Πρέπει να μάθει ο ελληνικός λαός, ακόμη και ο πιστός, να μην αντιδράει σε τίποτα και να μην λέει "OXI" σε τίποτα.
Γράφει ο Καππαδόκης
Αυτό όμως που κάνει εντύπωση είναι ότι είναι τόσο αστεία τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν, που ακόμα και οι ομοϊδεάτες αναγνώστες τους στα σχόλια του άρθρου αντιδρούν και τους γράφουν σχόλια του στυλ: μπράβο σας, με τις ανοησίες που γράφετε, μας βλέπω πάλι στις εκλογές να ψάχνουμε να βρούμε την ψήφο μας.
Αυτοί λοιπόν δεν καταλαβαίνουν ότι εκτίθενται με αυτά που γράφουν; Προφανώς το καταλαβαίνουν αλλά δεν τους νοιάζει. Και γιατί δεν τους νοιάζει; Διότι είναι πασιφανές ότι οι άνθρωποι αυτοί εκτελούν εντεταλμένη αποστολή. Και ποια είναι η αποστολή τους;
Να αποδομήσουν κάθε τι εθνικό, κάθε τι για το οποίο έχουν να υπερηφανεύονται οι Έλληνες, κάθε τι που τους ενώνει και τους κάνει να αισθάνονται υπερήφανοι που είναι Έλληνες. Πρέπει ο Έλληνας να αισθάνεται μειονεκτικά για τον εαυτό του, για να μπορεί να είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμος.
Να δέχεται τα μνημόνια και να μην αντιδράει, να δέχεται την εκχώρηση εθνικών του δικαιωμάτων αδιαμαρτύρητα και γενικά να εμπεδώσει το ότι είναι μία αποικία και ως καλή αποικία πρέπει να δέχεται τους αποικιοκράτες του με χαρά και ευγνωμοσύνη. Δεν μπορεί λοιπόν να αισθάνεται ότι μπορεί να πει Όχι.
Δεν μπορεί να αισθάνεται ότι μπορεί να αντιδράσει σε αυτά που γίνονται εναντίον του. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δέχεται παθητικά την μοίρα του. Οπότε πρέπει να του δώσουμε να καταλάβει ότι και το Όχι που είπε κάποτε, στην πραγματικότητα δεν ήταν όχι, αλλά ήταν κι αυτό μια παθητική αποδοχή της μοίρας του, μια παθητική αποδοχή ότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς.
Πρέπει λοιπόν ο ελληνικός λαός να μην αντιδράει σε τίποτα και να μην λέει όχι σε τίποτα. Την μοναδική φορά που τα τελευταία χρόνια έγινε δημοψήφισμα στην χώρα μας, ο λαός είπε όχι και το όχι την άλλη μέρα το έκαναν ναι, λέγοντας του ότι δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
Πρέπει λοιπόν να μάθουμε να αποδεχόμαστε την μοίρα μας και να εμπεδώσουμε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση αλλά συνεχώς πρέπει να υπακούουμε στα κελεύσματα των δυνατών υποτίθεται συμμάχων αλλά στην πραγματικότητα αφεντικών. Φτάσαμε στο σημείο να βγαίνει ο υπουργός και να μας λέει ότι πρέπει να σπεύσουμε να πάρουμε τις καινούργιες ταυτότητες διότι τον πιέζουν οι αμερικάνοι. Αν είναι και ποτέ δυνατόν!
Παλιότερα κάτι τέτοιο θα θεωρούταν αδιανόητο. Βέβαια δεν θα πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις. Πάντοτε οι κυβερνόντες την Ελλάδα ήταν πλήρως ελεγχόμενοι από την Αγγλία και την Αμερική.
Πάντοτε εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα τους αλλά δεν έβγαιναν να το πουν ανοιχτά, διότι φοβόντουσαν την αντίδραση του κόσμου ο οποίος ήθελε να έχει μία ανεξάρτητη και πατριωτική κυβέρνηση, να ζει σε μία χώρα ελεύθερη και ανεξάρτητη. Πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο που ούτε καν κρύβονται.
Έχουν πετύχει το σκοπό τους και έχουν φτάσει τον ελληνικό λαό σε τέτοια σημεία παθητικότητας που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να βγαίνουν πλέον ευθέως και να του λένε ότι πρέπει να δεχθεί το ένα ή το άλλο διότι αυτό προστάζουν τα αφεντικά από την Αμερική ή την Ευρώπη. Και ο ελληνικός λαός έχει υποστεί τέτοια πλύση εγκεφάλου και έχει μάθει καλά το μάθημα του, ότι πρέπει οπωσδήποτε να ευθυγραμμίζεται με ό,τι λέει η Αμερική και η Ευρώπη για να γίνει κι αυτός προοδευτικός όπως αυτοί.
Ένας κομπλεξικός μιμητισμός δηλαδή του χειρίστου είδους. Υπό κανονικές συνθήκες, κάποιος που θα μάθαινε ότι οι Αμερικάνοι θέλουν να μας βάλουν να πάρουμε τις καινούργιες ταυτότητες, θα καταλάβαινε ότι αυτό δεν είναι για καλό μας. Ότι αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Αμερικάνων οι οποίοι θέλουν να φέρουν μία παγκόσμια κυβέρνηση και να ελέγχουν όλους τους πληθυσμούς.
Και ούτε και αυτό το κρύβουν. Μερικοί από τους σημαντικότερους πολιτικούς της χώρας μας έχουν βγει ανοιχτά και έχουν μιλήσει για την ανάγκη μίας παγκόσμιας κυβέρνησης. Μόλις πριν ένα μήνα ο πρωθυπουργός της χώρας μας μίλησε στην Σύνοδο κορυφής του ΟΗΕ και είπε ότι πρέπει να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη στην παγκόσμια διακυβέρνηση, διότι όπως είπε οι παγκόσμιες προκλήσεις απαιτούν παγκόσμιες λύσεις.
Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο ζωτικής σημασίας. Αυτός είναι δηλαδή ο πρωταρχικός τους στόχος, δεν το κρύβουν, να φέρουν την παγκόσμια διακυβέρνηση.
Είναι δυνατόν ποτέ ένας πρωθυπουργός μίας χώρας να έχει σαν πρωταρχικό του στόχο να φέρει την παγκόσμια διακυβέρνηση και την ίδια στιγμή να ασκεί πολιτική προς το εθνικό συμφέρον της χώρας του; Αφού το λέει ξεκάθαρα, ότι η πρωταρχική του έννοια δεν είναι να κυβερνήσει ο ίδιος την χώρα του, αλλά να παραδώσει την διακυβέρνηση της σε μία παγκόσμια κυβέρνηση.
Άρα λοιπόν το μόνο πράγμα που θα κάνει αυτός ο άνθρωπος είναι να συμμορφώνεται πλήρως με τα κελεύσματα της σκιώδους προς το παρόν παγκόσμιας διακυβέρνησης και επίσης θα κάνει το παν για να φέρει αυτήν την παγκόσμια διακυβέρνηση στο προσκήνιο και να της παραδώσει και επίσημα τα ηνία της χώρας του.
Είναι πραγματικά λυπηρό. Όχι γι’ αυτούς τους ανθρώπους, αλλά για τον ελληνικό λαό, να εμπιστεύεται τέτοιους ανθρώπους και να τους ψηφίζει για να τον κυβερνήσουν. Είναι πραγματικά λυπηρό.
Στην προοπτική λοιπόν αυτής της παγκόσμιας διακυβέρνησης, που είναι ο νέος φασισμός που απειλεί τον κόσμο, προωθούν καινούργιες ταυτότητες και προσωπικούς αριθμούς. Στην προοπτική αυτή προκαλούν παγκόσμιες προκλήσεις όπως τις ονομάζουν για να προβάλλουν κατόπιν την ανάγκη να δοθούν παγκόσμιες λύσεις.
Μια τέτοια παγκόσμια πρόκληση ήταν και η πανδημία του κορονοϊού κατά την διάρκεια της οποίας έγιναν όλες οι πρόβες για την ετοιμαζόμενη και πολυπόθητη παγκόσμια ολοκληρωτική διακυβέρνηση όπου οι κινήσεις των πάντων θα ελέγχονται και όσοι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις, προβάλλουν αντιστάσεις και λένε όχι στο κεντρικό αφήγημα της παγκόσμιας διακυβέρνησης θα αποβάλλονται αμέσως από το σύστημα και θα περιθωριοποιούνται.
Στην κατεύθυνση αυτή χρησιμοποιούνται επίσης και οι συνωμοσιολογίες. Υπάρχει μία ολόκληρη βιομηχανία συνωμοσιολογιών η οποία κι αυτή ελέγχεται από τους ίδιους: από το βαθύ κράτος των ηνωμένων πολιτειών και από αυτούς που θέλουν να φέρουν την παγκόσμια διακυβέρνηση.
Διότι οι συνωμοσιολογίες δεν είναι τίποτα άλλο από την αλήθεια, από την διατύπωση των σχεδίων τους και όχι μόνο σχεδίων αλλά και γεγονότων, αλλά από στόματα γραφικών ανθρώπων οι οποίοι συγχέουν αυτές τις αλήθειες με υπερβολές και μύθους έτσι ώστε να μην γίνονται πιστευτές και να απαξιώνονται.
Έτσι αυτοί προχωρούν κανονικά στα σχέδια τους και όταν κάποιος πάει να διαμαρτυρηθεί και να αντισταθεί καταγγέλλοντας την αλήθεια, αμέσως απαξιώνεται ως συνωμοσιολόγος.
Στην αρχή της πανδημίας, όποιος έβγαινε και έλεγε την αλήθεια, ότι ο κορονοιός δηλαδή είναι κατασκευασμένος σε εργαστήρια της Κίνας τα οποία χρηματοδοτούσαν Αμερικάνοι, αμέσως έπεφταν να τον φάνε και τον χαρακτήριζαν ως συνωμοσιολόγο.
Μάλιστα για να ανατρέψουν αυτό το σενάριο κάποιοι επιστήμονες, μεταξύ των οποίων και ο δικός μας Τσιόδρας, έγραψαν μία εργασία στην οποία υποτίθεται ότι απεδείκνυαν ότι ο κορονοϊος δεν προήλθε από το εργαστήριο αλλά από την φύση.
Ο νομπελίστας όμως Μοντανιέ αμέσως βγήκε και είπε ότι ο ιός αυτός, στην αλληλουχία του έχει στοιχεία από τον ιό του AIDS, τα οποία είναι αδύνατον να προέκυψαν από φυσικές διεργασίες. Συνωμοσιολόγος λοιπόν και ο Μοντανιέ. Αφού επέβαλλαν λοιπόν για δύο χρόνια και βάλε το αφήγημα τους στις κοινωνίες, έκαναν το πείραμα τους και τελείωσαν, τώρα πλέον στην Αμερική θεωρείται δεδομένο ότι η πιο πιθανή προέλευση του ιού ήταν από το εργαστήριο. Δεν λένε βέβαια ότι έγινε επίτηδες αλλά ότι ξέφυγε από λάθος.
Το θέμα όμως είναι ότι κάθε φορά, ό,τι λένε οι συνωμοσιολόγοι, μετά από λίγο το λένε και οι ίδιοι επίσημα. Αφού πρώτα διαχειριστούν όπως ξέρουν αυτοί την κοινή γνώμη και στιγματιστούν οι αντιφρονούντες με αρνητικούς χαρακτηρισμούς, μετά βγαίνουν και τα λένε και οι ίδιοι, χωρίς να τους λέει κανένας τίποτα.
Όταν τα λένε οι αντιφρονούντες χαρακτηρίζονται συνωμοσιολόγοι από τους δημοσιογράφους. Όταν τα ίδια πράγματα βγαίνουν και τα λένε οι κυβερνώντες, οι δημοσιογράφοι τα δέχονται ως αναγκαία πραγματικότητα στην οποία πρέπει να προσαρμοστούμε.
Ας υποθέσουμε ότι έβγαινε κάποιος και έλεγε ότι ο πρωθυπουργός και όλη η ελίτ προγραμματίζουν να μας φέρουν μία παγκόσμια διακυβέρνηση που θα ελέγχει τα πάντα.
Αμέσως θα τον χλευάσουν και κανένας δεν θα του δώσει σημασία γιατί τα λεγόμενα του θα φανούν στους πολλούς ως υπερβολικά και ως συνωμοσιολογίες. Να όμως που βγαίνει πλέον ο ίδιος ο πρωθυπουργός και το λέει επίσημα.
Κι όμως, αφού με τον πιο επίσημο τρόπο αποδεικνύεται ότι δεν είναι συνωμοσιολογία αλλά αλήθεια, παρ’ όλ’ αυτά κανένας δεν αντιδράει. Όλοι είναι παραδεδομένοι στην μοίρα τους. Και μοιάζουν σαν τους συνεργάτες των Γερμανών στην γερμανική κατοχή οι οποίοι την ίδια δικαιολογία έφερναν: Οι Γερμανοί θα κατακτήσουν τους πάντες, είναι πανίσχυροι, δεν έχει νόημα εμείς να αντιστεκόμαστε, ας κοιτάξουμε το συμφέρον μας και ας συνεργαστούμε μαζί τους για να δούμε όφελος. Έτσι σκεφτόντουσαν και έγιναν προδότες.
Στην κατεύθυνση αυτή της ετοιμασίας της παγκόσμιας διακυβέρνησης επίσης αποδομείται κάθε τι εθνικό και προβάλλεται κάθε τι ατομικό, όπως τα ατομικά δικαιώματα που υπερπροβάλλονται, έτσι ώστε ο κάθε άνθρωπος να μην σκέφτεται συλλογικά αλλά ατομικά.
Οι εθνικές συνειδήσεις είναι εμπόδιο για την παγκόσμια διακυβέρνηση. Έτσι λοιπόν έχουν κατακερματίσει τα έθνη σε άτομα. Το ατομικό συμφέρον έχει μπει πάνω από το εθνικό συμφέρον.
Δεν υπάρχει καν η έννοια του εθνικού συμφέροντος. Ως εθνικό συμφέρον θεωρείται κάτι που έχει χρωματιστεί αρνητικά, ως φασιστικό, ακροδεξιό, εθνικιστικό και τα τοιαύτα. Η ίδια λογική με την συνωμοσιολογία που είπαμε πριν.
Ταυτίστηκε το εθνικό συμφέρον με ακραίες νεοναζιστικές ομάδες όπως η Χρυσή Αυγή και έτσι όποιος μιλήσει πλέον για έθνος θεωρείται χρυσαυγίτης και έτσι μπορούν αυτοί ανενόχλητοι να ξεπουλάνε την Μακεδονία, να ξεπουλάνε το Αιγαίο και να μην τους λέει κανένας τίποτα.
Το εθνικό συμφέρον λοιπόν αποδομήθηκε τελείως ως κάτι αρνητικό και προωθήθηκε το ατομικό συμφέρον. Το ατομικό συμφέρον ως ατομική επιβίωση και ως ικανοποίηση των βασικών μας αναγκών τις οποίες ικανοποιούμε με τα διάφορα επιδόματα που μας δίνουν και έτσι μας κρατάνε υποταγμένους και ικανοποιημένους στην μικρότητα μας, συντηρώντας παράλληλα και την αίσθηση ότι τους έχουμε ανάγκη, διότι αν μας κόψουν το επίδομα αλλοίμονο μας.
Επίσης προωθείται το ατομικό συμφέρον μέσα από την ικανοποίηση όλων των κατώτερων επιθυμιών και ενστίκτων του ανθρώπου. Έτσι προωθείται κάθε ανωμαλία και επιδιώκεται να υπάρχει όπου είναι δυνατόν, έτσι ώστε ο άνθρωπος να μένει εγκλωβισμένος σε αυτές τις κατώτερες και διαστροφικές επιθυμίες οι οποίες τον απομονώνουν από το σύνολο και παράλληλα τον κάνουν να αισθάνεται ελεύθερος στην ατομικότητα του.
Έτσι λοιπόν για χάριν της ικανοποίησης της διαστροφής του, δεν έχει κανένα πρόβλημα να γκρεμιστούν τα πάντα γύρω του. Άλλωστε το λένε απερίφραστα στις διαδηλώσεις τους. Να πάει στον έξω από δω η πατρίδα, η θρησκεία και η οικογένεια για να ζήσουμε εμείς.
Αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα θέλουν να φέρουν στην κοινωνία. Γι’ αυτό και ενώ λένε τέτοια συνθήματα δημόσια, κανένας δεν τους συνέλαβε, κανένας δεν τους έκανε μήνυση. Όταν όμως κάποιος καταγγείλει την διαστροφή ως αμαρτία αμέσως θα του κάνουν μήνυση για ρητορική μίσους.
Αυτό το αποτέλεσμα λοιπόν θέλουν να φέρουν και το έχουν καταφέρει. Να περιχαρακωθεί ο καθένας στην ατομικότητα του και να αδιαφορεί για τα κοινά και έτσι να μην υπάρχει καμία αντίδραση όταν θα φέρουν την παγκόσμια διακυβέρνηση και τον έλεγχο των πάντων.
Στις εκλογές που έγιναν στην Αμερική, στην προεκλογική τους εκστρατεία οι δημοκρατικοί έβγαλαν μία διαφήμιση στην τηλεόραση για να κατηγορήσουν τους ρεπουμπλικάνους, και τι έδειξαν οι άνθρωποι; Έδειξαν έναν νεαρό να αυτοϊκανοποιείται βλέποντας στην οθόνη του κινητού του κάτι ανήθικο.
Και εκείνη την στιγμή μπήκε ένας ρεπουμπλικάνος και του πήρε το κινητό λέγοντας του ότι αυτά τα ανήθικα θεάματα εμείς θα τα απαγορέψουμε. Και το προβάλουν αυτό για να κατηγορήσουν τους ρεπουμπλικάνους. Τι να πούμε λοιπόν άλλο από’ κει και πέρα. Αυτές είναι οι ελευθερίες και οι αξίες που υπερασπίζονται.
Αυτός είναι γι’ αυτούς ο ιδεώδης άνθρωπος, αυτός είναι το πρότυπο του ελεύθερου ανθρώπου τον οποίο θέλουν δήθεν να προστατέψουν από τους φασίστες.
Έτσι θέλουν τους ανθρώπους να είναι. Να ασχολούνται με τα σεξουαλικά, ο καθένας μόνος του, απομονωμένος στον σεξουαλικό του κόσμο και αδιάφορος για συλλογικότητες όπως το έθνος, αδιάφορος για πνευματικές αξίες και ιδανικά και έτσι να ανυπομονεί κιόλας πότε θα συνδεθεί με τον κεντρικό υπολογιστή της παγκόσμια διακυβέρνησης ο οποίος θα ελέγχει τα πάντα και θα του παρέχει όλες τις ευκολίες και όλες τις ηδονές που επιθυμεί κι αυτό είναι όλο.
Ούτε εθνικά σύνορα δεν τον ενδιαφέρουν αυτόν τον άνθρωπο ούτε τίποτα. Δεν υπάρχουν γι’ αυτόν ούτε κοινά βιώματα, ούτε κοινές αξίες, ούτε κοινά ήθη και έθιμα, ούτε κοινή πίστη που ενώνουν τους ανθρώπους σε ένα κοινό έθνος.
Σε αυτήν όμως την κατάσταση της αφασίας και της ύπνωσης βρισκόμαστε και εμείς οι χριστιανοί, διότι καλλιεργείται μια γκουρουιστική και ινδουιστική πνευματικότητα στους χριστιανούς από τους πνευματικούς ηγέτες, που λέει ότι: μην ταράζεστε για τίποτα. Κάντε εσείς τον ατομικό σας πνευματικό αγώνα, προσεύχεσθε, πηγαίνετε στην εκκλησία και από κει και πέρα μην ασχολείστε με τίποτα. Θα τα τακτοποιήσει όλα ο Θεός.
Τι γίνεται; Μας παρακολουθούν; Ελέγχουν που πάμε και τι κάνουμε; Θα μας βάλουν και τσιπάκι για να μας ελέγχουν καλύτερα; Μη σας νοιάζει. Δεν είναι αυτά θέματα πίστεως. Δεν θίγεται η πίστη μας. Εσείς θα κάνετε κανονικά την προσευχή σας, σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Πλέον υπάρχουν προβεβλημένοι ιερείς και αρχιερείς (βλ. https://youtu.be/cLMGvt2wzME?t=4301 από 1:11:40 έως 1:13:15), οι οποίοι διδάσκουν δημόσια ότι αν πάρετε κάτι που δεν πρέπει και ο Θεός σας ρωτήσει γιατί το πήρατε, θα πείτε: επειδή μου το είπε ο πνευματικός μου και έτσι θα πάτε στον παράδεισο.
Αλλά και τον πνευματικό, αν τον ρωτήσει ο Θεός γιατί είπε στους πιστούς να πάρουν κάτι που δεν έπρεπε να πάρουν, θα πει γιατί έτσι είπε ο επίσκοπος μου.
Και ο επίσκοπος θα πει: έτσι είπε η σύνοδος μου. Και όλοι θα πάνε στον παράδεισο. Τόσο απλά!
Συγνώμη αλλά αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Και όχι μόνο σοβαρά δεν είναι αλλά είναι και πολύ επικίνδυνα, διότι καλλιεργούν στον πιστό λαό όχι την ευαγγελική υπακοή αλλά την αδιαφορία.
Ο Κύριος στο ευαγγέλιο λέει ότι εάν ένας τυφλός οδηγεί έναν άλλο τυφλό, θα πέσουν και οι δύο σε βαθύ λάκκο, στο γκρεμό που λέμε, «τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται. (Ματθ. 15,14). Δεν λέει ότι επειδή σε οδηγούσε τυφλός, δεν θα πέσεις και θα σωθείς.
Μήπως αν κάποιος βρει έναν πνευματικό, που κάλλιστα μπορεί να βρει, ο οποίος του πει: δεν πειράζει αν έχεις προγαμιαίες σχέσεις, δεν πειράζει αν δεν νηστεύεις κλπ, μπορείς να κοινωνάς κανονικά, αν λοιπόν βρει έναν τέτοιο πνευματικό και τον ακούσει, δεν θα έχει ευθύνη ο ίδιος; Θα έχει.
Όπως έχει ευθύνη να διαλέξει έναν σωστό ιατρό για τις σωματικές του ασθένειες, διότι υπάρχει ο κίνδυνος ένας ασυνείδητος ιατρός να τον στείλει ακόμη και στον τάφο, έτσι έχει ευθύνη να διαλέξει και έναν σωστό γιατρό και για τις πνευματικές του ασθένειες.
Με τέτοιου είδους, λοιπόν, καθησυχαστικές και υπνωτικές διδασκαλίες, και εμείς δια άλλης οδού καταλήγουμε στην ίδια ατομική απομόνωση με τους προηγούμενους. Αυτή η στάση όμως δεν είναι χριστιανική. Ο χριστιανός δεν είναι αδιάφορος.
Ο άγιος Παΐσιος έλεγε ότι «παλιά αν ένας ευλαβής ασχολείτο με την κατάσταση στον κόσμο δεν πρέπει να ήταν καλά, ήταν για δέσιμο που λέμε (ο άγιος χρησιμοποιεί την έκφραση: για να τον κλείσουν στον πύργο). Σήμερα αντίθετα, αν ένας ευλαβής δεν ενδιαφέρεται και δεν πονάει για την κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο, αυτός δεν είναι καλά και είναι για δέσιμο. Το να ενδιαφέρεται κανείς τώρα και να ανησυχεί για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το έθνος μας είναι ομολογία, γιατί η Πολιτεία τα βάζει με τον θείο νόμο. Ψηφίζει νόμους ενάντιους στον νόμο του Θεού (και αυτά τα έλεγε τότε. Τι θα έλεγε σήμερα;).
Έχουμε λοιπόν ευθύνη να διατηρήσουμε την χριστιανική μας παράδοση και να μην αφήσουμε τους εχθρούς της Εκκλησίας να τα διαλύσουν.
Έχω ακούσει και πνευματικούς να λένε: εσείς μην ασχολείστε με αυτά. Αν είχαν μεγάλη αγιότητα και έφθαναν με την προσευχή σε τέτοια κατάσταση που να μην τους ενδιαφέρει τίποτα, να τους φιλούσα και τα πόδια. Αλλά τώρα αδιαφορούν γιατί θέλουν να τα έχουν καλά με όλους και να καλοπερνούν. Η αδιαφορία δεν επιτρέπεται ούτε στους κοσμικούς, πόσο μάλλον στους πνευματικούς ανθρώπους».
Εγώ θα προσέθετα: κι αυτοί που προβάλλουν την προσευχή ως πρόφαση για την αδιαφορία, τι προσευχή θα κάνουν αν δεν ενδιαφέρονται και δεν πονάνε για όλα αυτά που γίνονται; Τέτοια προσευχή ζητάει από εμάς ο Θεός;
Δεν γίνεται να διασαλεύονται τα πάντα και εμείς να παραμένουμε αδιάφοροι. Ας αφυπνιστούμε λοιπόν και ας πούμε όχι στον νέο αντίχριστο φασισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου