Τὸ νεφέλωμα τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ. Πρωτ. Βασίλειος Γεωργόπουλος

 Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ 

Τό σημερινό μας ἄρθρο θά εἶναι λίγο διαφορετικό. Θά ἀναφερθοῦμε ἐνδεικτικά σέ προτάσεις καί θέσεις ὀπαδῶν τοῦ θρησκευτικοῦ καί νεοεποχίτικου συγκρητισμοῦ. Θά χρησιμοποιήσουμε τή δική τους ὁρολογία καί τίς δικές τους προτάσεις ἀπό διάφορα ἔντυπα τοῦ χώρου. Δέν ἔχουν σημασία τά ὀνόματα. Σημασία ἔχουν οἱ θέσεις. Χρησιμοποιοῦμε τήν φρασεολογία τοῦ χώρου, γιά νά ὑπάρχει μία ἀμεσότητα καί ὡς πρός τό εἶδος, τό ὕφος, τούς τρόπους καί τούς στόχους ὅσων ἐκφράζουν, ἀποδέχονται καί προωθοῦν τὸν σύγχρονο θρησκευτικό συγκρητισμό. Ἐξάλλου, στό ἱερό Εὐαγγέλιο, ὁ Κύριος μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι τό δέντρο γνωρίζεται ἀπό τόν καρπό του (Ματθ.12, 33). Στίς θέσεις λοιπόν, πού οἱ θιασῶτες τοῦ θρησκευτικοῦ καί νεοπεοχίτικου συγκρητισμοῦ ἐκφράζουν καί διατυπώνουν, ἀνήκουν:
1. Ὁ γραπτός καί ὁ προφορικός λόγος πρέπει νά βοηθᾶ τούς ἀνθρώπους νά ἀγνοήσουν τίς ἐπιμέρους θρησκευτικές διαφορές.