Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Πρίν τό γάμο, ὅλα εἶναι ὄμορφα, ρομαντικά, γλυκοπρόσμενα
καί ὀνειροφάνταστα. Οἱ νέοι
πρίν τό γάμο πλάθουν ὁράματα
κι ἑτοιμάζουν τῆς εὐτυχίας τό
παλάτι.
Τήν ἑπόμενη μέρα ἀρχίζει ἡ
προσγείωση. Ἀλλάζουν τά σκηνικά. Παίχτηκε τό allegro τῆς
φανταστικῆς συμφωνίας μέ τίς
μαγευτικές ἁρμονίες τῆς πανευφρόσυνης προσδοκίας. Ὁ ρομαντισμός ἀπ’ τήν ἑπόμενη μέ-
ρα μεταβάλλεται σέ καθῆκον.
Τή θέση τῶν αἰσθημάτων τήν παίρνει πιά ἡ εὐθύνη. Τώρα ἀρχίζουν κοινοί ἀγῶνες γιά τήν ἐπιτυχία τοῦ γάμου. Κι οἱ δυό στόν ἀγῶνα μέ τά ἴδια ἰδανικά, μέ τούς ἴδιους πόθους, γιά μιά ἀνώτερη πνευματική ζωή.Ὅποιος χτίζει γερά, χτίζει μ’ ἐπιτυχία. Ὅποιος χτίζει ἐπιπόλαια, ἑτοιμάζεται γιά γκρεμοτσακίσματα.
Γιά τήν ἐπιτυχία τοῦ γάμου, εἶναι ἀπαραίτητες κάποιες προϋποθέσεις. Ἐάν γιά τό χτίσιμο ἑνός σπιτιοῦ, μιᾶς πολυκατοικίας, ἀπαραίτητα εἶναι τά σχέδια καί ὅλη ἡ ἐπιστήμη τῆς οἰκοδομῆς, πολύ περισσότερο, ὅταν θεμελιώνεται μιά οἰκογένεια μέ τό Μυστήριο τοῦ γάμου. Καί ὅπως ὑπάρχουν βασικά στοιχεῖα οἰκοδομῆς καί δευτερεύοντα, κάτι παρόμοιο συμβαίνει καί στήν ἐπιτυχία τοῦ γάμου.
Βασικά στοιχεῖα τῆς νιόχτιστης οἰκογένειας, πού μέ τόσα ὄνειρα θεμελιώθηκε, εἶναι δυό: Ἡ εἰρήνη καί ἡ ἑνότητα. Εἰρήνη ἀνάμεσα στούς συζύγους καί στή συνέχεια, εἰρήνη στήν οἰκογένεια καθώς ἐπίσης, ἑνότητα μεταξύ τῶν συζύγων καί ἑνότητα οἰκογενειακή. Μεγάλη εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἡ εἰρήνη. Κάποιος σημείωσε ἐννιά συμβουλές τοῦ ἀποστόλου Παύλου, γιά τήν ἐπιτυχία τῆς εἰρήνης, οἱ ὁποῖες, πράγματι εἶναι τόσο βασικές: «Εὐχάριστοι γίνεσθε» (Κολ. Γ΄ 15) – «Ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ» (Ἐφ. Ε΄ 2) – «Μή ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους» (Κολ. Γ΄ 9) – «Ἀλλήλων τά βάρη βαστάζετε» (Γαλ. ΣΤ΄ 2) – «Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντί εὐχαριστεῖτε» (Α΄ Θεσ. Ε΄ 16) – «Ὁ λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν χάριτι, ἅλατι ἠρτυμένος» (Κολ. Δ΄ 6) – «Ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ» (Ἐφ. Δ΄ 2) – «Ἡ ἀγάπη πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει» (Α΄Κορ. ΙΓ΄ 7) – «Ὁ ἥλιος μή ἐπιδυέτω ἐπί τῷ παροργισμῷ ὑμῶν» (Ἐφ. Δ΄ 26). Σωτήρια φάρμακα θείας συνταγῆς. Ὅσοι τά τήρησαν εἶδαν τό μεγάλο θαῦμα τῆς εἰρήνης καί τῆς ὁμόνοιας. Γιά τέτοιο σπίτι γαλήνης καί εἰρήνης, ἀξίζει κάθε θυσία.
Ἄλλωστε, στή χριστιανική οἰκογένεια, «κοινά τά σύμπαντα, ψυχαί, γνῶμαι, σώματα, κοινός ὁ Θεός, κοινόν τό τῆς εὐσεβείας ἐμπόρευμα, κοινή ἡ σωτηρία, κοινά τά ἀγωνίσματα,κοινοί οἱ πόνοι, κοινοί οἱ στέφανοι», κατά τήν ὡραία διατύπωση τοῦ Μ. Βασιλείου. Ἡ συζυγική καί οἰκογενειακή ἑνότητα θά πρέπει νά ἐνισχύεται μέ τίς θερμές μας προσευχές.
Πόσο χαρακτηριστική ἡ ἱκεσία τοῦ ποιητῆ (Βερίτη): «Χάλκεψε τήν ἑνότητά μας ἀκατάλυτη, μέ ἀγάπη καί ταπεινωσύνη, κι ἄς εἶναι πάντα στίς ψυχές μας ἄσβηστη δική Σου εἰρήνη καί πνευματική εὐφροσύνη». Ἐκτός ἀπό τίς διαπροσωπικές σχέσεις τῶν ἰδίων τῶν συζύγων, πρέπει νά μή τούς διαφεύγει ὅτι ἔχουν καί παιδιά. Ὁ Εἰρηναῖος ἐπίσκοπος Αἰκατερινμπούργκ τῆς Ρωσίας, γράφει: «Προσέχετε γονεῖς. Μή ὑποτιμᾶτε ποτέ ὁ ἕνας τόν ἄλλο, γιατί ἔτσι ὑποσκάπτετε στά παιδιά τόν σεβασμό. Ὁ πατέρας καί ἡ μητέρα πρέπει νά διακατέχονται ἀπό αἰσθήματα ἀμοιβαίου σεβασμοῦ καί νά φέρονται μέ λεπτότητα ὁ ἕνας στόν ἄλλο... Μή ἔρχεστε σέ ἀντίθεση μεταξύ σας στίς ἐνέργειες, πού ἀφοροῦν τά παιδιά». Μή ξεχνᾶμε πώς ὁ Κύριος, στή θερμότερη καί ἐκτενέστερη προσευχή, πού ἔκανε –τή λεγόμενη «Ἀρχιερατική»– τό θέμα Του ἦταν ἡ ἑνότητα τῶν χριστιανῶν: «Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτούς ἐν τῷ ὀνόματί σου... ἵνα ὦσιν ἕν» ( Ἰω. ΙΖ΄ 1). Δέν ὑπάρχει ὡραιότερο σύνθημα καί ἔμβλημα, γιά τούς χριστιανούς συζύγους, ἀπό τό: «Σύμψυχοι, τό ἕν φρονοῦντες» τοῦ Ἀπ. Παύλου (Φιλιπ. Β΄ 2). Μέ μιά ψυχή καί μ’ ἕνα φρόνημα. Ἄν εἶναι δυνατό, καί μέ μιά θέληση. Ἑνωμένοι στή ζωή, ἑνωμένοι καί στό θάνατο. Ἑνωμένοι στή γῆ, ἑνωμένοι καί στόν οὐρανό.
Μέ μιά ψυχή καί μιά καρδιά. Σύμψυχοι στή χαρά, σύμψυχοι καί στόν πόνο. Σύμψυχοι στά εὔκολα, σύμψυχοι καί στά δύσκολα.
Οἱ ἐξαίρετοι χριστιανοί Ἀνδρόνικος καί Ἀθανασία ζοῦσαν στήν Ἀντιόχεια κατά τόν Ε΄ αἰῶνα. Μέ κοινή ἀπόφαση μοίρασαν τήν περιουσία τους στούς φτωχούς. Ἀργότερα, μέ κοινή ἀπόφαση – μιά καί ὁ Θεός τούς πῆρε τά δυό τους παιδιά – ξεκίνησαν γιά μιά ἰσόβια ἀσκητική ζωή. Ὅταν καί ἡ Ἀθανασία εἶχε ἐγκαταλείψει τή γῆ, ὁ Ἀνδρόνικος τήν ἔκλαψε στό νιόσκαφτο τάφο της, ὅπως κάποτε ὁ Χριστός τόν Λάζαρο. Ποθοῦσε, ἄν ἤτανε δυνατό, νά φύγει καί αὐτός μαζί της... καί ὁ Θεός ἄκουσε τό στεναγμό τῆς ψυχῆς του. Τήν ἄλλη μέρα εἶχε ταφεῖ πλάϊ στόν τάφο τῆς συζύγου του... Ἡ Ἐκκλησία τούς γιορτάζει στίς 9 Ὀκτωβρίου καί τούς προβάλλει σάν ὑπέροχο παράδειγμα χριστιανῶν συζύγων. Ὁ τιτάνας τῆς μουσικῆς Ἰωάννης Σεβαστιανός Μπάχ ἀγάπησε ὅσο κανείς, τόν Ἰησοῦ Χριστό. Στήν ἀγάπη Του ἔχει συνθέσει ἀμέτρητους ὕμνους.
Ἀλλά θαυμαστή ἦταν ἡ ἀγάπη του καί στή σύζυγό του Μαγδαληνή καί στά δέκα παιδιά του. Τραγούδησε τήν ἀγάπη του –τόν ἀληθινό ἔρω τά του– στή Μαγδαληνή, μέ μιά ἁγνότητα ἀσύγκριτη: «Μέ σένα συντροφιά, χαρούμενα πηγαίνω, στόν ὕπνο τοῦ θανάτου».... «Ἡ εὐτυχία αὐτή ἦταν σίγουρα καρπός σωφροσύνης καί ἀρετῆς», ἔγραψε βιογράφος του. Ὑπέροχο παράδειγμα γιά ὅλους τούς συζύγους.
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2009 7 Φεβρουαρίου 2014
Τή θέση τῶν αἰσθημάτων τήν παίρνει πιά ἡ εὐθύνη. Τώρα ἀρχίζουν κοινοί ἀγῶνες γιά τήν ἐπιτυχία τοῦ γάμου. Κι οἱ δυό στόν ἀγῶνα μέ τά ἴδια ἰδανικά, μέ τούς ἴδιους πόθους, γιά μιά ἀνώτερη πνευματική ζωή.Ὅποιος χτίζει γερά, χτίζει μ’ ἐπιτυχία. Ὅποιος χτίζει ἐπιπόλαια, ἑτοιμάζεται γιά γκρεμοτσακίσματα.
Γιά τήν ἐπιτυχία τοῦ γάμου, εἶναι ἀπαραίτητες κάποιες προϋποθέσεις. Ἐάν γιά τό χτίσιμο ἑνός σπιτιοῦ, μιᾶς πολυκατοικίας, ἀπαραίτητα εἶναι τά σχέδια καί ὅλη ἡ ἐπιστήμη τῆς οἰκοδομῆς, πολύ περισσότερο, ὅταν θεμελιώνεται μιά οἰκογένεια μέ τό Μυστήριο τοῦ γάμου. Καί ὅπως ὑπάρχουν βασικά στοιχεῖα οἰκοδομῆς καί δευτερεύοντα, κάτι παρόμοιο συμβαίνει καί στήν ἐπιτυχία τοῦ γάμου.
Βασικά στοιχεῖα τῆς νιόχτιστης οἰκογένειας, πού μέ τόσα ὄνειρα θεμελιώθηκε, εἶναι δυό: Ἡ εἰρήνη καί ἡ ἑνότητα. Εἰρήνη ἀνάμεσα στούς συζύγους καί στή συνέχεια, εἰρήνη στήν οἰκογένεια καθώς ἐπίσης, ἑνότητα μεταξύ τῶν συζύγων καί ἑνότητα οἰκογενειακή. Μεγάλη εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἡ εἰρήνη. Κάποιος σημείωσε ἐννιά συμβουλές τοῦ ἀποστόλου Παύλου, γιά τήν ἐπιτυχία τῆς εἰρήνης, οἱ ὁποῖες, πράγματι εἶναι τόσο βασικές: «Εὐχάριστοι γίνεσθε» (Κολ. Γ΄ 15) – «Ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ» (Ἐφ. Ε΄ 2) – «Μή ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους» (Κολ. Γ΄ 9) – «Ἀλλήλων τά βάρη βαστάζετε» (Γαλ. ΣΤ΄ 2) – «Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντί εὐχαριστεῖτε» (Α΄ Θεσ. Ε΄ 16) – «Ὁ λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν χάριτι, ἅλατι ἠρτυμένος» (Κολ. Δ΄ 6) – «Ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ» (Ἐφ. Δ΄ 2) – «Ἡ ἀγάπη πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει» (Α΄Κορ. ΙΓ΄ 7) – «Ὁ ἥλιος μή ἐπιδυέτω ἐπί τῷ παροργισμῷ ὑμῶν» (Ἐφ. Δ΄ 26). Σωτήρια φάρμακα θείας συνταγῆς. Ὅσοι τά τήρησαν εἶδαν τό μεγάλο θαῦμα τῆς εἰρήνης καί τῆς ὁμόνοιας. Γιά τέτοιο σπίτι γαλήνης καί εἰρήνης, ἀξίζει κάθε θυσία.
Ἄλλωστε, στή χριστιανική οἰκογένεια, «κοινά τά σύμπαντα, ψυχαί, γνῶμαι, σώματα, κοινός ὁ Θεός, κοινόν τό τῆς εὐσεβείας ἐμπόρευμα, κοινή ἡ σωτηρία, κοινά τά ἀγωνίσματα,κοινοί οἱ πόνοι, κοινοί οἱ στέφανοι», κατά τήν ὡραία διατύπωση τοῦ Μ. Βασιλείου. Ἡ συζυγική καί οἰκογενειακή ἑνότητα θά πρέπει νά ἐνισχύεται μέ τίς θερμές μας προσευχές.
Πόσο χαρακτηριστική ἡ ἱκεσία τοῦ ποιητῆ (Βερίτη): «Χάλκεψε τήν ἑνότητά μας ἀκατάλυτη, μέ ἀγάπη καί ταπεινωσύνη, κι ἄς εἶναι πάντα στίς ψυχές μας ἄσβηστη δική Σου εἰρήνη καί πνευματική εὐφροσύνη». Ἐκτός ἀπό τίς διαπροσωπικές σχέσεις τῶν ἰδίων τῶν συζύγων, πρέπει νά μή τούς διαφεύγει ὅτι ἔχουν καί παιδιά. Ὁ Εἰρηναῖος ἐπίσκοπος Αἰκατερινμπούργκ τῆς Ρωσίας, γράφει: «Προσέχετε γονεῖς. Μή ὑποτιμᾶτε ποτέ ὁ ἕνας τόν ἄλλο, γιατί ἔτσι ὑποσκάπτετε στά παιδιά τόν σεβασμό. Ὁ πατέρας καί ἡ μητέρα πρέπει νά διακατέχονται ἀπό αἰσθήματα ἀμοιβαίου σεβασμοῦ καί νά φέρονται μέ λεπτότητα ὁ ἕνας στόν ἄλλο... Μή ἔρχεστε σέ ἀντίθεση μεταξύ σας στίς ἐνέργειες, πού ἀφοροῦν τά παιδιά». Μή ξεχνᾶμε πώς ὁ Κύριος, στή θερμότερη καί ἐκτενέστερη προσευχή, πού ἔκανε –τή λεγόμενη «Ἀρχιερατική»– τό θέμα Του ἦταν ἡ ἑνότητα τῶν χριστιανῶν: «Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτούς ἐν τῷ ὀνόματί σου... ἵνα ὦσιν ἕν» ( Ἰω. ΙΖ΄ 1). Δέν ὑπάρχει ὡραιότερο σύνθημα καί ἔμβλημα, γιά τούς χριστιανούς συζύγους, ἀπό τό: «Σύμψυχοι, τό ἕν φρονοῦντες» τοῦ Ἀπ. Παύλου (Φιλιπ. Β΄ 2). Μέ μιά ψυχή καί μ’ ἕνα φρόνημα. Ἄν εἶναι δυνατό, καί μέ μιά θέληση. Ἑνωμένοι στή ζωή, ἑνωμένοι καί στό θάνατο. Ἑνωμένοι στή γῆ, ἑνωμένοι καί στόν οὐρανό.
Μέ μιά ψυχή καί μιά καρδιά. Σύμψυχοι στή χαρά, σύμψυχοι καί στόν πόνο. Σύμψυχοι στά εὔκολα, σύμψυχοι καί στά δύσκολα.
Οἱ ἐξαίρετοι χριστιανοί Ἀνδρόνικος καί Ἀθανασία ζοῦσαν στήν Ἀντιόχεια κατά τόν Ε΄ αἰῶνα. Μέ κοινή ἀπόφαση μοίρασαν τήν περιουσία τους στούς φτωχούς. Ἀργότερα, μέ κοινή ἀπόφαση – μιά καί ὁ Θεός τούς πῆρε τά δυό τους παιδιά – ξεκίνησαν γιά μιά ἰσόβια ἀσκητική ζωή. Ὅταν καί ἡ Ἀθανασία εἶχε ἐγκαταλείψει τή γῆ, ὁ Ἀνδρόνικος τήν ἔκλαψε στό νιόσκαφτο τάφο της, ὅπως κάποτε ὁ Χριστός τόν Λάζαρο. Ποθοῦσε, ἄν ἤτανε δυνατό, νά φύγει καί αὐτός μαζί της... καί ὁ Θεός ἄκουσε τό στεναγμό τῆς ψυχῆς του. Τήν ἄλλη μέρα εἶχε ταφεῖ πλάϊ στόν τάφο τῆς συζύγου του... Ἡ Ἐκκλησία τούς γιορτάζει στίς 9 Ὀκτωβρίου καί τούς προβάλλει σάν ὑπέροχο παράδειγμα χριστιανῶν συζύγων. Ὁ τιτάνας τῆς μουσικῆς Ἰωάννης Σεβαστιανός Μπάχ ἀγάπησε ὅσο κανείς, τόν Ἰησοῦ Χριστό. Στήν ἀγάπη Του ἔχει συνθέσει ἀμέτρητους ὕμνους.
Ἀλλά θαυμαστή ἦταν ἡ ἀγάπη του καί στή σύζυγό του Μαγδαληνή καί στά δέκα παιδιά του. Τραγούδησε τήν ἀγάπη του –τόν ἀληθινό ἔρω τά του– στή Μαγδαληνή, μέ μιά ἁγνότητα ἀσύγκριτη: «Μέ σένα συντροφιά, χαρούμενα πηγαίνω, στόν ὕπνο τοῦ θανάτου».... «Ἡ εὐτυχία αὐτή ἦταν σίγουρα καρπός σωφροσύνης καί ἀρετῆς», ἔγραψε βιογράφος του. Ὑπέροχο παράδειγμα γιά ὅλους τούς συζύγους.
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2009 7 Φεβρουαρίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου