Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου Λόγοι Β΄ Κεφάλαιο 2'. « Ή υπεράσπιση του δικαίου »

Λόγοι Β΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Η γεννιά της αδιαφορίας

Ή υπεράσπιση του δικαίου

- Γέροντα, λέει σε ένα τροπάριο: «Θυµόν κινήσαντες τον δικαιότατον»[1]. Ποιος θυµός είναι   δικαιότατος;
- Όταν αδικούνται άλλοι και φωνάζει κανείς και θυµώνει από πόνο πραγµατικό, τότε είναι «δικαιότατος ό θυµός». Όταν αδικείται ό ίδιος και θυµώνει, τότε δεν είναι καθαρός ό θυµός.
Όταν βλέπεις έναν να υποφέρει για Ιερά πράγµατα, αυτός έχει θειο ζήλο. Από αυτό µπορείς να καταλάβεις και τον διά Χριστόν σαλό. Αν πάρεις λ.χ. µια εικόνα και την βάλεις µπροστά του ανάποδα, θα τιναχθεί επάνω ό διά Χριστόν σαλός· έτσι τού κάνεις τεστ. Υπάρχει δηλαδή και δικαία, θεία αγανάκτηση, και µόνον αυτή η αγανάκτηση δικαιολογείται στον άνθρωπο.
Ό Μωυσής, όταν είδε τον λαό να θυσιάζει στο χρυσό µοσχάρι, αγανάκτησε και πέταξε κάτω τις πλάκες µε τις εντολές πού τού έδωσε ό Θεός, και έσπασαν[2].
Ό Φινεές, ό εγγονός τού αρχιερέα Ααρών, δύο φόνους έκανε και ό Θεός έδωσε εντολή από την γενιά του να βγαίνουν οι ιερείς τού Ισραήλ!
Όταν είδε τον Ισραηλίτη Ζαµβρί να αµαρτάνει µε την Μαδιανίτιδα Χασβί µπροστά στον Μωυσή και σε όλους τους Ισραηλίτες, δεν κρατήθηκε· σηκώθηκε από την συναγωγή και τους φόνευσε, και έτσι σταµάτησε ή οργή του Θεού. Αν δεν τους σκότωνε και τους δύο, θα έπεφτε οργή Θεού σε όλον τον λαό του Ισραήλ[3].
Φοβερό!
Εγώ, όταν διαβάζω στο Ψαλτήρι τον στίχο «Και εστη Φινεές και έξιλάσατο, και έκόπασεν ή θραϋσις»[4], ασπάζοµαι πολλές φορές το όνοµα του. Άλλα και ό Χριστός, όταν είδε να πουλούν µέσα στον περίβολο του Ναού βόδια, πρόβατα, περιστέρια, και τους κερµατιστές να ανταλλάσσουν
χρήµατα, πήρε τό φραγγέλιο και τους έδιωξε[5].
Ένας πνευµατικός άνθρωπος, όταν πάει µε αγανάκτηση να υπεράσπιση τον εαυτό του για ένα ατοµικό
του θέµα, αυτό είναι καθαρά εγωιστικό, είναι ενέργεια του πειρασµού. ∆έχεται επιδράσεις δαιµονικές εξωτερικές. Αν κάποιον τον αδικούν ή τον κοροϊδεύουν, αυτόν πρέπει οι άλλοι να τον υπερασπίζονται, για το δίκιο, όχι για προσωπικό τους συµφέρον. ∆εν ταιριάζει να µαλώνεις για τον εαυτό σου. Άλλο το να αντίδρασης, για να υπερασπισθείς σοβαρά πνευµατικά θέµατα, θέµατα πού αφορούν την πίστη µας, την Ορθοδοξία. Αυτό είναι καθήκον σου. Όταν σκέφτεσαι τους άλλους και αντιδράς, για να τους βοηθήσεις, τότε αυτό είναι καθαρό, γιατί γίνεται από αγάπη. Όταν πήγα στο Σινά, κατέβαινα στο µοναστήρι κάθε εβδοµάδα, κάθε δεκαπέντε µέρες, για να κοινωνήσω. Μία φορά µού λέει ένας πολύ απλός δίκαιος πού ήταν εκεί: «Α, όχι κάθε εβδοµάδα- τέσσερις φορές τον χρόνο πρέπει να κοινωνούν οι καλόγεροι». Τότε είχαν τυπικό να µην κοινωνούν συχνά. Φορούσα και το έπανωκαλύµµαυχο. «Ούτε έπανωκαλύµµαυχο», λέει. Αυτοί το έβαζαν µόνο στις τελετές. «Να’ ναι ευλογηµένο», λέω. Και το είχα και εγώ ριγµένο στον ώµο σαν κασκόλ και δεν µε απασχόλησε ξανά. Τι; να µαλώσω; Ετοιµαζόµουν εν τω µεταξύ κάθε φορά για την Θεία Κοινωνία και πήγαινα στην Εκκλησία. Την ώρα πού ό παπάς έλεγε «Μετά φόβου Θεού...», έσκυβα το κεφάλι και έλεγα «Εσύ γνωρίζεις, Χριστέ µου, πόση ανάγκη έχω», και ένιωθα τέτοια αλλοίωση, πού δεν ξέρω αν θα την ένιωθα, αν κοινωνούσα. Αφού πέρασαν κάµποσοι µήνες, ήρθαν στο µοναστήρι τέσσερα-πέντε παιδιά, πού από µένα παρακινήθηκαν να έρθουν στο Σινά. Είπαν λοιπόν και σ' αυτά να µην κοινωνούν.
Έ, τότε µίλησα και τακτοποιήθηκε το θέµα.

1. Απόσπασµα από το στιχηρό των Αϊνων της εορτής των Αγίων Πατέρων της Α’ Οικουµενικής Συνόδου. 
2. Βλ. Εξ. 32, 1-20.
3. Βλ. Αριθµ. 25, 1-15. 
4. Ψαλµ. 105, 30.
5. Βλ. Ιω.2, 14-15 

Απόσπασμα από την σελίδα 51-53 του βιβλίου:

         ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

                           ΛΟΓΟΙ  Β΄
        ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

                  ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
             ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ