Αποστολικό
ανάγνωσμα
Κυριακής του Θωμά. (Πραξ. ε' 12-20)
Σε κάθε εποχή, αλλά κυρίως στη
δική μας που τόσα ρεύματα έχουν διαπεράσει τον κόσμο και συνεχίζουν να
κυκλώνουν την οικουμένη, τίθενται δύο ερωτήματα.
α) Έχει λόγο η Εκκλησία; και β)
ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενο αυτού του λόγου - κηρύγματος που εάν έχει,
οφείλει να καλλιεργεί η Εκκλησία;
Όντως ερωτήματα που κάνουν τους
εντός της Εκκλησίας να “βασανίζουν το θέμα” ώστε να απαντήσουν υπεύθυνα.
Υπεύθυνα, δοθέντος ότι τους τελευταίους καιρούς, παρά το πλήθος των “κηρύκων”,
φαίνεται να απουσιάζει το ριζοσπαστικό κήρυγμα της Αναστάσεως και να επέρχεται
ένας συμβιβασμός προς το πνεύμα τού κόσμου, συν το ότι ο θεσμός των ιεροκηρύκων
δείχνει να συρρικνώνεται δραματικά.
Ας αφήσουμε όμως τους εχθρούς τής
Εκκλησίας που σκοπό έχουν να καταργήσουν το ζωντανό της κήρυγμα - παρά τα
γλυκόλογα και τους “αδελφικούς ασπασμούς”,