Ἡ Ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντὴς τοῦ Κυρίου, ἡμέρα ‘’γιορτῆς τῆς μάνας’’ διὰ τοὺς Ὀρθοδόξους. Βασιλείου Χαραλάμπους

Ἡ Ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντὴς τοῦ Κυρίου, ἡμέρα ‘’γιορτῆς τῆς μάνας’’ διὰ τοὺς Ὀρθοδόξους

Τοῦ Βασιλείου Χαραλάμπους, θεολόγου

Ἑορτή της Ὑπαπαντὴς τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὸν Ὀρθόδοξο λαὸ καλεῖται καὶ Ἑορτὴ τῆς Παναγίας. Τὰ παλιὰ χρόνια τὴν ἡμέρα της Ὑπαπαντὴς τοῦ Χριστοῦ, στὶς 2 Φεβρουαρίου γιόρταζαν τὴ γιορτὴ τῆς μάνας.
Τοῦτο ἐγίνετο καὶ ἐπίσημα στὰ σχολεῖα. Μάλιστα ὁρίσθηκε ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας στὴν Ἑλλάδα τὸ ἔτος 1929 νὰ γιορτάζεται ἡ γιορτὴ τῆς μάνας στὶς 2 Φεβρουαρίου, τὴν ἑορτή της Ὑπαπαντής.
Δυστυχῶς κατὰ τὴ δεκαετία τοῦ 1960 ἄρχισε νὰ γιορτάζεται ἡ γιορτὴ τῆς μάνας, τὴ δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, σύμφωνα μὲ τὰ παιχνιδίσματα τοῦ δυτικότροπου συναισθηματισμοῦ.
Ὅλα τοῦτα ἄρχισαν ἀπὸ τῆς ΗΠΑ, ὅπως πολλὰ ἄλλα ‘’ἔθιμα’’ τὰ ὁποῖα δὲν συνάδουν μὲ τὴν Ὀρθόδοξη παράδοσή μας καὶ τὰ ὁποῖα παρεισφρύουν καὶ τὴν καταργοῦν.
Αὐτὴ τὴν ἑόρτιο μέρα τῆς Ὑπαπαντὴς τοῦ Κυρίου, ποὺ κατὰ τὸν Ἅγιο Ἀνδρέα Κρήτης «ἡ Ἱερὰ Μήτηρ, καὶ τοῦ Ἱεροῦ ὑψηλοτέρα, ἐπὶ τὸ Ἱερὸν παραγέγονεν, ἐμφανίζουσα τῷ κόσμῳ, τὸν τοῦ κόσμου Ποιητήν», ὁ Ὀρθόδοξος λαὸς συνήθιζε νὰ γιορτάζει καὶ τὴ γιορτὴ τῆς μάνας, τιμῶντας την τοῦ Θεοῦ Μητέρα, ποὺ κατ’ ἐξοχὴ ἔχει ὡς πρότυπο μητέρας.

Ὁ ἁπλὸς Ὀρθόδοξος λαὸς τὴν Ἑορτή της Ὑπαπαντής, τὴν καλεῖ καὶ γιορτὴ τῆς Παναγίας.
Τὸ Θεομητορικὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας, ἀποτελεῖ πρότυπο γιὰ παραδειγματισμὸ γιὰ κάθε Χριστιανὴ μητέρα, ποὺ θέλει νὰ ἀγαπᾶ σωστὰ τὰ παιδιά της, ὑπερβαίνοντας τὴν κατὰ φύσιν ἀγάπη. Ὅπως ἐπισημαίνει ὁ Ἅγιος Βασίλειος, ἡ κατὰ φύσιν ἀγάπη μήτε ἐπαινετὴ εἶναι, μήτε κατακριτέα. Ἡ ὑπὲρ φύσιν ἀγάπη εἶναι ἐπαινετή.
Ἔχοντας λοιπὸν ὡς πρότυπο μητέρας τὴν Παναγία μας, τὴ μάνα τῶν ὀρφανῶν, τῶν πονεμένων, τῶν ἀδικημένων, εἶναι δυνατὸ ἡ κάθε Χριστιανὴ μητέρα νὰ ὑπερβεῖ τὴν κατὰ φύσιν ἀγάπη, μιὰ ἀγάπη ποὺ δοκιμάζεται μόλις τὸ παιδί της δρασκελίσει τὸ κατώφλι τοῦ σπιτιοῦ της γιὰ νὰ παίξει μὲ τὰ γειτονόπουλα.
Πρότυπο ἔχει τὴν ἀγάπη ἐκείνη ποὺ ἔχει την εὐωδία μιὰ ἄλλης ἀρχοντιᾶς. Τότε λοιπὸν ἡ Χριστιανὴ μητέρα θὰ ὑποδεικνύει στὰ παιδιά της, ὅπως καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος τὸ «Ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι» (Ἰω. 3,30). Τὸ παράδειγμα ἐκείνης τῆς ὑπὲρ φύσιν ἀγάπης, ποὺ δὲν περιορίζεται στοὺς «ἀγαπῶντας ἡμᾶς», εἶναι ἐπαινετό.
Ἀξίζει νὰ ἀναφέρουμε τὴν προσπάθεια σὲ κάποιες ἐνορίες νὰ ἐπιστρέψουν στὴν παράδοσή μας, ὅπως θυμᾶμαι στὴν ἐνορία του Τσεραμιοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μονεμβασίας καὶ Σπάρτης, ὅπου τὰ παιδιὰ τῶν Κατηχητικῶν τίμησαν τὴν Ὀρθόδοξη γιορτὴ τῆς Μητέρας, μετὰ τὴν Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία. Ἀποτελεῖ ἀξιέπαινο παράδειγμα πρὸς μίμηση γιὰ τὰ παιδιὰ ὅλων τῶν Κατηχητικῶν.
Ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ τί ὅρισε καὶ ὁρίζει τὸ ξενόφερτο αὐτὸ ἔθος, τὸ ὁποῖο ἦλθε νὰ καταργήσει τὴν Ὀρθόδοξη γιορτὴ τῆς μητέρας, θὰ πρέπει σὲ ἐπίπεδο Κατηχητικῶν τοὐλάχιστον, νὰ γιορτάζεται ἡ γιορτὴ τῆς μάνας στὶς 2 Φεβρουαρίου, τὴν ἑορτή της Ὑπαπαντὴς τοῦ Κυρίου.