Πρὸς Ἑβραίους, κεφάλαιο Ζ΄, ἐδάφια 7-17
7 Χωρὶς δὲ πάσης ἀντιλογίας τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται. 8 Καὶ ὧδε μὲν δεκάτας ἀποθνήσκοντες ἄνθρωποι λαμβάνουσιν, ἐκεῖ δὲ μαρτυρούμενος ὅτι ζῇ.
9 Καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν, διὰ Ἀβραὰμ καὶ Λευῒ ὁ δεκάτας λαμβάνων δεδεκάτωται· 10 ἔτι γὰρ ἐν τῇ ὀσφύϊ τοῦ πατρὸς ἦν ὅτε συνήντησεν αὐτῷ ὁ Μελχισεδέκ.
11 Εἰ μὲν οὖν τελείωσις διὰ τῆς Λευϊτικῆς ἱερωσύνης ἦν· ὁ λαὸς γὰρ ἐπ' αὐτῇ νενομοθέτητο· τίς ἔτι χρεία κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἕτερον ἀνίστασθαι ἱερέα καὶ οὐ κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρὼν λέγεσθαι;
12 Μετατιθεμένης γὰρ τῆς ἱερωσύνης ἐξ ἀνάγκης καὶ νόμου μετάθεσις γίνεται. 13 Ἐφ' ὃν γὰρ λέγεται ταῦτα, φυλῆς ἑτέρας μετέσχηκεν, ἀφ' ἧς οὐδεὶς προσέσχηκε τῷ θυσιαστηρίῳ. 14 Πρόδηλον γὰρ ὅτι ἐξ ᾿Ιούδα ἀνατέταλκεν ὁ Κύριος ἡμῶν, εἰς ἣν φυλὴν οὐδὲν περὶ ἱερωσύνης Μωϋσῆς ἐλάλησε.
15 Καὶ περισσότερον ἔτι κατάδηλόν ἐστιν, εἰ κατὰ τὴν ὁμοιότητα Μελχισεδὲκ ἀνίσταται ἱερεὺς ἕτερος, 16 ὃς οὐ κατὰ νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς γέγονεν, ἀλλὰ κατὰ δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου· 17 μαρτυρεῖ γὰρ ὅτι σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.
Ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοση ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Παναγιώτη Τρεμπέλα
7 Και βέβαια εἶναι ἀναντίρρητο καὶ ὁμολογημένο ὅτι τὸ μικρότερο καὶ κατώτερο εὐλογεῖται ἀπὸ τὸ μεγαλύτερο καὶ ἀνώτερο. Γιὰ νὰ εὐλογήσει λοιπόν, ὁ Μελχισεδὲκ τὸν Ἀβραάμ, σημαίνει πὼς ἦταν ἀνώτερός του.
8 Κι ἐδῶ βέβαια, στὸν μωσαϊκὸ νόμο, παίρνουν δεκάτες ἄνθρωποι ποὺ πεθαίνουν. Ἐκεῖ, ὅμως, στὴν περίπτωση τοῦ Ἀβραὰμ πῆρε δεκάτη ὁ Μελχισεδέκ, ὁ ὁποῖος μαρτυρεῖται ὅτι ζεῖ, διότι ἡ Ἁγία Γραφὴ δὲν μιλάει γιὰ θάνατο τοῦ Μελχισεδέκ.
9 Καὶ μὲ λίγα λόγια, θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ κανεὶς ὅτι, δίνοντας ὁ Ἀβραὰμ τὴ δεκάτη στὸν Μελχισεδέκ, στὸ πρόσωπο τοῦ Ἀβραὰμ ἔχει δώσει δεκάτη στὸν Μελχισεδὲκ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Λευί, ποὺ εἰσπράττει δεκάτες ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς του.
10 Ἔχει δώσει, λοιπόν, καὶ ὁ Λευὶ δεκάτη στὸν Μελχισεδέκ, διότι, παρ' ὅλο ποὺ δὲν ἦταν τότε ἀκόμη γεννημένος, ἦταν ὅμως στὴ μέση, δηλαδὴ στὸ κέντρο τῆς γενετησίου λειτουργίας τοῦ παπποῦ του, τοῦ Ἀβραάμ, ὅταν τὸν συνάντησε ὁ Μελχισεδὲκ καὶ πῆρε ἀπὸ αὐτὸν τὴ δεκάτη. Ἀφοῦ, λοιπόν, ἔδωσε στὸν Μελχισεδὲκ δεκάτη καὶ ὁ Λευί, σημαίνει ὅτι ὁ Μελχισεδὲκ ἦταν ἀνώτερος ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς ποὺ κατάγονται ἀπὸ τὸν Λευί.
11 Ἀς δοῦμε τώρα ποιό συμπέρασμα βγαίνει ἀπ΄ ὅσα εἴπαμε. Ἐὰν ἦταν δυνατὸν νὰ κατορθωθεῖ ἡ τέλεια σχέση καὶ συμφιλίωσή μας μὲ τὸν Θεὸ διαμέσου της λευιτικῆς ἱεροσύνης, ποὺ ἦταν κάτι τὸ οὐσιῶδες γιὰ ὅλη τὴ μωσαϊκὴ νομοθεσία- διότι ὁ λαὸς εἶχε λάβει τὸν νόμο στηριγμένο καὶ θεμελιωμένο στὴν ἱεροσύνη αὐτή- ποιά ἀνάγκη ὑπῆρχε πλέον νὰ ἀναδειχθεῖ ἄλλος ἱερέας «κατὰ τὴν τάξη Μελχισεδέκ», καὶ νὰ μὴν ὀνομάζεται καὶ ὁ νέος ἱερέας, ἱερέας «κατὰ τὴν τάξη Ἀαρῶν»;
Ἦταν, λοιπόν, ἀνεπαρκὴς ἡ παλαιὰ ἱεροσύνη, καὶ γι' αὐτὸ ἀναδείχθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ νέα ἱεροσύνη. Ἀλλὰ αὐτὸ συνεπιφέρει καὶ μεταβολὴ τοῦ νόμου.
12 Διότι ὅταν μεταβάλλεται καὶ ἀλλάζει ἡ ἱεροσύνη, πάνω στὴν ὁποία στηριζόταν ἡ μωσαϊκὴ νομοθεσία, ἀναγκαστικὰ ἐπακολουθεῖ καὶ ἀλλαγὴ νόμου, ἀντικαθίσταται ἔτσι ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ἀπὸ τὴν Νέα.
13 Πράγματι μετατέθηκε καὶ ἀντικαταστάθηκε ἡ λευιτικὴ ἱεροσύνη· διότι Ἐκεῖνος γιὰ τὸν ὁποῖο λέγονται αὐτὰ καὶ τὸν Ὁποῖο συμβόλιζε ὁ Μελχισεδέκ, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δηλαδή, κατάγεται ἀπὸ ἄλλη φυλή, ἀπὸ τὴν ὁποία κανεὶς δὲν ὑπηρέτησε καὶ δὲν πλησίασε ὡς ἱερέας στὸ θυσιαστήριο.
14 Διότι εἶναι φανερὸ ὅτι ὁ Κύριός μας σὰν ἥλιος τῆς δικαιοσύνης ἀνέτειλε ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Ἰούδα. Γιὰ τὴ φυλή, ὅμως, αὐτή, δὲν ἀνέφερε τίποτε γιὰ ἱεροσύνη ὁ Μωυσῆς. 15 Καὶ γίνεται ἀκόμη περισσότερο φανερὸ ὅτι ἡ λευιτικὴ ἱεροσύνη καὶ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη μετατέθηκαν καὶ ἀντικαταστάθηκαν, ἀπὸ τὸ ὅτι ἀναδείχθηκε ἄλλος ἱερέας, ὅμοιος μὲ τὸν Μελχισεδέκ.
16 Καὶ ὁ νέος αὐτὸς ἱερέας, ὁ Χριστὸς δηλαδή, ἔγινε ἱερέας ὄχι σύμφωνα μὲ κάποιο νόμο ποὺ οἱ ἐντολές του ἀναφέρονται σὲ ἐξωτερικὰ καὶ πρόσκαιρα πράγματα καὶ γενικότερα στὴν κάθαρση τῆς σάρκας· ἀλλὰ ἔγινε ἱερέας μὲ τὴν δύναμη τοῦ Πατρὸς καὶ τὴν δική Του. Καὶ ἡ δύναμη αὐτὴ εἶναι δύναμη ζωῆς ποὺ δὲν καταλύεται ἀπὸ τὸν θάνατο, ἀλλὰ εἶναι αἰώνια. 17 Καὶ εἶναι δύναμη αἰώνιας ζωῆς, διότι δίνει μαρτυρία ἡ Ἁγία Γραφὴ γιὰ τὸν νέο ἱερέα Χριστὸ ὅτι «Ἐσὺ εἶσαι ἱερέας αἰώνιος κατὰ τὴν τάξη Μελχισεδέκ».
Ἐπιμέλεια κειμένου: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.
Ἐπιμέλεια πολυτονισμοῦ: Ἄκτιστον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου