Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ
Τό 1993 ἐκδόθηκε ἕνα χιλιαστικό ἔντυπο, στό ὁποῖο ἐπιγράφεται
«Οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ στήν
Ἑλλάδα». Εἶναι ἕνα ἔντυπο, τό
ὁποῖο κατά τήν συνήθεια τῆς μετοχικῆς ἑταιρείας «Σκοπιά», ὡραιοποιεῖ τήν πραγματικότητα σχετικά
μέ τήν ἀκραία αὐτή αἵρεση καί τήν
ταυτοχρόνως μετοχική ἑταιρεία
καί κάνει ἐπιλεκτική καί κατευθυνόμενη καταγραφή τῆς ἱστορίας
τῶν Χιλιαστῶν στήν Ἑλλάδα.
Στό ἴδιο ἔντυπο ὑπάρχουν ἐπίσης δυσφημιστικές καί ἀνακριβεῖς ἀναφορές τόσο γιά τήν Πατρίδα μας ὅσο καί γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Ταυτοχρόνως ὅμως εἶναι ἕνα ἔντυπο προπαγάνδας καί παραπληροφόρησης. Ἀπό αὐτό τό ἔντυπο θά παρουσιάσουμε τρείς περιπτώσεις, τρείς χαρακτηριστικές ἀποδείξεις γιά τό πόσο ἀδίστακτη εἶναι ἡ ἑταιρεία «Σκοπιά», προκειμένου νά πετύχει τούς στόχους της.
α) Ἡ πρώτη περίπτωση σχετίζεται μέ τόν νόμο 1363/1938 περί προσηλυτισμοῦ καί περί τῆς ἀδείας ἱδρύσεως ναῶν καί εὐκτηρίων οἴκων. Στό χιλιαστικό ἔντυπο, ἀφοῦ γίνεται μνεία στό δικτάτορα Ἰ. Μεταξᾶ, ἀναφέρεται: «Οἱ καταπιεστικοί νόμοι ἐναντίον τοῦ προσηλυτισμοῦ, πού θεσπίστηκαν κατά τή διάρκεια τῆς διακυβέρνησής του, χρησιμοποιοῦνται ἀπό τότε καί ἔπειτα ἐναντίον τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ» (σ .7)
Στό ἐν λόγῳ ἀπόσπασμα βλέπουμε τούς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ὅπως καί σέ ὅλο τό ἔντυπο, νά παρουσιάζονται μονίμως ὡς θύματα, νά χαρακτηρίζουν τό νόμο «καταπιεστικό» καί νά τόν παρουσιάζουν ὡς μέσο, δῆθεν, διωγμοῦ τους. Τί ἀπέκρυψαν ὅμως ἐν προκειμένῳ; Ἀπέκρυψαν τό γεγονός ὅτι ὁ Ἑλληνικός νόμος 1363/ 1938 περί προσηλυτισμοῦ ἔχει κριθεῖ ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων τό 1993 μέ τήν περίπτωση Κοκκινάκη κατά Ἑλλάδος, σύμφωνος καί μέ τήν Εὐρωπαϊκή Σύμβαση Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Τόν ἴδιο νόμο, ὅμως, ἡ «Σκοπιά» τόν χαρακτηρίζει "καταπιεστικό". Τό ἴδιο δικαστήριο, μάλιστα, ξανα επιβεβαίωσε ὅτι ἡ Ἑλληνική διάταξη περί προσηλυτισμοῦ εἶναι σύμφωνη μέ τήν Εὐρωπαϊκή Σύμβαση Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων καί σέ νεότερη ἀπόφασή του, στήν περίπτωση τῶν Πεντηκοστιανῶν Λαρίσης κ.ἄ. κατά Ἑλλάδος 24-2- 1998.
β) Ἡ δεύτερη περίπτωση ἀναφέρεται στήν καταδίκη τῆς Ἑλλάδας ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων στήν περίπτωση Κοκκινάκη τό 1993, πού ἤδη μνημονεύσαμε. Στό χιλιαστικό ἔντυπο ἀναφέρεται, ὅτι τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε τήν Ἑλλάδα, γιατί ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση εἶχε παραβιάσει τήν θρησκευτική ἐλευθερία τοῦ ἡλικιωμένου Ἕλληνα Μάρτυρα τοῦ Ἰεχωβᾶ. Ἡ πραγματικότητα ὅμως εἶναι διαφορετική.
Ἡ Ἑλλάδα δέν καταδικάστηκε, γιατί παραβιάστηκε ἡ θρησκευτική ἐλευθερία τοῦ Ἕλληνα Μάρτυρα τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἀλλά γιά ἕνα νομικό σφάλμα. Γιά τό γεγονός ὅτι παρ᾽ ὅτι εἶχε ἀποδειχθεῖ ἡ προσηλυτιστική δραστηριότητα τοῦ χιλιαστῆ, τό Ἑλληνικό δικαστήριο δέν ἀνέπτυξε δική του ἐπιχειρηματολογία, ἀλλά ἀρκέστηκε στό νά ἀντιγράψει τήν ἐπιχειρηματολογία τοῦ κατηγορητηρίου. Δέν αἰτολόγησε δηλαδή μέ σαφήνεια καί ἐπάρκεια τήν καταδικαστική ἀπόφασή του.
Ἐν προκειμένῳ βλέπουμε πόσο διαφορετικά παρουσίασε τά πράγματα ἡ «Σκοπιά». Τί ἄλλο ὅμως ἀποσιωποῦν οἱ Χιλιαστές στό ἔντυπό τους ; Ἀποσιωποῦν καί ἀποκρύπτουν ὅτι στά δικαστήρια σέ πολλές περιπτώσεις ἔχει ἀποδειχθεῖ ἀντικειμενικά ἡ προσηλυτιστική δραστηριότητα ἐκ μέρους τους, γι’ αὐτό ἔχουν καταδικαστεῖ κατ’ ἐπανάληψη.
Ἐνδεικτικῶς μόνο ἀναφέρουμε τίς ἑξῆς καταδικαστικές ἀποφάσεις: Πρωτ. Καστοριᾶς 12/1968, Πλημμ. Ἀθηνῶν 27355/1993, Πλημμ. Μυτιλήνης 371/1986, Ἀρείου Πάγου 238/1970, 778/1983, 840/1985, 704/1988 κ.ἄ.
Ἡ ἑταιρεία «Σκοπιά» ὅμως αὐτές τίς καταδίκες τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ γιά προσηλυτισμό, πού εἶναι ἀποφάσεις δικαστηρίων, τίς παρουσιάζει ὡς μορφές διω γμοῦ, πού βασίζονται σέ δῆθεν καταπιε- στικούς νόμους.
Ἔτσι χρησιμοποιεῖ δύο μέτρα καί δύο σταθμά παραπληροφορώντας καί ἀποκρύπτοντας πτυχές τῆς ὑπόθεσης, πού δέν ἐξυπηρετοῦν τά σχέδιά της. Ὅλο αὐτόν τόν ὄγκο προπαγάνδας καί παραπληροφόρησης, πού ὑπάρχει στό χιλιαστικό ἔντυπο, «Οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ στήν Ἑλλάδα», ἡ ἑταιρεία, σύμφωνα μέ τούς ἰσχυρισμούς της, τόν παρουσίασε "ὡς μιά ἔκφραση εἰλικρινοῦς ἐπι- θυμίας" νά ἐνημερώσει τούς Ἕλληνες.
γ) Ἡ τρίτη περίπτωση προέρχεται ἀπό τό περιοδικό Σκοπιά τῆς 15- 12-2005. Στό ἐν λόγῳ τεῦχος ἡ ἑταιρεία «Σκοπιά» , ἀφοῦ ἐπιτίθε- ται μέ τό χαρακτηριστικό φανατισμό της ἐναντίον ὅσων χαρακτηρίζουν τούς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ὡς ἐπικίνδυνη αἵρεση, ταυτοχρό- νως ἰσχυρίζεται ὅτι: «Τό γεγονός εἶναι ὅτι τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο τῶν Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου ἔχει ἀναγνωρίσει τούς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ὡς θρησκεία , ὄχι ὡς αἵρεση.
Οἱ ἐναντιούμενοι ἀσφαλῶς τό γνωρίζουν αὐτό. Ἐν τούτοις, ἐπιμένουν νά συκοφαντοῦν τούς Μάρτυρες» (Σκοπιά 15-12-2005, σ. 23). Ἰσχύει ὅμως κάτι τέτοιο; Ἔχει ἀναγνωρίσει τούς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ὡς θρησκεία, ὅπως στό περιοδικό τους ἰσχυρίζονται; Ὄχι. Ἡ πραγματικότητα εἶναι διαφορετική, ἀπ᾽ ὅ,τι τήν παρουσιάζει ἡ μετοχική ἑταιρεία «Σκοπιά» .
Γιά τούς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ὅμως ὑπάρχει μία νεότερη ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ἐξεδόθη στίς 6.11.2001 μέ ἀφορμή τήν ὑπ. ἀριθμ. 53430/1999 προσφυγή τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ τῆς Γαλλίας κατά τοῦ Γαλλικοῦ κράτους.
Νά σημειωθεῖ ὅτι στήν ἐν λόγῳ προσφυγή τους, οἱ Χιλιαστές τῆς Γαλλίας ζητοῦσαν τήν καταδίκη τῆς Γαλλίας γιά 30 διαφορετικούς λόγους.
Μεταξύ τῶν ὁποίων συγκαταλέγονται καί οἱ ἑξῆς: α) γιατί τούς θεωρεῖ τό γαλλικό κράτος ὡς ἐπικίνδυνη αἵρεση, β) γιατί δέν τούς ἀναγνωρίζει φορολογικές ἀπαλλαγές, ὅπως γιά τίς ἄλλες θρησκεῖες, γ) γιατί τούς φορολογεῖ μέ συντελεστή 108%, καί δ) γιατί δέν τούς ἐπέτρεψε νά οἰκοδομήσουν εὐκτήριο οἶκο, κ.ἄ . ( Βλ. http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/ commitees/heresies-0020.htm )
Μέ τήν ἀπόφαση λοιπόν τῆς 6.11.2001 τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἀπέρριψε ὁλόκληρη τήν προσφυγή τῶν Χιλιαστῶν στό σύνολό της. Κατ᾽ ἐπέκταση, ἰσχύει ὁ χαρακτηρισμός τους ὡς ἐπικίνδυνης αἵρεσης, ὅπως τούς θεωρεῖ καί τό γαλλικό κράτος, ἀλλά καί ὅπως εἶναι στήν πραγματικότητα. Ὕστερα ἀπό τίς δύο ἀποφάσεις, πού μνημονεύσαμε, ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ ἑταιρεία «Σκοπιά» δέ διστάζει νά χρησιμοποιήσει ἀνακριβεῖς ἰσχυρισμούς. Ἐπιπλέον, ἡ «Σκοπιά» χαρακτηρίζει ὅσους ἀναφέρουν τήν ἀλήθεια καί ἀποκαλύπτουν τά προσωπεῖα της, ὡς "πανοῦργα θρησκευτικά καί πολιτικά στοιχεῖα" (Σκοπιά 15-12-2005, σ. 22), πού ὡς σκοπό ἔχουν δῆθεν τή συκοφαντία τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ.
Τελικό σχόλιό μας γιά τίς μεθοδεύσεις τῆς «Σκοπιά» θά εἶναι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: "ἐκ τοῦ στόμα- τός σου κρινῶ σε, πονηρέ δοῦλε" (Λουκ 19,22 ).
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2012 28 Φεβρουαρίου 2014
Στό ἴδιο ἔντυπο ὑπάρχουν ἐπίσης δυσφημιστικές καί ἀνακριβεῖς ἀναφορές τόσο γιά τήν Πατρίδα μας ὅσο καί γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Ταυτοχρόνως ὅμως εἶναι ἕνα ἔντυπο προπαγάνδας καί παραπληροφόρησης. Ἀπό αὐτό τό ἔντυπο θά παρουσιάσουμε τρείς περιπτώσεις, τρείς χαρακτηριστικές ἀποδείξεις γιά τό πόσο ἀδίστακτη εἶναι ἡ ἑταιρεία «Σκοπιά», προκειμένου νά πετύχει τούς στόχους της.
α) Ἡ πρώτη περίπτωση σχετίζεται μέ τόν νόμο 1363/1938 περί προσηλυτισμοῦ καί περί τῆς ἀδείας ἱδρύσεως ναῶν καί εὐκτηρίων οἴκων. Στό χιλιαστικό ἔντυπο, ἀφοῦ γίνεται μνεία στό δικτάτορα Ἰ. Μεταξᾶ, ἀναφέρεται: «Οἱ καταπιεστικοί νόμοι ἐναντίον τοῦ προσηλυτισμοῦ, πού θεσπίστηκαν κατά τή διάρκεια τῆς διακυβέρνησής του, χρησιμοποιοῦνται ἀπό τότε καί ἔπειτα ἐναντίον τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ» (σ .7)
Στό ἐν λόγῳ ἀπόσπασμα βλέπουμε τούς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ὅπως καί σέ ὅλο τό ἔντυπο, νά παρουσιάζονται μονίμως ὡς θύματα, νά χαρακτηρίζουν τό νόμο «καταπιεστικό» καί νά τόν παρουσιάζουν ὡς μέσο, δῆθεν, διωγμοῦ τους. Τί ἀπέκρυψαν ὅμως ἐν προκειμένῳ; Ἀπέκρυψαν τό γεγονός ὅτι ὁ Ἑλληνικός νόμος 1363/ 1938 περί προσηλυτισμοῦ ἔχει κριθεῖ ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων τό 1993 μέ τήν περίπτωση Κοκκινάκη κατά Ἑλλάδος, σύμφωνος καί μέ τήν Εὐρωπαϊκή Σύμβαση Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Τόν ἴδιο νόμο, ὅμως, ἡ «Σκοπιά» τόν χαρακτηρίζει "καταπιεστικό". Τό ἴδιο δικαστήριο, μάλιστα, ξανα επιβεβαίωσε ὅτι ἡ Ἑλληνική διάταξη περί προσηλυτισμοῦ εἶναι σύμφωνη μέ τήν Εὐρωπαϊκή Σύμβαση Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων καί σέ νεότερη ἀπόφασή του, στήν περίπτωση τῶν Πεντηκοστιανῶν Λαρίσης κ.ἄ. κατά Ἑλλάδος 24-2- 1998.
β) Ἡ δεύτερη περίπτωση ἀναφέρεται στήν καταδίκη τῆς Ἑλλάδας ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων στήν περίπτωση Κοκκινάκη τό 1993, πού ἤδη μνημονεύσαμε. Στό χιλιαστικό ἔντυπο ἀναφέρεται, ὅτι τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε τήν Ἑλλάδα, γιατί ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση εἶχε παραβιάσει τήν θρησκευτική ἐλευθερία τοῦ ἡλικιωμένου Ἕλληνα Μάρτυρα τοῦ Ἰεχωβᾶ. Ἡ πραγματικότητα ὅμως εἶναι διαφορετική.
Ἡ Ἑλλάδα δέν καταδικάστηκε, γιατί παραβιάστηκε ἡ θρησκευτική ἐλευθερία τοῦ Ἕλληνα Μάρτυρα τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἀλλά γιά ἕνα νομικό σφάλμα. Γιά τό γεγονός ὅτι παρ᾽ ὅτι εἶχε ἀποδειχθεῖ ἡ προσηλυτιστική δραστηριότητα τοῦ χιλιαστῆ, τό Ἑλληνικό δικαστήριο δέν ἀνέπτυξε δική του ἐπιχειρηματολογία, ἀλλά ἀρκέστηκε στό νά ἀντιγράψει τήν ἐπιχειρηματολογία τοῦ κατηγορητηρίου. Δέν αἰτολόγησε δηλαδή μέ σαφήνεια καί ἐπάρκεια τήν καταδικαστική ἀπόφασή του.
Ἐν προκειμένῳ βλέπουμε πόσο διαφορετικά παρουσίασε τά πράγματα ἡ «Σκοπιά». Τί ἄλλο ὅμως ἀποσιωποῦν οἱ Χιλιαστές στό ἔντυπό τους ; Ἀποσιωποῦν καί ἀποκρύπτουν ὅτι στά δικαστήρια σέ πολλές περιπτώσεις ἔχει ἀποδειχθεῖ ἀντικειμενικά ἡ προσηλυτιστική δραστηριότητα ἐκ μέρους τους, γι’ αὐτό ἔχουν καταδικαστεῖ κατ’ ἐπανάληψη.
Ἐνδεικτικῶς μόνο ἀναφέρουμε τίς ἑξῆς καταδικαστικές ἀποφάσεις: Πρωτ. Καστοριᾶς 12/1968, Πλημμ. Ἀθηνῶν 27355/1993, Πλημμ. Μυτιλήνης 371/1986, Ἀρείου Πάγου 238/1970, 778/1983, 840/1985, 704/1988 κ.ἄ.
Ἡ ἑταιρεία «Σκοπιά» ὅμως αὐτές τίς καταδίκες τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ γιά προσηλυτισμό, πού εἶναι ἀποφάσεις δικαστηρίων, τίς παρουσιάζει ὡς μορφές διω γμοῦ, πού βασίζονται σέ δῆθεν καταπιε- στικούς νόμους.
Ἔτσι χρησιμοποιεῖ δύο μέτρα καί δύο σταθμά παραπληροφορώντας καί ἀποκρύπτοντας πτυχές τῆς ὑπόθεσης, πού δέν ἐξυπηρετοῦν τά σχέδιά της. Ὅλο αὐτόν τόν ὄγκο προπαγάνδας καί παραπληροφόρησης, πού ὑπάρχει στό χιλιαστικό ἔντυπο, «Οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ στήν Ἑλλάδα», ἡ ἑταιρεία, σύμφωνα μέ τούς ἰσχυρισμούς της, τόν παρουσίασε "ὡς μιά ἔκφραση εἰλικρινοῦς ἐπι- θυμίας" νά ἐνημερώσει τούς Ἕλληνες.
γ) Ἡ τρίτη περίπτωση προέρχεται ἀπό τό περιοδικό Σκοπιά τῆς 15- 12-2005. Στό ἐν λόγῳ τεῦχος ἡ ἑταιρεία «Σκοπιά» , ἀφοῦ ἐπιτίθε- ται μέ τό χαρακτηριστικό φανατισμό της ἐναντίον ὅσων χαρακτηρίζουν τούς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ὡς ἐπικίνδυνη αἵρεση, ταυτοχρό- νως ἰσχυρίζεται ὅτι: «Τό γεγονός εἶναι ὅτι τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο τῶν Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου ἔχει ἀναγνωρίσει τούς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ὡς θρησκεία , ὄχι ὡς αἵρεση.
Οἱ ἐναντιούμενοι ἀσφαλῶς τό γνωρίζουν αὐτό. Ἐν τούτοις, ἐπιμένουν νά συκοφαντοῦν τούς Μάρτυρες» (Σκοπιά 15-12-2005, σ. 23). Ἰσχύει ὅμως κάτι τέτοιο; Ἔχει ἀναγνωρίσει τούς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ὡς θρησκεία, ὅπως στό περιοδικό τους ἰσχυρίζονται; Ὄχι. Ἡ πραγματικότητα εἶναι διαφορετική, ἀπ᾽ ὅ,τι τήν παρουσιάζει ἡ μετοχική ἑταιρεία «Σκοπιά» .
Γιά τούς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ὅμως ὑπάρχει μία νεότερη ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ἐξεδόθη στίς 6.11.2001 μέ ἀφορμή τήν ὑπ. ἀριθμ. 53430/1999 προσφυγή τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ τῆς Γαλλίας κατά τοῦ Γαλλικοῦ κράτους.
Νά σημειωθεῖ ὅτι στήν ἐν λόγῳ προσφυγή τους, οἱ Χιλιαστές τῆς Γαλλίας ζητοῦσαν τήν καταδίκη τῆς Γαλλίας γιά 30 διαφορετικούς λόγους.
Μεταξύ τῶν ὁποίων συγκαταλέγονται καί οἱ ἑξῆς: α) γιατί τούς θεωρεῖ τό γαλλικό κράτος ὡς ἐπικίνδυνη αἵρεση, β) γιατί δέν τούς ἀναγνωρίζει φορολογικές ἀπαλλαγές, ὅπως γιά τίς ἄλλες θρησκεῖες, γ) γιατί τούς φορολογεῖ μέ συντελεστή 108%, καί δ) γιατί δέν τούς ἐπέτρεψε νά οἰκοδομήσουν εὐκτήριο οἶκο, κ.ἄ . ( Βλ. http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/ commitees/heresies-0020.htm )
Μέ τήν ἀπόφαση λοιπόν τῆς 6.11.2001 τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἀπέρριψε ὁλόκληρη τήν προσφυγή τῶν Χιλιαστῶν στό σύνολό της. Κατ᾽ ἐπέκταση, ἰσχύει ὁ χαρακτηρισμός τους ὡς ἐπικίνδυνης αἵρεσης, ὅπως τούς θεωρεῖ καί τό γαλλικό κράτος, ἀλλά καί ὅπως εἶναι στήν πραγματικότητα. Ὕστερα ἀπό τίς δύο ἀποφάσεις, πού μνημονεύσαμε, ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ ἑταιρεία «Σκοπιά» δέ διστάζει νά χρησιμοποιήσει ἀνακριβεῖς ἰσχυρισμούς. Ἐπιπλέον, ἡ «Σκοπιά» χαρακτηρίζει ὅσους ἀναφέρουν τήν ἀλήθεια καί ἀποκαλύπτουν τά προσωπεῖα της, ὡς "πανοῦργα θρησκευτικά καί πολιτικά στοιχεῖα" (Σκοπιά 15-12-2005, σ. 22), πού ὡς σκοπό ἔχουν δῆθεν τή συκοφαντία τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ.
Τελικό σχόλιό μας γιά τίς μεθοδεύσεις τῆς «Σκοπιά» θά εἶναι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: "ἐκ τοῦ στόμα- τός σου κρινῶ σε, πονηρέ δοῦλε" (Λουκ 19,22 ).
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2012 28 Φεβρουαρίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου