Ἡ ‘’ἀγωνιώδης’’ προσπάθεια γιὰ τὸ DNA τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου. Βασιλείου Χαραλάμπους

Ἡ ‘’ἀγωνιώδης’’ προσπάθεια γιὰ τὸ DNA τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου

Τοῦ Βασιλείου Χαραλάμπους, θεολόγου

Εἴδαμε πρόσφατα καλούμενη ‘’ἔρευνα’’ Τουρκοκυπρίου, ἡ ὁποία ἀμφισβητοῦσε τὴν ἑλληνικότητα τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου.
Εἶχε ἄλλη ἐντύπωση ὁ Τουρκοκύπριος αὐτὸς καὶ προσπάθησε νὰ ἐρευνήσει ἕνα θέμα τὸ ὁποῖο τόσο τὸν ἀπασχολοῦσε;
Κι ὕστερα νὰ ἐρευνήσει τί; Μελέτησε τὴν ἱστορία τῆς Κύπρου καὶ ἀνεκάλυψε κάτι διαφορετικό; Μελέτησε τὴν ἀρχαιολογία τῆς Κύπρου εἶδε κάτι διαφορετικό; Τὰ ἀρχαιολογικὰ κατάλοιπα δὲν συνηγοροῦν στὴν ἔρευνά του.

Ἐδῶ καὶ κάποιο καιρὸ ἄρχισαν κάποιοι νὰ ὁμιλοῦν γιὰ DNA. Σὲ ποιά χώρα τοῦ κόσμου γίνεται τέτοια ἀναφορὰ γιὰ μελέτη DNA;
Κάθε τόσο ἀκοῦμε νὰ γίνονται τέτοιες ἀναφορές. Οἱ λόγοι καὶ σκοπιμότητες εἶναι προφανεῖς.

Νὰ σημειωθεῖ ὅτι καὶ Ἕλληνες τῆς Κύπρου προσπάθησαν νά ‘’ἀποδείξουν’’ κάτι τέτοιο. Οὐδεὶς ἀμφισβητεῖ ὅτι ὅλες οἱ προσπάθειες καὶ ἀναφορὲς περὶ DNA, γίνονται ὑπηρετικές, εἴτε ἠθελημένα, εἴτε ἄθελα, τῆς ὅλης προσπάθειας γιὰ ἀμφισβήτηση τῆς ἑλληνικότητας τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου. Κάποιοι θεωροῦν ὅτι μιὰ τέτοια προσπάθεια γίνεται ἀρωγὸς σὲ ἐνδεχόμενη κατ’ αὐτούς ‘’λύση’’.
Σίγουρα γιὰ μιὰ κακὴ λύση, ἡ χρεία τέτοιων δημοσιεύσεων εἶναι μεγάλη.

Σὲ τυχαιότητα ὀφείλεται ὅτι κάθε φορὰ ποὺ δημοσιεύονται τέτοιες ‘’διαπιστώσεις’’, φανατικοὶ μαρξιστὲς στὴν Κύπρο ἀναλίσκονται σὲ ἀτέρμονες συζητήσεις; Εἶναι τυχαῖο ὅτι οἱ λεγόμενοι ‘’διεθνιστὲς’’ τῆς Κύπρου εὐαρεστοῦνται ἀπὸ τέτοιες ἀναφορές;
Εἶναι τυχαῖο ποὺ ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία αὐτῶν ποὺ ἐπιχαίρουν ὅταν δημοσιεύονται τέτοιες ‘’ἔρευνες, εἶναι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι νοσταλγοῦν ἀκόμα τὰ ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα τοῦ κόκκινου φασισμοῦ ἢ ὑπῆρξαν στὸ διάβα τῆς ζωῆς τούς ‘’κροτοῦντες χεῖρας’’ στὰ ἀπάνθρωπα καὶ ἀντίθεα αὐτὰ ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα;

Κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι ἀρέσκονται σὲ μαρξιστικὲς διεθνιστικὲς ἰδεοληψίες, δοκίμασαν ποικιλοτρόπως νὰ πολεμήσουν τὴν ἑλληνικότητα τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου. Κάποιοι ἐξ αὐτῶν προσπάθησαν στὴν ἀρχὴ νὰ προσδώσουν χροιὰ γλώσσας στὴν κυπριακὴ διάλεκτο. Ἄρχισαν νὰ ἐπιζητοῦν νὰ προβληθεῖ ἡ κυπριακὴ διάλεκτος ὡς γλῶσσα καὶ μάλιστα μὲ ἐπίσημο τρόπο.

Καὶ τί δὲν ἔκαναν κάποιοι ἐξ αὐτῶν γιὰ νὰ διατρανώσουν τὴ στάση τους. Κοντὰ στὸ 1987, ὅταν ἤμουν στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας τῆς Κύπρου, ὅταν δὲν γινόταν καμιὰ ἀναφορὰ γιὰ DNA, κάποιοι μὲ τὶς γνωστὲς διεθνιστικὲς ἰδεοληψίες, προσπαθοῦσαν νὰ προβάλουν τὴ διάλεκτο τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου ὡς αὐτόνομη γλῶσσα καὶ ὄχι ὡς διάλεκτο τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Οἱ λόγοι ἦταν προφανεῖς.

Ἀναφερόμενοι λοιπὸν σὲ ἐκδοθὲν τότε λεξικὸ τῆς κυπριακῆς διαλέκτου, κάποιοι προσπάθησαν νὰ ἰσχυριστοῦν ὅτι τὸ λεξικὸ αὐτὸ ἦταν ἀρωγὸς στὴν ἰδιοτελῆ ἰδεοληψία τους. Εὐτυχῶς ὁ διαπρεπὴς αὐτὸς φιλόλογος, ὁ συγγράψας τὸ λεξικό, ἀπάντησε μὲ σοβαρότητα, ὅτι ἡ κυπριακὴ διάλεκτος εἶναι διάλεκτος τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Αὐτὸ τὸ λεξικὸ ἀποτελεῖ μεγάλη πηγὴ γιὰ τὴν ἀρχαιοελληνικὴ προέλευση πλήθους λέξεων τῆς κυπριακῆς διαλέκτου. Τελικὰ κατάφεραν τὸ ἀντίθετο.

Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ περίπτωση τῆς γιαγιᾶς σὲ ὀρεινὸ χωριό της Πιτσιλιάς, ἡ ὁποία φώναζε στὴν κατσίκα τὸ ἀρχαιοελληνικό ‘’ἔλα ὦδε αἴγα’’. Πλῆθος λέξεων τῆς κυπριακῆς διαλέκτου, εἶναι ἀπὸ τὴν ὁμηρικὴ διάλεκτο. Τό ‘’πηγαίνουσιν’’, ‘’λαλοῦσιν’’, ‘’ἐγινήκασιν’’, εἶναι ἄλλη γλῶσσα;
Ὅταν εἶδαν κι ἀποείδαν, ὅτι τελικὰ τὸ ἀντίθετο κατάφεραν μὲ τὴν ἐπιμονή τους, διατρανώνοντας ἀκόμα πιὸ πολὺ τὴν ἀρχαιοελληνικὴ προέλευσή της κυπριακῆς διαλέκτου καὶ μάλιστα ἐκ τῆς ὁμηρικῆς διαλέκτου, ἐγκατέλειψαν τήν ‘’ἀγωνιώδη’’ προσπάθειά τους.

Ἕνα πολὺ σοβαρὸ θέμα τὸ ὁποῖο δὲν ἔχει σχέση μὲ τὸν προβαλλόμενο φυλετισμὸ ἀπὸ τοὺς καλούμενους ‘’διεθνιστές’’, εἶναι καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι κανένας ἀπὸ τοὺς Τουρκοκύπριους ποὺ ὁμιλοῦν περὶ dna, δὲν ἀναφέρθηκε στὸ γεγονὸς ὅτι μεγάλος ἀριθμὸς τῶν λεγομένων Τουρκοκυπρίων προέρχεται ἀπὸ ἐξισλαμισθέντες Ἕλληνες Χριστιανοὺς Ὀρθοδόξους, Λατίνους καὶ Μαρωνῖτες. Αὐτὸ δὲν ἔπρεπε νὰ ἐρευνήσουν;
Σὲ παλαιότερη μελέτη ἄλλου Τουρκοκύπριου, γινόταν ἀναφορὰ σὲ γενετικὴ ὁμοιότητα τῶν Τουρκοκυπρίων μὲ Ἕλληνες, Λατίνους καὶ Μαρωνῖτες. Γιατί δὲν ἀναφέρθηκε ἡ σημαντικὴ αὐτὴ θλιβερὴ ἱστορικὴ πραγματικότητα;

Αὐτὸ ποὺ προσπάθησε νὰ προβάλει, περὶ γενετικῆς ὁμοιότητας τῶν Τουρκοκυπρίων μὲ Ἕλληνες, Λατίνους καὶ Μαρωνῖτες ποσῶς δὲν ἀποτελεῖ ἐπιχείρημα στή ‘’διεθνιστικὴ’’ φαρέτρα, τοὐναντίον ἀποτελεῖ ἀκόμα μιὰ ἀπόδειξη τῆς ἀδιαμφισβήτητης ἱστορικῆς πραγματικότητας, τοῦ ἐξισλαμισμοῦ ἀρκετῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων, Μαρωνιτῶν καὶ Λατίνων.
Αὐτὴ τὴν τραγωδία εἶναι ποὺ πρωτίστως ἐπαναφέρει στὴν ἱστορικὴ μνήμη ἡ ἔρευνα τοῦ Τουρκοκύπριου αὐτοῦ, ἀλλὰ αὐτὸ ἐπιμελῶς γιὰ προφανεῖς λόγους ἀποφεύγεται. Ἡ ἱστορία αὐτὴ ἰσοδυναμεῖ μὲ τραγωδία, ἂν ἀναλογιστεῖ κανεὶς τὸ τί σημαίνει ἐξισλαμισμός.

Πότε οἱ μωαμεθανοὶ τῆς Κύπρου κλήθηκαν γιὰ πρώτη φορὰ Τουρκοκύπριοι, τὴ στιγμὴ ποὺ οὐδέποτε τοὺς εἶχαν ἀποκαλέσει Τούρκους; Μέχρι τὸ 1931 ἁπλᾶ ἐκαλοῦντο μωαμεθανοὶ τῆς Κύπρου. Τὸ 1931 ὁ Ἰσμὲτ Ἰνονοῦ (πρωθυπουργὸς τῆς Τουρκίας), εἶχε ἀποκαλέσει γιὰ πολιτικὲς σκοπιμότητες τοὺς μωαμεθανοὺς τῆς Κύπρου ὡς Τουρκοκύπριους καὶ ἔκτοτε ἡ ὀνομασία αὐτή τους ἀκολουθεῖ.
Κανεὶς ὅμως δὲν ἀμφισβητεῖ τὴν ἱστορικὴ πραγματικότητα ἐξισλαμισμοῦ ἀρκετῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων, Μαρωνιτῶν καὶ Λατίνων.

Ἐνθυμοῦμαι τὸν μ. Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο Α΄, ὁ ὁποῖος διεκρίνετο γιὰ τὴν φιλοπατρία του, ὅταν βρέθηκε στὴν Ἀθήνα γιὰ νὰ ἀναγορευτεῖ ἐπίτιμος διδάκτωρ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, στὴν ὁμιλία του ἀναφέρθηκε ἰδιαιτέρως μεταξὺ ἄλλων καὶ γιὰ τοὺς Τουρκοκύπριους. Δὲν ἀναλύθηκε σέ ‘’διεθνιστικὰ’’ ἰδεολογήματα, οὔτε σὲ κάποιο ἐθνικιστικὸ μῖσος, ἀλλὰ μὲ ποιμαντικὴ εὐθύνη καὶ τὴν σοβαρότητα τοῦ Ἕλληνος Ὀρθοδόξου Ποιμενάρχου, ὁμίλησε μὲ πόνο γιὰ τὴν χριστιανικὴ καταγωγὴ μεγάλου ἀριθμοῦ των Τουρκοκυπρίων. Πρὸς τοῦτο τόνισε ἰδιαίτερα τὴν ὕπαρξη 17 χωριῶν Τουρκοκυπρίων, τὰ ὁποῖα ἐνῷ ἦταν ἀμιγῆ χωριὰ μὲ Τουρκοκύπριους, ἔφεραν ὀνόματα Ἁγίων.

Ἐνθυμοῦμαι κάποτε ἕναν ἄνθρωπο τῆς παλιᾶς γενιᾶς, ἀπὸ κάποιο κατεχόμενο τώρα χωριὸ κοντὰ στὴ Λουρουτζίνα, ἕνα μεικτὸ χωριὸ μὲ Ἕλληνες τῆς Κύπρου καὶ Τουρκοκύπριους.
Συνομιλῶντας μοῦ εἶπε ὅτι, τὰ 2/3 τῶν Τουρκοκυπρίων συγχωριανῶν του μιλοῦσαν μόνο ἑλληνικὰ καὶ διάβαζαν μόνο ἑλληνικὲς ἐφημερίδες τῆς Κύπρου. Καὶ τὸ πολὺ σημαντικὸ ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ μοῦ εἶπε ἦταν ὅτι πολλοὶ ἦταν βαπτισμένοι κρυφὰ καὶ τὸ Πάσχα ὅταν ὁ κόσμος ἔφευγε ἀπὸ τὴν ἐκκλησία γιὰ τὰ σπίτια του, ἔρχονταν οἱ Τουρκοκύπριοι κρυπτοχριστιανοί, χωρὶς νὰ σημάνει καμπάνα, γιὰ νὰ λειτουργηθοῦν. Μοῦ εἶπε καὶ γιὰ ἕνα νὰ παπᾶ ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ χωριά, τὸν ὁποῖον ἔσφαξαν γιατί βάπτιζε Τουρκοκύπριους κρυφά.

Καὶ κάτι ἀκόμα ὅσον ἀφορᾶ τὸν προβαλλόμενο ‘’διεθνισμὸ’’ στὴν Κύπρο καὶ τὴν πολιτικὴ σκοπιμότητά του.
Ὁ ‘’διεθνισμὸς’’ ὅπως καὶ ὁ ὅρος ‘’διεθνιστής’’, ἀφορᾶ συγκεκριμένο ἰδεολόγημα. Εἶναι ἄξιο ἀπορίας πῶς ἔχει ἀναρτηθεῖ σὲ ἱστοσελίδα Ἱερὰς Μητροπόλεως στὴν Κύπρο, ἄρθρο λαϊκοῦ ὁ ὁποῖος ἐξυμνεῖ τὸν Ἐπίσκοπο τῆς Μητροπόλεως αὐτῆς μεταξὺ ἄλλων καὶ ὡς ‘’διεθνιστή’’.
Ποιά ἡ χρεία νὰ ἐπαινεῖται ὡς ‘’διεθνιστὴς’’ ἕνας Ἐπίσκοπος; Ποιά ἡ σχέση ἑνὸς Ἐπισκόπου μὲ ἕνα ἰδεολόγημα ἀμφισβητούμενο μὲ γνωστὲς καταβολές; Ἡ χριστιανικὴ ἀγάπη πρὸς κάθε ἄνθρωπο ὑπαγορεύει παρεπόμενα καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀνθρώπους κάθε ἐθνότητας. Αὐτὴ ἡ προσαγόρευση ‘’διεθνιστής’’...‘’ο μόνος διεθνιστὴς Μητροπολίτης’’, πρὸς ἕνα Ἐπίσκοπο καὶ μάλιστα σὲ ἄρθρο στὴν ἱστοσελίδα Ἱερὰς Μητροπόλεως στὴν Κύπρο ποιά χρεία εἶχε;

Γιὰ ἕνα λαὸ ὅπως οἱ Ἕλληνες τῆς Κύπρου, τοῦ ὁποίου ἡ ἑλληνικότητα πολεμεῖται μὲ αἰσχρὸ τρόπο ἐκ τῶν ἔσω, τί χρειάζονται ὅλα τοῦτα;
Ἱκανὸς ἀριθμὸς καὶ Ἑλλήνων τῆς Κύπρου μὲ τὴ γνωστὴ ἰδεοληψία, οὔτε καὶ νὰ ἀγγίξουν τὴν ἑλληνικὴ σημαία δὲν θέλουν. Τοὐναντίον μάλιστα κάποιοι ἐξ αὐτῶν τὴν πολεμοῦν. Ἐδῶ κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς πολεμοῦν τὴν πίστη τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου, τὴν ἐθνικὴ καταβολή τους δὲν θὰ πολεμήσουν;

Ἀντὶ ἐπιλόγου θὰ καταθέσω αὐτὸ τὸ ὁποῖο μοῦ ἀνέφερε κάποτε ὁ Γέροντας Ἀθανάσιος Σταυροβουνιώτης. Χωρὶς ρητορισμοὺς καὶ πρόσθετη πολιτικὴ χροιά, ὁ τότε Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου, μὲ τὴν χαρακτηριστικὴ ἁπλότητα ποὺ τὸν διέκρινε μοῦ εἶπε, ‘’νὰ δοξάζεις τὸν Θεὸ ποὺ εἶσαι Ὀρθόδοξος καὶ Ἕλληνας’’.