Ἀσκητικὰ ἄνθη (11ον). Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

29. Περὶ θλίψεων 

Ὅταν ὑποφέρει ὁ ἄνθρωπος, δὲν ἔχει καμιὰ διάθεση νὰ μιλήσει γιὰ τὶς θλίψεις του. Οἱ ἐπισκέψεις καὶ οἱ ἐρωτήσεις τῶν περίεργων ἀνθρώπων τὸν κουράζουν, γι᾽ αὐτὸ καὶ τὶς ἀποφεύγει. Ὅταν ὅμως περάσουν οἱ θλίψεις, ἡ ψυχική του διάθεση ἀλλάζει καὶ θέ- λει νὰ μιλήσει γιὰ ὅλα ὅσα πέρασε. Ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος ἀναφέρει σχετικά: «Ἡ διήγηση γιὰ τὴ θλίψη μετὰ τὴ θλίψη εἶναι κατὰ κάποιο τρόπο καὶ εὐχάριστη. Καὶ στὴ θάλασσα, ὅταν συμβαίνει τρικυμία, ὅλοι ὅσοι εἶναι στὸ πλοῖο ὑποφέρουν, ὅταν ὅμως περάσει ἡ θαλασσοταραχή, μὲ χαρὰ διηγοῦνται ὁ ἕνας στὸν ἄλλο τὰ συμβάντα».

30. «Οὐδὲν ἐκτὸς Θεοῦ γίνεται»