Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Β΄ Μέρος 5ον Κεφάλαιο 1ον.1)«Κατάσταση συναγερμού »

Λόγοι Β΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 
Ή προσευχή, όπλο ισχυρό

«Κατάσταση συναγερμού »

Μήν ξεχνάτε ότι περνούμε δύσκολους καιρούς και χρειάζεται πολλή προσευχή. Νά θυμάστε την μεγάλη ανάγκη πού έχει ό κόσμος σήμερα και τήν μεγάλη απαίτηση πού έχει ό Θεός από μας γιά προσευχή.
Νά εύχεσθε γιά τήν γενική εξωφρενική κατάσταση όλου τού κόσμου, νά λυπηθή ό Χριστός τά πλάσματα Του, γιατί βαδίζουν στην καταστροφή. Νά επέμβη θεϊκά στην εξωφρενική εποχή πού ζούμε, γιατί ό κόσμος οδηγείται στην σύγχυση, στην τρέλλα και στο αδιέξοδο.
Μας κάλεσε ό Θεός νά κάνουμε προσευχή γιά τον κόσμο, πού έχει τόσα προβλήματα! Οι καημένοι δεν προλαβαίνουν έναν σταυρό νά κάνουν. Εάν εμείς οι μοναχοί δεν κάνουμε προσευχή, ποιοι θά κάνουν;
Ό στρατιώτης σέ καιρό πολέμου είναι σε κατάσταση συναγερμού, έτοιμος με τά παπούτσια. Στήν ίδια κατάσταση πρέπει νά είναι και ό μοναχός. Αχ, Μακκαβαΐος[1] θά έβγαινα! Στά βουνά θά έφευγα, γιά νά προσεύχωμαι συνέχεια γιά τον κόσμο.
Πρέπει νά βοηθήσουμε μέ τήν προσευχή τον κόσμο όλο, νά μήν κάνη ό διάβολος ό,τι θέλει. Έχει αποκτήσει δικαιώματα ό διάβολος. Όχι ότι τον αφήνει ό Θεός, άλλα δέν θέλει νά παραβίαση το αυτεξούσιο.
Γι' αυτό εμείς νά βοηθήσουμε μέ τήν προσευχή. Όταν πονάη κανείς γιά τήν σημερινή κατάσταση πού επικρατεί στον κόσμο και προσεύχεται, τότε βοηθιούνται οι άνθρωποι, χωρίς να παραβιάζεται τό αυτεξούσιο.

Αν προχωρήσετε με την Χάρη τοϋ Θεού ακόμη λίγο, θα αρχίσουμε νά κάνουμε μιά προσπάθεια στό θέμα της προσευχής, νά μπή μια σειρά, νά γίνετε ραντάρ, γιατί και τά πράγματα ζορίζουν. Θα διοργανώσουμε ένα συνεργείο προσευχής. Νά κάνετε πόλεμο με τό κομποσχοίνι. Με πόνο νά γίνεται ή προσευχή. Ξέρετε τί δύναμη έχει τότε ή προσευχή;
Πολύ πληγώνομαι, όταν βλέπω μοναχούς νά ενεργούν ανθρωπίνως και όχι με τήν προσευχή διά μέσου τού Θεού στά δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως.
Ό Θεός μπορεί όλα νά τά τακτοποίηση. "Όταν κανείς κάνη σωστή πνευματική εργασία, τότε μπορεί μόνο με τήν προσευχή νά χτίση μοναστήρια και νά τά έφοδιάση με όλα τά απαραίτητα και νά βοηθήση τό σύμπαν.
Δεν χρειάζεται ούτε νά δουλεύη· αρκεί μόνο νά προσεύχεται. Ό μοναχός πρέπει νά προσπαθήση νά μήν πονοκεφαλάη γιά τήν άλφα ή βήτα δυσκολία, είτε είναι ατομική είτε ενός συνανθρώπου του εΐτε άφορα στην γενική κατάσταση, άλλα νά καταφεύγη στην προσευχή και νά στέλνη διά τού Θεού πολλές θείες δυνάμεις.
Άλλωστε και τό έργο τού μοναχού αυτό είναι, και εάν αυτό δέν τό έχη καταλάβει ό μοναχός, ή ζωή του δέν έχει κανένα νόημα.
Γι' αυτό, νά ξέρη ότι ή κάθε αγωνία του πού τον ωθεί νά αναζητά ανθρώπινες λύσεις στά διάφορα προβλήματα, μέ ένα βασάνισμα και πονοκέφαλο, είναι τού πειρασμού.
Όταν βλέπετε ότι σας απασχολούν πράγματα γιά τά όποια ανθρωπίνως δέν υπάρχει λύση και δέν τά εμπιστεύεστε στον Θεό, νά ξέρετε ότι αυτό είναι τέχνασμα τού πειρασμού, γιά νά αφήσετε τήν προσευχή, μέ τήν οποία μπορεί ό Θεός νά στείλη όχι απλώς θεία δύναμη άλλα θείες δυνάμεις, και ή βοήθεια τότε δέν θά εΐναι απλώς θεία βοήθεια άλλα θαύμα Θεού.
Από τήν στιγμή πού αρχίζουμε νά αγωνιούμε, εμποδίζουμε τον Θεό νά επέμβη. Βάζουμε τήν λογική μπροστά και όχι τόν Θεό, το θειο θέλημα, ώστε νά δικαιούμαστε την θεία βοήθεια.
Ό διάβολος προσπαθεί, κλέβοντας μέ τέχνη τήν αγάπη του μονάχου, νά τόν κρατάη σε μιά κοσμική αγάπη, σε μιά κοσμική αντιμετώπιση και κοσμική προσφορά στον συνάνθρωπο του, ενώ ώς μοναχός έχει τήν δυνατότητα νά κινήται στον δικό του χώρο, στην δική του ειδικότητα, του Άσυρματιστού, γιατί αυτό είναι και το διακόνημα πού του έδωσε ό Θεός. Όλα τά άλλα, όσα κάνουμε μέ τις ανθρώπινες προσπάθειες, είναι σε κατώτερη μοίρα.
Επίσης καλύτερα είναι ό μοναχός νά βοηθάη τους άλλους μέ τήν προσευχή του παρά μέ τά λόγια του. Αν δεν έχη τήν δύναμη νά συγκράτηση κάποιον πού κάνει κακό, ας τόν βοηθήση από μακριά μέ τήν προσευχή, γιατί διαφορετικά μπορεί και νά βλαφθή.
Μιά ευχή καλή, καρδιακή, έχει περισσότερη δύναμη από χιλιάδες λόγια, όταν οι άλλοι δέν παίρνουν άπό λόγια. Παρόλο πού λένε ότι βοηθώ τόν κόσμο πού έρχεται και μέ βρίσκει, ώς θετική προσφορά μου στον κόσμο βλέπω τήν μιάμιση ώρα πού διαβάζω το Ψαλτήρι.
Το άλλο το θεωρώ ψυχαγωγία· νά πουν οι καημένοι τόν πόνο τους, νά τους δώσω καμμιά συμβουλή. Γι' αυτό τήν βοήθεια δέν τήν θεωρώ προσφορά δική μου· ή προσευχή είναι πού βοηθάει. Αν είχα όλο τόν χρόνο μου γιά προσευχή, περισσότερο θά βοηθούσα τόν κόσμο.
Ας πούμε ότι θά δώ τήν ημέρα διακόσιους πονεμένους· μόνο διακόσιοι πονεμένοι υπάρχουν στον κόσμο; Αν δέν δώ κανέναν και προσευχηθώ γιά όλον τόν κόσμο, τότε βλέπω όλον τόν κόσμο. Γι' αυτό λέω στον κόσμο: «Έγώ θέλω νά μιλώ γιά σας στον Θεό, και όχι σ' εσάς γιά τόν Θεό. Αυτό είναι καλύτερο γιά σας, άλλα δέν μέ καταλαβαίνετε».
Νά μήν παραμελούμε το θέμα της προσευχής σ' αυτά τά δύσκολα χρόνια. Είναι ασφάλεια ή προσευχή, είναι επικοινωνία με τόν Θεό. Είδατε τί λέει ό Άββάς Ισαάκ; «Δέν θα μας ζήτηση λόγο ό Θεός, γιατί δεν κάναμε προσευχή, άλλα γιατί δέν είχαμε επαφή με τόν Χριστό και μας ταλαιπώρησε ο διάβολος»[2].


1. Ή προσωνυμία «Μακκαβαΐος» δόθηκε στον Ιούδα, ηγέτη της Ιουδαϊκής επαναστάσεως, ή οποία έγινε τό 166 π.Χ. κατά του Άντιόχου Δ' του Επιφανούς, ήγεμόνος του βασιλείου των Σελευκιδών. Σημαίνει - κατά τήν πιθανώτερη άποψη - αυτόν που σφυροκόπησε τους εχθρούς. Τό ίδιο επίθετο δόθηκε στην συνέχεια και στους διαδόχους του Ιούδα. Οί Μακκαβαίοι διακρίθηκαν γιά τους αγώνες υπέρ της πατρώας πίστεως και της πολιτικής ελευθερίας. (Βλ. Α΄, Β΄, Γ΄, Μακ.)
2. Βλ. 'Αββα Ισαάκ του Σύρου, Οι Ασκητικοί Λόγοι, Λόγος ΜΒ', σ. 153.


Απόσπασμα από τις σελίδες  315 -318 του βιβλίου:

            ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                              ΛΟΓΟΙ  Β΄      
                ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
                  ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
       «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
                ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ