Ἡ Ἀποστολικὴ περικοπὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου

Πρὸς Ἑβραίους, κεφάλαιο 2, ἐδάφια 11-18

  11 Ὅ τε γὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες· δι' ἣν αἰτίαν οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺς καλεῖν, 12 λέγων· ἀπαγγελῶ τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε· 13 καὶ πάλιν· ἐγὼ ἔσομαι πεποιθὼς ἐπ' αὐτῷ· καὶ πάλιν· ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός. 14 ἐπεὶ οὖν τὰ παιδία κεκοινώνηκε σαρκὸς καὶ αἵματος, καὶ αὐτὸς παραπλησίως μετέσχε τῶν αὐτῶν, ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ' ἔστι τὸν διάβολον, 15 καὶ ἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας. 16 οὐ γὰρ δήπου ἀγγέλων ἐπιλαμβάνεται, ἀλλὰ σπέρματος Ἀβραὰμ ἐπιλαμβάνεται.
17 ὅθεν ὤφειλε κατὰ πάντα τοῖς ἀδελφοῖς ὁμοιωθῆναι, ἵνα ἐλεήμων γένηται καὶ πιστὸς ἀρχιερεὺς τὰ πρὸς τὸν Θεόν, εἰς τὸ ἱλάσκεσθαι τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ. 18 ἐν ᾧ γὰρ πέπονθεν αὐτὸς πειρασθείς, δύναται τοῖς πειραζομένοις βοηθῆσαι.

Ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοση ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Παναγιώτη Τρεμπέλα

11 Ὑπάρχει μάλιστα στενὸς σύνδεσμος μεταξὺ τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς σωτηρίας καὶ ἐκείνων ποὺ σώζονται μέσῳ Αὐτοῦ· διότι καὶ ὁ Ἰησοῦς ποὺ μᾶς ἁγιάζει καὶ μᾶς σώζει, κι ἐμεῖς ποὺ ἁγιαζόμαστε καὶ σωζόμαστε, ὅλοι καταγόμαστε ἀπὸ ἕναν Πατέρα. Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο δὲν ντρέπεται ὁ Ἰησοῦς νὰ ὀνομάζει ὅλους αὐτοὺς ἀδελφοῦ Του, 12 λέγοντας: "Θὰ διακηρύξω καὶ θὰ ὁμολογήσω τὸ ὄνομά σου στοὺς ἀδελφούς μου, θὰ σὲ ἀνυμνήσω μέσα σὲ σύναξη".
13 Καὶ πάλι, δείχνοντας ὅτι ἔγινε ὅμοιος μὲ μᾶς καὶ συγγένευσε μαζί μας, λέει: "Ἐγὼ ὁ Μεσσίας ὡς ἄνθρωπος θὰ στηρίξω τὴν ἐμπιστοσύνη μοῦ πάνω σ΄ Αὐτόν, τὸν Θεὸ καὶ Πατέρα". Καὶ πάλι λέει: "Ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδιὰ ποὺ μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός".
14 Ἐπειδὴ λοιπὸν τὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄνθρωποι καὶ ἔχουν συμμετάσχει ὅλα στὴν αὐθεντικὴ καὶ φθαρτὴ ἀνθρώπινη φύση, γι’ αὐτὸ καὶ Αὐτὸς παρόμοια μετέσχε στὴν ἴδια ἀνθρώπινη φύση καὶ ἀληθινὰ ἔγινε ἄνθρωπος˙ γιὰ νὰ καταστήσει μὲ τὸν θάνατό Του ἀνίσχυρο ἐκεῖνον ποὺ εἶχε τὴ δύναμη καὶ τὴν ἐξουσία τοῦ θανάτου, δηλαδὴ τὸν διάβολο.
15 Κι ἔτσι νὰ ἀπαλλάξει αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι, ἐπειδὴ φοβοῦνταν τὸν θάνατο, σὲ ὁλόκληρη τὴ ζωή τους κατακρατοῦνταν ἀπὸ τὴ δουλεία τῆς ἀνησυχίας καὶ τῆς ἀγωνίας μήπως πεθάνουν καὶ στερηθοῦν τὴ ζωὴ αὐτή, καὶ ὑποστοῦν ἔπειτα καὶ τὰ δεινὰ τῆς καταδίκης μετὰ τὸν θάνατο.
16 Ἦταν λοιπὸν ἀναγκαῖο νὰ γίνει ὁ Υἱὸς καὶ ἄνθρωπος· διότι ἀναμφίβολα δὲν ἔρχεται νὰ βοηθήσει ἀγγέλους, ὁπότε δὲν θὰ ἦταν ἀνάγκη νὰ φορέσει σάρκα, ἀφοῦ οἱ ἄγγελοι εἶναι ἄσαρκοι˙ ἀλλὰ ἔρχεται νὰ βοηθήσει τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἀβράαμ.
17 Προκειμένου λοιπὸν νὰ βοηθήσει ἀνθρώπους, ἔπρεπε νὰ ἐξομοιωθεῖ σὲ ὅλα μὲ τοὺς ἀδελφοὺς Τοῦ αὐτούς, καὶ νὰ γίνει ἀρχιερεὺς σπλαχνικὸς καὶ ἄξιος ὥστε νὰ βασίζεται ὁ καθένας μας σὲ Αὐτὸν˙ ἀρχιερεὺς εὐπρόσδεκτος στὰ ἀρχιερατικὰ ἔργα ποὺ πρέπει νὰ ἐπιτελοῦνται καὶ νὰ προσφέρονται στὸν Θεὸ γιὰ τὴν ἐξιλέωση καὶ τὴ συγχώρηση τοῦ λαοῦ.
18 Ἔγινε λοιπόν, σπλαχνικὸς καθὼς ἐξομοιώθηκε μὲ μᾶς˙ διότι, ἐφόσον ὑπέφερε καὶ δοκίμασε ὁ ἴδιος πειρασμούς, καθὼς θυμᾶται τί ὑπέφερε κι Αὐτός, μὲ πολλὴ συμπάθεια θὰ βοηθήσει κι ἐκείνους ποὺ πειράζονται καὶ δοκιμάζονται.


Ἐπιμέλεια κειμένου: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος.
Ἐπιμέλεια πολυτονισμοῦ: Ἄκτιστον

---

Διαβάστε καὶ ἀκοῦστε περισσότερα πατῶντας: Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου