Δ΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν (30/3/2025)
Πρεσβυτέρου Ἀθανασίου Μηνά
Εἶναι ἀγαπητικό χάρισμα, ὑψηλό καί σπουδαῖο, ἀποτέλεσμα τῆς ἀγάπης τοῦ Δημιουργοῦ καί Πλάστη, στό πλάσμα Του. Τό θέμα πού προκύπτει εἶναι, ἄν ἡ Χάρις οἰκειώνεται χαρισματικῶς στόν ἕσω τῆς καρδίας ἄνθρωπο καί ἐνεργοποιοῦνται τά πνευματικά αἰσθητήρια τῆς ψυχῆς, ὥστε ἡ πίστις νά αὐξάνεται. Τότε ὁ ὀρθόδοξος πιστός βλέπει, ἀκούει, γεύεται καί ζεῖ ὑπαρξιακά, ψυχοσωματικά τίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ.
Ὁμιλεῖ αὐθεντικά γιά τήν Ἀλήθεια καί τήν Δικαιοσύνη, γιά τόν Τριαδικό Θεό· ἀποφεύγει τόν ψεύστην καί ἀνθρωποκτόνον διάβολο· φυλάσσει τήν δημιουργία καί τήν πλάση, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἀγάπης τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Παράλληλα ὁρᾶ, βιώνει τήν πιστοποίηση αὐτῶν τῶν πραγμάτων πού σαφῶς ὑπαινίσσεται ὁ Ἰησοῦς Χριστός σήμερα στήν Εὐαγγελική Περικοπή. Βεβαιώνεται δηλαδή ἐν τοῖς πράγμασι, ὅτι ἡ ἀπιστία διαστρέφει τά ψυχοσωματικά αἰσθητήρια τοῦ ἀνθρώπου καί καταντᾶ τήν Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ κατοικητήριο τῶν δαιμόνων.
Εἶπεν ὁ Κύριος: «Μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ, καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν».
Τόνισε σαφῶς, ὅτι χρειάζεται ἀπλανής σχέση διά τῆς ὀρθῆς πίστεως μέ τόν Καθηγητή τῆς μαθήσεως πού εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Χριστός.
Συνεπῶς ζῶ, βιώνω τήν κοινωνία μαζί Του τηρῶντας τίς ἐντολές μέ προσευχή καί νηστεία· ἀφήνω τό νοῦ μου μέ τά φτερά τῆς Χάριτος νά ἀνεβαίνει τήν κλίμακα τῶν ἀρετῶν, καθώς ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ συγγραφέας τῆς Κλίμακος ἀναφέρεται στό βιβλίο του μέ σαφήνεια καί ἀκρίβεια.
Τότε καί μόνο τότε ἐκπληροῦται ὁ σκοπός τῆς ὑπάρξεώς μας, πού εἶναι ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἕνωσις διά Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, μέσα στόν οἶκο τῆς καρδιᾶς μέ τήν ἄκτιστον Χάριν, ὅπου ἀκυρώνει κάθε ἐπιβουλή τῶν δαιμόνων ἐναντίον τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, μικρῶν καί μεγάλων· «Καί εὐφρανθείησαν πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπί σέ· εἰς αἰῶνα ἀγαλλιάσονται, καί κατασκηνώσεις ἐν αὐτοῖς».1
Ἀκούγεται παράδοξο στά ὦτα, σεβαστή γερόντισσα, τό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα σήμερα. Ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, ὁ Σωτῆρας, μέ θεϊκή δικαιοσύνη καί ἀπαράμιλλη ἀλήθεια προειδοποιεῖ τόν κόσμο ὅτι δέν θά ἀνέχεται γιά πάντα τήν ἀποστασία.
Ἐάν γιά τούς Ἀγγέλους δέν ἐφείσθη καί τήν ἐποχή τοῦ Νῶε καί τοῦ Λώτ παρεχώρησε βιβλικές καταστροφές τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων· πῶς θά εἶναι μαζί μας καί θά μᾶς ἀνέχεται χωρίς ἀληθινή μετάνοια, περιφρονοῦντες τήν δυνατότητα σωτηρίας πού προσφέρει, διά τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῶν μυστηρίων στήν ἁγίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία, τό Σῶμά Του;
Προσοχή, χριστιανοί μου· χρειαζόμαστε πίστη, ἐν ἀγάπῃ ἐνεργουμένης: «εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι».
Τό λοιπόν ἑτοιμάσατε τόν δρόμον γιά τόν Κύριον, μᾶς προτρέπει ὁ ἄλλος Ἰωάννης ὁ Τίμιος Πρόδρομος, μέσα ἀπό τό πνεῦμα τῆς πνευματικῆς αἱματοδοσίας ἀπό τήν πλευρά τοῦ Σταυρωθέντος Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Σωτῆρος. Ὁ Σταυρωθείς Θεός προσλαμβάνει τήν ἀνθρωπίνῃν φύσιν γιά νά τήν ἀνυψώσει εἰς τόν Παράδεισον.
Ἐν τούτοις ὁ Σατανᾶς καιροφυλακτεῖ ὡς λέων ὠρυόμενος. Ἡ ὀλιγοπιστία, ἐάν παραμείνει στήν ψυχή ὁδηγεῖ στήν ἀπιστία, πού ἐγκαθιστᾶ τό σκοτάδι στήν καρδιά· καί ἀλίμονον ἄν δέν προστρέξουμε στόν Ἰησοῦν νά μᾶς βοηθήσει, χαρίζοντας στήν ψυχή μας τήν ἀληθινή πίστη ἐμπειρικά μέ νηστεία καί προσευχή, καθώς καί ἡ ὀρθόδοξη ἀσκητική πρακτική διδάσκει.
Γιατί μόνον ἔτσι πρέπει νά ἀπαντήσομεν στόν Θεάνθρωπο πού σταυρώσαμε· διαφορετικά θά χαρακτηριστοῦμε ὡς μοιχοί καί μοιχαλῖδες, ἐξαιτίας τῆς ἀδιαφορίας καί ὀλιγοπιστίας.
Βαδίζουμε ἀδελφοί πρός τήν ἁγία Μεγάλη Ἑβδομάδα. Νά δοῦμε μέ συντριβή καρδιᾶς, στήν νηπτική αὐτή πορεία, τί ἔκανε Αὐτός τόν ὁποῖον σταυρώσαμε καί συνεχίζουμε νά σταυρώνουμε μέ πράξεις ἀχαριστίας καί ἀπιστίας.
Μένει λοιπόν ἐκεῖ πάνω στόν Σταυρό, γιά νά μᾶς θυμίζει τήν μετάνοια πού καίει τούς δαίμονας.
Ἄν φύγει ὁ Τίμιος Σταυρός, ἄν κατέβει ὁ Χριστός ἀπό τόν Σταυρό, χάνεται ἡ δυνατότητα σωτηρίας καί ἀκολουθεῖ τότε τό σκοτάδι, ἡ αὐτοκαταστροφή, ἡ νέκρωση τῶν πάντων.
Ἐρωτῶ σας ἀδελφοί, βιώνουμε τήν ὀρθόδοξη πίστη; Ἐπιζητοῦμε τήν μετάνοια; Ἐπιδιώκουμε ὥστε νά ἀκούγεται λόγος περί μετανοίας σήμερα; Ἐν τοιαύτη περιπτώσει, εἶναι δύσκολα τά πράγματα ἁγία γερόντισσα· οἱ πνευματικές ἀξίες βρίσκονται σέ περιφρόνηση καί ἀμφισβήτηση.
Ἐν τούτοις, δέν ἀπωλέσθηκε ἡ ἐλπίδα· ἡ ἐλπίδα μένει εἰς τόν αἰῶνα καί εἶναι πολλοί οἱ ἐκλεκτοί, ἡ Ζύμη, πού θά μείνουμε πιστοί ἕως θανάτου προσκαρτεροῦντες τόν Κύριον. Ἀναβαίνοντας τήν κλίμακα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου μέ πίστη καί ἀληθινή σοφία καί γνώση, δοξάζοντες τόν Θεόν πορευόμεθα.
Εἴθε, κατά τήν ἀνάβαση στήν διαδρομή, ἄς ἔχωμε συνοδοιπόρο μας τόν Χριστό. «Ναί, ἔρχου Κύριε Ἰησοῦ»· ἐμεῖς παραμένουμε δικοί σου στήν πορεία πού μᾶς χάραξες.
Στόν γλυκύτατον Μεσσίαν Ἰησοῦν, ἡ δύναμις, ἡ ἐλπίδα, ἡ σωτηρία εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
1. (Ψαλμός 5, ὥρα α’)
Διαβάστε καὶ ἀκοῦστε περισσότερα πατῶντας: Κυριακὴ Δ΄ Νηστειών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου