«Θέλω νά γίνω ἅγιος». Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

«Θέλω νά γίνω ἅγιος»

Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Τόν τελευταῖο καιρό ἔχει κυκλοφορήσει ἕνας ὡραῖος δίσκος (C.D.) μέ τραγούδια τῶν ὁμάδων τῶν "χελιδονιῶν" – μαθητῶν τῶν μεγάλων τάξεων τοῦ Δημοτικοῦ, καί μέ τίτλο "Ἀγγέλων Συντροφιά". Ἕνα, λοιπόν, ἀπ᾽ τά τραγούδια αὐτά – ἴσως καί τό πιό ἀγαπητό, ἄν κρίνω ἀπ᾽ τίς δυναμικές φωνές τῶν παιδιῶν τῆς χορωδίας – εἶναι αὐτό: «Θέλω νά γίνω ἅγιος, Χριστέ μου, γιατί σ᾽ ἀγαπῶ… Θέλω νά γίνω ἅγιος, κοντά Σου μιά μέρα νά ᾽ρθῶ... Θέλω νά γίνω ἅγιος, μαζί Σου αἰώνια νά ζῶ"…
Ἡ ἁγιότητα δέν εἶναι κάτι τό ἄπιαστο καί ἀκατόρθωτο, οὔτε μόνο γιά νά τό τραγουδοῦν τά παιδιά. Εἶν᾽ ἀλήθεια πώς τά παιδιά διακρίνονται γιά τήν ἁγνότητα καί τήν ἀθωότητά τους. Καί καλά κάνουν, πού μᾶς τό ὑπενθυμίζουν μέ τό τραγούδι τους.
Ἡ ἁγιότητα εἶναι τό κλειδί τοῦ παραδείσου. Μόνο μέ τήν ἁγιότητα θά ἰδοῦμε πρόσωπο Θεοῦ, διότι, "μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται" (Ματθ. Ε´ 8). Σ᾽ ἐποχές δύσκολες, κρίσιμες, αἰσχρές καί διεστραμμένες, ἔχει πάντοτε ὁ Θεός τούς δικούς Του ἀνθρώπους. Ψυχές ἁγνές, καθαρές, φλογερές καί ἡρωϊκές. Ψυχές, πού πολεμοῦν καί νικοῦν.
Κι ὅταν τό κακό φουντώνει, οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ γίνονται σάλπιγγες, πού ξυπνοῦν ἀπό τόν λήθαργο, τούς ἀποστάτες καί φωνάζουν: "Τάδε λέγει Κύριος: Φυλάσσεσθε" (Ἡσ. ΝΣΤ´ 1), ἤ "Τάδε λέγει Κύριος... Διορθώσατε τάς ὁδούς ὑμῶν" (Ἰερ. Ζ´ 3). Τῆς Πίστεως οἱ ἥρωες καί τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ οἱ προσκυνητές, ὅπως τούς περιγράφει ὁ θεῖος Παῦλος στό 11ο κεφάλαιο τῆς πρός Ἑβραίους ἐπιστολῆς του, μέ τή δύναμη τῆς Πίστης καί τήν ἁγιότητα τῆς ζωῆς τους, πέτυχαν τ᾽ ἀκατόρθωτα.
Κάποιος ἀναρωτιόταν καί ἔλεγε: "Δέ μπορῶ νά καταλάβω, πῶς εἶναι δυνατό νά ὀνομαστεῖ πιστός καί ἅγιος, ἐκεῖνος πού τήν ἁμαρτία δέν τή βλέπει σάν τό μεγαλύτερο φορτίο, τή μεγαλύτερη λύπη καί τή μεγαλύτερη ἀνησυχία"! Ἡ ἁγιότητα εἶναι μιά προοδευτική ἐργασία. Δέν ἐπιτυγχάνεται, οὔτε ὁλοκληρώνεται σέ μιά μέρα ἤ ἕνα μῆνα ἤ ἕνα χρόνο. Εἶναι ἔργο ζωῆς. Τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ γιά τή δική μας ἁγιότητα, τή βρίσκουμε καί στήν Παλαιά καί στήν Καινή Διαθήκη: (Λευιτ. Κ΄ 7, 26 – Α΄ Πέτρ. Α΄ 15-16).
Ὁ δέ μέγας Παῦλος, μέ μιά συνοπτική διατύπωση, μᾶς διδάσκει ὅτι, "τοῦτό ἐστι θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγια- σμός ὑμῶν" (Α΄ Θεσ. δ΄ 3). Πρέπει νά γίνουμε ἅγιοι. Ἡ Ἑλλάδα μας περνάει μιά σπάνια ἤ καί πρωτοφανῆ οἰκονομική κρίση. Κανένας δέν ἀμφισβητεῖ τό θλιβερό γεγονός μέ τίς τρομακτικές γιά ὅλους, συνέπειες.
Παρ᾽ ὅλα αὐτά, ποῦ μετάνοια; Ποῦ ἀρετή; Ποῦ ἁγιότητα; Ποῦ καταφυγή στό Θεό, στήν Ἐκκλησία, στήν προσευχή, στήν ἐξομολόγηση, στή νηστεία, στήν ἀγρυπνία; Ὡστόσο, ἐπίκαιρος ὁ λόγος τῆς Ἀποκάλυψης: "Ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καί ὁ ρυπαρός ρυπαρευθήτω ἔτι, καί ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καί ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι" (Ἀποκ. ΚΒ΄ 11). Ὁ καθένας, ὑπεύθυνος ἀπέναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων.

 Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2001 6 Δεκεμβρίου 2013