Τὸ ἔτος 1685 κατέλαβαν οἱ Ἑνετοὶ τὴν Πελοπόννησο, τὴν ὁποία ὡς τότε κατεῖχαν οἱ Τοῦρκοι, καὶ τὴν κράτησαν στὴν ἐξουσία τους ὡς τὸ 1715.
Τὸ χρονικὸ αὐτὸ διάστημα ἀνέπνευσαν τὸν ἀέρα κάποιας ἐλευθερίας καὶ οἱ ὀρθόδοξοι κάτοικοι τῆς Πελοποννήσου, χτίστηκαν ναοί, μονές, πολλοὶ δέ, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐξισλαμισθεῖ ἐξ αἰτίας τῶν πιέσεων τῶν Τούρκων, ἐπέστρεψαν στὴν ἐκκλησία.
Ἀνάμεσα σ’ αὐτοὺς ἦταν καὶ οἱ γονεῖς τῶν δύο Νεομαρτύρων. Ὁ μὲν ἱερέας Χρῆστος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀνδραβίδα, ἔγγαμος ἱερέας μὲ τέκνα, ὁ δὲ Πανάγος (Παναγιώτης), ἀπὸ τὴν Γαστούνη, ἀπὸ τὴν μεγάλη οἰκογένεια Σισίνη.
Ἦταν ἄνθρωπος μορφωμένος, εὐλαβὴς καὶ ὀξύνους καὶ εἶχε ἐκλεγεῖ ἐπανειλημμένως ἀπὸ τοὺς συμπατριῶτες του ὡς σύνδικος, ἀντιπρόσωπός τους δηλαδὴ στὸν Ἑνετὸ διοικητή, τὸν Προβλεπτή, ὅπως λεγόταν, γιὰ θέματα ἀγορανομίας καὶ ἀπονομῆς δικαιοσύνης.
Τὸ 1715 ἀνακατέλαβαν οἱ Τοῦρκοι τὴν Πελοπόννησο, ὁπότε ἄλλοι κάτοικοι ἔφυγαν μὲ τοὺς Ἑνετοὺς κι ἄλλοι κρύβονταν στὰ ὄρη, γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὶς βιαιότητες καὶ τὶς ἐκτελέσεις τῶν Τούρκων.
Θρῆνος, κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς ἀκουγόταν σὲ ὅλη τὴν Πελοπόννησο, σφαγές, λεηλασίες ἐξευτελισμοί, ἐξανδραποδισμοί, σὲ ὅλη τὴν περιοχή.
Μεταξὺ τῶν ἄλλων διαταγὴ τῶν Τούρκων ἦταν καὶ ἡ ἑξῆς. Ὅλοι ὅσοι εἶχαν ἐξισλαμισθεῖ καὶ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Ἑνετοκρατίας εἶχαν ἐπιστρέψει στὸν Χριστιανισμό, ἔπρεπε ἢ νὰ ἐπιστρέψουν πάλι στὸ ἰσλὰμ ἢ νὰ θανατωθοῦν.
Ἔτσι πολλοὶ κάτοικοι καὶ στὴν περιοχή της Γαστούνης συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν, τόσοι πολλοὶ ποὺ εἶχαν γεμίσει τὰ κατώγια ἀκόμα καὶ οἱ στάβλοι.
Ἕνα ὁλόκληρο πλῆθος θανατώθηκε γιατί δὲν ἤθελε νὰ ἐξισλαμισθεῖ σύμφωνα μὲ τὴ διαταγή. Ἀνάμεσα σὲ αὐτοὺς εἶναι καὶ οἱ δύο ἅγιοι νεομάρτυρες καὶ ἕνας νέος μὲ τὸ ὄνομα Κανέλλος.
Ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δύο νεομάρτυρες, ὁ Πανάγος, ἐπειδὴ ἦταν ἄρχοντας, ἡγετικὴ φυσιογνωμία ἀνάμεσα στοὺς ρωμιούς, προσεγγίστηκε ἀρχικὰ ἀπὸ τοὺς Τούρκους μὲ φιλικὸ καὶ ἤπιο τρόπο, γιὰ νὰ ἐξισλαμισθεῖ ὅπως « συνετὰ » εἶχαν κάνει καὶ οἱ γονεῖς του.
Ὁ ἅγιος, ἂν καὶ δὲν εἶχε συνέλθει ἀπὸ μιὰ σοβαρὴ ἀσθένεια ποὺ τοῦ συνέβη, διατάχθηκε νὰ παρουσιασθεῖ στὸν πασᾶ. Μετὰ ἀπὸ πολλὴ προσευχή, μὲ πνεῦμα ταπεινώσεως καὶ συντριβῆς ἐμφανίστηκε μπροστά του. Τότε ἐκεῖνος ἄρχισε νὰ τὸν φοβερίζει καὶ νὰ τὸν ἀπειλεῖ μὲ φρικτὲς τιμωρίες καὶ θάνατο.
Ὁ ἅγιος μὲ σύνεση καὶ θάρρος του ἀπάντησε :
Μάθε, ἡγεμόνα πὼς ἀπὸ τὴ γέννησή μου εἶμαι Χριστιανὸς καὶ δοῦλος τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀπὸ τότε ποὺ συνειδητοποίησα τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως, χαίρομαι καὶ καυχῶμαι γι’ αὐτὸν τὸν πλοῦτο. Τὰ δὲ δικά σας ψεύτικα πιστεύω καὶ ἐκεῖνον ποὺ τὸν θεωρεῖτε προφήτη τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπόστολο, τὰ θεωρῶ σὰν τὰ παραμύθια ποὺ λένε οἱ γυναῖκες στὰ μικρὰ παιδιά.
Ὁ Χριστός, πλανεμένοι, εἶναι ὁ μοναδικὸς Θεός, Αὐτὸς ποὺ δημιούργησε τὸν οὐρανό, τὴν γῆ, τὴν θάλασσα , ὅλα τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα, Αὐτὸς ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο, κύριο τοῦ Παραδείσου.
Αὐτὸς γεννήθηκε τέλειος ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν Παρθένο καὶ Θεοτόκο Μαρία, ἐξ αἰτίας τῆς πτώσης τοῦ Ἀδὰμ καὶ σταυρώθηκε καὶ ἐτάφη καὶ ἀναστήθηκε καὶ ἀνελήφθη καὶ ἐκάθησε στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ Πατρός.
Γι’ αὐτὸ καὶ ὅσα οἱ παλαιοὶ καὶ ἀληθινοὶ προφῆτες ἔγραψαν καὶ εἶπαν , φωτισμένοι ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἐκπληρώθηκαν στὸν Ἰησοῦ Χριστό.
Καὶ πλέον προφήτης δὲν ἐμφανίστηκε, οὔτε χρειάστηκε, οὔτε θὰ χρειαστεῖ. Τὸν Μωάμεθ , ποὺ τὸν ὀνομάζετε προφήτη, εἶναι ψεύτης, πλάνος, ἀπατεῶνας καὶ πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου. Μὴν πλανᾶσθε, μὴν ἐθελοτυφλεῖτε καὶ παρακινεῖτε καὶ τοὺς ἄλλους νὰ ὁδηγοῦνται σὰν καὶ σᾶς στὴν ἀπώλεια.
Μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ καταδικάστηκε στὸν δι’ ἀποκεφαλισμοῦ θάνατο. Μόλις τὸ ἄκουσε ὁ ἅγιος, ξεκίνησε μόνος του γιὰ τὸν τόπο τῆς ἐκτέλεσης, ὅπου, ἀφοῦ προσευχήθηκε, ἀποκεφαλίστηκε στὶς 2 Μαρτίου τὸ 1716.
Τὸ τίμιο λείψανό του ἔμεινε τρία ἠμερόνυχτα ἐκτεθειμένο στὸν τόπο τῆς ἐκτέλεσης, γιὰ νὰ καταφαγωθεῖ ἀπὸ ὄρνια καὶ σκυλιά. Τίποτα ὅμως δὲν τὸ πλησίαζε.
Γιὰ νὰ τὸ κάνουν πιὸ ἑλκυστικὸ μάλιστα, ἔψησαν τὴν κεφαλὴ καὶ τὴν πέταξαν στὸν τόπο τῆς ἐκτέλεσης ἀλλὰ καὶ πάλι δὲν ἔγινε τίποτα.
Ὁπότε ἐπέτρεψαν στοὺς Χριστιανοὺς τὴν ταφή , ἡ ὁποία ἔγινε ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ Βήματος τοῦ παλαιοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Γαστούνης.
Ὅσο γιὰ τὸν ἱερομάρτυρα Χρῆστο, ἀφοῦ τὸν ὁδήγησαν στὸν πασᾶ, προσπαθοῦσαν, μὲ ἤπιο τρόπο ἀρχικά, νὰ τὸν πείσουν νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό, προβάλλοντάς του τὸ νεαρὸν τῆς ἡλικίας του, τὴ σύζυγό του, τὰ δύο μωρὰ παιδιά του. Τοῦ πρότειναν χρήματα, ἀξιώματα ἀλλὰ καὶ τὶς ἀπολαύσεις στὸν ὑλικὸ παράδεισο τοῦ ἰσλάμ.
Ὁ ἅγιος τοὺς ἀπάντησε μὲ πολὺ θάρρος ἀνατρέποντάς τους τὰ ἐπιχειρήματα γιὰ ὑλικὸ παράδεισο. Διότι, ἂν ἡ ψυχὴ ἔχει ὑλικὲς ἀνάγκες, σημαίνει καὶ ὅτι πεθαίνει.
Ὅσο γιὰ τὴν οἰκογένειά του, τὴν ἐμπιστεύεται στὸν Θεό, ὁ ὁποῖος θὰ τὴν φροντίσει. Τὰ δὲ ὑλικὰ ἀγαθὰ τὰ θεωρεῖ τίποτε μπροστὰ στὴν αἰώνια ζωή.
Μετὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν ὁμολογία ὁ πασᾶς διέταξε νὰ τὸν δείρουν καὶ νὰ τὸν φυλακίσουν. Ἔμεινε στὴ φυλακὴ ἀρκετὲς ἡμέρες. Τὸν ἐπισκεπτόταν δὲ συχνὰ ἡ σύζυγός του μὲ τὰ παιδιά τους. Κινδύνευσε πνευματικὰ ἐξ αἰτίας αὐτῶν τῶν ἐπισκέψεων, διότι ἡ σύζυγός του προσπάθησε νὰ τὸν πείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό, παρουσιάζοντάς του τὸ ζοφερὸ μέλλον ποὺ θὰ ἀκολουθοῦσε γι’ αὐτοὺς μετὰ τὸν θάνατό του.
Ἐπίσης χρησιμοποιῶντας τὸ ἐπιχείρημα ὅτι ὁ Χριστὸς συγχωρεῖ τὰ πάντα κι ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ ἀρνηθεῖ καὶ ὕστερα νὰ μετανοήσει.
Πράγματι τὰ λόγια τῆς συζύγου του τὸν κλόνισαν, ὥστε ἀποφάσισε τὴν ἄλλη μέρα νὰ ἀρνηθεῖ. Τί συνέβη ὅμως ;
Ὁ πασᾶς κάλεσε ὅλους τοὺς ἱερεῖς τῆς περιοχῆς καὶ τοὺς ζήτησε νὰ καταδώσουν ποιούς γνωρίζουν πρώην μουσουλμάνους, ποὺ νὰ εἶχαν γυρίσει στὸν Χριστιανισμό. Ἐκεῖνοι ἀπάντησαν πὼς δὲν γνωρίζουν κανένα. Ἔτσι τοὺς ἔκλεισε ὅλους στὴ φυλακή. Ἐκεῖ, μέσα στὴ φυλακή, συναντήθηκαν μὲ τὸν ἱερομάρτυρα, εἶχε δὲ μαθευτεῖ ἡ ἀπόφασή του νὰ ἀρνηθεῖ τὴν ἄλλη μέρα.
Ἀρχικὰ ἀκούγοντας τὸν ἐλεγκτικὸ λόγο του προεστῶτος, ποὺ ἀπευθυνόταν στοὺς ἱερεῖς, μετανόησε. Κατόπιν ἐνισχύθηκε πνευματικὰ ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς του κληρικούς, οἱ ὁποῖοι τοῦ θύμισαν τοὺς ἁγίους μάρτυρες, τὴν ματαιότητα τῶν ἀνθρωπίνων ἀλλὰ καὶ τὴν αἰώνια ζωή.
Τὴν ἄλλη μέρα, οἱ Τοῦρκοι, μὲ πολλὴ χαρά, τὸν ὁδήγησαν στὸ δικαστήριο, περιμένοντας τὴν δημόσια ἐξώμοσή του.
Ἀντὶ γι’ αὐτὸ ὁ ἅγιος τοὺς μίλησε μὲ πολὺ θάρρος καὶ μεγάλη τόλμη :
Ἀνάθεμά σας μὲ κεῖνον τὸν πλάνο ποὺ σᾶς δίδαξε τέτοια ἀπάτη καὶ ποὺ μὲ τοὺς νόμους του σᾶς ἔκανε χειρότερους καὶ ἀπὸ τὰ γουρούνια.
Πλάνη στὴν ὁποία παραλίγο νὰ πέσω κι ἐγώ. Ἀλλὰ εὐχαριστῶ τὸν Χριστό μου, ποὺ δὲν μ’ ἄφησε νὰ χαθῶ καὶ μοῦ ἔστειλε ὁδηγοὺς σωτηρίας καὶ μὲ ὁδήγησαν στὴν εὐσέβεια.
Κοιτάζοντας δὲ τοὺς οὐρανοὺς ἔλεγε :
Μὴ γένοιτο, Χριστέ μου, νὰ σὲ ἀρνηθῶ.
Πρὸς δὲ τοὺς Τούρκους ἔλεγε:
Τί στέκεστε , πλανεμένοι ; Τί ἀργοπορεῖτε ; Χριστιανὸς εἶμαι καὶ ἤμουν καὶ τὸν Χριστὸ μοῦ σέβομαι, σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι.
Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ καταδικαστεῖ καὶ αὐτὸς στὸν δι’ ἀποκεφαλισμοῦ θάνατο. Προσευχόμενος ὁδηγήθηκε στὸν τόπο τῆς ἐκτέλεσης, στὶς 9 Μαρτίου.
Μόνος τοῦ γονάτισε καὶ ἔκλινε τὴν κεφαλή. Τὸ πρῶτο σπαθὶ ποὺ χρησιμοποίησε ὁ δήμιος, ἂν καὶ ἀκονισμένο, ἔσπασε. Τὸ δεύτερο λύγισε σὰν τὸ μολύβι.
Τελικὰ τὸν ἔσφαξε μὲ τὸ μαχαίρι σὰν τὸ πρόβατο.
Τὸ τίμιο λείψανό του, μετὰ τὴν τριήμερη παραμονή του στὸν τόπο τῆς ἐκτέλεσης, δόθηκε γιὰ ἐνταφιασμὸ στοὺς Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι τὸ ἐνταφίασαν μὲ τιμές, στὸν ἴδιο τάφο μὲ τὸν νεομάρτυρα Πανάγο.
ΟΙ ἅγιοι τιμῶνται στὶς 9 Μαρτίου καὶ ἡ ἀκολουθία τους συμψάλλεται μὲ τὴν ἀκολουθία τῶν τεσσαράκοντα μαρτύρων.
vatopaidi.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου