Ὁ Δανιήλ στό λάκκο μέ τά λιοντάρια. «Ἐμφανίσεις καί θαύματα τῶν ἀγγέλων»

Μετά τό Ναβουχοδονόσορ βασίλεψε στή Βαβυλώνα ὁ γιός του Βαλτάσαρ, καί ὕστερα ἀπ’ αὐτόν ὁ Δαρεῖος.  Μόλις πῆρε τήν ἐξουσία ὁ τελευταῖος, διόρισε ἄρχοντες σ’ ὅλο του τό βασίλειο. Ἀνάμεσα σ’ αὐτούς ἕνας ἦταν καί ὁ προφήτης Δανιήλ πού ξεχώριζε ἀπ’ ὅλους γιά τή σύνεση καί τή σοφία του.
Θαυμάζοντας ὁ Δαρεῖος τά ἐξαιρετικά αὐτά χαρίσματα τοῦ Δανιήλ, τόν διόρισε γενικό διοικητή τῆς βασιλείας του.

Αὐτό ὅμως προκάλεσε τό φθόνο τῶν ἄλλων ἀρχόντων, πού προσπαθοῦσαν νά βροῦν ἀφορμή γιά νά τόν ἐξοντώσουν.  Δέν ἔβρισκαν ὅμως, γιατί ὁ Δανιήλ ἦταν πιστός στίς βασιλικές προσταγές.
Τότε σοφίστηκαν ἕνα πανοῦργο σχέδιο, γιά ν’ ἀναγκάσουν τόν προφήτη ν’ ἀθετήση βασιλικό διάταγμα.  Κι αὐτό βέβαια θά γινόταν, ἄν τό διάταγμα ἦταν ἀντίθετο μέ τήν πίστη του.
 Ἔτρεξαν λοιπόν στόν βασιλιά καί τόν ἔπεισαν νά βγάλει προσταγή, σύμφωνα μέ τήν ὁποία γιά τρίαντα μέρες δέν ἔπρεπε νά ζήτήσει κανείς τίποτε οὔτε ἀπό τό Θεό οὔτε ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ὅποιος παρέβαινε τήν ἐντολή του, θά τόν ἔριχναν στό λάκκο μέ τά λιοντάρια.

Ἔτσι κι ἔγινε. Ὁ Δανιήλ ὅμως, παρά τό βασιλικό πρόσταγμα, συνέχισε νά προσεύχεται τρεῖς φορές τή μέρα, ὅπως ἔκανε καί πρωτύτερα. Οἱ φθονεροί ἄρχοντες αὐτό περίμεναν. Ἔτρεξαν ἀμέσως καί κατήγγειλαν τήν παράβασή του.

Ὁ Δαρεῖος, ὅταν τό ἄκουσε, λυπήθηκε πολύ, γιατί τόν ὑπεραγαποῦσε.  Προσπάθησε νά βρεῖ τρόπο γιά νά τόν ἀπαλλάξει, ἀλλά στάθηκε ἀδύνατο*. Ἔτσι ἀναγκαστικά ἔδωσε ἐντολή νά τόν ρίξουν στό λάκκο μέ τά λιοντάρια. Ὁ λάκκος σφραγίστηκε μέ τή βασιλική σφραγίδα, ἀλλά ὁ βασιλιάς ἀπό τή λύπη του ἀποσύρθηκε νηστικός καί δέν ἔκλεισε μάτι ὅλη τή νύχτα.
Τί ἔγινε ὅμως μέσα στό λάκκο; Ὁ Δανιήλ δέχθηκε οὐράνια ἐπίσκεψη. Ἄγγελος Κυρίου κατέβηκε καί ἐμπόδισε τά ἄγρια θηρία νά τόν βλάψουν.

Ὁ βασιλιάς, ὡστόσο, ἀνύποπτος, γιά τά συμβάντα, ζοῦσε στήν ἀγωνία του. Γι’ αὐτό, μόλις ἔφεξε, τρέχει στό λάκκο καί φωνάζει ἀπό πάνω μέ σφιγμένη καρδιά:
-Δανιήλ, ζεῖς; Γλύτωσες ἀπό τά θηρία;
Κι ὁ προφήτης ἀπό κάτω μέ ἥρεμη φωνή:
-Ναί, βασιλιά μου. Ὁ Θεός μου ἔστειλε τόν ἀγγελό Του κι ἔκλεισε τά στόματα τῶν λιονταριῶν, γιατί στάθηκα πιστός ἀπέναντί Του.

Τότε ὁ βασιλιάς, γεμάτος χαρά, πρόσταξε κι ἐλευθέρωσαν τό Δανιήλ, ἐνῶ τούς πρωταίτιους τῶν φθονερῶν ἀρχόντων τούς ἔριξαν στόν ἴδιο λάκκο ὅπου βρῆκαν φρικτό θάνατο.
(Δανιήλ6).
*Ὑπῆρχε ἔθιμο στούς Πέρσες σύμφωνα μέ τό ὁποῖο, ἀπό τή στιγμή πού ἕνα βασιλικό διάταγμα σφραγιζόταν καί δημοσιευόταν, κανείς δέν μποροῦσε νά τό τροποποιήσει ἤ νά τό ἀκυρώσει, οὔτε ὁ ἴδιος ὁ βασιλιάς, πού τό ἐξέδωσε (βλ. Δαν. 6:8,15)

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο

«Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων» (σελ.72-74)

Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου

Ὠρωπὸς Ἀττικῆς 2007

Διαβάστε περισσότερα αποσπάσματα πατώντας  Εμφανίσεις και θαύματα των Αγγέλων