Πρὸς Ἑβραίους κέφ. Δ΄, ἐδάφια 14-16 καὶ κέφ. Ε΄, ἐδάφια 1-6

15 Οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ᾿ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας.
16 Προσερχώμεθα οὖν μετὰ παῤῥησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.
Κεφ. Ε΄ 1 Πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, 2 μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν· 3 καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. 4 Καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ Ἀαρών.
5 Οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ᾿ ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· 6 καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.
Ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοση ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Παναγιώτη Τρεμπέλα
Κεφ.Δ΄ 14 Ἀφοῦ λοιπόν, σύμφωνα καὶ μὲ ὅσα εἴπαμε, ἔχουμε μεγάλο Ἀρχιερέα, ὁ ὁποῖος ἔχει πλέον διασχίσει τοὺς οὐρανοὺς καὶ μπῆκε στὸν τόπο τῆς αἰώνιας ἀναπαύσεως, στὴν οὐράνια βασιλεία Του, ὅπου μᾶς περιμένει, τὸν Ἰησοῦ δηλαδή, ὁ Ὁποῖος δὲν εἶναι ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἂς κρατοῦμε καλὰ τὴν ὁμολογία τῆς πίστεώς μας πρὸς Αὐτόν.
15 Καὶ μὴν περάσει ποτὲ ἀπὸ τὸν νοῦ μας ὅτι, ἀφοῦ Αὐτὸς εἶναι τώρα στοὺς οὐρανούς, δὲν θὰ δείξει ἐνδιαφέρον γιά μας.
Διότι δὲν ἔχουμε ἀρχιερέα ποὺ νὰ μὴν μπορεῖ νὰ μᾶς συμπαθήσει στὶς ἠθικὲς καὶ φυσικὲς ἀδυναμίες μας, ἐπειδὴ τάχα δὲν γνωρίζει τὰ ὅσα μᾶς συμβαίνουν ἢ ἐπειδὴ ὑψώθηκε τόσο πολὺ· ἀλλὰ ἔχουμε ἀρχιερέα ὁ ὁποῖος ἔχει ἀντιμετωπίσει πειρασμοὺς μὲ ὅλους τοὺς τρόπους ποὺ μπορεῖ νὰ δοκιμαστεῖ ἡ ἀνθρώπινη φύση.
Ἔχει ἀντιμετωπίσει πειρασμοὺς ἐξ ὁλοκλήρου ὅμοια μὲ ἐμᾶς, χωρὶς ὅμως νὰ ὑποπέσει σὲ καμία ἁμαρτία.
16 Ἀφοῦ λοιπὸν τέτοιος εἶναι ὁ ἀρχιερέας μας ἂς πλησιάζουμε μὲ θάρρος καὶ ἄφοβη ἐμπιστοσύνη στὸ βασιλικὸ Τοῦ θρόνο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο πηγάζει ἡ χάρη.
Ἂς πλησιάζουμε σὲ Αὐτὸν γιὰ νὰ λάβουμε συγχώρηση γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ γιὰ νὰ βροῦμε εὔνοια καὶ δωρεὲς ποὺ θὰ μᾶς δώσουν ἄμεση βοήθεια σὲ κάθε κρίσιμη ὥρα πειρασμοῦ.
Κεφ. Ε΄ 1 Θὰ βροῦμε ἔλεος, χάρη καὶ βοήθεια ἀπὸ τὸν μεγάλο καὶ εὔσπλαχνο ἀρχιερέα μας· διότι κάθε ἀρχιερέας στὴ λευιτικὴ ἱεροσύνη τῶν Ἰουδαίων ξεχωρίζεται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐγκαθίσταται ἀρχιερέας στὰ ἔργα τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ὠφέλεια τῶν ἀνθρώπων, γιὰ νὰ προσφέρει καὶ δῶρα καὶ θυσίες γιὰ τὴ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ.
2 Καὶ μπορεῖ ὁ ἀρχιερέας τῶν Ἰουδαίων νὰ δείχνει συμπάθεια καὶ ἀνοχὴ σὲ ὅσους ἁμαρτάνουν ἀπὸ ἄγνοια καὶ πλάνη, ἐπειδὴ καὶ αὐτὸς ὡς ἄνθρωπος ἔχει ἐπάνω του ἠθικὴ ἀσθένεια καὶ ἀνθρώπινες ἀδυναμίες.
3 Καὶ ἐξ αἰτίας τῆς ἀσθένειας καὶ τῆς ἐνοχῆς του αὐτῆς ὀφείλει σύμφωνα μὲ τὶς διατάξεις τοῦ νόμου, ὅπως προσφέρει θυσία γιὰ χάρη τοῦ λαοῦ, ἔτσι νὰ προσφέρει θυσία καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό του, γιὰ νὰ συγχωρηθοῦν οἱ ἁμαρτίες του.
4 Ἐπίσης, κανεὶς δὲν παίρνει ἀπὸ μόνος του τὴν ὑψηλὴ τιμὴ τῆς ἀρχιερωσύνης, ἀλλὰ τὴ δέχεται ὅταν καλεῖται ἀπὸ τὸν Θεὸ· ὅπως κλήθηκε στὸ ἀξίωμα αὐτὸ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὁ Ἀαρῶν.
5 Ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς δὲν δόξασε μόνος Του τὸν ἑαυτό Του μὲ τὸ νὰ γίνει ἀρχιερέας, ἀλλὰ Τὸν δόξασε ὁ Θεὸς Πατήρ, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπε: «Υἱός μου εἶσαι Ἐσύ. Ἐγὼ Σὲ γέννησα σήμερα, ὅταν Σοῦ ἔδωσα τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ τὴ δόξασα μὲ τὴν Ἀνάστασή Σου καὶ τὴν ἐνθρόνισή Σου στὰ δεξιά μου».
6 Ὅπως καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο τῆς Ἁγίας Γραφῆς λέει: «Ἐσὺ εἶσαι ἱερέας αἰώνιος σὰν τὸν Μελχισεδέκ. Γιὰ τὸ πρόσωπο αὐτὸ παρασιωπάται σκόπιμα στὴν Ἁγία Γραφὴ ἡ γενεαλογία καὶ ὁ θάνατός του, γιὰ νὰ εἶναι σύμβολο καὶ προτύπωση τῆς παντοτινῆς βασιλείας καὶ τῆς ἱεροσύνης Σου».
Ἐπιμέλεια κειμένου: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.
Ἐπιμέλεια πολυτονισμοῦ: Ἄκτιστον
Διαβάστε καὶ ἀκοῦστε περισσότερα πατῶντας: Κυριακή Γ΄ Νηστειῶν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου