Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Β΄ Κεφάλαιο 3'. 1) «Να µή δηµιουργούµε εµείς σκάνδαλα », 2)«Tι σκανδαλοποιοί είναι µερικοί ! »

Λόγοι Β΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

«Πάντα καθαρά τοις καθαροίς»

«Να µή δηµιουργούµε εµείς σκάνδαλα»

Όσο µπορούµε, νά προσέχουµε νά µή δίνουµε εµείς αφορµές καί δηµιουργούνται άσχηµες καταστάσεις. Νά µήν ανοίγουµε χαραµάδες στον πονηρό, γιατί οί ψυχές πού έχουν βλαµµένο λογισµό βλάπτονται καί αφορµή ζητάνε νά δικαιολογήσουν τόν εαυτό τους.
Ετσι άπό τήν µιά χτίζουµε καί άπό τήν άλλη γκρεµίζουµε.
Είχαν έρθει µιά φορά στο Καλύβι µερικοί νέοι, µοντέρνα παιδιά, καί συζητήσαµε. Εκείνη τήν ήµερα θά έβγαινα άπό τό Αγιον Όρος. Όταν τό έµαθαν, βγήκαν καί εκείνα άπό τό Όρος καί στο καραβάκι ήρθαν καί κάθησαν κοντά µου. Μέ πολύ ενδιαφέρον µέ ρωτούσαν γιά διάφορα πνευµατικά θέµατα. Μερικοί όµως τό παρεξήγησαν καί µάς κοίταζαν πολύ ύποπτα.
Έάν µπορούσα νά προβλέψω ότι θά τό παρεξηγούσαν αυτό οί άλλοι, θά φρόντιζα νά λάβω τά µέτρα µου.

Ό κόσµος είναι πονηρός. Πρέπει νά φροντίζουµε νά µη δηµιουργούµε σκάνδαλα. ∆έν ευθυνόµαστε γιά όσα δέν µπορούµε νά πάρουµε τά µέτρα µας ή γιά όσα δέν έχουµε πείρα.
Νά µήν περιµένουµε µισθό από τον Θεό, όταν εµείς άπό απροσεξία δηµιουργούµε προβλήµατα. Μισθό έχουµε, όταν εµείς είµαστε προσεκτικοί, αλλά δηµιουργή ό εχθρός προβλήµατα.
Μού λέει λ.χ. κάποιος ότι είµαι πλανεµένος. Πρώτα θά δω αν είµαι πλανεµένος ή όχι. «Γιά νά το πή αυτός, κάτι θά είδε. ∆έν µπορεί νά το είπε στά καλά καθούµενα· κάτι θά παρεξήγησε», σκέφτοµαι και
ψάχνω νά βρω πού µέ παρεξηγεί, γιά νά το διορθώσω. Αν λέη ότι είµαι πλανεµένος, είµαι µάγος, γιά µένα είναι κέρδος, γιατί δέν θά µαζεύεται κόσµος και θά ησυχάσω. Άλλα αυτός ό καηµένος θά κολασθή, γιατί κάνει κακό στην Εκκλησία- κρίµα δέν είναι; Και φταίω εγώ, γιατί κάτι δέν πρόσεξα.
 Π.χ. έρχονται µερικοί νά µού φιλήσουν τό χέρι και τους χτυπάω ελαφρά στό κεφάλι. Ό άλλος τό βλέπει και λέει: «Τους ευλογεί, ενώ είναι µοναχός! Τί είναι αυτός;». ∆έν φταίνε αυτοί, πρέπει έγώ νά µήν τό ξανακάνω.
- Γέροντα, όταν κανείς άπό απροσεξία δηµιουργή κάποιο σκάνδαλο, µερικοί λένε: «Άσ' τον αυτόν, έχει τό ακαταλόγιστο».
- Τό ακαταλόγιστο έχει ένας πού δέν µπορεί νά σκεφθή, όχι αυτός πού δέν προσέχει.
Ό απρόσεκτος ανάβει φωτιά και δέν σκέφτεται ότι θά πιάση πυρκαγιά εκεί πού τήν άναψε. Οταν καµµιά φορά βάζη φωτιά ένας τέτοιος άνθρωπος και καψαλίζη και άλλες ψυχές, έχουµε καθήκον νά εύχώµαστε και νά ρίχνουµε και κανέναν κουβά νερό. Είναι και άλλοι πού είναι ορµητικοί, έχουν και ευλάβεια µαζί µέ βλάβη καί, όταν ακούσουν κάτι µέ τό όποιο δέν συµφωνούν, χωρίς νά εξετάσουν αν είναι σωστό ή όχι, τά κάνουν όλα γυαλιά καρφιά.
Τότε πρέπει µε τρόπο άλλοτε νά πατάµε λίγο φρένο και άλλοτε, όταν σταµατάνε, νά βάζουµε πάλι µε τρόπο καµµιά πέτρα στον τροχό τους, γιατί µπορεί νά πάρουν και ανάποδα στροφές και νά πάρουν και άλλους σβάρνα.

Tι σκανδαλοποιοί είναι µερικοί!

Εύκολα µην πιστεύετε σε ό,τι ακούτε, γιατί είναι και µερικοί πού τά λένε όπως εκείνοι τά καταλαβαίνουν.
Πήγε µιά φορά ένας στον Χατζεφεντή[1] και τού λέει: «Νάχω την ευχή σου, Χατζεφεντή, εκατό φίδια µαζεύτηκαν εκεί επάνω». «Εκατό φίδια; Πού βρέθηκαν;», απόρησε ό Αγιος Αρσένιος. «Έ, αν δέν ήταν εκατό, πενήντα θά ήταν σίγουρα». «Πενήντα φίδια!». «Είκοσι πέντε πάντως θά ήταν»! «Είκοσι πέντε φίδια άκουσες νά µαζεύτηκαν ποτέ;», τού λέει πάλι ό Άγιος. Μετά τού λέει ότι ήταν δέκα οπωσδήποτε. «Καλά, τού λέει ό Άγιος, συνέδριο είχαν και µαζεύτηκαν δέκα φίδια; Πάψε· δέν είναι δυνατόν!». «Πέντε θά ήταν», λέει τότε εκείνος. «Πέντε;». «Έ, δύο θά ήταν». Ύστερα τον ρωτάει ό Άγιος Αρσένιος: «Τά είδες;». «Όχι, λέει, τά άκουσα νά κάνουν µέσα στά κλαδιά "σσσσ..."». Μπορεί δηλαδή νά ήταν και καµµιά σαύρα!... Έγώ από όσα ακούω ποτέ δέν βγάζω συµπεράσµατα, χωρίς νά εξετάσω. Άλλος µπορεί νά λέη κάτι, γιά νά κατηγορήση, άλλος νά το λέη άπλα και άλλος σκόπιµα.
Τι σκανδαλοποιοί είναι µερικοί! Ήταν δυό φίλοι στην Κόνιτσα πολύ αγαπηµένοι.
Τις γιορτές και τις Κυριακές δέν γύριζαν µέσα στην πόλη· έρχονταν στό µοναστήρι, στό Στόµιο· έψελναν κιόλας. Ύστερα ανέβαιναν στό βουνό, στην Γκαµήλα[2]. Μιά µέρα ένας διεστραµµένος τύπος τους έβαλε σκάνδαλα. Πάει στον έναν καί τοϋ λέει: «Ξέρεις τί είπε για σένα αυτός; Αυτό καί αυτό». Πάει µετά καί στον άλλον καί τοϋ λέει: «Ξέρεις τί είπε γιά σένα αυτός πού τον έχεις φίλο; Αυτό καί αυτό». Αµέσως έγιναν καί οι δυό θηρία καί πιάνουν έναν καυγά µέσα στό µοναστήρι! Έν τω µεταξύ εκείνος πού έβαλε τό φυτίλι έφυγε, καί αυτοί δώσ' του νά µαλώνουν. Ό µικρότερος ήταν καί λίγο νευρικός καί έβριζε τον µεγαλύτερο. «Τώρα, λέω, τί νά κάνω; Βρέ τον πειρασµό, τί κάνει!». Πάω καί λέω στον µεγάλο: «Κοίταξε, µικρός είναι· άφοϋ είναι καί λίγο νευρικός, µην τόν παρεξηγής ζήτησε του συγγνώµη». «Πάτερ, τί συγγνώµη νά ζητήσω, µού λέει, δέν βλέπεις πώς µέ βρίζει;
Έγώ ούτε καν έχω ιδέα από αυτά πού λέει». Πάω καί στον µικρό καί τοϋ λέω: «Κοίταξε, µεγάλος είναι· δέν ειναι έτσι πού τά βλέπεις τά πράγµατα· πήγαινε, ζήτησε του συγγνώµη». Αρπάχθηκε εκείνος· έβαλε τις φωνές: «Θά µαλώσουµε καί µαζί, Πάτερ!». «Έ, νά µαλώσουµε, ρέ Παντελή! Άφησε µε όµως νά ετοιµασθώ λίγο...», τοϋ είπα καί έφυγα.
Έξω άπό τό µοναστήρι είχα κάτι ξύλα µακριά, γιά νά φράξω τόν κήπο. Πάω, παίρνω άπό τετρακόσια µέτρα µακριά ένα ξύλο κοντά πέντε µέτρα καί τό σβάρνιζα σιγά-σιγά, γιά νά τόν κάνω νά γελάση. Εκείνος άκουγε πού τό σβάρνιζα, άλλα πού νά φαντασθή τί τό ήθελα! Μπήκα µέσα στην αυλή σβαρνίζοντας τό ξύλο, µέχρι πού έφθασα κάτω άπό τόν νάρθηκα. «Σταµάτα, ρέ Παντελή, νά µαλώσουµε!», λέω. Έσκασαν στά γέλια καί οι δυό, µόλις κατάλαβαν τί τό ήθελα τό ξύλο! Αυτό ήταν. Έσπασε ό πάγος. Έσκασε ό διάβολος. «Είστε στά καλά σας; τους λέω· τί εΐναι αυτά;». Και αγαπήθηκαν πάλι.
- Ή διαβολή τήν ίδια µέρα έγινε;
- Ναί, και βρίζονταν άσχηµα! Βλέπεις ό διάβολος τί κάνει; Ό άλλος ίσως τους ζήλευε πού ήταν τόσο αγαπηµένοι σάν αδέλφια, διέβαλε τον έναν στον άλλον καί έφυγε. Ή διαβολή είναι πολύ κακό. Γι’ αυτό καί ό πειρασµός λέγεται διάβολος.
∆ιαβάλλει  άλλα λέει στον έναν, άλλα στον άλλον καί δηµιουργεί σκάνδαλα. Καί ειδές, τά πίστεψαν οι καηµένοι καί πιάστηκαν!
- Επίτηδες τά είπε εκείνος;
- Ναί, γιά νά τους χωρίση από... αγάπη, ήγουν από φθόνο...


1.Έτσι αποκαλούσαν τόν Άγιο Αρσένιο τόν Καππαδόκη οι κάτοικοι της περιοχής των Φαράσων. 2.Βουνοκορφή της Πίνδου πού έχει τό σχήµα της γκαµήλας (Γιάπιγγο Τύµφη).

Απόσπασμα από την σελίδα 63-67 του βιβλίου:

 

         ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                              ΛΟΓΟΙ  Β΄
             ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

               ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

                  
       «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

                    ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ