Ξύπνησε ενώ του έκαναν νεκροτομή

Σκιάχτηκαν οι ιατροδικαστές του νεκροτομείου της Βενεζουέλας, όταν ένας 33χρονος ξύπνησε από αφόρητους πόνους την ώρα που έβαλαν το μαχαίρι τους στο θώρακα για να τον ανοίξουν. 

Ο Κάρλος Καρνέχο είχε κηρυχθεί νεκρός μετά από τροχαίο δυστύχημα και μεταφέρθηκε στο νεκροτομείο, για να ξεκινήσει η αυτοψία. Οι ιατροδικαστές με το που έβαλαν το μαχαίρι στο θώρακα για να τον ανοίξουν ανησύχησαν γιατί ο νεκρός άρχισε να αιμορραγεί.

Καθηγητές ιατρικής αντιτίθενται στο νομοσχέδιο της υποχρεωτικής δωρεάς οργάνων

Tέσσερις καθηγητές πανεπιστήμιου και ένας διευθυντής ιατρός του ΕΣΥ καταγγέλλουν ως απαράδεκτη την εικαζόμενη συναίνεση μας στην δωρεά οργάνων (νομοσχέδιο Φρανκενστάϊν)

Εισαγωγικό σχόλιο  "Ο.Π"
Πρίν  απο λίγο λάβαμε στο ηλεκτρονικό μας  ταχυδρομείο, την παρακάτω ανοικτή επιστολή    που συνυπογράφουν  τέσσερις καθηγητές  της  Ιατρικής  Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ένας Ιατρός Διευθυντής του ΕΣΥ.
Εμείς  δεν  μπορούμε παρά να συγχαρούμε  τους αξιότιμους  κυρίους . Καρακατσάνη,Κουντουρά,Γήτα, Τσαντήλα και Κωνσταντινίδη, για την αξιέπαινη  πρωτοβουλία  τους και  ασφαλώς για την εξαιρετική  παρουσίαση  των  επιστημονικών τους αντιρρήσεων.

==============================

Ανοικτή επιστολή στους κ.κ. Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ  Η «ΕΙΚΑΖΟΜΕΝΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ»

Ενός κακού δοθέντος, μύρια έπονται με την «εικαζόμενην συναίνεσιν». Αθανάσιος Αβραμίδης, Καθηγητής Παθολογίας Παν. Αθηνών

Στις 15.4.2011 αναδημοσιεύσατε στον «Ο.Τ.» από την εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», άρθρο του Σεβ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου με τίτλο: «Αι μεταμοσχεύσεις και η στερουμένη ηθικής βάσεως "εικαζομένη συναίνεσις"». Στο άρθρο αυτό, ο Σεβ. κ. Νικόλαος επαναφέρει τις ωραίες θέσεις του για την "εικαζομένη συναίνεση", τις οποίες ως πρόεδρος της Συνοδικής Επιτροπής επί της Βιοηθικής των Μεταμοσχεύσεων είχε παρουσιάσει εν εκτάσει στο βιβλίο της Ι.Σ.Ε.Ε. «Εκκλησία και Μεταμοσχεύσεις» (2001, σ. 315).

Στο ίδιο φύλλο του «Ο.Τ.» δημοσιεύσατε και άρθρο του π. Ευθυμίου Μουζακίτη με τίτλο: «Η παγίδα της δωρεάς οργάνων και η αλήθεια της Εκκλησίας». "Παγίδες", λοιπόν, στη "δωρεά οργάνων" προς μεταμόσχευση υπάρχουν πολλές. Και με "νομικίστικες διατυπώσεις", μάλιστα, ώστε να γίνονται και ευκολώτερα αποδεκτές από το κοινό. Μια τέτοια είναι και αυτή της "εικαζομένης συναίνεσης".

Εγκεφαλικός θάνατος η άλλη θέση. Εμμανουήλ Παναγόπουλου, Αμ. Επ. Καθηγητού Χειρουργικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. (πως-γιατί δημιουργήθηκε και τι είναι ο νομικός όρος "εγκεφαλικός θάνατος")

Εγκεφαλικός θάνατος η άλλη θέση.

του κ. Εμμανουήλ Παναγόπουλου, Αμ. Επ. Καθηγητού Χειρουργικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Διευθυντού Χειρουργικής ΕΣΥ

Ο Εγκεφαλικός θάνατος (ΕΘ) είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ζήτημα, όχι μόνο ιατρικό αλλά και βιοηθικό, με θεολογικές διαστάσεις και προεκτάσεις. Είναι ζήτημα που συχνά επανέρχεται στην επικαιρότητα εξαιτίας της στενής του σχέσεως με την δωρεά οργάνων και τις μεταμοσχεύσεις. 

Εξάλλου τα τελευταία χρόνια σε πολλά εκκλησιαστικά και θρησκευτικά έντυπα έχει δημοσιευθεί πληθώρα άρθρων με ποικίλες απόψεις και θέσεις για τον (ΕΘ), ενώ υπάρχει μια διάχυτη εντύπωση ότι η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει μια απόλυτη και χωρίς ερωτηματικά θετική στάση, έναντι του (ΕΘ), παρόλο ότι δεν έχει εκφράσει επίσημη θέση. Το ζήτημα παραμένει ανοικτό, τόσο για την Ιατρική όσο και για την Εκκλησία.

Οι θέσεις της Ελληνικής Εταιρείας Εντατικής Θεραπείας για το προσχέδιο νόμου για τις μεταμοσχεύσεις

Ελληνική Εταιρεία Εντατικής Θεραπείας

Θέσεις της Ελληνικής Εταιρείας Εντατικής Θεραπείας για το προσχέδιο νόμου για τις μεταμοσχεύσεις

Το ΔΣ της Ελληνικής Εταιρείας Εντατικής Θεραπείας (Ε.Ε.Ε.Θ.), στη Συνεδρίαση του στις 2 Μαΐου 2011 συζήτησε το προσχέδιο Νόμου του Υπουργείου Υγείας και κατέληξε ομόφωνα στα εξής:

Συμμερίζεται την αγωνία του Υπουργείου Υγείας για την ανάγκη της αύξησης της δωρεάς οργάνων στην Ελλάδα, που υπολείπεται σημαντικά σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Ζώντας όμως, ως γιατροί από κοντά, τις δραματικές στιγμές που ακολουθούν την διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου και γνωρίζοντας τον τρόπο αντίδρασης και τον έντονο προβληματισμό των συγγενών του δυνητικού δότη και της κοινωνίας μας στο θέμα των μεταμοσχεύσεων, πιστεύουμε ότι ορισμένα στοιχεία του νομοσχεδίου θα έχουν δυστυχώς το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

Δότες οργάνων με το ζόρι! Δημοσιογράφος Γιώργος Ζερβός

Το είδαμε στα aprogrammatista.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα για   Μεταμοσχεύσεις

Δωρητές οργάνων; Συλλόγου επιστημόνων "Προοπτική"

του Συλλόγου επιστημόνων "Προοπτική"

Πολλοί από εμάς ευχαρίστως θα δωρίζαμε κάποιο από τα όργανά μας μετά θάνατον, για χάρη κάποιων συνανθρώπων μας. Τα όργανά μας όμως αφαιρούνται μετά θάνατον; ΄Η αφαιρούνται μόλις επέλθει ο λεγόμενος "Εγκεφαλικός Θάνατος";
Πώς δημιουργήθηκε ο όρος "Εγκεφαλικός Θάνατος"; Γιατί συνεχίζονται οι αμφισβητήσεις και ο διχασμός στην Ελληνική και διεθνή επιστημονική κοινότητα;
Γιατί κάποιοι επιστήμονες αρνούνται ότι ο "Εγκεφαλικός Θάνατος" ταυτίζεται με τον οριστικό βιολογικό θάνατο;

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ἡ ἀπάτη τῆς δωρεᾶς ὀργάνων. Τί πρέπει νά κάνουμε. π. Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος

Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

πηγή αρχείου floga.gr

____________________

Διαβάστε περισσότερα για   Μεταμοσχεύσεις 

Ὁ «ἐγκεφαλικός θάνατος» δέν εἶναι θάνατος!

Διακήρυξη ἐπιστημόνων

των Paul A. Byrne (πρώην πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Καθολικών), Cicero G. Coimbra (καθηγητής Κλινικής Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο στη Βραζιλία), Robert Spaemann (ομότιμος Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου), Mercedes Arzú Wilson πρόεδρος του Αμερικανού Ιδρύματος για την Οικογένεια και της Παγκόσμιας Οργάνωσης για την Οικογένεια)

Στις 3-4 Φεβρουαρίου 2005 η παπική Ακαδημία Επιστημών, σε συνεργασία με την Παγκόσμια Οργάνωση για την Οικογένεια φιλοξένησαν συνδιάσκεψη στο Βατικανό με θέμα τα «Σημεία του Θανάτου». Το παρόν κείμενο είναι βασισμένο στις εργασίες που υποβλήθηκαν στην παπική Ακαδημία Επιστημών καθώς και στις συζητήσεις που έλαβαν χώρα κατά τη διημερίδα. Η συνδιάσκεψη συνεκλήθη από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’ με σκοπό την επανεξέταση των σημείων του θανάτου και την επαλήθευση, σε καθαρά επιστημονικό επίπεδο, της εγκυρότητας των εγκεφαλικών κριτηρίων του θανάτου.

Παναγιώτα Αποστολοπούλου: «Kαθυστερούσα να συνέλθω και βιάστηκαν να με... τελειώσουν»

Nοσηλευόταν σε κώμα, στην εντατική μεγάλου νοσοκομείου της Αθήνας και μερίδα γιατρών διέγνωσε... εγκεφαλικό θάνατο, πιέζοντας τους συγγενείς της να δωρίσουν τα όργανά της.  
Tελικά ανένηψε! 

Άγιο είχε η 55χρονη Παναγιώτα Αποστολοπούλου, κάτοικος Σαλαμίνας, που τη βοήθησε να επιστρέψει από... τον άλλο κόσμο! Στο διάστημα που νοσηλευόταν στην εντατική σε κώμα, μετά από πνευμονία με μυκόπλασμα, οι συγγενείς της δέχονταν πιέσεις να δώσουν τη συγκατάθεσή τους και να υπογράψουν δήλωση δωρεάς οργάνων για μεταμόσχευση, αφού είχε ήδη καταγραφεί στα βιβλία του νοσοκομείου ο... εγκεφαλικός της θάνατος!

Οι πιέσεις, μάλιστα, άρχισαν από την πρώτη εβδομάδα νοσηλείας της στη ΜΕΘ μεγάλου νοσοκομείου της Αθήνας. Το συγκλονιστικό περιστατικό, μάλιστα, κατήγγειλε εγγράφως γιατρός του νοσοκομείου, αλλά και η οικογένειά της με αναφορά στον διοικητή του νοσοκομείου. Οι συγγενείς αρνήθηκαν κάθε συζήτηση για αφαίρεση οργάνων.

Ενώ η 55χρονη Παναγιώτα Αποστολοπούλου βρισκόταν σε κώμα, μερίδα γιατρών διέγνωσε «εγκεφαλικό θάνατο οφειλόμενο σε μυκοπλασματική, ανοσολογικής αιτίας, εγκεφαλίτιδα». Ευτυχώς, κάποιοι άλλοι γιατροί είχαν αντίθετη γνώμη...

Διαφωνίες

Μετά από πολύμηνη νοσηλεία -στη διάρκεια της οποίας οι γιατροί είχαν χωριστεί στα δύο, επιμένοντας η μια πλευρά ότι «τελείωσε» και η άλλη ότι «είναι ζωντανή»- τελικά η γυναίκα ανένηψε!

Τι θα θέλαμε να μάθουμε για τον εγκεφαλικό θάνατο. Αθανασίου Β. Αβραμίδη

Τι θα θέλαμε να μάθουμε για τον εγκεφαλικό θάνατο

Αθανασίου Β. Αβραμίδη, καρδιολόγου, Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών

Στην εισήγησή του για τις μεταμοσχεύ­σεις στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος1, ο Σεβασμιώτατος Μη­τροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος (Βλάχος)1β μετέφερε ερωτήματά μου προς την Εκκλησία μας από άρθρο μου στο περιοδικό του Πανελ­ληνίου Ιατρικού Συλλόγου (Π.Ι.Σ.)2. Ήσαν δε αυτά: α) Που εδράζεται το κέντρο της ζωής, στην καρδιά ή στον εγκέφαλο;
β) που η ψυχή; και γ) πότε βγαίνει η ψυχή από τον άνθρωπο;
Υπάρχει σήμερα απάντηση εκ μέ­ρους της Εκκλησίας; Τα ερωτήματα αυτά ετέ­θησαν διότι —όπως και αυτό το μετέφερε στην εισήγηση του ο Σεβασμιώτατος— «δεν θα θέ­λαμε οι γιατροί, που κάθε στιγμή καλούμεθα να αποφασίζουμε για τη ζωή των ανθρώπων, να κινδυνεύαμε να χαρακτηρισθούμε ακόμη και ως... δολοφόνοι». Απάντηση όμως δεν εδόθη.

Δωρεά οργάνων; Ἡ Παγίδα τῆς Δωρεᾶς ὀργάνων καί ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας

Του πρεσβυτέρου  Εὐθυμίου  Μουζακίτη  ἐφημερίου Ἱ.Ν. Ἁγ. Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ Ἀμαρουσίου

  Στή σημερινή ἐποχή  τῶν ἰατρικῶν ἐπιτευγμάτων καί τῆς παραπληροφόρησης, κυκλοφορεῖ  μία λανθασμένη ἀντίληψη  ὅτι ἡ δωρεά ὀργάνων σώματος εἶναι ἡ μεγαλύτερη προσφορά, ἡ μεγαλύτερη ἀπόδειξη ἀνθρωπιᾶς καί μεγαλοψυχίας.  Μ’ αὐτό τό ἐπιχείρημα προτείνουν στούς ἀνθρώπους νά γίνουν δωρητές ὀργάνων.  Κάθε “ἐγκεφαλικά νεκρός” μπορεῖ νά θεωρηθεῖ  "δότης ὀργάνων". Αὐτό σημαίνει ὅτι κύρια ὄργανα μποροῦν νά χρησιμοποιηθοῦν ὡς μοσχεύματα γιά ἀσθενεῖς πού δηλώνονται σέ μία λίστα γιά μεταμόσχευση.  Ὁ δότης, νοσηλεύεται ἤδη σέ μία μονάδα ἐντατικῆς θεραπείας συνδεδεμένος σέ πολλά μηχανήματα πού βοηθοῦν τή λειτουργία τῆς καρδιάς καί τῆς ἀναπνοῆς.

 Ὁ κώδικας δεοντολογίας  γιά τίς μεταμοσχεύσεις εἶναι σαφής:
«Ὅταν ἕνας ἀσθενής βρίσκεται στό στάδιο κατά τό ὁποῖο εἶναι ἀδύνατη ἡ ἀντιστροφή τῆς τελειωτικῆς διαδικασίας γιά τήν παύση τῶν ζωτικῶν λειτουργιῶν, οἱ ὁποῖες διατηροῦνται μέ τεχνητά μέσα, οἱ γιατροί προκειμένου νά προβοῦν σέ ἀφαίρεση ὀργάνων, πιστοποιοῦν τό θάνατό του(πρίν νά πεθάνει!) λαμβάνοντας ὑπόψιν τά πλέον σύγχρονα δεδομένα τῆς ἐπιστήμης.

Ἐκκλησία καὶ Μεταμοσχεύσεις. Πρεσβυτέρου Στέφανου Στεφόπουλου

Πρεσβυτέρου Στέφανου Στεφόπουλου
Ἐφημέριου Ι.Ν. Ἁγίου Δημητρίου Ἀμπελοκήπων
Θέμα : Ἐκκλησία καὶ Μεταμοσχεύσεις - Πεύκη, 19/9/2002

Τόν περασμένο Φεβρουάριο (23-2-02) πραγματοποιήθηκε μιά Ἡμερίδα Βιοηθικῆς ἀφιερωμένη στήν ἐνημέρωση πολλῶν δεκάδων ἱερέων τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καί ἄλλων Ἱερῶν Μητροπόλεων σχετικά μέ τό ἔργο τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς ἐπί τῶν μεταμοσχεύσεων. Δυστυχῶς, αὐτά πού ἀκούστηκαν ἐκεῖ μᾶλλον μπέρδεψαν περισσότερο, παρά ἔλυσαν τίς ἀπορίες πολλῶν ἀπό ἐμᾶς  σχετικά μέ τό πολύπλοκο αὐτό θέμα.  Ἔτσι, ξεκίνησα-χάριτι Θεοῦ-νά καταθέσω ταπεινά μιά ἄποψη-ἔνσταση σέ ὅλα αὐτά πού ἀκούστηκαν στήν ἡμερίδα, καί ὄχι μόνο,  βέβαιος ὧν ὅτι τό θέμα αὐτό, ὅπως μᾶς διαβεβαίωσε ὁ Μακαριώτατος ἀλλά καί ὁ σεβαστός πρόεδρος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς (στό ἐξῆς Σ.Ε.Β.) ἐπιστήμονας καί ἀρχιμανδρίτης π. Νικόλαος Χατζηνικολάου, δέν ἔχει κλείσει ἀκόμη γιά τήν Ἐκκλησία μας.

Περί μεταμόσχευσης. Αρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ

…διαβάζω περισσότερο και βρήκα μάλιστα δυνάμεις να γράψω και μερικά γράμματα. Γενικά τα γράμματα έγιναν για μένα ένας εφιάλτης. 

Δυστυχώς, από μένα και σε αυτή την κατάσταση που βρίσκομαι, οι άνθρωποι περιμένουν γράμματα γεμάτα προσοχή και κα­τανόηση. Ο καθένας περιμένει αυτό, ανεξάρτητα από τα ενδιαφέροντά του, τη θέση του ή την κατάστασή του. Προ πολλού έθεσα ως στόχο μου να έχω τέτοια γνώση του αν­θρώπου, για να μπορώ πραγματικά να εισδύω στα βιώμα­τα του καθενός, ώστε να είμαι σε θέση να μοιράζομαι πραγματικά τα παθήματά του. Στην περίπτωση αυτή δη­μιουργείται η ακόλουθη εικόνα:

Είναι αδύνατο να εννοήσω τι συμβαίνει, αν εισέρχομαι στην καρδιά -του άλλου αν­θρώπου ή τον δέχομαι στη δική μου καρδιά. 
Εσύ πώς το βλέπεις αυτό; Τί είναι πιο σωστό να πούμε;  Ίσως, όταν γί­νεται λόγος όχι για εκείνο που "βλέπει" ο χειρούργος -δη­λαδή απλώς ένα κομμάτι σάρκας, έναν από τους μυς-, αλλά για το πραγματικό κέντρο της υπάρξεώς μας, αποδεικνύεται ότι η καρδιά μας σε όχι μικρότερον βαθμό αλλά ίσως και σε ακόμη μεγαλύτερο υπερβαίνει τα όρια αυτού του κόσμου, υπερβαίνει αυτό το επίπεδο. 

Κραυγή ενός 27χρονου Κύπριου που επέστρεψε στη ζωή

 Επί δυόμισι χρόνια ο Σταύρος παρέμενε «φυτό», τώρα χρειάζεται φυσιοθεραπεία, αλλά δεν βρίσκει ανταπόκριση

Της Μαριλένας Παναγή

Μέχρι τον περασμένο Απρίλιο, ο Σταύρος, ένας νέος 27 ετών, έμοιαζε με ένα άψυχο σώμα τοποθετημένο σε ένα κρεβάτι. Ακίνητος, άκαμπτος και ανέκφραστος, δεν είχε επικοινωνία με το περιβάλλον του. Μισάνοιγε κάποτε το ένα του μάτι ή κουνούσε στιγμιαία το ένα του χέρι, αλλά οι γιατροί υποστήριζαν ότι επρόκειτο για σπαστικές κινήσεις.