Ὁ καθένας τὴν εὐθύνην του. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ὁ καθένας τὴν εὐθύνην του

Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ἡ οἰκονομική κρίση, σάν ἕνα παγκόσμιο μαῦρο σύννεφο σκέπασε σχεδόν ὁλόκληρο τόν κόσμο. Καί πάντα τό κακό, ὅταν εἶναι καί αἰφνίδιο, δημιουργεῖ πανικό καί τρέμει σύγκορμα ὁ ἄνθρωπος. Σταματάει κι αὐτή ἡ σκέψη του καί ἡ θέλησή του.Ἡμόνη κατάσταση, πού ἐπικρατεῖ, εἶναι ἡ σύγχυση καί ἡ ζάλη.
Κι ὅταν εἶσαι ζαλισμένος, δέν ξέρεις τί κάνεις. Τό σκοτάδι τό λές φῶς καί τό φῶς τό λές σκοτάδι.Ἐάν μάλιστα πλἠττεται ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος καί ἡ οἰκογένειά του τότε τό κακό παίρνει προεκτάσεις καί πολλαπλασιάζεται.
Καί "ἄν δέν ὑπάρχει Θεός, ὅλα ἐπιτρέπονται". «Ἀντί νά κατηγοροῦμε τό Θεό καί νά καταριόμαστε Ἐκεῖνον ἀπό τόν ὁποῖο ἐξαρτᾶται ἡ κάθε μία ἀνάσα μας, θά ἦταν καλύτερα νά λέμε μαζί μέ τόν πολύαθλο Ἰώβ: "Ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο, ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καί ἐγένετο.
Εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τούς αἰῶνας"(Ἰώβ Α´ 21)», παρατηρεῖ ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. Κι᾽ ἐνῶ ὁ χριστιανός ἀναλαμβάνει τίς εὐθύνες του μέ πίστη καί φόβο Θεοῦ, ὑπομένοντας τίς ὅποιες δοκιμασίες, ὁ κοσμικός καί ἄθεος, δέν ἔχει ἀπό ποῦ νά στηριχτεῖ, γιαυτό καί καθημερινά πληροφορούμαστε γιά ἀπονενοημένα διαβήματα καί νεωτέρων καί ἡλικιωμένων ἀνθρώπων.
Ποιούς, καί τί νά κλάψεις; Τήν ἀπρόσμενη δοκιμασία τους ἤ τή δίχως Θεό, ἀπελπισία τους; Τήν προσευχητική τους ὑπομονή ἤ τό δόσιμο τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώμα- τος στό διάβολο; Ναί.Ἡ κρίση συνεχίζεται. Γιατί ὁ Θεός ἔχει ἐπιτρέψει τέτοια ἔκταση σέ τούτη τήν κρίση;
 Γιατί - ἄν ὑπάρχει Θεός - μᾶς ἐγκατέλειψε; Τήν ἀπάντηση μᾶς τή δίνει ὁ ἴδιος: "Ὑμεῖς ἐγκατελίπετέ με, καί ἐγώ ἐγκαταλείψω ὑμᾶς" (Β´ Παραλ. ΙΒ´ 5).Ἐσεῖς μέ ἔχετε ἐγκαταλείψει πρῶτοι. Κι ἀφοῦ δέ μέ θέλετε, ἐγώ δέ μπορῶ νά παραμείνω κοντά σας μέ τή βία. Καί παρακάτω, στό ἴδιο βιβλίο τῶν Παραλειπομένων, τό ἐπαναλαμβάνει μέ θετικό τρόπο: "Κύριος μεθ' ὑμῶν ἐν τῷ εἶναι ὑμᾶς μετ' αὐτοῦ" (Β´ Παραλ. ΙΕ´ 2). Εἶναι μιά πολύ φυσική προϋπόθεση."Αὐτός πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς", ἀλλ' ἡ δική μας ἀνταπόκριση ἀποδεικνύεται ψυχρή, ἀντιδραστική, ἐχθρική! Τί ἀγνωμοσύνη! Τί περιφρόνηση! Τί ἀμετανοησία! Τί δαιμονική ἀθεΐα! Μία καί ἀποκλειστική εἶναι ἡ θεραπεία τῆς κρίσης: Ἡ εὐθύνη τοῦ καθενός, καί "ἐλπίζειν τό βέλτιστον" (Γρηγόριος Θεολόγος), παρά Θεοῦ.

  Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2004 27 Δεκεμβρίου 2013