Ἕνα θαῦμα τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα στὸ Γομάτι Χαλκιδικῆς

Στὴν περιοχὴ τοῦ χωρίου Γοματίου τῆς Χαλκιδικῆς ὑπῆρχε μετόχι τῆς Μονῆς Ξηροποτάμου.
Ἡ κτηματικὴ περιουσία τοῦ μετοχίου ἀπαλλοτριώθηκε καὶ παραμένει μόνον ὁ ναὸς πρὸς τιμὴν τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, ποὺ ὑπάγεται στὴν ἐνορία Γοματίου.
Ἡ ἑορτὴ τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα εἶναι καὶ ἡ κυρία ἑορτὴ τῆς ἐνορίας. Λειτουργεῖ πάντοτε ὁ Μητροπολίτης Ἰερισσοῦ καὶ παρατίθεται τράπεζα (κουρμπάνι) σ' ὅλους τοὺς προσκυνητὰς ποὺ ἔρχονται ἀπὸ τὸ χωριὸ καὶ ἀπὸ τὰ ἄλλα γειτονικὰ χωριά.
Οἱ ἅγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες συνδέονται μὲ μία θαυμαστὴ διάσωσι τοῦ χωριοῦ ἀπὸ βέβαιη καταστροφή, ἡ ὁποία διασώζεται στὴν προφορικὴ παράδοσι τῶν κατοίκων.
Βρισκόμαστε στὰ 1905, ὅταν Τοῦρκοι στρατιῶτες ἦλθαν ἀπεσταλμένοι ἀπὸ τὸν Μαντὲμ Ἀγᾶ της Στρατονίκης νὰ πάρουν ἄνδρες γιὰ τὰ μεταλλεῖα.
Ὡς γνωστὸν τότε ὅλα τὰ χωριὰ τῆς Βορείου Χαλκιδικῆς (Μαντεμοχώρια), ἦσαν ὑποχρεωμένα νὰ στέλνουν ἄνδρες στὰ μεταλλεῖα.
Οἱ κάτοικοι ὅμως τοῦ Γοματίου ἀντέδρασαν βίαια στὴν στρατολόγησι ἐργατῶν καὶ σκότωσαν τοὺς Τούρκους στρατιῶτες.
Αὐτὸ ὅμως ἐξώργισε τοὺς Τούρκους καὶ ὁ Σουλτᾶνος διέταξε νὰ καῇ τὸ χωριὸ καὶ νὰ τιμωρηθοῦν παραδειγματικὰ οἱ κάτοικοι.
Ξεκίνησε λοιπὸν σῶμα στρατοῦ ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη μὲ κατεύθυνσι τὸ Γομάτι καὶ σκοπὸ νὰ ἐκτελέσουν τα διαταχθέντα.

Μόλις ὅμως ἔφθασαν κοντὰ στὸ χωριό, ὅπου εὑρίσκεται ὁ ναὸς τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα, συνέβη κάτι τὸ θαυμαστό.
Ὁ ἐπί κεφαλῆς ἀξιωματικὸς λυπήθηκε τὸν κόσμο καὶ ἄλλαξε γνώμη:
 —Γιατί νὰ τοὺς τιμωρήσω μὲ τέτοιο σκληρὸ τρόπο;
Ἔφθασε στὴν πλατεῖα τοῦ χωριοῦ καὶ ἐκεῖ συγκέντρωσε ὅλους τοὺς Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι τρομοκρατημένοι περίμεναν τὴν δίκαιη τιμωρία τους.
Τότε ὁ Τοῦρκος ἀξιωματικὸς ρώτησε:
 —Δὲν μοῦ λέτε, τί ἅγιος εἶναι ἡ ἐκκλησία ποὺ εἶναι ἔξω ἀπὸ τὸ χωριό σας;

 —Ἅγιοι Σαράντα, ἀπάντησαν οἱ κάτοικοι.

 —Ἀλήθεια; Εἶναι ἅγιοι Σαράντα; Ξέρετε πῶς μὲ λένε ἔμενα; Μὲ λένε Σαράντο. Ἂς εἶμαι Τοῦρκος. Κατάγομαι ἀπὸ τὴν Σεβάστεια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅπου μαρτύρησαν οἱ ἅγιοι Σαράντα. Ἡ μητέρα μου ἔκανε παιδιά, ἄλλα κανένα δὲν ζοῦσε. Μιὰ χριστιανὴ εἶπε στὴ μάνα μου νὰ μὲ τάξη στοὺς Ἁγίους Σαράντα.
Ἐκεῖ στὴ Σεβάστεια κατοικοῦσαν Χριστιανοὶ καὶ Μουσουλμᾶνοι. Ἐγὼ εἶμαι τὸ παιδὶ ποὺ ἔταξε ἡ μάνα μου στοὺς ἁγίους Σαράντα καὶ ζῶ καὶ ἔχω καὶ τὸ ὄνομά τους.
Ἔ, οἱ ἅγιοι Σαράντα ποὺ ἔσωσαν ἐμένα, ἔσωσαν καί σας. Γιατί μόλις ἔφθασα μπροστὰ στὸ ἐκκλησάκι τους ἄλλαξα γνώμη. Ἐμπρός, συνέχισε, πᾶμε ὅλοι μαζὶ νὰ τοὺς εὐχαριστήσουμε.

Ὅλοι μαζὶ γεμᾶτοι εὐγνωμοσύνη καὶ ἐμπρὸς ὁ Τοῦρκος κατευθύνθηκαν στὸ μετόχι τῶν ἁγίων Σαράντα. Τότε ὁ Τοῦρκος γονάτισε μπροστὰ στὴν εἰκόνα τῶν ἁγίων καὶ γεμᾶτος συγκίνησι ἔβγαλε μιὰ χρυσῆ λίρα καὶ τὴν κρέμασε στὴν εἰκόνα. Ὅλοι γεμᾶτοι εὐγνωμοσύνη εὐχαρίστησαν τοὺς ἁγίους Σαράντα γιὰ τὴν θαυμαστή τους διάσωσι.
Ἐμεῖς δὲ ποὺ ἀκοῦμε καὶ διαβάζουμε τὸ θαῦμα αὐτό, ἂς δώσουμε δόξα στὸν ἐν Τριάδι Θεό, ποὺ γίνεται θαυμαστὸς «διὰ τῶν ἁγίων Του».

*Καταγράφηκε ἀπὸ τὸν Πρωτοσύγκελλο τῆς Ι. Μητροπόλεως Ἰερισσοῦ Ἄρχιμ. Χρυσόστομο Μαϊδώνη
Ἁγιορείτικη Μαρτυρία
Τριμηνιαία ἔκσοσις Ἱερὰς Μονῆς Ξηροποτάμου
Τεῦχος 11
Ψηφιακὴ πηγὴ Ι. Ἡσυχαστήριο Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου