Ναός της δημοκρατίας ή ναός της... βωμολοχίας. Δημήτρης Νατσιός

Δημήτρης Νατσιός  Δάσκαλος Κιλκίς -Θεολόγος

«Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία και η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στη σημερινή Ελλάδα σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις... Είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν την ζωντανή Ελλάδα, δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε»

Γ. Σεφέρης

Η λέξη βωμολοχία έχει ενδιαφέρουσα ετυμολογική ερμηνεία. Για τα γενέθλιά της, ως συνήθως, θα καταφύγουμε στην αρχαία Ελλάδα. Θα μας βοηθήσει αυτή η περιήγηση στο να κατανοήσουμε ποιοι άνθρωποι, ποιοι εθνοπατέρες και ποιες εθνομητέρες, όπως ευφημιστικώς λέγονται οι βουλευτές, κάθονται στα έδρανα της Βουλής.

Δωρώ, Δεξώ και Εμβλώ: οι προστάτιδες θεές της διαφθοράς. Δημήτρης Νατσιός

 Δημήτρης Νατσιός  Δάσκαλος Κιλκίς -Θεολόγος

«Ο πολιτικός είναι ένας άνθρωπος τόσο παχυδερμικός, που μπορεί να σταθεί όρθιος και χωρίς σπονδυλική στήλη»
Μ.Χάνσεν, Νορβηγός εκδότης

«Το έθνος ημών υφίσταται πολιτικήν τινά ζύμωσιν, καθ’ ην τα ακαθαρτότερα στοιχεία ανέρχονται και επιπλέουσιν, εν είδει εξαφρίσματος, (σαν αφρός), επί της επιφανείας. Ο τοιούτος αφρός, κατέχων, κατά τους νόμους της φυσικής, τα ανώτερα στρώματα, θέλει κυβερνά, φλυαρεί και κλέπτει ασυστόλως την Ελλάδα, μέχρις ου τελειώσει η ζύμωσις και λάβει ανά χείρας ο λαός την μεγάλην εξαφριστικήν κουτάλαν». (Ροΐδης, «Άπαντα», εκδ. «Σύλλογος προς διάδ. ωφ. βιβλ. τ. Β’, σελ. 70).

Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ περί θρησκευτικοῦ ὅρκου, ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, χορήγηση ἰθαγένειας, μαρτυρίου

Ἡ διαβεβαίωση στήν τιμή καί τήν συνείδηση του, τοῦ κυρίου Πρωθυπουργοῦ κατά τήν ἀνάληψη τῶν καθηκόντων του καί ἡ μή ὁρκοδοσία του ἐνώπιον τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου εἶναι μία ἀπόλυτα συνεπής στάση στήν δεδηλωμένη ἀθεΐα του, πού δημοσίᾳ καί πρό τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας εἶχε γνωστοποιηθεῖ.
Ἄλλωστε καί ἡ διά συμφώνου συμβίωσης σύναψη δικαιοπρακτικῆς οἰκογενείας καί ἡ πολιτική ὀνοματοδοσία τῶν δύο τέκνων του, ὅπως ἡ γνωστή δημοσιογράφος κ. Λουλέ μέ κείμενα της παρουσίασε, μέ σύνθετα ὀνόματα ἐκ τῶν ὁποίων τό δεύτερο προέρχεται ἀπό τό εἰδωλολατρικό πάνθεον τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς θρησκείας (Φοῖβος-Ὀρφέας) ἀποτελοῦν πανηγυρικές διακηρύξεις τῆς σχάσεως τοῦ κυρίου Πρωθυπουργοῦ, ἀπό τήν πίστη τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, παρότι ἡ οἰκογένειά του χαρακτηρίζεται ἀπό πιστότητα καί εὐσέβεια.

Οἱ καρποί τῆς ἀποστασίας. Χριστοΰφαντος

Οἱ καρποί τῆς ἀποστασίας

 Χριστοΰφαντος

Ἡ προϊστορία τῆς Ἁλώσεως, καί ὄχι μόνον, καταδεικνύει τήν καταστροφήν πού νομοτελειακῶς ἐπέρχεται, ὅταν ὑπάρχῃ ἀποστασία, ἀδιαφορία καί προδοσία τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος, τήν ὁποίαν καταστροφήν ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά ἐπέλθῃ παιδαγωγικῶς, κατά τό πρότυπον τῶν δεινῶν τοῦ παλαιοῦ Ἰσραήλ ὅταν ἀποστατοῦσε. Καί ὅπως τότε ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά ἁλωθῇ ἡ Πόλις καί νά καταλυθῇ τό Μέγα Μοναστήρι, οὕτως εἶναι πλέον πασιφανές εἰς τούς ἔχοντας γνῶσιν τῆς πραγματικότητος, ὅτι κάτι παρόμοιον ἴσως ἐπιτρέψῃ καί σήμερον.

«Κατὰ τὸν Λαὸν καὶ οἱ Ἄρχοντες» ἢ «Κατὰ τοὺς Ἄρχοντες καὶ ὁ Λαός»; Χριστοΰφαντος

 Χριστοΰφαντος

Πῶς τό Ἔθνος μας θά διαφυλαχθῇ ἀλώβητον, ὅταν ἡ ἄθεος Πολιτεία, τήν ὁποία ἐμεῖς ἐκλέγομε καί εἴμεθα ὑπεύθυνοι καί ὑπόλογοι διά τίς ἐπιλογές μας, προδίδῃ τήν Πίστιν, συστηματικῶς ἀποδομῇ τήν Ἑλληνοχριστιανικήν παιδείαν, τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν, τήν Ἑλληνικήν ἱστορίαν, τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν, κλπ; Πῶς θά μᾶς διαφυλάξῃ ὁ Χριστός, ὅταν ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλλάς ἔχῃ ἤδη ἁλωθῆ ἐκ τῶν ἔσω; Ὁ Θεός, μή γένοιτο, ἄς μήν ἐπιτρέψῃ νά ἁλωθῇ καί ἐκ τῶν ἔξω.
Πῶς ὁ Χριστός θά διαφυλάξῃ ἀλώβητον τήν Πατρίδα μας, ὅταν ἀκόμη καί οἱ πνευματικοί Ἄρχοντες συμφύρωνται μέ τούς ἐχθρούς Της;

Πολιτεία, Ἐκκλησία, Λαός. Ὅλοι φταῖμε … ἂς ἐπανορθώσωμε. Χριστοΰφαντος

Πολιτεία, Ἐκκλησία, Λαός. Ὅλοι φταῖμε … ἂς ἐπανορθώσωμε

Χριστοΰφαντος

Ἡ  διαφθορά εἰς τόν πολιτικόν χῶρον, ἐκτός ἐξαιρέσεων, ἔχει φθάσει εἰς τό ἀποκορύφωμα.
Ἀποδομοῦν τήν ἑλληνορθόδοξον παιδείαν, τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν, τήν ἑλληνικήν ἱστορίαν, τήν ἑλληνικήν γλῶσσαν, κλπ. Ἀφανίζουν τόν Ἑλληνισμόν, καταλύουν τό Σύνταγμα, διώκουν τήν Ἐκκλησίαν. Ὅσοι ἐξ αὐτῶν ἀνέχονται τίς ἀδικίες καί ὅλα ὅσα ἀνεπίτρεπτα καθημερινῶς διαπράττονται, εἶναι ἀνάξιοι νά ἡγοῦνται. Προδίδουν τήν ἀποστολήν των καί εἶναι στυγνοί ἐκμεταλλευτές τῶν ὑπηκόων των.

Στηλίτες και άτιμοι. Δημήτρης Νατσιός

 Δημήτρης Νατσιός  Δάσκαλος Κιλκίς - Θεολόγος

«...δήμος μεν εστίν όταν οι ελεύθεροι κύριοι ώσιν, ολιγαρχία δ’ όταν οι πλούσιοι»
(Αριστοτέλης, Πολιτικά, 1290b)

«Εσβέσθη ό,τι άγιον, δεσπόζει το χυδαίον οσμή πτωμάτων έλαβε την θέση των ανθέων.
Αντί θρησκείας ο χρυσός, αντί οικογενείας της Αφροδίτης ο ναός το αίσχος της νοθείας.
Κι έπεσαν, όλα έπεσαν. Το παν εις τέφραν κείται.
Υψούται μόνον τράπεζαι και μόνον τραπεζίται».
(Το βρήκα στο βιβλίο του Βασιλείου Νικόπουλου, «αγαπημένο μου Σύνταγμα», στην θαυμάσια εισαγωγή που έγραψε ο ομότιμος καθηγητής Μαριανός Καράσης)
Αν δεν το πρόδιδε η καθαρεύουσα γλώσσα, θα πιστεύαμε ότι γράφτηκε στις μέρες μας. Είναι του 1881, το ποίημα γραμμένο από τον Αχιλλέα Παράσχο, τα χρόνια του «λαυρεωτικού» σκανδάλου, όταν τον δύσμοιρο τούτο τόπο κυβερνούσαν ο Δεληγιώργης και ο Βούλγαρης, ο επονομαζόμενος και «Τζουμπές».

Από τα «μυξομάντιλα» και τις «ανθρωποκάμπιες» στα…«λαμόγια». Δημήτρης Νατσιός

Δημήτρης Νατσιός Δάσκαλος Κιλκίς -Θεολόγος

«Τον ψεμματά τσαί τον γκλεφ’ γατιέζουν ντα σως το θύρι»
(ποντιακή παροιμία)
Τον ψεύτη και τον κλέφτη τους κυνηγούν ως την πόρτα. Άλλως, τα λαμόγια δεν γλιτώνουν...

«Πιάνουμε την μύτη μας», μάς πνίγουν οι αναθυμιάσεις, η δυσωδία, όχι των τζακιών, αλλά του κομματικού υπόνομου. Ξεβράζονται οι ατιμίες και οι πομπές των αλιτήριων, κάποιοι αφήνονται ελεύθεροι με εγγύηση τα εκατομμύρια που ενθυλάκωσαν και... φουσκώνει το ποτάμι της οργής.