Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ
Θεμελιώδης κακόδοξη διδασκαλία τῆς Ἑταιρείας «Σκοπιά» ἀποτελεῖ ὁ ἰσχυρισμός της πώς οἱ ἀληθινοί λάτρεις τοῦ Θεοῦ πρέπει νά
ὀνομάζονται ἀποκλειστικά καί μόνο «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ». Τό
ἐπιχείρημα αὐτό σχετίζεται ἄμεσα
καί μέ ἄλλες κακοδοξίες της:
α) ὅτι δῆθεν ὁ Θεός ἔχει ἕνα μοναδικό ὄνομα, τό Ἰεχωβᾶ, β) τήν ἄρνηση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἁγίας Τριάδος καί γ) τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ. Ἐπιπλέον, σύμφωνα μέ τούς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἄν κάποιος δέν γνωρίζει, δέν προσεύχεται καί δέν κηρύττει στούς ἄλλους τό ὄνομα Ἰεχωβᾶ δέν ἀνήκει στό λαό τοῦ Θεοῦ. Ἄν ἀξιολογήσουμε ὅμως αὐτόν τόν ἰσχυρισμό τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ μέ ὁδηγό μας τήν Ἁγία Γραφή, σχετικά μέ τήν ὀνομασία τους, θά διαπιστώσουμε ὅτι καί ἡ θέση τους αὐτή εἶναι ἀντιγραφική. i) Πουθενά δέν ὑπάρχει προτροπή ἀπό τό Χριστό νά ὀνομαστοῦν οἱ ὀπαδοί του καί οἱ μαθητές του «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ».
Ἀντιθέτως στό Πράξ. 1, 8, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος προτρέπει τούς μαθητές του νά γίνουν μάρτυρες δικοί Του: «ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλήμ καί ἐν πάσῃ τῇ Ἰου- δαίᾳ καί Σαμαρείᾳ καί ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πρβλ. καί Λουκ. 24, 45-48). Στήν ἴδια συνάφεια, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, κατά τό ἱεραποστολικό τους ἔργο ἐπαναλαμβάνουν τήν ἴδια θέση ὅτι δηλαδή εἶναι μάρτυ- ρες δικοί Του καί τῆς Ἀναστάσεώς Του ( Πράξ. 2, 31-32. 3,15. 5,31-32. 10, 39-42. 13,30-32. Α΄ Πέτρ. 5,1). Ὁ Ἀπ. Παῦλος, ἐπίσης, χαρακτηρίζει τόν πρωτομάρτυρα Στέφανο ὡς μάρτυρα τοῦ Χριστοῦ (Πράξ. 22,20). Πουθενά δέν ἀναφέρουν ὅτι εἶναι «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ». ii) Μέσα στήν Καινή Διαθήκη οἱ πρῶτοι χριστιανοί, ἐκτός ἀπό τήν ὀνομασία «χριστιανοί» (Πράξ. 11, 26. Α΄Πέτρ. 4, 16), ἀναφέρονται ὡς «μαθητές» (Πράξ. 6,1), «σωζόμενοι» (Πράξ. 2,47), «ἅγιοι» (Πράξ. 9, 41. Ρωμ.1,7. Α´Κορ. 1,2), «πιστοί» (Πράξ.10, 45.Ἐφεσ.1,1) καί «ἀδελφοί» (Α΄ Κορ.7,12). Πουθενά ὡς «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ». iii) Στήν Παλαιά Διαθήκη ὁ Τριαδικός Θεός (ὁ Γιαχβέ) θέλει οἱ πιστοί νά εἶναι μάρτυρες δικοί του (Ἡσ. 43,10), νά εἶναι μάρτυρες δηλαδή τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί ὄχι θεῶν ψευδῶν καί ἀλλοτρίων (Δευτ. 18,20), γι᾽ αὐτό καί στήν ἐποχή τῆς χάριτος καλοῦνται νά βαπτιστοῦν στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος (Ματθ. 28,19-20). iv) Στήν Καινή Διαθήκη οἱ πιστοί προτρέπονται νά ὁμολογοῦν καί νά ἐπικαλοῦνται τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ (Πράξ. 22,16. Ρωμ.10,9. Β΄Τιμ. 2,22) καί ὄχι τό ὄνομα Ἰεχωβᾶ. Γίνεται ἀντιληπτό ὅτι καί στό θέμα αὐτό, ἡ Ἑταιρεία «Σκοπιά» κηρύττει ἀντίθετες θέσεις πρός τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Οἱ ὀπαδοί της δέν θεωροῦν τούς ἑαυτούς τους μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἀναστάσεώς Του, ὅπως οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καί δέν διακηρύττουν ὅτι μοναδικό καύχημά τους εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἔκανε ὁ Παῦλος (Γαλ. 6,14) καί κάνουν οἱ χριστιανοί διαχρονικά. Ἡ διδασκαλία τῆς Ἑταιρείας καί στό σημεῖο αὐτό δεν ἐκφράζει τήν χριστιανική πίστη. Κηρύττει ἕνα «ἕτερον εὐαγγέλιον» μέ ὅλες τίς τραγικές του συνέπειες (Γαλ. 1, 6-9).
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2005 Ἰανουαρίου 2014
α) ὅτι δῆθεν ὁ Θεός ἔχει ἕνα μοναδικό ὄνομα, τό Ἰεχωβᾶ, β) τήν ἄρνηση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἁγίας Τριάδος καί γ) τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ. Ἐπιπλέον, σύμφωνα μέ τούς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἄν κάποιος δέν γνωρίζει, δέν προσεύχεται καί δέν κηρύττει στούς ἄλλους τό ὄνομα Ἰεχωβᾶ δέν ἀνήκει στό λαό τοῦ Θεοῦ. Ἄν ἀξιολογήσουμε ὅμως αὐτόν τόν ἰσχυρισμό τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ μέ ὁδηγό μας τήν Ἁγία Γραφή, σχετικά μέ τήν ὀνομασία τους, θά διαπιστώσουμε ὅτι καί ἡ θέση τους αὐτή εἶναι ἀντιγραφική. i) Πουθενά δέν ὑπάρχει προτροπή ἀπό τό Χριστό νά ὀνομαστοῦν οἱ ὀπαδοί του καί οἱ μαθητές του «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ».
Ἀντιθέτως στό Πράξ. 1, 8, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος προτρέπει τούς μαθητές του νά γίνουν μάρτυρες δικοί Του: «ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλήμ καί ἐν πάσῃ τῇ Ἰου- δαίᾳ καί Σαμαρείᾳ καί ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πρβλ. καί Λουκ. 24, 45-48). Στήν ἴδια συνάφεια, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, κατά τό ἱεραποστολικό τους ἔργο ἐπαναλαμβάνουν τήν ἴδια θέση ὅτι δηλαδή εἶναι μάρτυ- ρες δικοί Του καί τῆς Ἀναστάσεώς Του ( Πράξ. 2, 31-32. 3,15. 5,31-32. 10, 39-42. 13,30-32. Α΄ Πέτρ. 5,1). Ὁ Ἀπ. Παῦλος, ἐπίσης, χαρακτηρίζει τόν πρωτομάρτυρα Στέφανο ὡς μάρτυρα τοῦ Χριστοῦ (Πράξ. 22,20). Πουθενά δέν ἀναφέρουν ὅτι εἶναι «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ». ii) Μέσα στήν Καινή Διαθήκη οἱ πρῶτοι χριστιανοί, ἐκτός ἀπό τήν ὀνομασία «χριστιανοί» (Πράξ. 11, 26. Α΄Πέτρ. 4, 16), ἀναφέρονται ὡς «μαθητές» (Πράξ. 6,1), «σωζόμενοι» (Πράξ. 2,47), «ἅγιοι» (Πράξ. 9, 41. Ρωμ.1,7. Α´Κορ. 1,2), «πιστοί» (Πράξ.10, 45.Ἐφεσ.1,1) καί «ἀδελφοί» (Α΄ Κορ.7,12). Πουθενά ὡς «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ». iii) Στήν Παλαιά Διαθήκη ὁ Τριαδικός Θεός (ὁ Γιαχβέ) θέλει οἱ πιστοί νά εἶναι μάρτυρες δικοί του (Ἡσ. 43,10), νά εἶναι μάρτυρες δηλαδή τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί ὄχι θεῶν ψευδῶν καί ἀλλοτρίων (Δευτ. 18,20), γι᾽ αὐτό καί στήν ἐποχή τῆς χάριτος καλοῦνται νά βαπτιστοῦν στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος (Ματθ. 28,19-20). iv) Στήν Καινή Διαθήκη οἱ πιστοί προτρέπονται νά ὁμολογοῦν καί νά ἐπικαλοῦνται τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ (Πράξ. 22,16. Ρωμ.10,9. Β΄Τιμ. 2,22) καί ὄχι τό ὄνομα Ἰεχωβᾶ. Γίνεται ἀντιληπτό ὅτι καί στό θέμα αὐτό, ἡ Ἑταιρεία «Σκοπιά» κηρύττει ἀντίθετες θέσεις πρός τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Οἱ ὀπαδοί της δέν θεωροῦν τούς ἑαυτούς τους μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἀναστάσεώς Του, ὅπως οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καί δέν διακηρύττουν ὅτι μοναδικό καύχημά τους εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἔκανε ὁ Παῦλος (Γαλ. 6,14) καί κάνουν οἱ χριστιανοί διαχρονικά. Ἡ διδασκαλία τῆς Ἑταιρείας καί στό σημεῖο αὐτό δεν ἐκφράζει τήν χριστιανική πίστη. Κηρύττει ἕνα «ἕτερον εὐαγγέλιον» μέ ὅλες τίς τραγικές του συνέπειες (Γαλ. 1, 6-9).
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2005 Ἰανουαρίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου