Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Ἔμφυτη καί ζυμωμένη μέ τήν
ἀνθρώπινη ὕπαρξη εἶναι γιά πάντα
ἡ ἁμαρτία. Τή φέρει μέσα του, κι
ἄς μή φαίνεται, οὔτε ἐκδηλώνεται
τόσο ἔντονα, στή νηπιακή καί βρεφική του ἡλικία. Τή θεολογική ἄποψη τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, ἐκφράζοντας κάποιος συγγραφέας, αὐτό ἐννοοῦσε ὅταν
ἔλεγε ὅτι: "τά μικρά τά παιδάκια,
ἀγγελάκια τ᾽ ἀποκαλοῦμε, ἐνῶ
στήν πραγματικότητα εἶναι μικρά
"διαβολάκια"! Ἴσως καί αὐτή τήν
κακή κληρονομικότητα ἐννοοῦσε
ὁ θεόπνευστος Δαβίδ ὅταν ἔγραφε στόν 50ό του ψαλμό: "ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις
ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου" (στίχ. 7).
Ὁ Ἰώβ τό συγκεκριμενοποιεῖ μέ
σαφήνεια καί μάλιστα μέ τρόπο
ἐρωτηματικό: "Τίς γάρ καθαρός
ἔσται ἀπό ρύπου, ἀλλ᾽ οὐδείς, ἐάν
καί μία ἡμέρα ὁ βίος αὐτοῦ ἐπί τῆς
γῆς"; (ΙΔ΄ 4-5). Ὁ ἴδιος ἐρωτᾶ κι ὁ
ἴδιος δίνει τήν ἀπάντηση.Ἡκληρονομικότητα τοῦ κακοῦ καί τῆς
ἁμαρτίας εἶναι ἀναμφισβήτητη.
Τό ἠθικό κακό, συνηθέστερα τό
λέμε ἁμαρτία, καί ἁμαρτία σημαίνει κάθε πράξη πού ἔρχεται σ᾽ ἀντίθεση μέ τό γραπτό καί τόν ἄγραφο
Νόμο τοῦ Θεοῦ. Στό γραπτό Νόμο
—τήν Ἁγία Γραφή– οἱ ἐντολές τοῦ
Θεοῦ γίνονται σαφέστερες,ὁ δέ
Ἰησοῦς Χριστός, τελειοποιεῖ τήν
Παλαιά Διαθήκη, κι ἔτσι ἔχουμε
τόν τέλειο πιά Νόμο τῆς Καινῆς
Διαθήκης. Γιαυτό, ἀληθινά ἁγίους
ἀνθρώπους, μόνο ὁ Χριστιανισμός
ἀναμορφώνει καί μεταμορφώνει.
