Ἡ Εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς Β΄ Νηστειῶν

Κατὰ Μᾶρκον, κεφ. Β΄, ἐδάφια 1-12

   1 Καί εἰσῆλθε πάλιν εἰς Καπερναοὺμ δι᾿ ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. 2 Καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. 3 Καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων.
4 Καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ᾿ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. 5 Ἰδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.
6 ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· 7 τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; Τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός; 8 Καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;
9 Τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει;
10 Ἳνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας  λέγει τῷ παραλυτικῷ.
11 Σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου.
12 Καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.

Ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοση Παναγιώτη Τρεμπέλα

1 Ὕστερα ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες μπῆκε πάλι ὁ Ἰησοῦς στὴν Καπερναοὺμ˙ κι ἔγινε γνωστὸ ὅτι βρίσκεται σὲ κάποιο σπίτι.
2 Ἀμέσως λοιπὸν μαζεύτηκαν τόσο πολλοί, ὥστε νὰ γεμίσει τὸ σπίτι καὶ νὰ μὴν ὑπάρχει χῶρος πλέον οὔτε δίπλα στὴ θύρα. Καὶ τοὺς δίδασκε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. 3 Ἔρχονται τότε καὶ Τοῦ φέρνουν ἕναν παράλυτο, ποὺ τὸν σήκωναν πάνω σ’ ἕνα κρεβάτι τέσσερις.
4 Κι ἐπειδὴ δὲν μποροῦσαν ἐξ αἰτίας τοῦ πλήθους νὰ Τὸν πλησιάσουν, ξεσκέπασαν τὴ σκεπὴ στὸ μέρος ὅπου βρισκόταν ὁ Κύριος, κι ἀφοῦ ἔκαναν ἕνα ἄνοιγμα, ἔριξαν ἀπὸ κεῖ κάτω σιγά – σιγὰ τὸ κρεβάτι, πάνω στὸ ὁποῖο ἦταν ξαπλωμένος ὁ παράλυτος.
5 Ὅταν ὁ Ἰησοῦς εἶδε τὴν πίστη ποὺ εἶχαν ὅλοι αὐτοί, καὶ ὁ παράλυτος καὶ ἐκεῖνοι ποὺ Τὸν ἔφεραν, λέει στὸν παράλυτο, ποὺ ἀγωνιοῦσε μήπως οἱ ἁμαρτίες του γίνουν ἐμπόδιο στὴ θεραπεία του: «Παιδί μου, σοῦ ἔχουν συγχωρηθεῖ οἱ ἁμαρτίες σου, οἱ ὁποῖες εἶναι καὶ ἡ αἰτία τῆς σωματικῆς σου παραλυσίας».
6 Ἦταν ὅμως μερικοὶ ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς ποὺ κάθονταν ἐκεῖ καὶ συλλογίζονταν μέσα τους:
7 «Γιατί ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς μιλάει ἔτσι καὶ ξεστομίζει βλασφημίες; Ποιός ἄλλος μπορεῖ νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες παρὰ μόνον ἕνας, ὁ Θεός;». 8 Ἀμέσως ὅμως ὁ Ἰησοῦς, μὲ ὑπερφυσικὴ πληροφορία ποὺ ἔδινε στὸ πνεῦμα Του ἡ θεότητά Του, ἀντιλήφθηκε ὅτι ἔτσι σκέφτονται αὐτοὶ μέσα τους, καὶ τοὺς εἶπε: «Γιατί δέχεστε καὶ κυκλοφορεῖτε τέτοιους λογισμοὺς μέσα στὶς καρδιές σας;
9 Τί εἶναι εὐκολότερο˙ νὰ πῶ στὸν παραλυτικό: ‘’Εἶναι συγχωρημένες οἱ ἁμαρτίες σου’’, ἢ νὰ τοῦ πῶ: ‘’Σήκω καὶ πᾶρε στὸν ὦμο σου τὸ κρεβάτι σου καὶ περπάτα’’; Ἐσεῖς θεωρεῖτε δυσκολότερο αὐτὸ τὸ τελευταῖο. 10 Γιὰ νὰ μάθετε λοιπὸν ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, ὁ μοναδικὸς ἐκπρόσωπος τῆς ἀνθρωπότητος, ὁ Ὁποῖος θὰ ἔλθει καὶ πάλι πάνω στὶς νεφέλες ὡς Κριτὴς ἔνδοξος, ἔχει ἐξουσία νὰ συγχωρεῖ πάνω στὴ γῆ ἁμαρτίες – λέει στὸν παράλυτο:
11 ‘’Σὲ σένα ποὺ πιστεύεις μιλῶ. Σήκω καὶ πᾶρε στὸν ὦμο σου τὸ κρεβάτι σου καὶ πήγαινε στὸ σπίτι σου’"’.
12 Κι ἐκεῖνος σηκώθηκε ἀμέσως, πῆρε τὸ κρεβάτι του καὶ βγῆκε ἀπ’ τὸ σπίτι ἐκεῖνο μπροστὰ σὲ ὅλους. Κι ἔτσι τὸν εἶδαν ὅλοι μὲ τὰ μάτια τους καὶ γέμισαν μὲ ἔκπληξη. Καὶ δόξασαν τὸν Θεὸ λέγοντας ὅτι «ποτὲ μέχρι τώρα δὲν εἴδαμε κάτι τέτοιο, ἕνας παράλυτος μὲ μία προσταγῇ νὰ σηκώνεται ἀμέσως ὑγιὴς καὶ νὰ περπατᾶ».



Ἐπιμέλεια κειμένου: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
Ἐπιμέλεια πολυτονισμοῦ: Ἄκτιστον

---

Διαβάστε περισσότερα πατῶντας:  Κυριακή Β΄ Νηστειῶν