Ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε γιὰ νὰ ζεῖ αἰώνια μὲ τὸν Θεό! Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἰερεμίας

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἰερεμίας 

 

Τρία πράγματα θά σᾶς πῶ στό σημερινό μου κήρυγμα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καί παρακαλῶ πολύ νά τά προσέξετε:

1. Τό πρῶτο εἶναι ὅτι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι πλαστήκαμε ἀπό τόν Θεό.

(α) Ὅλα βέβαια τά ὄντα εἶναι ἀπό τόν Θεό, ἀλλά ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ὅπως τό λέει ἡ Ἁγία Γραφή, πλαστήκαμε μέ ἰδιαίτερο τρόπο, ἐπειδή εἴμαστε πλασμένοι «κατ᾽ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσιν Θεοῦ» (Γεν. 1,26). «Αἱ χεῖρες σου ἐποίησάν με καί ἔπλασάν με», λέει ὁ Ψαλμωδός στόν Θεό (Ψαλμ. 118,73). Αὐτό βέβαια δέν μπορεῖ νά εἰπωθεῖ γιά τά ζῶα, γιατί τά ζῶα δέν εἶναι πλασμένα «κατ᾽ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσιν Θεοῦ». Ἄς εὐχαριστήσουμε τόν Θεό γι᾽ αὐτό. Ἀπό τήν ἀνυπαρξία μᾶς ἔφερε στήν ὕπαρξη. Εἴμασταν «μή ὄντα» καί τώρα εἴμαστε «ὄντα». Εἴμαστε ζωντανές ὑπάρξεις ἀπό τόν Ὄντα Θεό (βλ. Β´ Μακ. 7,28). «Ἐγώ εἰμί ὁ Ὤν», λέει ὁ Χριστός (Ἀπ. 1,8).

(β) Ὁ Θεός ὅμως ὄχι μόνο δημιούργησε ὅλα τά ὄντα καί ἐμᾶς, ἀλλά, γιά νά διατηρήσει ἐμᾶς στήν ζωή, «συνέχει» καί «συνδράμει», συντηρεῖ δηλαδή ὅλη τήν κτίση καί τίς ἐνέργειες τῶν ὄντων γιά τήν δική μας συντήρηση καί παραμονή στήν ζωή. Αὐτά τά τρία λέγουν οἱ θεολόγοι ὅτι εἶναι ἐκεῖνα μέ τά ὁποῖα ὁ Θεός ἔφερε τόν ἄνθρωπο στήν ζωή καί τόν συντηρεῖ στήν ζωή: Ἡ «δημιουργία», ἡ «συνοχή» καί ἡ «συνδρομή».

(γ) Ἀδελφοί μου! Ἡ ζωή μας, καί ἡ δημιουργία της καί ἡ συντήρησή της, εἶναι ἀπό τόν Θεό. Μήν τό λησμονοῦμε ποτέ αὐτό. Ἡ Ἁγία Γραφή ὅμως ὅπως παλαιά ἤλεγξε τούς ἀγνώμονες Ἰσραηλῖτες, ἔτσι ἐλέγχει καί ἐμᾶς σήμερα καί μᾶς λέει: «Θεόν τόν γεννήσαντά σε ἐγκατέλιπες καί ἐπελάθου Θεοῦ τοῦ τρέφοντός σε» (Δευτ. 32,18)!

2. Τό δεύτερο πού θέλω νά σᾶς πῶ, χριστιανοί μου, σήμερα εἶναι ὅτι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ὄχι μόνο πλαστήκαμε ἀπό τόν Θεό, ἀλλά καί πλαστήκαμε γιά τόν Θεό.

(α) Ὁ Θεός δέν εἶναι μόνο ἡ ἀρχή μας, ἀλλά εἶναι καί τό τέλος μας, δηλαδή ὁ σκοπός μας. «Ἐγώ εἰμι τό Α καί τό Ω ἡ ἀρχή καί τό τέλος», λέει ὁ Ἰησοῦς Χριστός (Ἀπ. 1,8). Ὁλοκληρωτικά, λοιπόν, ἀνήκουμε στόν Θεό, γιατί καί δημιουργηθήκαμε ἀπό Αὐτόν καί δημιουργηθήκαμε γι᾽ Αὐτόν. Τά ζῶα δέν δημιουργήθηκαν ἀπό τόν ἄνθρωπο, ἀλλά ἐπειδή δημιουργήθηκαν γιά τόν ἄνθρωπο, πόσο τά καϋμένα κοπιάζουν ὑπηρετώντας καί τά σκληρά θελήματα τοῦ ἀφέντη τους καί πολλές φορές μάλιστα θανατώνονται γι᾽ αὐτόν! Γιά πόσο τώρα, χριστιανοί μου, ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι πρέπει νά εἴμαστε δοσμένοι στήν ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ καί νά τηροῦμε τίς ἐντολές Του, γιατί, ὄχι μόνο γι᾽ αὐτό πλαστήκαμε, ἀλλά καί ἀπ᾽ Αὐτόν, ἀπό τόν Θεό πλαστήκαμε.

(β) Ἄν, ἀδελφοί μου, στήν ζωή πού ἤρθαμε δέν βροῦμε τόν Θεό, ἄν δέν γνωρίσουμε τόν Χριστό, πάει, εἴμαστε χαμένοι. Γιατί, ξαναλέω ὅτι γι᾽ Αὐτόν τόν σκοπό πλαστήκαμε: Γιά νά δοξάσουμε τόν Θεό. Αὐτό εἶναι τό «τέλος» μας, δηλαδή ὁ σκοπός μας. Γι᾽ αὐτό ἤρθαμε στήν ζωή. Καί ἕνα φιλοσοφικό ἀξίωμα λέει: «Πᾶν τό ἀπογυμνούμενον τοῦ ἰδίου τέλους (= τοῦ σκοποῦ) ματαιοῦται». Ἔτσι, ἕνα μαχαίρι πού δέν κόβει καί ἕνα κλειδί πού δέν ἀνοίγει καί ἕνα ρολόϊ πού δέν δείχνει σωστά τήν ὥρα, εἶναι καί τά τρία γιά πέταμα. Τό ἴδιο καί ὁ ἄνθρωπος πού δέν βρῆκε τόν Θεό καί δέν κάνει τό θέλημά Του, ζεῖ μιά ζωή χωρίς νόημα, χωρίς περιεχόμενο. Καί ὁ Δημιουργός Πατέρας Θεός λέει: «Ὁ υἱός δοξάζει τόν πατέρα του καί ὁ δοῦλος τόν κύριό του. Ἄν Ἐγώ εἶμαι Πατέρας, ποῦ εἶναι ἡ δόξα Μου;» (Μαλαχ. 1,6).

3. Τό τρίτον πού θέλω νά σᾶς πῶ στό σημερινό μου κήρυγμα, ἀδελφοί μου, εἶναι ὅτι γιά ἐμᾶς ὁ Θεός δέν εἶναι μόνον ἡ ἀρχή καί τό τέλος στήν παροῦσα ζωή, ἀλλά θά μᾶς εἶναι ἡ ἀτελεύτητη καί γλυκύτατη μακαριότητα στήν μέλλουσα ζωή.

(α) Μποροῦσε ὁ Θεός νά κάνει τόν ἄνθρωπο ἔτσι, ὥστε, ἀφοῦ ζήσει μερικά χρόνια, ἔπειτα νά διαλύεται γιά τήν δόξα Του, ὅπως διαλύεται τό λιβάνι μέσα στό θυμιατό γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἤ μποροῦσε ὁ Θεός νά μᾶς δώσει μιά ἀμοιβή χωριστή ἀπό τόν Ἑαυτό Του, σάν κι αὐτή πού λέει στόν προφήτη Ἠσαΐα: «Ἰδού, ὅσοι μέ δουλεύουν θά φάγουν· ὅσοι μέ δουλεύουν θά πιοῦν· ὅσοι μέ δουλεύουν θά εὐφρανθοῦν» (65,13). Καί ἔπειτα ἀπό αὐτό νά πηγαίναμε στό μηδέν ἀπ᾽ ὅπου προήλθαμε. Καί αὐτό ἄν τό ἔκανε ὁ Θεός, θά μᾶς ἦταν μεγάλη ἀμοιβή καί εὐδαιμονία. Ἀλλά δέν θά δώσει αὐτό ὁ Θεός σ᾽ ὅσους Τόν ἀγάπησαν καί Τόν δούλευσαν καθαρά. Θά τούς δώσει τόν Ἴδιο τόν Ἑαυτό Του καί μάλιστα αἰώνια! Θά τούς δώσει τήν Βασιλεία Του, γιά νά γεύονται αἰώνια τήν δόξα Του. Γι᾽ αὐτό καί λέγει ὁ ἅγιος Αὐγουστῖνος στήν προσευχή του πρός τόν Θεό: «Ὄχι, Θεέ μου, ἄλλος μέν Ἐσύ, ἄλλος δέ ὁ μισθός σου, ἀλλά Ἐσύ ὀ Ἴδιος εἶσαι ὁ μεγάλος μισθός μας. Ἐσύ εἶσαι ὁ στεφανῶν, Ἐσύ καί τό στεφάνι μας»!

(β) Καί τώρα, ἀδελφοί μου, ἀκοῦστε: Ἄν ἔπρεπε νά δουλεύουμε τόν Θεό μ᾽ ὅλη μας τήν καρδιά, ἀκόμη κι ἄς ἦταν ὑλική καί προσωρινή ἡ ἀμοιβή Του σέ μᾶς, πόσο πρέπει νά Τόν ἀγαποῦμε καί νά Τόν δουλεύουμε πρόθυμα τώρα πού γνωρίζουμε ὅτι γιά τήν δούλευση αὐτή θά μᾶς χαρίσει αἰώνια τόν Ἑαυτό Του, δηλαδή τήν δόξα Του καί τήν Βασιλεία Του!... Ναί! Εἴμαστε διωρισμένοι νά βασιλεύουμε αἰώνια μαζί μέ τόν Θεό. Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί, ἐπειδή αὐτός εἶναι ὁ προορισμός μας, ἄς καταφρονοῦμε σάν λάσπη ὅλα τά γλυκά καί εὐχάριστα πού μᾶς προσφέρει ἡ ἁμαρτία, γιατί αὐτά, ἀντίθετα μέ τά καλά, μᾶς δίνουν ὡς μισθό τόν διάβολο καί τήν αἰώνια καταδίκη. Ἄς ἀποστραφοῦμε ὅλες τίς προηγούμενες ἁμαρτίες μας, ἄς μετανοήσουμε καί ἄς κλάψουμε γι᾽ αὐτές καί ἄς παρακαλέσουμε τήν Παναγία μας νά μᾶς κάνει νά ἀγαπήσουμε ὁλόκαρδα τόν Χριστό, γιατί γι᾽ Αὐτόν καί γιά τήν ἀγάπη Του εἴμαστε πλασμένοι. «Ὦ Χριστέ», λέει ὁ ἅγιος Αὐγουστῖνος, «μᾶς ἔκανες γιά Σένα. Καί ἡ καρδιά μας δέν θά ἀναπαυθεῖ ποτέ, μέχρις ὅτου βρεῖ Ἐσένα»!

Καλό Δεκαπενταύγουστο, Καλή Παναγία

Μέ πολλές εὐχές

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας