«Eυλόγησον, Δέσποτα, τον Νέον Ενιαυτόν της χρηστότητος Σου» Με την ευκαιρίαν της εισόδου ημών εις τον Νέον Ενιαυτόν της χρηστότητος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δεχθήτε, παρακαλώ τας ταπεινάς μου εορτίους προσρήσεις, ευχόμενος εκ βάθους ψυχής, όπως ο ενανθρωπίσας Υιός του Θεού, χαρίζη εις την αγάπην σας έτη πολλά, υγιείαν κατ’ άμφω, ψυχής τε και σώματος, δια να αγιάζητε το Νέον Έτος, 2015, και να δοξάζητε με την χριστιανική ζωή σας τον σαρκωθέντα Υιόν του Θεού, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Επί δε τούτοις, ασπάζομαι υμάς με την εν Κυρίω αγάπην. Χρόνια πολλά και ευτυχές το Νέον Έτος 2015.
Κάθε χρόνο ο Άγιος Βασίλης τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς γυρίζει από χώρα σε χώρα κι από χωριό σε χωριό, και χτυπά τις πόρτες για να δει ποιος θα τον δεχτεί με καθαρή καρδιά. Μια χρονιά λοιπόν, πήρε το ραβδί του και τράβηξε. Ήτανε σαν καλόγερος ασκητής, ντυμένος με κάτι μπαλωμένα παλιόρασα, με χοντροπάπουτσα στα ποδάρια του και μ’ ένα ταγάρι περασμένο στον ώμο του. Γι αυτό τον παίρνανε για διακονιάρη και δεν τ’ ανοίγανε την πόρτα. Ο Άγιος Βασίλης έφευγε λυπημένος, γιατί έβλεπε την απονιά των ανθρώπων και συλλογιζότανε τους φτωχούς που διακονεύουνε, επειδής έχουνε ανάγκη, μ’ όλο που αυτός ο ίδιος δεν είχε ανάγκη από κανέναν, κι ούτε πεινούσε, ούτε κρύωνε.
Η ζωή τού Μ. Βασιλείου περιληπτικά και το έθιμο τής Βασιλόπιττας
Απομαγνητοφωνημένα κηρύγματα του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου
Θα πούμε πρώτα λίγα λόγια για τον Μέγα Βασίλειο, και ύστερα θα ακολουθήσει το έθιμο της Βασιλόπιττας.
Την Πρωτοχρονιά χριστιανοί μου, όπως όλοι μας το ζούμε, βασιλεύει και
προβάλλεται και πρωτοστατεί η μορφή του Αγίου και Μεγάλου Βασιλείου.
Γεννήθηκε το 330 μ.Χ. στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Ο πατέρας του
ονομαζόταν και αυτός Βασίλειος, και κατήγετο από την Νεοκαισάρεια του
Πόντου της Μικράς Ασίας, ενώ η μητέρα του ονομαζόταν Εμέλεια, ήτο και
αυτή από την Καισάρεια.
Την άριστη χριστιανική ανατροφή, δεν την πήρε ο Μέγας Βασίλειος μόνον
απ’ τους θεοσεβείς γονείς του, αλλά την πήρε και κυρίως και από την
γιαγιά του την Μακρίνα. Χριστιανοί ήσαν.
Τα πρώτα γράμματα ασφαλώς, τα έμαθε και τα σπούδασε στην Καισάρεια.
Ένα πολύ δύσκολο έτος για τους περισσότερους Έλληνες τελειώνει και ένα νέο έρχεται, που δεν έχει τίποτε το αισιόδοξο να μας πει. Το 2015 είναι τα συμβατικά χρόνια μετά τη Γέννηση του Χριστού και στον καθένα μας προστίθεται ένα έτος στην ηλικία του.
Αυτά τα κοινότυπα με οδήγησαν να αναζητήσω στη βιβλιοθήκη μου στοιχεία για την έννοια του χρόνου. Ο Πλάτωνας τον θεωρεί "μια κινούμενη εικόνα της αιωνιότητας" και ο πραγματιστής Αριστοτέλης ως " τον αριθμό των κινήσεων του παρόντος σε σχέση με το πριν και το μετά".
Από
βαριά αρρώστια πάσχει το Βατικανό. Αυτό δεν το είπε κάποιος «ζηλωτής» Ορθόδοξος
μοναχός, αλλά ο ίδιος ο σημερινόςΠάπας
Φραγκίσκος, που πρόσφατα είχε χαρακτηρίσει την Ορθόδοξη Εκκλησία «ασθενή», αφού
δεν είναι υποταγμένη σ’ αυτόν. Το λυπηρό είναι ότι Ορθόδοξοι Προκαθήμενοι
ζηλούν τις υπερεξουσίες του Πάπα και την απαράδεκτη κατάσταση της αυλής του και
επιδιώκουν να εισαγάγουν τα παπικά πρότυπα στην Ορθόδοξη Εκκλησία…
Ύστερα από εικοσιπέντε χρόνια, η χάρις του Θεού μου θύμισε κάποια κιτρινισμένα και λίγο εφθαρμένα χειρόγραφα ενός ερημίτη, που κινδύνευσαν να γίνουν σητόβρωτα από την αμέλειά μου σε μια άκρη του κελλιού μου. Πρόκειται, κατά την ταπεινή μου γνώμη, για τις αξιόλογες και οσιακές εμπειρίες ενός ησυχαστού, που εκοιμήθη εν Κυρίω κατά τη δεύτερη δεκαετηρίδα του αιώνος που διανύουμε (ενν. τον 20ο αιώνα), όπως τουλάχιστον υπολογίζω. Γιατί τα χειρόγραφα αυτά μου παρέδωσε ένας φίλος μου Γέρων Μοναχός προ τριανταπέντε χρόνια για να τα φυλάξω και να τα χρησιμοποιήσω όπως νόμιζα καλύτερα.
Πράγματι, αφού τα διάβασα κατά την νεότητά μου, τόσο με εντυπωσίασαν –βέβαια με τα κριτήρια του τότε αρχαρίου στη μοναχική ζωή– που όταν αργότερα ο Κύριος επέτρεψε να γραφή με το χέρι μου το βιβλίο «Μεταξύ ουρανού και γης», θυμήθηκα τα χειρόγραφα του ερημίτη.
Ελπιδοφόρες εξελίξεις για τον φυλακισμένο Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος Ιωάννη
Σύμφωνα με πληροφορίες του aktiston.blogspot.gr από το "Μακ. Πρακτορείο ειδήσεων", τον ημερήσιο τύπο των Σκοπίων http://utrinski.com.mk, από το Δελτίο Τύπου της ΜΟC Στέφανου, διασταυρωμένων με προσωπικές μαρτυρίες ηγουμένων, μοναχών και λαϊκών από το κοντινό περιβάλλον του μαρτυρικού Αρχιεπισκόπου Αχρίδος και Μητροπολίτου Σκοπίων Ιωάννη, ίσως βρισκόμαστε πλησίον στην απελευθέρωσή του, πράγμα το οποίο ευχόμαστε από καρδιάς ειδικά αυτές τις άγιες ημέρες.
Η είδηση ως έχει: «Μετά την διαμεσολάβηση του Ρωσικού Πατριαρχείου, (20 και 21/12/2014), στη
διαφορά μεταξύ της Μακεδονικής και της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας,
ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στα Σκόπια, για την απελευθέρωση του Ιωάννη.
Ενώ δεν προλάβαμε ακόμα να συνειδητοποιήσουμε το ανέκφραστο και ανερμήνευτο γεγονός τής Χριστού γεννήσεως, και ενώ οι καρδιές μας απαστράπτουν από το ανέσπερο φως τής φάτνης και θωπεύονται από τη θαλπωρή τής χάριτος, τρόμος καταλαμβάνει την ύπαρξή μας.
Δια μηνύματος αγγελικού ειδοποιείται ο Ιωσήφ να πάρει το παιδίον και την μητέρα του και να φύγουν στην Αίγυπτο έως ότου πάλι ενημερωθεί.
Μα γιατί αυτό; “Μέλλει γαρ Ηρώδης ζητείν το παιδίον τού απολέσαι αυτό” (Ματθ. Β' 13).
Η διεστραμμένη σκέψις τού Ηρώδου μαζί με την πρωτοφανή σε κακία και μοχθηρία απόφασή του να θανατώσει τα νήπια της Βηθλεέμ και των περιχώρων της, με τη σκέψη ότι μέσα σε αυτά θα ευρισκόταν και ο “τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων” σηματοδοτεί και εκφράζει το μίσος, τις συκοφαντίες και τον διωγμό που θα υπέφερε σε όλη του την ζωή ο Ιησούς.
Επεδήμησε Χριστός τω κόσμω εις σωτηρίαν, και μετ’ αυτόν εβλάστησαν οι καρποί της Εκκλησίας. Έλαμψεν ο μάρτυς της αληθείας, και συνέλαμψαν οι μάρτυρες της μεγάλης οικονομίας. Ηκολούθησαν οι μαθηταί τω Διδασκάλω, τοις Κυριακοίς ίχνεσιν οδεύοντες˙ μετά Χριστόν οι Χριστοφόροι˙ μετά τον ήλιον της δικαιοσύνης οι φωστήρες της οικουμένης˙ και πρώτος μεν ημίν ο Στέφανος ήνθησεν, ουκ εκ των Ιουδαϊκών ακανθών πλακείς, άλλ’ εκ της εκκλησιαστικής ευθηνίας πρώτος καρπός τω Κυρίω προσενεχθείς. Ιουδαίοι μεν γαρ στέφανον εξ ακανθών πλέξαντες, τη κεφαλή του Σωτήρος επέθηκαν, αξίους της κακής γεωργίας αυτών τους καρπούς επιδειξάμενοι τω Δεσπότη του αμπελώνος, ως δια της προφητείας προανεφώνει, λέγων˙ «αμπελών Κυρίου Σαβαώθ, οίκος του Ισραήλ εστί, και ο άνθρωπος Ιούδα, νεόφυτον ηγαπημένον. Έμεινα του ποιησαι σταφυλήν, εποίησε δε ακάνθας».
Ζώμεν επί της γης και δεν βλέπομεν τον Θεόν, ουδέ δυνάμεθα να ίδωμεν Αυτόν. Αλλ’ εάν το Πνεύμα το Άγιον έλθη εις την ψυχήν, τότε θα ίδωμεν τον Θεόν, ως είδεν Αυτόν ο Πρωτομάρτυς Στέφανος. Η ψυχή και ο νους Πνεύματι Αγίω αναγνωρίζουν αμέσως ότι Αυτός είναι ο Κύριος. Ούτως ο Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος Πνεύματι Αγίω ανεγνώρισεν εις το μικρόν βρέφος τον Κύριον, και ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής δια Πνεύματος Αγίου ωσαύτως εγνώρισε τον Κύριον και υπέδειξεν Αυτόν εις τον λαόν.
«Και ελθόντες εις τον οικίαν είδον το παιδίον μετά Μαρίας της μητρός αυτού, και πεσόντες προσεκύνησαν αύτω και ανοίξαντες τους θησαυρούς αυτών προσήνεγκαν αύτω δώρα, χρυσόν και λίβανον και σμύρναν»
(Ματθ. β' 11).
Μεταξύ των ποικίλων θησαυρών και πολυτίμων κειμηλίων πού με πολλή ευλάβεια φυλάσσονται στην Ιερά Μονή του Αγίου Παύλου στο Αγιον Όρος, χωρίς αμφιβολία την πρώτη θέση καταλαμβάνουν τα Τίμια Δώρα πού προσέφεραν οι τρεις εξ Ανατολών Μάγοι στον ως Βρέφος ένανθρωπήσαντα Κύριο. Τα Δώρα αυτά ως γνωστόν είναι χρυσός, λίβανος και σμύρνα.
Χριστούγεννα που έμμελε να κάνουν εκείνη τη χρονιά οι χριστιανοί, οι
άνθρωποι του χωριού! Αν περίμεναν από το μπαρμπα-Στάθη το Γρούτσο με τη
βάρκα του, που την είχε τόσες φορές καλαφατίσει και πισσώσει, να τους
φέρει αρνιά να φάνε!
Οι καιροί ήταν τόσο ακατάστατοι, με όλα τα χιόνια
που είχε ρίξει γύρω στα βουνά- ως την παραλία, στην άμμο του γιαλού
είχαν κατέβει τα χιόνια. Και μέσα στο χωριό είχε πιάσει το χιόνι.
Κι
όλες οι στέγες των σπιτιών, από πλάκες ή από κεραμίδια, είχαν σκεπαστεί
από παχύ λευκό στρώμα. Και σε όλους τους δρόμους και στα σοκάκια του
χωριού είχε γίνει σωρός ένα γόνατο το χιόνι προς μεγάλη χαρά του
Μιχαλιού της Μερεγκλίνας και όλων των ξυπόλυτων παιδιών της γειτονιάς,
που δεν άφησαν γριά ή νέα, ή κορίτσι ή παιδί που να φορεί παπούτσια να
περάσει, χωρίς να της σπάσουν τη στάμνα, ή να στραβώσουν από το ένα
μάτι, ή να την κουφάνουν από το ένα αυτί με τους τεράστιους και πολύ
σφιχτούς βόλους χιονιού που εξφενδόνιζαν εναντίον τους.
Οι
εκδότες και τα βιβλιοπωλεία τις ημέρες αυτές προσφέρουν πολλά βιβλία που έχουν
επίκαιρους τίτλους για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, που όμως δεν έχουν
καμία ουσιαστική σχέση με τις δύο αυτές χριστιανικές εορτές. Γράφουν για τα Χριστούγεννα,από τα οποία απουσιάζει ο Χριστός και για του
Αγίου Βασιλείου και το χριστιανικό Νέο Έτος – μην ξεχνάμε ότι η χρονολόγηση
είναι από τη Γέννηση του Χριστού και οι άλλες θρησκείες άλλοτε έχουν
πρωτοχρονιές – χωρίς σκέψη για το χρόνο και τη σωστή διαχείρισή του, σε σχέση με
την αιωνιότητα.
«Ημύνθησαν περί πάτρης οι άστοργοι πολιτικοί, οι εκ περιτροπής μητρυιοί του ταλαιπώρου ωρφανισμένου Γένους, του στειρεύοντος πριν, και ητεκνωμένου δεινώς σήμερον; Άμυνα περί πάτρης δεν είναι οι σπασμωδικαί, κακομελέτητοι και κακοσύντακτοι επιστρατείαι, ουδέ τα σκωριασμένης επιδεικτικότητος θωρηκτά. Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείραντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος και η πρόληψις της χρεωκοπίας. Τις ημύνθει περί πάτρης;
«Δια πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας… έφραξαν στόματα λεόντων…
ενεδυναμώθησαν από ασθενείας… ελιθάσθησαν… εν φόνω μαχαίρας απέθανον …»
Ένας αληθινά εξαίρετος ύμνος προς τους δικαίους και γενναίους
μάρτυρας της πίστεως προ Χριστού, είναι το σημερινόν αποστολικόν
ανάγνωσμα, αγαπητοί!
Όμως, αν οι προ Χριστού με την πίστιν των κατώρθωσαν τόσον μεγάλα και
θαυμαστά έργα, φαντάζεται ο καθείς τι επέτυχον οι μετά Χριστόν πιστοί,
οι οποίοι ενεδυναμώνοντο με την χάριν και ευλογίαν Του Χριστού.
Διότι
είναι όντως καταπληκτικά τα αποτελέσματα της πίστεως εις την ζωήν του
χριστιανού κάθε εποχής.