Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου,Ἐπικ. Καθ. Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ
Ἡ περίπτωσις τῆς Ἀτλαντίδος Μέ τόν ὅρο Ἀτλαντίδα εἶναι γνωστό ἕνα ἀρχαῖο μυθικό - ὑποθετικό νησί στόν Ἀτλαντικό ὠκεανό, τό ὁποῖο βυθίστηκε, σύμφωνα μέ τίς φανταστικές καί μή ἱστορικοῦ χαρακτήρα ἀναφορές πού κά- νει ὁ Πλάτωνας στούς Διαλόγους τοῦ Τίμαιο καί Κριτία.
Ὁ φανταστικός χαρακτήρας καί ἡ μή ἱστορική ὕπαρξη τῆς Ἀτλαντίδας ἦταν ἀπολύτως βέβαιες γιά τόν Ἀριστοτέλη καί τόν Στράβωνα, πλήν ὅμως ὁ μῦθος ἐπιβίωσε κατά τόν Μεσαίωνα καί ἔφθασε ὥς τίς ἡμέρες μας. Στά νεότερα χρόνια καθ' ὅλη τή διάρκεια τοῦ 20οῦ αἰώνα ἔγινε ἀφορμή γιά τή δημιουργία ἑνός μεγάλου πλήθους μυθικῶν θεωριῶν καί συγγραφῶν διαφόρων παραλλαγῶν.
Ὁ μῦθος τῆς Ἀτλαντίδας ὅμως υἱοθετήθηκε καί ἀπό διαφόρους ἐκπροσώπους καί ἱδρυτές ἀποκρυφιστικῶν συστημάτων, οἱ ὁποῖοι ἐπιχείρησαν νά παρουσιάσουν τήν Ἀτλαντίδα, ὡς δῆθεν ἱστορική πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας την ὁ καθένας στό δικό του ἀποκρυφιστικό καί ἀνορθολογικό σύστημα(1).
Ἡ H.P. Blavatzki θά ἀσχοληθεῖ ἐκτενῶς. Ὑποτίθεται ὅτι ἀντλεῖ τίς πληροφορίες πού παραθέτει ἀπό τό λεγόμενο «Βιβλίο τῶν Ντυζάν», ἔργο πού εἶναι, κατά τά φαντασιοκοπήματά της, κρυμένο στό Θιβέτ καί ἦταν γραμμένο ἀπό τούς Ἄτλαντες(2).
Ὁ R. Steiner, ἱδρυτής τῆς Ἀνθρωποσοφίας, στό δικό του ἀποκρυφιστικό σύστημα θά δώσει μιά τελείως διαφορετική ἐκδοχή καί πληροφορίες γιά τήν Ἀτλαντίδα, ἀντλώντας αὐτά τά στοιχεῖα ἀπό τά λεγόμενα «Ἀκασικά Ἀρχεῖα»(3).
Ὁ E. Cayce (1877-1945), ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους Ἀμερικανούς μέντιουμ, ἐπίσης θά ἐνδιαφερθεῖ γιά τήν Ἀτλαντίδα καί θά δώσει τή δική του ἐκδοχή. Στά χιλιάδες ἐκστατικά ὁράματά του «ἀνακάλυψε» πώς ἡ Ἀτλαντίδα ὑπῆρξε ὡς νησί κοντά στή Φλόριδα τῶν ΗΠΑ καί προφήτευσε ὅτι θά ἀναδυθεῖ ἀπό τόν Ἀτλαντικό ὠκεανό τό 1969. Ἐπίσης ἰσχυριζόταν, καί οἱ ὀπαδοί του ἀφελῶς πίστευαν, ὅτι εἶχε συναντήσει κατά τή διάρκεια τῆς ζωῆς του 700 μετενσαρκωμένους Ἄτλαντες(4).
Ἡ E. Clare-Wulf, «προφήτιδα» τῆς ἀποκρυφιστικῆς ὀργάνωσης Church Universal and Triumphant, θά ἰσχυριστεῖ ὅτι ἡ Ἀτλαντίδα ἐξαφανίστηκε λόγῳ τῆς ἀποστασίας τῶν Ἀτλάντων ἀπό τόν Κύριο τοῦ Φωτός (νεογνωστική ἐκδοχή) καί τήν μίξη μέ ἄλλες ὀντότητες πού τροποποίησαν τό γενετικό τους κώδικα. Αὐτά τά δύο γεγονότα ὑποτίθεται κατά τήν κίνηση συνέβαλαν στήν καταστροφή τοῦ νησιοῦ καί τοῦ ὑποτιθέμενου πολιτισμοῦ του(5).
Ἡ ὑπόθεση τῆς Ἀτλαντίδος στόν ἀποκρυφιστικό χῶρο, δέν θά σταματήσει ἐδῶ. Θά υἱοθετηθεῖ σέ μιά ποικιλία ἐκδοχῶν ἀπό τή Νέα Ἐποχή, θά καταχωρίζεται ὡς λῆμμα σέ Λεξικά σχετικά μέ τόν Ἐσωτερισμό - Ἀποκρυφισμό(6), θά χρησιμοποιεῖται ἡ ἀναφορά της ἀπό ποικίλους σύγχρονους ψευδοπροφῆτες, συνωμοσιολόγους κλπ. Ἀξιολογώντας τήν ὑπόθεση ἀπό χριστιανικῆς πλευρᾶς βρισκόμαστε μπροστά σέ μιά σύγχρονη ἐκδοχή αὐτοῦ πού ὁ ἀπόστολος Παῦλος χαρακτήριζε: «βεβήλους καί γραώδεις μύθους» (Α΄ Τιμ. 4, 7).
Σημειώσεις: 1. Βλ. B.Grom, Esoterik, G. Müller u.a (Hrsg), LSSW, 20017, στ. 254.
2. Βλ. M. York, Historical Dictionary of New Age Movements, 2004, σ. 27.
3. Βλ. M. York, ὅπ.π., σ. 27.
4. Βλ. M. York, ὅπ.π., σ. 27. R. Biewald, Kleines Lexikon des Okkultismus, 2005, σ. 21.
5. Βλ. M. York, ὅπ.π., σ. 28.
6. Βλ. Ν. Drury, The Dictionary of the Esoteric, 20042, σ. 22. Πρβλ. R. Biewald, Kleines Lexikon, ὅπ.π., σ. 20-21.
Ἀπόσπασμα ἀπό Ὀρθόδοξο Τύπο ἀρ. φύλ. 2027 20 Ἰουνίου 2014
Ἡ περίπτωσις τῆς Ἀτλαντίδος Μέ τόν ὅρο Ἀτλαντίδα εἶναι γνωστό ἕνα ἀρχαῖο μυθικό - ὑποθετικό νησί στόν Ἀτλαντικό ὠκεανό, τό ὁποῖο βυθίστηκε, σύμφωνα μέ τίς φανταστικές καί μή ἱστορικοῦ χαρακτήρα ἀναφορές πού κά- νει ὁ Πλάτωνας στούς Διαλόγους τοῦ Τίμαιο καί Κριτία.
Ὁ φανταστικός χαρακτήρας καί ἡ μή ἱστορική ὕπαρξη τῆς Ἀτλαντίδας ἦταν ἀπολύτως βέβαιες γιά τόν Ἀριστοτέλη καί τόν Στράβωνα, πλήν ὅμως ὁ μῦθος ἐπιβίωσε κατά τόν Μεσαίωνα καί ἔφθασε ὥς τίς ἡμέρες μας. Στά νεότερα χρόνια καθ' ὅλη τή διάρκεια τοῦ 20οῦ αἰώνα ἔγινε ἀφορμή γιά τή δημιουργία ἑνός μεγάλου πλήθους μυθικῶν θεωριῶν καί συγγραφῶν διαφόρων παραλλαγῶν.
Ὁ μῦθος τῆς Ἀτλαντίδας ὅμως υἱοθετήθηκε καί ἀπό διαφόρους ἐκπροσώπους καί ἱδρυτές ἀποκρυφιστικῶν συστημάτων, οἱ ὁποῖοι ἐπιχείρησαν νά παρουσιάσουν τήν Ἀτλαντίδα, ὡς δῆθεν ἱστορική πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας την ὁ καθένας στό δικό του ἀποκρυφιστικό καί ἀνορθολογικό σύστημα(1).
Ἡ H.P. Blavatzki θά ἀσχοληθεῖ ἐκτενῶς. Ὑποτίθεται ὅτι ἀντλεῖ τίς πληροφορίες πού παραθέτει ἀπό τό λεγόμενο «Βιβλίο τῶν Ντυζάν», ἔργο πού εἶναι, κατά τά φαντασιοκοπήματά της, κρυμένο στό Θιβέτ καί ἦταν γραμμένο ἀπό τούς Ἄτλαντες(2).
Ὁ R. Steiner, ἱδρυτής τῆς Ἀνθρωποσοφίας, στό δικό του ἀποκρυφιστικό σύστημα θά δώσει μιά τελείως διαφορετική ἐκδοχή καί πληροφορίες γιά τήν Ἀτλαντίδα, ἀντλώντας αὐτά τά στοιχεῖα ἀπό τά λεγόμενα «Ἀκασικά Ἀρχεῖα»(3).
Ὁ E. Cayce (1877-1945), ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους Ἀμερικανούς μέντιουμ, ἐπίσης θά ἐνδιαφερθεῖ γιά τήν Ἀτλαντίδα καί θά δώσει τή δική του ἐκδοχή. Στά χιλιάδες ἐκστατικά ὁράματά του «ἀνακάλυψε» πώς ἡ Ἀτλαντίδα ὑπῆρξε ὡς νησί κοντά στή Φλόριδα τῶν ΗΠΑ καί προφήτευσε ὅτι θά ἀναδυθεῖ ἀπό τόν Ἀτλαντικό ὠκεανό τό 1969. Ἐπίσης ἰσχυριζόταν, καί οἱ ὀπαδοί του ἀφελῶς πίστευαν, ὅτι εἶχε συναντήσει κατά τή διάρκεια τῆς ζωῆς του 700 μετενσαρκωμένους Ἄτλαντες(4).
Ἡ E. Clare-Wulf, «προφήτιδα» τῆς ἀποκρυφιστικῆς ὀργάνωσης Church Universal and Triumphant, θά ἰσχυριστεῖ ὅτι ἡ Ἀτλαντίδα ἐξαφανίστηκε λόγῳ τῆς ἀποστασίας τῶν Ἀτλάντων ἀπό τόν Κύριο τοῦ Φωτός (νεογνωστική ἐκδοχή) καί τήν μίξη μέ ἄλλες ὀντότητες πού τροποποίησαν τό γενετικό τους κώδικα. Αὐτά τά δύο γεγονότα ὑποτίθεται κατά τήν κίνηση συνέβαλαν στήν καταστροφή τοῦ νησιοῦ καί τοῦ ὑποτιθέμενου πολιτισμοῦ του(5).
Ἡ ὑπόθεση τῆς Ἀτλαντίδος στόν ἀποκρυφιστικό χῶρο, δέν θά σταματήσει ἐδῶ. Θά υἱοθετηθεῖ σέ μιά ποικιλία ἐκδοχῶν ἀπό τή Νέα Ἐποχή, θά καταχωρίζεται ὡς λῆμμα σέ Λεξικά σχετικά μέ τόν Ἐσωτερισμό - Ἀποκρυφισμό(6), θά χρησιμοποιεῖται ἡ ἀναφορά της ἀπό ποικίλους σύγχρονους ψευδοπροφῆτες, συνωμοσιολόγους κλπ. Ἀξιολογώντας τήν ὑπόθεση ἀπό χριστιανικῆς πλευρᾶς βρισκόμαστε μπροστά σέ μιά σύγχρονη ἐκδοχή αὐτοῦ πού ὁ ἀπόστολος Παῦλος χαρακτήριζε: «βεβήλους καί γραώδεις μύθους» (Α΄ Τιμ. 4, 7).
Σημειώσεις: 1. Βλ. B.Grom, Esoterik, G. Müller u.a (Hrsg), LSSW, 20017, στ. 254.
2. Βλ. M. York, Historical Dictionary of New Age Movements, 2004, σ. 27.
3. Βλ. M. York, ὅπ.π., σ. 27.
4. Βλ. M. York, ὅπ.π., σ. 27. R. Biewald, Kleines Lexikon des Okkultismus, 2005, σ. 21.
5. Βλ. M. York, ὅπ.π., σ. 28.
6. Βλ. Ν. Drury, The Dictionary of the Esoteric, 20042, σ. 22. Πρβλ. R. Biewald, Kleines Lexikon, ὅπ.π., σ. 20-21.
Ἀπόσπασμα ἀπό Ὀρθόδοξο Τύπο ἀρ. φύλ. 2027 20 Ἰουνίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου