Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Β΄ Μέρος 5ον Κεφάλαιο 2ον.1)«Ή πνευματική συστολή αλλοιώνει τους άλλους »

Λόγοι Β΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 
Τα μοναστήρια είναι τα οχυρά της Εκκλησίας

«Ή πνευματική συστολή αλλοιώνει τους άλλους »

- Γέροντα, μιά ψυχή, όταν έρχεται στο μοναστήρι καί έχη ακόμη τό κοσμικό φρόνημα, έναν κοσμικό αέρα, πώς θά τό άποβάλη αυτό;
- Όταν μπαίνη στο μοναστήρι, πρέπει νά ξεχάση τον κόσμο καί μετά νά μήν ξεχνάη ότι βρίσκεται σε μοναστήρι. Καλά, στό σπίτι της μπορεί νά μη βοηθήθηκε, νά μήν πήρε σωστή αγωγή· τώρα θέλει προσοχή τί αγωγή θά πάρη εδώ. Μοναχική αγωγή.
Τό μοναστήρι είναι ένας ιερός χώρος. Ό κόσμος είναι άλλο. Όταν σκέφτεται κανείς ότι κινείται μέσα σε έναν ιερό χώρο, έρχεται μόνη της ή συστολή. Άλλα, όταν ξεχνιέται καί νομίζη ότι είναι στον κόσμο, πώς θά έρθη ή συστολή;
Νά κινήται φυσιολογικά ή μοναχή, μέ απλότητα, με ταπείνωση, όχι νά πάη νά κάνη τήν κακομοίρα. Αυτό είναι αηδιαστικό, αποκρουστικό.
Βλέπω σε μερικές δόκιμες αδελφές πού περπατούν καμαρωτές-καμαρωτές ένα κοσμικό πράγμα. Σαν νύμφες κοσμικές περπατούν, όχι σαν νύμφες Χριστού.
Ενώ σέ άλλες πού περπατούν μέ μια συστολή, βλέπω κάτι το Ιερό. Πόσο διαφέρει το ένα από το άλλο! Αμέσως καταλαβαίνει κανείς τί είναι ό Μοναχισμός. Εάν παρατηρήσετε τά στάχυα, θα δήτε ότι όποιο στέκεται ψηλά, όρθιο, δεν έχει τίποτε μέσα.
Ενώ τό ψωμωμένο στάχυ γέρνει προς τά κάτω.

Ένας μοναχός μέ ευλάβεια αλλοιώνει τους άλλους πού τον βλέπουν. Νά, σήμερα ήρθε ένας ιερομόναχος πού τόν γνωρίζω από παλιά. Παρόλο πού είναι άσχημος, δηλαδή δέν έχει ομορφιά εξωτερική, πάντα όταν κοινωνούσε, τόν έβλεπα νά λάμπη.

Αλλά και όταν δέν κοινωνούσε, έβλεπα μιά λάμψη, μιά πνευματική λάμψη στο πρόσωπο του. Όπως ή άσφαλτος, ένώ είναι πίσσα, όταν τήν βλέπη κανείς άπό μακριά τό καλοκαίρι, έχει πολλές φορές μιά γυαλάδα, έτσι καί εδώ βλέπεις μιά λάμψη σέ έναν πού είναι άσχημος. (Δέν είναι φυσικά τόσο κατάλληλο τό παράδειγμα, αλλά τί νά φέρη κανείς σάν παράδειγμα;). Δηλαδή εκείνη ή πνευματική κατάσταση πού έχει, τού δίνει καί εξωτερικά μιά λάμψη.
Αυτή είναι ή ομορφιά ή πνευματική, ή χάρις, ή θεία Χάρις. Καί άλλοι ιερωμένοι πού έχουν ομορφιά εξωτερική, άλλα έχουν κοσμικό πνεύμα καί κινούνται μέ έναν κοσμικό αέρα, πόσο αποκρουστικό είναι! Βλέπεις έναν άνθρωπο τελείως κοσμικό.
Δηλαδή έκτος άπό τήν ίερωσύνη, νά μή βλέπης τίποτε άλλο πνευματικό. Ό άνθρωπος καθρεφτίζεται στο πρόσωπο. Είναι αυτό πού είπε ό Χριστός: «Ό λύχνος τον σώματος έστιν ό οφθαλμός. Έάν ό οφθαλμός σου απλούς η, όλον τό σώμα σον φωτεινόν εσται»[1]. Αν έχη κανείς απλότητα, έχη ταπείνωση, υπάρχει θειος φωτισμός, λαμποκοπάει. Νά, αυτό πρέπει νά επιτύχη ό μοναχός.
- Γέροντα, ό Άγιος Νείλος ό Καλαβρός λέει ότι άπό την στιγμή πού κάποιος γίνεται μοναχός, θα γίνη ή Άγγελος ή διάβολος[2]. Δηλαδή δεν υπάρχει κάτι ενδιάμεσο;
- Θέλει να πή πώς ό μοναχός πρέπει να κάνη σωστή δουλειά. Γι' αυτό και όταν ένας μεγαλόσχημος μοναχός πέση σέ θανάσιμη αμαρτία, επιτρέπει ό Θεός να πέση ράβδος, για νά έξιλεωθή.
Μερικές φορές νομίζουμε ότι θά πάρουμε τήν Χάρη μέ εξωτερικά πράγματα, με τεχνητό, με μαγικό τρόπο. Άλλα έτσι ούτε ό Θεός αναπαύεται ούτε ό ίδιος ό άνθρωπος αναπαύεται εσωτερικά ούτε και τους άλλους αναπαύει.
Φτιάχνουν λ.χ. μερικοί μοναχοί σχήματα φαρδιά καί μακριά μέχρι κάτω, μέ σταυρούς κόκκινους, μέ τριαντάφυλλα, μέ κόκκινα κλαδιά, μέ ένα σωρό γράμματα... Ανοίγουν εν τω μεταξύ καί το ράσο, για νά φαίνωνται, σαν τους Φαρισαίους πού φάρδαιναν τα κράσπεδα[3], γιά νά δείξουν ότι προσεύχονται πολύ!
Καί έβλεπες παλιά, μόνον όταν περ- πατούσε ό μοναχός φαινόταν λίγο τό σχήμα κάτω άπό το ράσο. Πολλοί μάλιστα έβαζαν ένα μικρό σχήμα άπό μέσα, γιά νά μή φαίνεται καθόλου. Τώρα κούφια πράγματα.
Έτσι θά πάρουν Χάρη άπό τό σχήμα; Τους σιχαίνεται τό σχήμα καί φεύγει ή Χάρις. Σκοπός είναι νά γίνη άπό μέσα ό μοναχός μεγαλόσχημος. Καί όποιος γίνεται άπό μέσα μεγαλόσχημος, τό σχήμα τό κρύβει. Ένα εξωτερικό πράγμα δέν κάνει τήν αλλοίωση τήν εσωτερική. Έτσι μετά μένει κανείς εξωτερικός άνθρωπος, καί τελικά θά μάς πή ό Χριστός: «Ουκ οΐδα υμάς»[4]

1. Ματθ. 6,22.
2. Βλ. Ό Όσιος Νείλος ό Καλαβρός, εκδ. Ίερου Μετοχίου Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, Όρμύλια 1991, σ. 252.
3. Βλ. Ματθ. 23,5.
4. Ματθ. 25, 12.

Απόσπασμα από τις σελίδες  326 -328 του βιβλίου:

            ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                              ΛΟΓΟΙ  Β΄      
                ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
                  ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
       «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
                ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ