Ὁ καθένας τὴν εὐθύνην του
Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Ἡ οἰκονομική κρίση, σάν ἕνα παγκόσμιο μαῦρο σύννεφο σκέπασε σχεδόν ὁλόκληρο τόν κόσμο. Καί πάντα τό κακό, ὅταν εἶναι καί αἰφνίδιο, δημιουργεῖ πανικό καί τρέμει σύγκορμα ὁ ἄνθρωπος. Σταματάει κι αὐτή ἡ σκέψη του καί ἡ θέλησή του.Ἡμόνη κατάσταση, πού ἐπικρατεῖ, εἶναι ἡ σύγχυση καί ἡ ζάλη.
Κι ὅταν εἶσαι ζαλισμένος, δέν ξέρεις τί κάνεις. Τό σκοτάδι τό λές φῶς καί τό φῶς τό λές σκοτάδι.Ἐάν μάλιστα πλἠττεται ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος καί ἡ οἰκογένειά του τότε τό κακό παίρνει προεκτάσεις καί πολλαπλασιάζεται.
Καί "ἄν δέν ὑπάρχει Θεός, ὅλα ἐπιτρέπονται". «Ἀντί νά κατηγοροῦμε τό Θεό καί νά καταριόμαστε Ἐκεῖνον ἀπό τόν ὁποῖο ἐξαρτᾶται ἡ κάθε μία ἀνάσα μας, θά ἦταν καλύτερα νά λέμε μαζί μέ τόν πολύαθλο Ἰώβ: "Ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο, ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καί ἐγένετο.