Οἱ Ἅγιοι Κῦρος καὶ Ἰωάννης οἱ Ἀνάργυροι καὶ οἱ σὺν αὐτῶν Ἀθανασία, Θεοδότη, Θεοκτίστη καὶ Εὐδοξία Μάρτυρες
Οἱ
Ἅγιοι Μάρτυρες Κῦρος καὶ Ἰωάννης ἄθλησαν κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα
Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.).
Ὁ Ἅγιος Κῦρος καταγόταν ἀπὸ τήν Ἀλεξάνδρεια, ἐνῷ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα της Μεσοποταμίας.
Ὅταν ξέσπασε ὁ διωγμός του Διοκλητιανοῦ, ὁ Ἅγιος Κῦρος πῆγε σὲ ἕνα παραθαλάσσιο τόπο τῆς Ἀραβίας καί, ἀφοῦ περιεβλήθηκε το μοναχικὸ σχῆμα, κατοίκησε στὸν τόπο αὐτό.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης πῆγε στά Ἱεροσόλυμα καὶ ἐκεῖ ἄκουσε γιὰ τὰ θαύματα ποὺ ἐπιτελοῦσε ὁ Ἅγιος Κῦρος. Στὴν συνέχεια μετέβη στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ἀπὸ ἐκεῖ, ἀφοῦ ἀπὸ διάφορες φῆμες ἔμαθε ποὺ διέμενε ὁ Ἅγιος Κῦρος, πῆγε καὶ τὸν βρῆκε καὶ ἔμεινε μαζί του.
Τὰ θαύματα τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων συνέγραψε ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ἱεροσολύμων (τιμᾶται 11 Μαρτίου), διότι οἱ Ἅγιοι θεράπευσαν τὰ μάτια του.
Κατὰ τὴν περίοδο τοῦ διωγμοῦ συνελήφθη καὶ ἡ Ἁγία Ἀθανασία, ποὺ ἦταν χήρα, καθὼς ἐπίσης καὶ οἱ τρεῖς θυγατέρες της Θεοδότη, Θεοκτίστη καὶ Εὐδοξία.
Ἡ εἴδηση τάραξε τὸν Κῦρο καὶ τὸν Ἰωάννη. Ἔτσι οἱ Ἅγιοι, ἐπειδὴ φοβήθηκαν μήπως αὐτὲς δειλιάσουν ἀπὸ τήν σκληρότητα τῶν βασανιστηρίων, ἐξ αἰτίας τῆς ἀδυναμίας τῆς φύσεως της γυναίκας, ἔσπευσαν κοντά τους καὶ ἔδιναν σὲ αὐτὲς θάρρος, ἐνῷ παράλληλα προετοιμάζονταν καὶ οἱ ἴδιοι γιὰ τὸ μαρτύριο. Καὶ πράγματι, συνελήφθησαν καὶ αὐτοὶ καὶ ὁδηγήθηκαν στὸν ἡγεμόνα.
Ἐκεῖ διακήρυξαν μὲ παρρησία καὶ θάρρος τὴν πίστη τοὺς στὸν Θεό. Μάταια ὁ ἡγεμόνας ζητοῦσε νὰ κάμψει τὴν ἀνδρεία της μητέρας, δείχνοντας σὲ αὐτὴ τὶς θυγατέρες της καὶ ἐπιρρίπτοντάς της την ἐνοχή.
Ἐκείνη, ἀφοῦ στράφηκε πρὸς τὶς θυγατέρες της, τὶς ἐνίσχυε λέγουσα ὅτι ἡ σωματικὴ ὡραιότητα εἶναι πρόσκαιρη, ἐνῷ στὴν αἰωνιότητα διατηρεῖται ἡ ὀμορφιὰ τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου ἀθάνατη.
Αυτές δέ ἔλεγαν πρὸς τὴν μητέρα τους ὅτι αἰσθάνονταν μεγάλη χαρά, ἐπειδὴ ἔμελλε νὰ φύγουν ἀπὸ τὸν μάταιο αὐτὸ κόσμο μαζί της γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ μὴν χωρισθοῦν ποτὲ ἀπὸ κοντά της.
Ὁ ἡγεμόνας ἐξαγριώθηκε καί διέταξε νὰ τοὺς ὑποβάλουν σὲ πολλὰ καὶ σκληρὰ βασανιστήρια. Μετὰ ἀπὸ τά βασανιστήρια ἀποκεφάλισαν διὰ ξίφους τὸν Ἅγιο Κῦρο καὶ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη, τὸ ἔτος 292 μ.Χ..
Ἔτσι μαρτύρησαν καὶ ἡ Ἁγία Ἀθανασία μὲ τὶς τρεῖς θυγατέρες της. Τὸν βίο καὶ τὸ μαρτύριο αὐτῶν ἔγραψε ὁ Σωφρόνιος ὁ Σοφιστής.
Ἡ Σύναξη αὐτῶν ἐτελεῖτο στὸ Μαρτύριο ποὺ εἶχε ἀνεγερθεῖ πρὸς τιμήν τους καὶ βρίσκεται στὴν περιοχὴ Φωρακίου.
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς Ἀθλοφόροι εὐκλεεῖς τοῦ Σωτῆρος, καὶ ἰατῆρες τῶν ψυχῶν καὶ σωμάτων, Ἀνάργυροι ἐκλάμπετε ἐν πάσῃ τὴ γῆ, νόσων μὲν ἰώμενοι, ἀνωδύνως τὰ βάρη, χάριν δὲ πορίζαντες, τοῖς βοώαιν ἀπαύστως χαίρετε κρῆναι θείων δωρεῶν, Κῦρε θεόφρον, καὶ Ἰωάννη ἔνδοξε.
Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον
Ἐκ τῆς θείας χάριτος, τὴν δωρεὰν τῶν θαυμάτων, εἰληφότες Ἅγιοι, θαυματουργεῖτε ἀπαύστως, ἅπαντα ἡμῶν τὰ πάθη, τὴ χειρουργία, τέμνοντες τὴ ἀοράτῳ, Κῦρε θεόφρον, σὺν τῷ θείῳ Ἰωάννη, ὑμεῖς γὰρ θεῖοι ἰατροί ὑπάρχετε.
Οἱ Ἅγιοι Οὐικτωρίνος, Οὐίκτωρ, Νικηφόρος, Κλαύδιος, Διόδωρος, Σαραπίνος καὶ Παπίας οἱ Μάρτυρες ἐν Κορίνθῳ
Ὁδηγήθηκαν ἐνώπιον τοῦ ἀνθύπατου Τερτίου, ὁ ὁποῖος ἦταν διοικητὴς τῆς Ἑλλάδος.
Ὁ ἡγεμόνας ὑπέβαλλε σέ φρικώδη βασανιστήρια τοὺς ἀθλητὲς αὐτοὺς τῆς πίστεως καὶ ὅλοι τους ἔλαβαν τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.
Ὁ Ἅγιος Οὐικτωρίνος, ὁ Ἅγιος Οὐίκτωρ καὶ ὁ Ἅγιος Νικηφόρος ρίφθηκαν κάτω ἀπὸ μεγάλη κυλινδρικὴ πέτρα ποὺ τούς συνέτριψε. Οἱ δήμιοι ἀπέκοψαν τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια τοῦ Ἁγίου Κλαυδίου, τὴν κεφαλὴ τοῦ Ἁγίου Σαραπίνου καὶ ἔριξαν τὸν Ἅγιο Διόδωρο σέ πυρακτωμένο καμίνι. Τὸν Ἅγιο Παπία τὸν ἔπνιξαν στὴ θάλασσα.
Στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου ἡ μνήμη τους ἀναφέρεται καὶ στὶς 5 Ἀπριλίου.
Ἡ Ἁγία Τρύφαινα ἡ Μάρτυς
Κατὰ τὴν διάρκεια κάποιας τελετῆς πρός τιμὴν τοῦ θεοῦ Διονύσου ἐνέπαιξε τοὺς εἰδωλολάτρες γιὰ τὰ τελούμενα καί δίδασκε τὴν ἐπιστροφὴ ἀπὸ τὴν πλάνη στὴν ἀληθινὴ πίστη.
Μόλις ἄκουσε αὐτὰ ὁ ἡγεμόνας Καισάριος, ἐξοργίσθηκε καὶ διέταξε νὰ συλλάβουν την Ἁγία.
Η διαταγὴ ἐκτελέσθηκε καὶ ἄρχισαν τὰ βασανιστήρια. Πρῶτα την ἔριξαν σὲ πυρακτωμένο καμίνι, ἡ Ἁγία ὅμως διασώθηκε κατὰ θαυμαστὸ τρόπο καὶ στὴν συνέχεια τὴν κρέμασαν ψηλὰ καὶ τὴν ἄφησαν νὰ πέσει πάνω σέ σιδερένια καρφιά.
Κατόπιν τὴν ἔριξαν σὲ πεινασμένα θηρία. Ἕνας ἄγριος ταῦρος ὅρμησε καὶ διαμέλισε τὸ σῶμα αὐτῆς. Ἔτσι ἡ Ἁγία ἔλαβε τὸ ἔνδοξο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
Λένε ὅτι στὸν τόπο ποὺ χύθηκε τὸ αἷμα της, ἀνέβλυσε μία πηγὴ μὲ καθαρὸ νερό. Ἀπὸ τὸ νερὸ αὐτὸ ἔπαιρναν καὶ ἔπιναν οἱ γυναῖκες ποὺ μετὰ τὸν τοκετό τους δὲν εἶχαν γάλα.
Ἔτσι, ἀμέσως, ὁ ὀργανισμός τους δημιουργοῦσε τὸ γάλα ποὺ χρειάζονταν, γιὰ νὰ θρέψουν τα νεογέννητα παιδιά τους.
Οἱ Ἅγιοι Ταρσίζιος, Ζωτικός, Κυριακὸς καὶ Σώκιος οἱ Μάρτυρες
Οἱ Ἅγιοι Ταρσίζιος, Ζωτικός, Κυριακὸς καὶ Σώκιος μαρτύρησαν στήν Ἀλεξάνδρεια. Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τῶν Ἁγίων Μαρτύρων.
Οἱ Ἅγιοι Σατουρνίνος, Θύρσος καὶ Βίκτωρ οἱ Μάρτυρες
Τὸ μαρτύριο τῶν Ἁγίων ἀναφέρεται στὸ Ρωμαϊκὸ μαρτυρολόγιο.
Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τῶν Ἁγίων Μαρτύρων.
Ὁ Ἅγιος Ἰούλιος ὁ Πρεσβύτερος ἐξ Αἰγίνης
Ὅπως ἀναφέρεται στὸ Συναξάρι του, ὁ Ἅγιος Ἰούλιος γεννήθηκε τὸ 330 μ.Χ. στήν Αἴγινα ἀπὸ εὔπορους καὶ εὐσεβεῖς γονεῖς ποὺ τὸν ἀνέθρεψαν μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου.
Ἔμαθε τὰ ἐγκύκλια γράμματα στὴν Αἴγινα καὶ στήν συνέχεια σπούδασε στὴν Ἀθήνα, μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους Βασίλειο καὶ Γρηγόριο.
Ἀφοῦ ἐπανέκαμψε στὴν Αἴγινα, ἀποφάσισε μαζὶ μὲ τὸν διάκονο Ἰουλιανό, νὰ μιμηθεῖ τὸν Ἀπόστολο τῶν ἐθνῶν Παῦλο καὶ νὰ κηρύξει τον Χριστό.
Ἔτσι οἱ δύο Ἅγιοι πῆραν ἀποστολικὲς ράβδους καὶ παρέδωσαν τον ἑαυτό τους στὸν Κύριο. Ὁ Ἐπίσκοπος τῶν Ἀθηνῶν χειροτόνησε τὸν Ἰούλιο Πρεσβύτερο.
Κοσμημένος μὲ τὴν χάρη της ἱεροσύνης ἐξῆλθε μαζὶ μὲ τόν διάκονο Ἰουλιανό, γιὰ νὰ κηρύξει τὸ Εὐαγγέλιο καὶ νὰ βαπτίσει πολλούς Ἐθνικούς.
Στὰ τέλη τοῦ βίου του ἀναχώρησε στὸ Κούσιον τῆς λίμνης Ὄρτα, ὅπου μετὰ ἀπὸ ἄσκηση καὶ προσευχὴ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 401 μ.Χ., σὲ ἡλικία 71 ἐτῶν.
Ὁ Ὅσιος Νικήτας ἐκ Κιέβου
Ὁ
Ὅσιος Νικήτας καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρωσία καὶ ἦταν κατὰ σάρκα ἀδελφός του
Ὁσίου Νίκωνος (τιμᾶται 23 Μαρτίου), ἡγουμένου τῆς Λαύρας του Κιέβου.
Μόνασε στὴ μονὴ τῶν Σπηλαίων του Κιέβου, ἀλλὰ τὸ ἀνυπάκουο τοῦ χαρακτῆρα του τὸν ὁδήγησε στὸ νὰ ἐγκαταλείψει τὴν κοινοβιακὴ ζωὴ καὶ τοὺς Πατέρες καὶ νὰ ζήσει, ὡς μοναχός, ἀπομονωμένος σὲ ἕνα κελὶ ποὺ ἔφτιαξε γιὰ τόν ἑαυτό του.
Ο Ὅσιος Νίκων, ποὺ δὲν ἔδωσε τὴν εὐλογία του γιὰ τήν ἀπομάκρυνση τοῦ μοναχοῦ Νικήτα εἶδε μὲ θλίψη τὴν πράξη του καὶ περίμενε μὲ φόβο τὴν τιμωρία τῆς παρακοῆς του.
Πράγματι, ἡ δοκιμασία δὲν ἄργησε νὰ ἔλθει. Μιὰ μέρα καὶ ἐνῷ ὁ Ὅσιος Νικήτας προσευχόταν, ὁ διάβολος μεταμορφωμένος σὲ Ἄγγελο Κυρίου, παρουσιάσθηκε μπροστά του καὶ τοῦ εἶπε νὰ μὴν προσεύχεται πλέον, ἀλλὰ νὰ μελετᾶ τις Ἀγίες Γραφές.
Το ἔργο τῆς προσευχῆς θὰ ἀναλάμβανε ἀντὶ τοῦ Ὁσίου ὁ ψευτοάγγελος.
Ὁ Ὅσιος ὑπέκυψε στὸν πειρασμό. Νόμισε ὅτι κατὰ θεία παραχώρηση καὶ λόγῳ τῶν ἀσκητικῶν του ἀγώνων ὁ Θεός τοῦ χάρισε αὐτὴ τὴ μεγάλη δωρεά.
Ἔτσι σταμάτησε τὴν προσευχὴ καὶ ἄρχισε τὴ μελέτη. Μελέτη ὅμως τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ χωρὶς προσευχὴ δὲν γίνεται. Ἔτσι ἡ καρδιά του περιέπεσε σὲ ἀκηδία καὶ πνευματικὸ λήθαργο, γι’ αὐτὸ δὲν κατάφερε νὰ τελειώσει οὔτε τη μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
Ὁ Ὅσιος ἄρχισε ξαφνικὰ νὰ προφητεύει μόνο τὰ μέλλοντα κακά: κλοπές, ἐγκλήματα, κακὲς ἐνέργειες καὶ πράξεις, ὅλα δηλαδὴ ἐκεῖνα ποὺ κατεργάζεται ὁ διάβολος, ὁ πατέρας τοῦ ψεύδους καὶ τῆς κακίας.
Ἡ φήμη του ἁπλώθηκε παντοῦ καὶ ὅλοι τὸν θαύμαζαν γιὰ τὴν ἀκριβή ἐκπλήρωση τῶν προφητικῶν του λόγων.
Οἱ Πατέρες τῆς μονῆς ἄρχισαν νά καταλαβαίνουν ὅτι ὁ Ὅσιος Νικήτας εἶχε πέσει σὲ πλάνη καὶ εἶχε ὁδηγηθεῖ ἀπὸ τὸν σατανᾶ σὲ ὁδὸ ἀπωλείας.
Ἔτσι ξεκίνησαν θερμὴ προσευχὴ γιὰ νά φωτισθεῖ ὁ νοῦς τοῦ Ὁσίου καὶ νὰ σωθεῖ. Χάρη στὴν προσευχή των συνασκητών του, τῶν Ἁγίων ἐκείνων Πατέρων, ποὺ ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν ἄνθρωπο προσεύχονταν καὶ γιὰ τὸν ἀδελφό τους, ὁ νοῦς τοῦ Ὁσίου φωτίσθηκε καί ἄρχισε πάλι νὰ προσεύχεται καὶ νὰ βιώνει τοὺς ἀληθινοὺς καρπούς της μοναχικῆς πολιτείας, τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἀσκήσεως.
Ὁ Θεὸς ὄχι μόνο ἔκανε δεκτὴ τὴ μετάνοιά του, ἀλλὰ καὶ τὸν ἀξίωσε τοῦ χαρίσματος της θαυματουργίας.
Λόγῳ τῆς ὁσιακῆς ζωῆς του ὁ Ἅγιος Νικήτας, τὸ ἔτος 1096, ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Νόβγκοροντ. Ἀφοῦ ποίμανε ἀξίως καὶ θεοφιλῶς το ποίμνιό του, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 1109 καὶ τὸ ἱερὸ λείψανό του ἐνταφιάσθηκε στὸν ἱερὸ ναὸ τῶν Ἁγίων καὶ Δικαίων Θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καί Ἄννης τοῦ Νόβγκοροντ.
Ὁ Ἅγιος Ἠλίας ὁ Νέος Ὁσιομάρτυρας τοῦ Ἀρδούνη
Μιλῶντας κάποτε σ' αὐτούς, τοὺς προέτρεψε νὰ ἐνεργήσουν γιὰ νὰ ἐλαφρυνθοῦν οἱ φόροι ποὺ ἐπιβάλλουν οἱ Τοῦρκοι στοὺς χριστιανούς, διότι ἀλλιῶς κινδυνεύουν νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τῶν πατέρων τους.
Οἱ προεστοὶ διαφωνοῦσαν μαζί του λέγοντας ὅτι οἱ Χριστιανοὶ δὲν κινδυνεύουν ν’ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους.
Τότε ἐκεῖνος τοὺς λέει, ἐμένα ἂν κάποιος μοῦ δώσει ἕνα φέσι γυρίζω τὸ φύλλο. Τότε ἕνας προεστός, γιὰ ἀστεῖο, ἔστειλε καὶ τοῦ ἀγόρασε ἕνα φέσι. Ἐκεῖνος πῆγε ἀμέσως στὸν δικαστὴ καὶ ἔγινε μουσουλμᾶνος, γεγονὸς ποὺ λύπησε ὅλους τοὺς Χριστιανούς.
Μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ συναισθάνθηκε τὸ σφάλμα του, ἔφυγε ἀπὸ τὴν πατρίδα του καὶ πῆγε στὸ Ἅγιο Ὅρος. Ἐκεῖ ἐξωμολογήθηκε μὲ μεγάλη συντριβὴ τὸ λάθος του, ἔκανε τὸν κανόνα του καὶ μυρώθηκε μὲ τὸ Ἅγιο Μύρο.
Ἔγινε μάλιστα καὶ μοναχὸς στὸ Ἅγιο Ὅρος, ὅπου παρέμεινε ὀκτὼ χρόνια, ἀσκούμενος στὴν ἀρετή, τὴν προσευχὴ καὶ τὴν προετοιμασία γιὰ τὸ μαρτύριο.
Ἐπανῆλθε λοιπὸν στὴν Καλαμάτα, παρουσιάστηκε στὸν κριτὴ καὶ ὁμολόγησε μπροστά του τὴ χριστιανικὴ πίστη.
Παρὰ τὶς κολακεῖες καὶ τὰ φρικτὰ βασανιστήρια, ὁ Ἠλίας ἔμεινε ἀκλόνητος στὴν πίστη του. Ὁ δικαστὴς τότε διέταξε νὰ τὸν κάψουν μὲ χλωρὰ ξύλα. Τὸν ἅρπαξαν οἱ δήμιοι καὶ τὸν ὁδηγοῦσαν στὸν τόπο τῆς καταδίκης.
Στὸ δρόμο κάποιος τοῦ κατέβασε κυριολεκτικὰ τὴν πλάτη μὲ μιὰ σπαθιά. Ὁ ἅγιος χωρὶς νὰ δειλιάσει, χαρούμενος, μὲ περισσότερο θάρρος, προχωροῦσε ψάλλοντας τοὺς ψαλμοὺς τοῦ Δαυίδ.
Ὅταν ἔφθασαν στὸν τόπο τῆς καταδίκης, τὸν ἔριξαν στὴ φωτιά. Τὸ θαυμαστὸ εἶναι ὅτι, ἐνῷ παρέδωσε τὴν ἁγία του ψυχὴ μέσα στὴν πυρά, ὅταν ἔσβησε ἡ φωτιὰ τὸ ἅγιο λείψανό του εἶχε μείνει ἄθικτο. Δὲν εἶχαν καεῖ οὔτε τὰ ράσα του οὔτε τὰ γένια οὔτε τὰ μαλλιά του.
Τὴ νύχτα, οἱ φρουροὶ ἔβλεπαν τὸ οὐράνιο φῶς ποὺ κατέβαινε καὶ περικύκλωνε τὸ τίμιο λείψανο τοῦ μάρτυρος καὶ ἔλεγαν ἐπειδὴ δὲν τὸν ἔκαψε ἡ φωτιά, ἔστειλε ὁ Θεὸς φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ γιὰ νὰ τὸν κάψει.
Οἱ Χριστιανοὶ πῆραν τὸ ἅγιο λείψανο τοῦ μάρτυρος καὶ τὸ ἔθαψαν δίνοντας πολλὰ χρήματα. Ὅταν, ἀργότερα, ἔκαναν τὴν ἀνακομιδὴ μιὰ καταπληκτικὴ εὐωδία γέμιζε τὸν τόπο.
Ἡ τίμια κάρα τοῦ νεομάρτυρα αὐτοῦ, εἶναι θησαυρισμένη στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βουλκάνου τῆς Μεσσηνίας.
Νὰ σημειώσουμε τέλος ὅτι τὸ ἔτος μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου μᾶλλον δὲν εἶναι τὸ 1686 μ.Χ., ὅπως πρῶτος ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης καὶ ἐπαναλαμβάνουν λανθασμένα ὅλοι οἱ Συναξαριστές.
Ἡ Καλαμάτα ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους στὶς 14 Σεπτεμβρίου 1685 μ.Χ. μὲ τὴν βοήθεια τῶν Βενετῶν, οἱ ὁποῖοι παρέμειναν στὴν πόλη μέχρι τὸ 1715 μ.Χ. Συνεπῶς, ὁ Ἅγιος Ἠλίας μαρτύρησε πρὶν ἀπὸ τὶς 14 Σεπτεμβρίου 1685 μ.Χ. ὅταν ἦταν οἱ Τοῦρκοι στὴν Καλαμάτα. Δηλαδή, τὸ πιθανότερο, στὶς 31 Ἰανουαρίου 1685 μ.Χ.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον
Καλαμῶν θεῖος γόνος καὶ ἐγκαλλώπισμα, Ὁσιομάρτυς Ἠλία ἀξιοθαύμαστε, ἀνεδείχθης ἀληθῶς δόξῃ τῇ κρείττονι, ὡς ἀσκήσας ἱερῶς, καὶ ἀθλήσας ἀνδρικῶς, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος· ὃν ἐκδυσώπει ἀπαύστως, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον
Ἐν ἀσκήσει πρότερον, θεοφιλεῖ διαπρέψας, ἐν ἀθλήσει ὕστερον, ὑπὲρ Χριστοῦ ἠγωνίσω· πᾶσαν γὰρ, ἐχθροῦ τὴν πλάνην καταπαλαίσας, ἤνεγκας, πυρὸς τὴν καῦσιν ἀνδρειοφρόνως, καὶ θεόθεν ἐδοξάσθης, Ὁσιομάρτυς Ἠλία ἔνδοξε.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις Ἐκκλησίας νέος ἀστήρ, Ἠλία θεόφρον, Καλαμαίων ἡ καλλονή· χαίροις ὁ πηγάζων, ἐκ τῆς σεπτῆς σου κάρας, θαυμάτων θεῖα ῥεῖθρα, τοῖς σὲ γεραίρουσι.
Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Κορωνιωτίσσης ἢ Δακρυρροούσης
Ἡ
εἰκόνα τῆς Παναγίας της Κορωνιώτισσας ἢ Δακρυροούσας φυλάσσεται στήν
ὁμώνυμη μονή του Ληξουρίου τῆς νήσου Κεφαλληνίας. Ἡ Παναγία κατὰ τήν
ἡμέρα αὐτὴ διέσωσε τὴ μονὴ ἀπὸ τὸν ἰσχυρὸ σεισμὸ τοῦ ἔτους 1867.
Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος ἐν Πάρῳ
Ἀπὸ μικρὴ ἡλικία ἔμεινε ὀρφανὸς καὶ σὲ ἡλικία ἐννέα ἐτῶν μετέβη στὶς Κυδωνίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ὅπου σπούδασε στὴν ὀνομαστική σχολὴ τῆς πόλεως ἔχοντας ὡς σχολάρχη τὸν περίφημο διδάσκαλο ἱερομόναχο Γρηγόριο Σαράφη.
Κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη τῆς φοιτήσεώς του συνδέθηκε μέ τὸν πνευματικὸ Γέροντα Δανιὴλ ἀπὸ τὴ Ζαγορά του Πηλίου, ἕναν ἀπὸ τούς ὀνομαστοὺς πνευματικοὺς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καὶ ἔγινε ὑποτακτικός του.
Τό ἔτος 1815 ὁ Ἅγιος ἀναχώρησε γιὰ τὸ Ἅγιον Ὅρος μὲ τὸν Γέροντα Δανιὴλ καί ἐκεῖ ἐκάρη μοναχός.
Ἀργότερα χειροτονήθηκε Διάκονος παρὰ τίς ἀντιδράσεις του, καθὼς δὲν θεωροῦσε τὸν ἑαυτό του ἄξιο καὶ μετὰ ἀπό ἑξαετῆ παραμονὴ στὸ Ἅγιον Ὅρος ἦλθε καὶ πάλι μὲ τὸν Γέροντά του, στή μονὴ Πεντέλης στὴν Ἀθήνα.
Ὅμως καὶ ἀπὸ ἐδῶ ἀναγκάστηκαν νὰ φύγουν, γιατί ἄρχισε ἡ ἐπανάσταση κατὰ τῶν Τούρκων. Στὴ συνέχεια μετέβησαν στίς Κυκλάδες, ὅπου ὁ Ὅσιος χειροτονήθηκε τὸ 1817 Πρεσβύτερος.
Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος ἔδρασε κυρίως στὴν Πάρο καὶ τὴ Φολέγανδρο, ὅπου δίδαξε ἀπὸ τὸ 1829 μέχρι τὸ 1840.
Μετά τὴν κοίμηση τοῦ Γέροντά του Δανιήλ, ὁ Ὅσιος ἀσκήτεψε στὴ μονή Λογγοβάρδας της Πάρου.
Κοιμόταν καὶ ἔτρωγε ἐλάχιστα καὶ συνεχῶς ἀγρυπνοῦσε, προσευχόμενος γιὰ τὰ πνευματικά του τέκνα καὶ τὴ σωτηρία του κόσμου.
Βασική του τροφὴ ἦταν ἡ ἀνάγνωση τῶν θείων Γραφῶν καὶ τῶν συγγραμμάτων τῶν Ἁγίων Πατέρων. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Ὅσιος θεωροῦσε τὴ μικρή τοῦ βιβλιοθήκη ὡς κῆπο τερπνότατο καὶ ὡραιότατο μὲ ἀγλαόκαρπα δένδρα, πλήρη ἀπὸ εὔχυμους καρπούς.
Ὁ Ὅσιος ἀγαποῦσε τοὺς πάντες χωρίς διακρίσεις. Περισσότερο ὅμως ἀγαποῦσε τοὺς ἀσθενεῖς, τοὺς ὁποίους διακονοῦσε μὲ μεγάλη προθυμία.
Ὅταν τὸ 1861, κοιμήθηκε ὁ ἡγούμενος τῆς μονῆς, εὐσεβὴς ἱερομόναχος Ἠλίας, οἱ πατέρες ἐξέλεξαν ἡγούμενο καί προϊστάμενό τους τὸν Ὅσιο Ἀρσένιο, ὁ ὁποῖος τοὺς ποίμανε μὲ θεοφιλῆ καί θεάρεστο τρόπο.
Λίγα χρόνια ἀργότερα παραιτήθηκε, γιὰ νὰ ἀσχοληθεῖ ἀπερίσπαστα μὲ τὸ ἔργο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως.
Ὁ Ὅσιος κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τὸ ἔτος 1877. Ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων του ἔγινε τὸ ἔτος 1938 καί ἑορτάζεται στὶς 10 Αὐγούστου.
Τὰ ἱερὰ λείψανά του φυλάσσονται μέ εὐλάβεια στὴ Μονὴ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Πάρου.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος ἅ’. Τῆς ἐρήμου πολίτης
Τῆς Ἠπείρου τήν δόξαν καί τῆς Πάρου τό καύχημα, τῆς Μονῆς τοῦ Δάσους προστάτην σέ τιμῶμεν Ἀρσένιε, ὡς ἄγγελος γάρ ὤφθης ἐπί γῆς ἀσκήσει οὐρανίων ἀρετῶν, διά τοῦτο ἐδοξάσθης παρά Θεοῦ θαυμάτων Πάτερ χάρισι.
Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ δωρησαμένῳ σέ ἡμῖν Πρέσβυν ἀκοίμητον.
Πληροφορίες ἀπό saint.gr καί synaxarion.gr
Ἀπολυτίκια ἀπό youtube.com/@orthodoxmusic-8948
Ἀναδημοσίευση ἀπό Ἀναβάσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου