Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Μανώλη
Εἰς τό ἀρχειόν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος πατρός Μάρκου
εὑρέθησαν χειρόγραφά του διά τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ μας, τά ὁποία καί
παραθέτομεν διά ψυχική μας ὠφέλειαν.
1. Ἕνας μεγάλος σύγχρονος θεολόγος1 λέγει ὅτι «ποτέ δέν ἔδειξαν οἱ ἄνθρωποι τόσον
μίσος πρός τόν Θεόν, ὅσον ὅταν τόν ἐσταύρωσαν καί ποτέ δέν ἔδειξεν ὁ Θεός τόσην
ἀγάπην πρός τούς ἀνθρώπους, ὅσον, ὅταν ἀνέστη.
Οἱ ἄνθρωποι ἤθελαν
νά κάμουν τόν Θεόν θνητόν, ἀλλά ὁ Θεός διά τῆς ἀναστάσεώς Του ἔκαμε τούς ἀνθρώπους
ἀθανάτους.
2. Πρό τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ὁ θάνατος ἦταν
φοβερός εἰς τόν ἄνθρωπον, ἀπό τῆς Ἀναστάσεως ὅμως τοῦ Κυρίου γίνεται ὁ ἄνθρωπος
φοβερός εἰς τόν θάνατον.
3. Μέχρι τῆς ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ ὁ
θάνατος ἦταν ἡ δευτέρα φύσις τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ πρώτη ἦταν ἡ ζωή καί ὁ θάνατος ἡ
δευτέρα.
Ἀλλά μέ τήν ἀνάστασίν Του ὁ Κύριος ἄλλαξε τά πάντα: ἡ
ἀθανασία ἔγινε ἡ δευτέρα φύσις τοῦ ἄνθρωπου, ἔγινε κάτι τό φυσικόν εἰς τόν ἄνθρωπον
καί τό ἀφύσικον ἔγινε ὁ θάνατος.