«Ὥρα ἠμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι, ἡ νῦξ προέκοψεν, ἡ δέ ἡμέρα ἤγγικεν»
Κυριακή τῆς Τυροφάγου (Ρωμ. ιγ´ 11 — ιγ´ 4)
Ἀρχιμ. π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου
Τὰ λόγια αὐτὰ εἶναι ἕνα ἐγερτήριον σάλπισμα, τὸ ὁποῖον ἀπευθύνει ὁ Παῦλος πρὸς ὅλους
μας, διὰ τοῦ σημερινοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος.
Γνωρίζει καλὰ ὅτι ἡ παροῦσα
ζωή ὁμοιάζει, σὰν νύχτα μπροστὰ
εἰς τὴν λαμπρὰν καὶ εὐτυχισμένη
μέλλουσαν ζωήν. Διὰ νὰ κερδίσωμε ὅμως ἐκείνην, εἶναι ἀνάγκη νὰ
ξυπνήσωμεν καὶ νὰ ἑτοιμασθοῦμε
ἀπ᾿ ἐδῶ. Καὶ ὅπως ἕνας θέλῃ νὰ
ξυπνήση ἄλλους, ποὺ κοιμοῦνται
καὶ πρέπει ἐντὸς τῆς νυκτὸς νὰ
κάμουν σπουδαῖον ἔργον, τοὺς
φωνάζει λέγοντας· Ξυπνῆστε, Εἶναι
ὥρα. ῾Η νύκτα πέρασε. Πλησιάζει νὰ
ξημερώσῃ. Μὴ κοιμᾶσθε. ῎Ετσι καὶ
ὁ ἀπ᾿ Παῦλος, λέγει! «ὥρα ἡμᾶς ἐξ
ὕπνου ἐγερθῆναι, ἡ δὲ νύξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν».
᾿Αλλὰ ἀπὸ τὶ ζητᾶ νὰ ξυπνήσωμεν
καὶ πῶς θὰ ξυπνήσωμεν; ᾿Ιδοὺ τὶ
πρέπει νὰ ἐξετάσωμεν.
Α´ Ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν νὰ ἐξυπνήσωμεν. Καὶ εἶναι ὕπνος, θὰ πῆτε, ἡ
ἁμαρτωλὴ ζωή; ῞Υπνος καὶ βαρὺς
μάλιστα. ᾿Ιδοὺ διατί·
