Ἀνεπίγνωστη πλάνη. Γέροντας Γαβριήλ Ἁγιορείτης

Ἀνεπίγνωστη πλάνη

Γέροντας Γαβριήλ Ἁγιορείτης
Ἱερὸν Κουτλουμουσιανὸν Κελίον Ὁσίου Χριστοδούλου Καρυές

Συμμονάζοντες Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες, συναγωνιστὲς λαϊκοὶ Ἀδελφοί.

Προσφιλεῖς Ἁγιορεῖτες μοναχοὶ μὲ πληροφόρησαν ὅτι, τὸ σωματεῖο Ἑνωμένη Ρωμιοσύνη, σὲ συνεργασία μὲ τὸ σωματεῖο τῶν ὑγειονομικῶν Θεσσαλονίκης, προχώρησαν σὲ μιὰ κίνηση συλλογῆς ὑπογραφῶν, κατὰ τῆς ὑποχρεωτικότητας τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ καὶ τῆς νέας ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας.
Στοὺς λόγους ποὺ ἐξηγοῦν γιατί ἔκαναν τὴν κίνηση αὐτήν, ἐναντίον τοῦ νόμου τῆς Ἑλληνικῆς κυβέρνησης, ἀποφεύγεται ἐσκεμμένα, ἀπὸ τοὺς προαναφερθέντες Χριστιανικοὺς κύκλους, νὰ ἀναφερθεῖ ἔστω καὶ μιὰ λέξη, ἡ ὁποία συνδέει τὴν κίνηση αὐτήν, μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη.
Αὐτὸ ἀποφασίστηκε νὰ γίνει σκόπιμα, γιὰ νὰ μὴ δυσαρεστηθοῦν οἱ ἄπιστοι, ἄθεοι, ἀλλόπιστοι, ἀλλόθρησκοι καὶ γενικῶς οἱ ἀρνητικὰ προσκείμενοι στὴν Ὀρθοδοξία Ἕλληνες πολῖτες, οἱ ὁποῖοι ἐνδεχομένως, δὲν θέλουν τὸν Προσωπικὸ Ἀριθμό, γιὰ ἄλλους λόγους, ἄσχετους μὲ τὴν Ὀρθοδοξία.
Μήπως ὅμως μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο εὐχαριστοῦνται οἱ ἀρνητὲς τῆς πίστης καὶ δυσαρεστεῖται ὁ Θεὸς καὶ οἱ πιστοὶ Χριστιανοί;

Θεωρῶ ὅτι τὸ θέμα αὐτὸ εἶναι κατ’ ἐξοχὴν καὶ κυρίως πνευματικό. Ὅλο τὸ νόημα βρίσκεται στὴν πνευματικὴ διάσταση τῶν πραγμάτων. Ἡ ἀφαίρεση τῆς προσβολῆς στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ στὴν Χριστιανικὴ συνείδηση, ἀπὸ τοὺς λόγους τῆς ἀντίδρασης, καθιστᾶ τὴν κίνηση αὐτὴν Πνευματικὰ καὶ Χριστιανικὰ ἀνόητη.
Τοποθετεῖ, ἐξ ἀρχῆς τὰ πράγματα σὲ μιὰ ἀνορθόδοξη ἀντίληψη καὶ μιὰ λανθασμένη λογική. Φυτεύει στὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν ἀνθρώπων τὴν ἰδέα ὅτι, γιὰ νὰ πετύχει ὁ πιστὸς τὴν σωτηρία του, ἔχει ἀνάγκη τοὺς ἄπιστους, καὶ ὄχι τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του, Τὸν ὁποῖο ἀποφασίζει νὰ μὴν Τὸν ἀναφέρει καθόλου.
Εἰσάγει ἐξ ἀρχῆς τὴν νοοτροπία τοῦ ἐνδοτισμοῦ, τῆς παραίτησης καὶ τῆς παράδοσης τῶν Χριστιανῶν, στὶς ἀπαιτήσεις τοῦ ἄπιστου κόσμου, μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι, αὐτὸ θὰ ἔχει καλὸ ἀποτέλεσμα. Εἶναι ἐξ ἀρχῆς μιὰ θλιβερὴ πνευματικὴ πτώση, συνυφασμένη μὲ αἴολες καὶ ἀμφίβολες ἐλπίδες καὶ ὑποσχέσεις μιᾶς ἀπίθανης μελλοντικῆς ἀνάστασης.
Μιᾶς ὑποτιθέμενης ἀνάστασης, ἡ ὁποία βασίστηκε στὴν ἄρνηση τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ἔτσι θὰ ἔχει την Χάρη Του.
Ἡ ἀντίληψη αὐτὴν τοποθετεῖ ἐξ ἀρχῆς τὴν κατεύθυνση τῶν πραγμάτων σὲ μιὰ ἐσφαλμένη πορεία.
Υἱοθετεῖ τὴν διαλεκτικὴ τοῦ ἀνορθόδοξου δικαιωματισμοῦ καὶ τὴν κατάχρηση τῆς ἐλευθερίας. Αὐτὰ χαρακτηρίζουν τὴν ἀντίχριστη ἐποχή μας. Χωρὶς τὴν Ὀρθοδοξία νὰ προσδιορίζει νοηματικὰ τὸ δίκαιο, τὴν εἰρήνη, τὴν ἐλευθερία, τὴν ἀλήθεια, τὴν τιμὴ καὶ γενικῶς τὶς ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικά, οἱ λέξεις αὐτὲς προσλαμβάνουν ἕνα ἄλλο καταστροφικὸ νόημα. Δίκαιο καὶ δικαίωμα καταλήγει νὰ θεωρεῖται ἡ εὐθανασία, ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἡ παιδεραστία, ἡ πλεονεξία, ἡ ἐκμετάλλευση, οἱ ἐκτρώσεις καὶ πολλὰ ἄλλα ἄτιμα καὶ ἀντίχριστα πράγματα.

Γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ τῆς ἠλεκτρονικῆς σκλαβιᾶς μᾶς ἔγραψε πρόσφατα ὁ μεγάλος Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης. Μᾶς ἄφησε φωτισμένο ὁδηγὸ τὸ ἰδιόχειρο κείμενο μὲ τίτλο «Σημεῖα τῶν Καιρῶν».
Ἐκεῖ σημειώνει μὲ σαφήνεια ὅτι, ἡ ἐξωτερικὴ δημόσια ὁμολογία τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη, μὲ τὸ ἐσωτερικὸ βίωμα τῆς χάρητος. «Τέτοια δυστυχῶς λογική, εἶχαν καὶ ὁρισμένοι «γνωστικοὶ» στὰ χρόνια τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, ποὺ προσπαθοῦσαν νὰ μεταστρέψουν τοὺς ὑποψηφίους μάρτυρας, ὅπως ἀναφέρει ὁ Μέγας Βασίλειος στὸν λόγο του στὸν Μάρτυρα Γόρδιο «...... πολλοὶ παραλογιζόντουσαν προσπαθῶντας νὰ πείσουν τὸν Μάρτυρα νὰ ἀρνηθῇ μόνο μὲ τὰ λόγια, καὶ νὰ κρατήση τὴν πίστη μὲ τὴν ψυχή, τὴν ἐσωτερικὴ διάθεση, γιατί ὁ Θεὸς δὲν δίνει προσοχὴ στὴν γλῶσσα ἀλλὰ στὴν διάθεση. Ὁ Μάρτυς ὅμως Γόρδιος ἦταν ἄκαμπτος καὶ ἀπεκρίθηκε: «οὐκ ἀνέχεται τί γλῶσσα κτισθεῖσα παρὰ Χριστοῦ φθέγξασθαι τί κατὰ τοῦ Κτίσαντος...... μὴ πλανᾶσθε. Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται. Ἐκ τοῦ στόματος ἡμᾶς τοῦ ἡμετέρου κρίνει, ἐκ τῶν λόγων δικαιοῖ καὶ ἐκ τῶν λόγων καταδικάζει».».

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος εἶναι ξεκάθαρα ἀντίθετος στὴν ἄρνηση τῆς ἐξωτερικῆς ὁμολογίας τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ καὶ μάλιστα σχολιάζοντας αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ θέμα τῆς ἠλεκτρονικῆς σκλαβιᾶς. Στὸ πολὺ σημαντικό, γιὰ τὴν ὑπόθεση μας, αὐτὸ κείμενο, καταγγέλλεται καὶ ἀπορρίπτεται ὁ ἐνδοτισμὸς καὶ ὁ συμβιβασμὸς μὲ τὴν ἀποφυγὴ τῆς δημόσιας, ἐπίσημης ὁμολογίας τοῦ Χριστοῦ. «Δυστυχῶς καὶ πάλι "ὁρισμένοι γνωστικοὶ" θὰ φασκιώνουν τὰ πνευματικά τους τέκνα σὰν τὰ μωρά, δῆθεν γιὰ νὰ μὴν στενοχωροῦνται· "δὲν πειράζει αὐτό, δὲν εἶναι τίποτα, ἀρκεῖ ἐσωτερικὰ νὰ πιστεύετε! Κι ἐνῷ βλέπουμε τὸν ἀπόσ. Πέτρο ποὺ ἐξωτερικὰ ἀρνήθηκε τὸν Χριστό, καὶ ἦτο ἄρνησις,.......».

Φαίνεται πὼς ὁ διάβολος γνωρίζει καλύτερα ἀπὸ ἐμᾶς ὅτι, ἂν βγεῖ ἀπὸ τὸν ἀνθρώπινο λόγο ὁ Χριστός, μετὰ κανένας ἄλλος λόγος δὲν εἶναι ἱκανὸς νὰ σώσει τὴν ἀνθρωπότητα, ἀπὸ τὴν δική του σκλαβιά. Φροντίζει λοιπὸν πρῶτα νὰ βγάλει τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Νὰ παρασύρει τοὺς πιστοὺς σὲ αὐτὴν τὴν πρώτη πτώση καὶ μετὰ ἕπεται συνέχεια.
Εἶναι κρῖμα, ἀλλὰ ὁ διάβολος ξέρει καλύτερα ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μοναδικὸς Σωτῆρας τῆς ἀνθρωπότητας καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος κανένας ἱκανὸς νὰ τὴν σώσει. Ὁ Χριστὸς ἔχει τὴν μοναδικότητα καὶ τὴν ἀποκλειστικότητα.
Ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο μέσα ἀπὸ τὸν Χριστό, μπορεῖ νὰ προκύψει τὸ ζητούμενο. Χωρὶς Αὐτὸν τὰ πράγματα ὁδηγοῦνται σὲ καταστροφή.
«Ἰω. 10,1 Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων, ἀλλὰ ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν, ἐκεῖνος κλέπτης ἐστὶ καὶ λῃστής·.........Ἰω. 10,9-10 ἐγὼ εἰμι ἡ θύρα· δι᾿ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλὲψῃ καὶ θὺσῃ καὶ ἀπολὲσῃ· ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν».
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐμφορούμενη ἀπὸ αὐτὸ τὸ φρόνημα, ἐπικαλεῖται τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. «Φιλιπ. 2,5 τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χρίστῷ Ἰησοῦ.......Φιλιπ. 2,9-11 διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κὰμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χρὶστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός».

Πὼς λοιπὸν ἐμεῖς τώρα, νὰ ἀφήσουμε τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, γιὰ νὰ στηριχτοῦμε σὲ ὅσους δὲν θέλουν νὰ τὸ ἀκοῦνε;
Ἡ ἀποσιώπηση τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ, στὴν προσπάθεια ἀποτροπῆς τῆς ἠλεκτρονικῆς σκλαβιᾶς, ἀποφασίστηκε σὰν ἕνας σοφὸς στρατηγικὸς ἑλιγμός. Στὴν πραγματικότητα πετάει τὸ κρίσιμο ὅπλο καὶ πηγαίνει στὴν μάχη χωρὶς αὐτό.
Προσφάτως ἡ ἀνθρωπότητα ἄκουσε τὸν Πρόεδρο τῆς Ἀμερικῆς, τῆς ὑπερδύναμης τοῦ πλανήτη, νὰ σπάει τὴν «πολιτικὴ ὀρθότητα», καὶ νὰ διαλαλεῖ τὸν Χριστό. Στὸ δημόσιο μήνυμά του γιὰ τὰ Χριστούγεννα, ἀντιτάσσεται στὴν ἀποχριστιανοποίηση τοῦ κατ’ ἐξοχὴν Χριστιανικοῦ γεγονότος.
Δὲ θὰ λέμε καλὲς γιορτές, θὰ λέμε καλὰ Χριστούγεννα εἶπε ὁ πρόεδρος Τράμπ. Μίλησε γιὰ τὸ σημαντικότερο γεγονὸς στὴν ἱστορία. Γιὰ τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ.
Πὼς λοιπὸν νὰ σιωπήσουμε ἐμεῖς, ὅταν ἕνας πολιτικὸς ἄρχοντας, ὄχι ἐκκλησιαστικός, καὶ μάλιστα μὴ ὀρθόδοξος, διαλαλεῖ τὸν Χριστὸ καὶ συνδέει τὴν πορεία τῆς ἀνθρωπότητας μὲ τὸν Θεό;
Πὼς νὰ μὴ θυμηθοῦμε τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ «"Οἱ δὲ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι προάγουσιν ἡμᾶς εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 21,31).
Πὼς ἐμεῖς ὀρθόδοξοι ὄντες, κληρονόμοι καὶ διάδοχοι τῆς ἀλήθειας, γιὰ τὸν μοναδικὸ Θεό, νὰ μὴ τὸν συνδέσουμε καὶ νὰ μὴ τὸν ὁμολογήσουμε, ὡς τὸν οὐσιαστικὸ λόγο, ὁ ὁποῖος ἑρμηνεύει καὶ ἐξηγεῖ, τὴν ἀπόφασή μας ἐναντίον τοῦ ἀντίχριστου νόμου τῆς κυβέρνησης;
Αὐτὸ εἶναι τὸ θέμα. Ἡ σύγκρουση τῆς κυβέρνησης μὲ τὴν ὀρθόδοξη πίστη. Γιὰ ἄλλα θὰ μιλᾶμε ἐμεῖς; Δηλαδὴ νὰ τὸν ὁμολογοῦν οἱ θρησκεῖες τοῦ κόσμου, νὰ τὸν ὁμολογοῦν πολιτικοὶ κυβερνῆτες, καὶ νὰ μὴ τὸν ὁμολογοῦν τα βαπτισμένα, στὸ Ἅγιο Πνεῦμα, μέλη τῆς Ἐκκλησίας Του;
Δὲ θὰ πέσει ἐπάνω μας τὸ κρῖμα; «ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρὸς μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. (Ματθ. 10, 33)

Εὔχομαι ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγιὰ νὰ εἶναι πάντοτε στὸ στόμα, στὸ μυαλὸ καὶ στὴν καρδιά μας καὶ νὰ κατευθύνει τὴν ζωή μας.

Ἱερὸν Κουτλουμουσιανὸν Κελίον Ὁσίου Χριστοδούλου Καρυές.

Ἐνημέρωση ἀπό Τὰς Θύρας