Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως
Πρεσβυτέρου Ἀθανασίου Μηνά
Ἀδελφέ σήμερα, μή διστάσεις νά προσκυνήσεις τόν Τίμιον Σταυρόν, ἐάν θέλεις νά μή χάσεις τήν μακαρίαν καί αἰωνίαν ζωήν. «Τό μέν ποτήριον ὅ ἐγώ πίνω πίεσθε». Ὁ λόγος αὐτός τοῦ Χριστοῦ, χαρακτηρίζει τούς πλέον ἀληθινούς μαθητάς τοῦ Μεσσίου Ἰησοῦ.
Συνεπῶς, ἐκεῖνος πού θέλει νά μέ ἀκολουθεῖ ὡς μαθητής, ἄς διακόψει κάθε σχέση μέ τόν διεφθαρμένο κόσμο καί τήν ἁμαρτία. Διότι πᾶς ὁ μαρτυρῶν ὑπέρ τῶν παθημάτων τοῦ Χριστοῦ, ἐν σαρκί, πληροῦται τῶν δωρεῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Μέσα λοιπόν ἀπό τήν εὐώδη τιμητική προσκύνηση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, συλλέγουμε ἄνθη ἀμάραντα γιά νά στεφανώσουμε τήν πανένδοξη καί ἁγιασμένη ψυχή μας, ὥστε νά μήν ἀπωλεσθεῖ, ἐξαιτίας τῆς πλάνης. Οἱ σταυρωτές μέ δόλο καί κακία πέταξαν τόν Τίμιον Σταυρόν, κρύβοντάς Τον κάτω ἀπό λόφο σκουπιδιῶν, στόν κρανίου, τόπον.
Ἄλλοι ἔχθιστοι ἐχθροί, σύλλησαν τό Τίμιον Ξύλον καί τό μετέφεραν στά βάθη τῆς Περσίας. Οἱ Εἰκονομάχοι, μέ κακία, προσπάθησαν νά ἀφανίσουν ἀπό προσώπου γῆς τόν Τίμιον Σταυρόν, μέ διωγμούς τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν, πάνω ἀπό ἐκατό χρόνια.
Σήμερα ἀνόητοι σοφιστές μέ χαζές δικαιολογίες, προτρέπουν καί ἀγωνίζονται νά ἐπιτύχουν τό ἀπίστευτο· ἤτοι νά ἀφαιρεθεῖ ὁ Τίμιος Σταυρός ἀπό τό Ἅγιον Βῆμα, ἀπό τίς ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες.
Ἐν τούτοις, ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ Ὀρθοπραξία καυχᾶται ἁγιοπνευματικά μέσα ἀπό τό ἅγιο στόμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ»2.
Τό γεγονός, ἁγία γερόντισσα, πού ἡ Ἐκκλησία θέτει τό Τίμιον Ξύλον εἰς προσκύνησιν ἐν μέσῳ τῶν «ἱερῶν ὀρθοδόξων ναῶν, στέκει ἁγιοπνευματικῶς· ἄς κλείσουν λοιπόν ἄπαξ διά παντός τό στόμα τους οἱ κάθε εἴδους ἀνεγκέφαλοι ἄν θέλουν νά σωθοῦν.
Προφανῶς, ἄν ὀλίγοι ἀσεβεῖς ἔχουν ἐνοχικό σύνδρομο ἤ τούς δημιουργεῖ κάποιο πρόβλημα ὁ Τίμιος Σταυρός, ἡ ἁγία Σύνοδος τῆς Ἰεραρχίας, ἄς τούς στείλει στά σπίτια τους. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, «ἑώρακε καί μεμαρτύρηκε» ὅτι ὁ Τίμιος Σταυρός θυμίζει νῦν και ἀεί τήν μετάνοια στόν κόσμο, τήν σωτηρία. Ἄν φύγει, ὅ μή γένοιτο, ὁ Σταυρός ὁ Τίμιος, χάνεται διά παντός κάθε δυνατότητα στή ζωή μας γιά ἀληθινή μετάνοια· γιά ἄσκηση τῆς ἀρετῆς-ἐντολῆς τοῦ Χριστοῦ. «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν…».
Ὁ Τίμιος Σταυρός, χριστιανοί μου, ἦταν καί εἶναι πού μᾶς ἔδωσε τήν εὐκαιρία γιά μετάνοια καί μαζί καί τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν.
Ἔτσι τήν πῆρε ὀ Ληστής ἐπί Σταυροῦ· ἐπειδή σταυρώθηκε. Δηλαδή τό θεμέλιο βιωματικά τῆς πίστεώς μας, εἶναι ὁ Τίμιος Σταυρός τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Ἑωσφόρος δέν θέλει νά ὑπάρχει ὁ Τίμιος Σταυρός, γιατί εἶναι τό σύμβολο τῆς ἦττας του. Ἀντίθετα ἐμεῖς ἀδελφοί, τιμοῦμε καί θέλουμε καί φέρουμε ἐπάνω μας τό Τίμιο Ξύλο, τόν Σταυρό, διότι μέχρι τή στιγμή τοῦ θανάτου-κοιμήσεως ἐξακολουθεῖ ἡ ἀγαπητική πρόνοια τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τοῦ Χριστοῦ νά λειτουργεῖ γιά νά μᾶς λυτρώσει. «Λύτρωσιν ἀπέστειλε Κύριος τῷ λαῷ Αὐτοῦ».
Δάκρυα μετανοίας προσφέρει ἡ προσκύνησις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ· ἀέναος παρακαταθήκη μετανοίας καί ἐξομολογήσεως. Καιομένη καί ἀγαπῶσα ἡ καρδιά μέ τήν δύναμη τοῦ Σταυροῦ, ἀσχολεῖται ταπεινά μέ νήψη καί σπουδή μέ τήν ἐσωτερική της παιδεία καί μέσα ἀπό τήν πνευματική ζωή μαθητεύει στά ρήματα τοῦ Διδασκάλου Ἰησοῦ Χριστοῦ, κοινωνῶντας μέ τήν Ἀλήθεια καί τή Ζωή.
Δηλαδή, τόν γλυκύτατον Ἐσταυρωμένον πού ὁδηγεῖ στήν πνευματική ὁδό, χαρίζοντας πνευματικά αἰώνια ἀγαθά μέ πρώτιστα δωρήματα, τήν ὀρθόδοξον πίστιν καί παράδοσιν καθώς καί τήν ἀέναον προσευχήν καί ἐλπίδα. Κι ἐμεῖς, ἁγία γερόντισσα, παίρνουμε πολύ παρηγοριά, ἑπόμενοι τῶν ἁγίων ἀνδρῶν καί γυναικῶν, διαβάζοντας τούς βίους των καί ὁρῶντες τήν ἀνδρεία καί τό θάρρος πού ἐπέδειξαν ἐναντίον τοῦ Σατανᾶ, μέ τήν δύναμιν καί ἐνέργειαν πού τούς χάριζε ὁ Τίμιος Σταυρός κι ἔτσι προσεγγίζομεν τό Τίμιον Ξύλον.
Σαφῶς ὀφείλουμε παντοῦ καί πάντοτε σέ κάθε τρικυμία καί θλίψη νά εὐχαριστοῦμε καί δοξολογοῦμε τόν Σωτῆρα Χριστόν Ἰησοῦν, γιά τήν δωρεά καί τήν ἀσπίδα πού μᾶς προσφέρει διά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ Του. Τρόπαιο καί σημαία τῆς ψυχῆς μας καί τῆς καρδιᾶς μας, εἶναι ὁ Τίμιος Σταυρός· γι’ αὐτό προσκυνοῦμε τόν τύπον τοῦ Σταυροῦ σήμερα ἀδελφοί.
Μέ λαχτάρα καί πόθο ἀναμένουμε τόν ἁγιασμό πού πρόκειται νά συντελεσθεῖ ὁριστικά ἐπάνω στή γῆ καί στόν οὐρανό, διά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, μετά τήν ἐπιφάνεια τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος μας, Ἰησοῦ τοῦ Μεσσίου· γι’ αὐτό καί οἱ τύποι τῶν ἥλων, δέν ἀφανίστηκαν μέ τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν.
Δίκαιον ἐστιν, εἴθε ὅλοι νά δοῦμε τό μυστήριον τοῦ Σταυροῦ, ἐκείνη τήν ἐσχάτη ἡμέρα, δηλαδή, τήν λογχεφθεῖσαν παναγίαν πλευράν, τούς τύπους τῶν ἥλων στάς χεῖρας καί στούς πόδας. Ἐκεῖνα δηλαδή, τά σημεῖα τῆς σωτηρίας μας.
«Ὥστε, εἴ τις ἐν Χριστῷ καινή κτίσις· τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδού γέγονε καινά τά πάντα». Χαρισματικά, συντελεῖται ἡ ἀνακεφαλαίωσις ὁλοκλήρου τοῦ εἶναι μας· παύει νά ὑπάρχει ὅ,τι παλαιό· τό ἐξαφάνισε ὁ Τίμιος Σταυρός τοῦ Χριστοῦ· ἡ λαμπροφόρος Ἀνάστασις, Ἀνάληψις, Πεντηκοστή· ἡ δευτέρα Παρουσία, γλυκοχαράζει.
Στόν Τίμιον Σταυρόν ἡ τιμητική προσκύνησις· στόν Βασιλέα Χριστόν ἡ δόξα καί τό κράτος καί ἡ βασιλεία εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
1. (Παρακλητική, Τρίτη ἐσπέρας, πρῶτο τροπάριο ἀποστίχων, ἦχος πλάγιος α΄)
2. (Γαλάτας 6, 14)
Διαβάστε καὶ ἀκοῦστε περισσότερα πατῶντας: Κυριακή Γ΄ Νηστειῶν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου