη της Ελβετίας (1908), διδάκτωρ στην Οξφόρδη της Αγγλίας (1909) και στο Χάλλε της Γερμανίας (1911). Γνώριζε επτά γλώσσες μεταξύ των οποίων και στην ελληνική.
Ο Νικόλαος λάτρευε τον Θεό εξ όλης της καρδίας, ισχύος και διάνοιας αυτού, και ο Θεός του έδωσε στόμα και σοφία ασυναγώνιστα και ακαταγώνιστα. Εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στη μονή Ρακόβιτσα, κοντά στο Βελιγράδι, το Δεκέμβριο του 1909. Είχε αρρωστήσει βαριά από δυσεντερία και έταξε, εάν ο Κύριος τον θεραπεύσει, να Του αφιερωθεί δια βίου με όλη του την ύπαρξη, όπως κι έγινε.
Κατά την περίοδο 1915- 1919 απεστάλη στην Αμερική και την Αγγλία για να συντρέξει και να ενισχύσει τον πολύπαθο Σερβικό λαό.

Άγιος Μάξιμος ο Γραικός, ο εξ Άρτης. Αγιορείτης. Άγιος Μνήμη 21 Ιανουαρίου

Ο κατά κόσμον Μιχαήλ Τριβώλης, υιός των επιφανών, πλουσίων και ευσεβών γονέων Μανουήλ και Ειρήνης, κατήγετο από την Λακεδαίμονα της Πελοποννήσου, αλλά γεννήθηκε στην Άρτα της Ηπείρου το 1470. Έλαβε καλή μόρφωση, στην αρχή από τον πατέρα του και στην συνέχεια από τον ιερέα Ιωάννη Μόσχο. Έφηβος φοίτησε στο περίφημο ελληνικό σχολείο της Άρτας.
Αρκετά νέος μετέβη για σπουδές στην Ιταλία. Στην αρχή φοίτησε στην ελληνική σχολή της Βενετίας, όπου δίδασκε ο Ιωάννης Λάσκαρις και άλλοι Έλληνες δάσκαλοι, εργαζόμενος συγχρόνως και ως γραφέας στα έργα του Λάσκαρη, που τον μύησε στην πλατωνική φιλοσοφία. Κατόπιν συνέχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Πάδοβας, όπου μεταξύ άλλων Ελλήνων δίδασκε και ο Λαόνικος Ταμαίος. Στη συνέχεια μετέβη στη Φερράρα και τη Φλωρεντία, όπου ανθούσαν οι κλασικές σπουδές. Στη Φλωρεντία γνωρίσθηκε με τον καταδικασθέντα σε θάνατο Σαβοναρόλα και άκουσε τα αντιπαπικά του κηρύγματα, τα όποια τον επηρέασαν βαθύτατα. Ακολούθως μετέβη στο Μιλάνο, για να παρακολουθήσει τους σπουδαίους δασκάλους Λαόνικο Χαλκοκονδύλη και Κωνσταντίνο Λάσκαρη.

Όσιος Νεόφυτος ο Προσμονάριος (14ος αι.). Αγιορείτης Άγιος. Μνήμη 21 Ιανουαρίου

Με την εικόνα της Παραμυθίας συνδέεται και ο βίος του οσίου Νεοφύτου, πού διετέλεσε προσμονάριος, φύλακας δηλαδή και διακονητής του παρεκκλησίου της Θεοτόκου. Όταν κάποτε ο όσιος βρισκόταν σε μετόχι της μονής στην Εύβοια και ασθένησε βαρειά, παρεκάλεσε την Παναγία να τον αξιώσει να πεθάνει στη μονή της μετανοίας του. Τότε άκουσε τη φωνή της Παναγίας να του λέει: «Νεόφυτε, πήγαινε στη μονή και μετά ένα έτος να ετοιμασθείς για την έξοδό σου από τη ζωή» Ό όσιος ευχαρίστησε θερμά τη Θεοτόκο για την παράταση της ζωής πού του δόθηκε και είπε στον υποτακτικό του να ετοιμάσει τα της επιστροφής. Πράγματι, μετά την παρέλευση ενός έτους, αφού ετοιμάσθηκε και μετάλαβε των αχράντων μυστηρίων και ενώ ανέβαινε τη σκάλα, άκουσε ξανά μπροστά από το παρεκκλήσιο της Παραμυθίας τη φωνή της Παναγίας να του λέει: «Νεόφυτε, ο καιρός της εξόδου σου έφθασεν». Όταν πήγε στο κελλί του αδιαθέτησε και αφού έλαβε συγχώρηση από όλη την αδελφότητα παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.
Η μνήμη του τιμάται στις 21 και κατ' άλλους στις 24 Ιανουαρίου. Ακολουθία προς τιμή του εποίησε ο υμνογράφος Καθηγητής Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας.

Πηγή: Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Βατοπαιδινό Συναξάρι
Έκδοσις Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος, 2007


agioritikesmnimes.blogspot.gr

Άγιος Αθανάσιος ο Γ΄, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (†1654). Αγιορείτης Άγιος Μνήμη 18 Ιανουαρίου

Γεννήθηκε στην Αξό Μυλοποτάμου της Κρήτης το 1580 από ευσεβείς γονείς. Ονομαζόταν Αλέξιος Πατελλάρος η Πατελλάριος και ήταν υιός του ευγενούς νομικού Γεωργίου. Έλαβε ανώτερη μόρφωση. Γνώριζε ελληνική και λατινική φιλολογία και γλώσσα. Ήταν φιλόσοφος, ποιητής και ιεροκήρυκας. Νέος εκάρη μοναχός στο Σιναϊτικό Μετόχι της πατρίδος του και έλαβε το όνομα Ανανίας.
Μετά τον θάνατο των γονέων του ήλθε στο Άγιον Όρος. Εγκαταστάθηκε στην περιοχή της μονης Παντοκράτορος και έκτισε κελλί, στο όποιο αργότερα έζησε ο στάρετς Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ (+1794) με την πρώτη μικρή συνοδεία του, που κατόπιν ίδρυσε τη σκήτη του Προφήτη Ηλία.
Αναχωρώντας από τον ιερό Άθωνα επισκέφθηκε τα Ιεροσόλυμα, τις μονές της Παλαιστίνης, το Σινά και την Κρήτη. Διέπρεψε για την αυστηρότητα της ζωής του. Ήταν άνθρωπος της σοφίας και της δράσεως. Διακρίθηκε ως γλωσσομαθής και μεταφραστής. Μετέφρασε μέρος της Αγίας Γραφής στη νεοελληνική. Μετάφρασή του από το Ψαλτήριο βρίσκεται στη μονή Ιβήρων. «Εσχόλαζε περί την ανάγνωσιν και μελέτην της Ιεράς γραφής, και εκήρυττε τον λόγον του Θεού μετά πολλού ζήλου, και χριστιανικής αγάπης»

Άγιος Γεράσιμος ο Παλλαδάς (1633-1714). Αγιορείτης Άγιος. Μνήμη 15 Ιανουαρίου

Γεννήθηκε στο χωριό Σκιλλούς της Πεδιάδος Κρήτης από ευγενείς και ευσεβείς γονείς. Ο πατέρας του Θεόδωρος υπήρξε πρωτοπαπάς και ιεροκήρυκας στον Χάνδακα και είναι γνωστή μία ομιλία του πού εξεφώνησε στη μνήμη των αγίων δέκα μαρτύρων των εν Κρήτη το 1633. Διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα από τον πατέρα του. Κατόπιν μετέβη για σπουδές στην Κέρκυρα και την Βενετία. Γνώριζε ελληνικά, λατινικά και εβραϊκά. «Φιλότιμος γαρ ων και δεξιάς φύσεως δια το μνημονικόν, εν λόγοις μέγας εγένετο τη μαθήσει πάντας τους κατ' εκείνου καιρού υπερβαίνων».
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα δεν κατάφερε να μεταβεί στην Κρήτη λόγω της αλώσεως της από τους Τούρκους. Έτσι δίδασκε και κήρυττε στην Πελοπόννησο, τα Ιωάννινα, την Άρτα και την Παραμυθία. Άγνωστο πότε, εξελέγη μητροπολίτης Καστορίας, στην οποία χρημάτισε διδάσκαλος, παρέχοντας δείγματα της σοφίας και της αγιότητός του. Τον Μάιο του 1686 του δόθηκε επιτροπικώς η μητρόπολη Αδριανουπόλεως. Ο Καισάριος Δαπόντες γράφει ότι ο Μαυροκορδάτος «έκαμεν Αδριανουπόλεως τον από Καστορίας σοφώτατον Γεράσιμον».
Στις 25 Ιουλίου 1688 εξελέγη πατριάρχης Αλεξανδρείας. Κύριο μέλημά του ήταν η διάδοση του θείου λόγου. Σώζονται πολλές χειρόγραφες ομιλίες του. Λόγω μεγάλων χρεών του πατριαρχείου αναγκάσθηκε να περιέλθει τις ρουμανικές χώρες και τη Ρωσία διενεργώντας εράνους.