Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Ὡραία εἶναι ἡ νίκη, ἀλλά δύσκολα κερδίζεται. Κι ἄν ὑπάρξουν
προβλήματα, πάλι μέ τήν προπόνηση καί τόν ἀγώνα, ἡ νίκη ξανακερδίζεται. Δέν εἶναι ἡ πρώτη
φορά, πού συνέβησαν τέτοιες
νίκες. Τό ἴδιο συμβαίνει καί
στούς πνευματικούς ἀγῶνες.
Κοινός εἶναι ὁ ἀγώνας ἐνάντια
στήν ἁμαρτία. Οἱ ἄνθρωποι παλεύουν, ἀλλ᾽ ὄχι πάντες.
Πολλά τ᾽ ἀγωνίσματα, πολλές καί οἱ φάσεις τῶν ἀγώνων. Κάποτε ἡ ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἔχει τέτοια μορφή καί τόσες προεκτάσεις, πού μοιάζει μέ μεταδοτική χολέρα.Ἡ ἐποχή μας εἶναι εἰκόνα τῶν Σοδόμων...
Πολλά λέγονται καί συζητοῦνται, καί δέ ξέρουμε τί ἄλλα, χωρίς ν᾽ ἀμφισβητοῦν φοβερά κακά καί «Ἀρμαγεδῶνες»! Μελετώντας τήν Ἁγία Γραφή, βρίσκουμε διάφορες λύσεις σέ τέτοιες περιπτώσεις γενικῆς ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων ἀπ᾽ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί διάφορες ἀπαντήσεις τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ.
Κι αὐτό, γιατί παραμένουν ἄγνωστες οἱ βουλές Του. «Τίς ἔγνω νοῦν Κυρίου;» (Ρωμ. ΙΑ´ 34)... «Ὡς ἀνεξερεύνητα τά κρίματα αὐτοῦ καί ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοί αὐτοῦ» (Ρωμ. ΙΑ´ 33). Ἐάν δέν εἶναι δυνατό νά κατανοήσουμε τόν «ὑπέρ νοῦν», ὡστόσο, ἕνα γνωρίζουμε θετικά καί ρητά: τή μετάνοια καί τήν ἐπιστροφή τῶν ἀνθρώπων πρός τόν Θεό.
Τόν ἔχασαν, ὅσο ἁμάρταναν. Τώρα –καί πάντοτε– τούς ἀναμένει νά ξανάρθουν κοντά Του. Δέν τούς διώχνει, ὅσες ἁμαρτίες κι ἄν ἔκαναν. Τούς συγχωρεῖ, ὅσο κι ἄν Τόν ἀρνήθηκαν ἤ Τόν πρόδωσαν. Καί στήν Καινή Διαθήκη, ἀλλά πολύ περισσότερο στήν Παλαιά Διαθήκη, ὁ Θεός συνεχῶς, «πάλιν καί πολλάκις» τούς καλεῖ καί προτρέπει νά ἐπιστρέψουν, νά μετανοήσουν, καί εἶναι προθυμότατος νά τούς δεχτεῖ, ὅπως ὁ Πατέρας τῆς παραβολῆς πού δέχτηκε τόν ἄσωτο γιό στήν ἀγκαλιά Του.
Σημειώνω μερικούς χαρακτηριστικούς στίχους: Ἐνῶ λέγει τοῦ ἁμαρτωλοῦ ὁ Θεός, «πικρόν σοι τό καταλιπεῖν σε ἐμέ» (Ἰερ. Β´ 19), μετά τόν συμβουλεύει: «Ἐπιστράφητε, υἱοί ἀφεστηκότες» (Γ´ 14). Γυρίστε πίσω παιδιά μου ἀποστατημένα. Τώρα, «διορθώσατε τάς ὁδούς ὑμῶν» (Ζ´ 3). «Βελτίους ποιήσατε τάς ὁδούς ὑμῶν καί τά ἔργα ὑμῶν καί ἀκούσατε τῆς φωνῆς Κυρίου» (ΛΓ΄13). «Μή ὁ πίπτων οὐκ ἀνίσταται;» (Η´ 4).
Μήπως ὅταν πέσει κανείς, δέ σηκώνεται; Παράδειγμα γιά ἀνόρθωση καί συνέχιση τοῦ ἀγώνα. Καί ἄλλοι προφῆτες μιλοῦν γιά ἐπι- στροφή στό Θεό: «Ἐπιστράφη- τε πρός Κύριον τόνΘεόν ὑμῶν» (Ὠσηέ ΙΔ´ 3). «Ἐπιστράφητε πρός με ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν» (Ἰωήλ Β´ 12). Πάλι καλοῦν σέ ἐπιστροφή καί μετάνοια, ὅταν κηρύττουν: «Ἐπιστράφητε πρός Κύριον τόν Θεόν ὑμῶν, ὅτι ἐλεήμων καί οἰκτίρμων ἐστι, μακρόθυμος καί πολυέλεος καί μετανοῶν ἐπί ταῖς κακίαις» (Β´ 12).
Τό ἴδιο ρεφραίν: «Ἐπιστρέψατε πρός με καί ἐπιστραφήσομαι πρός ὑμᾶς» (Ζαχ. Α´ 3). Πόση ἀγάπη ἔχει ὁ Θεός! Πόση εὐσπλαγχνία! Πόσο ἔλεος! Ποιοῦ ἁμαρτωλοῦ ἡ ψυχή δέν συγκινεῖται καί τά μάτια δέ δακρύζουν;
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2012 28 Φεβρουαρίου 2014
Πολλά τ᾽ ἀγωνίσματα, πολλές καί οἱ φάσεις τῶν ἀγώνων. Κάποτε ἡ ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἔχει τέτοια μορφή καί τόσες προεκτάσεις, πού μοιάζει μέ μεταδοτική χολέρα.Ἡ ἐποχή μας εἶναι εἰκόνα τῶν Σοδόμων...
Πολλά λέγονται καί συζητοῦνται, καί δέ ξέρουμε τί ἄλλα, χωρίς ν᾽ ἀμφισβητοῦν φοβερά κακά καί «Ἀρμαγεδῶνες»! Μελετώντας τήν Ἁγία Γραφή, βρίσκουμε διάφορες λύσεις σέ τέτοιες περιπτώσεις γενικῆς ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων ἀπ᾽ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί διάφορες ἀπαντήσεις τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ.
Κι αὐτό, γιατί παραμένουν ἄγνωστες οἱ βουλές Του. «Τίς ἔγνω νοῦν Κυρίου;» (Ρωμ. ΙΑ´ 34)... «Ὡς ἀνεξερεύνητα τά κρίματα αὐτοῦ καί ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοί αὐτοῦ» (Ρωμ. ΙΑ´ 33). Ἐάν δέν εἶναι δυνατό νά κατανοήσουμε τόν «ὑπέρ νοῦν», ὡστόσο, ἕνα γνωρίζουμε θετικά καί ρητά: τή μετάνοια καί τήν ἐπιστροφή τῶν ἀνθρώπων πρός τόν Θεό.
Τόν ἔχασαν, ὅσο ἁμάρταναν. Τώρα –καί πάντοτε– τούς ἀναμένει νά ξανάρθουν κοντά Του. Δέν τούς διώχνει, ὅσες ἁμαρτίες κι ἄν ἔκαναν. Τούς συγχωρεῖ, ὅσο κι ἄν Τόν ἀρνήθηκαν ἤ Τόν πρόδωσαν. Καί στήν Καινή Διαθήκη, ἀλλά πολύ περισσότερο στήν Παλαιά Διαθήκη, ὁ Θεός συνεχῶς, «πάλιν καί πολλάκις» τούς καλεῖ καί προτρέπει νά ἐπιστρέψουν, νά μετανοήσουν, καί εἶναι προθυμότατος νά τούς δεχτεῖ, ὅπως ὁ Πατέρας τῆς παραβολῆς πού δέχτηκε τόν ἄσωτο γιό στήν ἀγκαλιά Του.
Σημειώνω μερικούς χαρακτηριστικούς στίχους: Ἐνῶ λέγει τοῦ ἁμαρτωλοῦ ὁ Θεός, «πικρόν σοι τό καταλιπεῖν σε ἐμέ» (Ἰερ. Β´ 19), μετά τόν συμβουλεύει: «Ἐπιστράφητε, υἱοί ἀφεστηκότες» (Γ´ 14). Γυρίστε πίσω παιδιά μου ἀποστατημένα. Τώρα, «διορθώσατε τάς ὁδούς ὑμῶν» (Ζ´ 3). «Βελτίους ποιήσατε τάς ὁδούς ὑμῶν καί τά ἔργα ὑμῶν καί ἀκούσατε τῆς φωνῆς Κυρίου» (ΛΓ΄13). «Μή ὁ πίπτων οὐκ ἀνίσταται;» (Η´ 4).
Μήπως ὅταν πέσει κανείς, δέ σηκώνεται; Παράδειγμα γιά ἀνόρθωση καί συνέχιση τοῦ ἀγώνα. Καί ἄλλοι προφῆτες μιλοῦν γιά ἐπι- στροφή στό Θεό: «Ἐπιστράφη- τε πρός Κύριον τόνΘεόν ὑμῶν» (Ὠσηέ ΙΔ´ 3). «Ἐπιστράφητε πρός με ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν» (Ἰωήλ Β´ 12). Πάλι καλοῦν σέ ἐπιστροφή καί μετάνοια, ὅταν κηρύττουν: «Ἐπιστράφητε πρός Κύριον τόν Θεόν ὑμῶν, ὅτι ἐλεήμων καί οἰκτίρμων ἐστι, μακρόθυμος καί πολυέλεος καί μετανοῶν ἐπί ταῖς κακίαις» (Β´ 12).
Τό ἴδιο ρεφραίν: «Ἐπιστρέψατε πρός με καί ἐπιστραφήσομαι πρός ὑμᾶς» (Ζαχ. Α´ 3). Πόση ἀγάπη ἔχει ὁ Θεός! Πόση εὐσπλαγχνία! Πόσο ἔλεος! Ποιοῦ ἁμαρτωλοῦ ἡ ψυχή δέν συγκινεῖται καί τά μάτια δέ δακρύζουν;
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2012 28 Φεβρουαρίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου