12 Ἰανουαρίου Συναξαριστής

Τατιανής Μάρτυρος, Πέτρου Ἀβεσαλαμίτου, Μερτίου Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Ὀκτὼ Μαρτύρων, Εὐθασίας Μάρτυρος, Τιγρίου Πρεσβυτέρου καί Εὐτροπίου, τῶν Ἁγίων Ζωτικοῦ, Ρογάτου, Μοδεστοῦ καὶ Καστουλίου, Ἀρκαδίου Μάρτυρος, Φιλοθέου Μάρτυρος, Ἐϊλιανοῦ ἐκ Ρώμης, Ἠλιοῦ Θαυματουργοῦ, Εὐπραξίας Ὁσίας, Μνήμη Ναοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου, Βενεδίκτου, Μαρτινιανοῦ Ὁσίου, Γαλακτίωνος Ὁσίου, Θεοδοσίου ἐκ Ρωσίας, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Μεσοπαντητίσσης ἐν Κρήτῃ, Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου της Γαλακτοτροφούσης, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Ἀκαθίστου, Βασιλείου Ἱερομάρτυρος.


Ἡ Ἁγία Τατιανὴ ἡ Μάρτυς

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Τατιανὴ καταγόταν ἀπὸ τὴ Ρώμη καὶ ἔζησε κατὰ τὴν ἐποχή του αὐτοκράτορα Ἀλεξάνδρου του Σεβήρου (222-235 μ.Χ.). Ὁ πατέρας της εἶχε διατελέσει ὕπατος.
Ἡ Ἁγία Τατιανὴ εἶχε τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἀξίωμα της διακόνισσας καὶ στὴν ὑμνολογία παρίσταται ὡς μαθήτρια τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου.
Ἡ ἐπισημότητα τῆς καταγωγῆς της καὶ ὁ ἔνθεος ζῆλος μὲ τὸν ὁποῖο ἐκτελοῦσε τὰ διακονικά της καθήκοντα, ἔδωσαν στὴν Τατιανὴ περιφανῆ θέση μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν. Καὶ οἱ Ἐθνικοὶ ὅμως εἶχαν ἀκούσει περὶ αὐτῆς καὶ δὲν μποροῦσαν νὰ δεχθοῦν τὸ γεγονὸς ὅτι μιά τέτοια γυναῖκα καταφρονοῦσε τὶς κοσμικὲς βλέψεις καὶ περιφρονοῦσε τα εἴδωλα, γιὰ νὰ ὑπηρετεῖ μὲ τόση αὐταπάρνηση τοὺς Χριστιανοὺς καὶ νά κηρύττει τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου.

Ὅταν, ἐπὶ Σεβήρου, διατάχθηκε δίωξη τῶν Χριστιανῶν, ἡ Τατιανὴ συνελήφθη καί ἐπειδὴ διεκήρυττε τὴν πίστη της στὸν Χριστό, τὴν ὁδήγησαν μπροστὰ στό βασιλέα καὶ μαζὶ μὲ αὐτὸν εἰσῆλθε σὲ ἕνα εἰδωλολατρικὸ ναό.
Ἐκεῖ ὅμως ἡ Ἁγία, μὲ μιὰ θερμὴ προσευχὴ στὸ Χριστό, συντάραξε τὰ ξόανα (τὰ ξύλινα ἀγάλματα) τῶν θεοτήτων τῆς εἰδωλολατρίας καὶ τὰ γκρέμισε στὸ δάπεδο.
Γιά τὸν λόγο αὐτὸ τὴν ὑπέβαλαν σὲ βασανιστήρια. Τὴν κτύπησαν καὶ μέ σιδερένια νύχια της ξέσκισαν τὰ βλέφαρα. Ἔπειτα τὴν κρέμασαν καὶ τῆς ξύρισαν τὸ κεφάλι.
Ἀκολούθως τὴν ἔριξαν πάνω σὲ φωτιά, ἀλλὰ δὲν ἔπαθε τίποτα. Κατόπιν τὴν ἔριξαν σὲ πεινασμένα ἄγρια θηρία, ἀλλὰ αὐτὰ δέν τόλμησαν νὰ τὴν βλάψουν. Ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτά, οἱ εἰδωλολάτρες, ἔκοψαν τὴν Τίμια
κεφαλὴ καὶ κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ἡ Ἁγία εἰσῆλθε μὲ τὸ στέφανο τῆς δόξας στὴ χαρὰ τοῦ Κυρίου της.

Απολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἰσχύι τῆς πίστεως, κραταιωθεῖσα σεμνή, νομίμως ἐνήθλησας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Τατιανὴ ἔνδοξε πάσας γὰρ τὰς ἰδέας, τῶν δεινῶν ἐνεγκοῦσα, ἤσχυνας τὸν Βελίαρ, τὴ ἀτρέπτω σου στάσει ἐξ οὗ τῆς κακοτροπίας πάντας ἀπάλλαξαν.







Ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ Ἀβεσαλαμίτης

Ὁ Ἅγιος Μάρτυρας Πέτρος, διακρινόμενος γιὰ τὴν βαθιά του πίστη στόν Χριστὸ καὶ γιὰ τὴν σωματική του εὐρωστία καὶ δύναμη, ὄντας σὲ νεαρή ἡλικία διεκήρυξε μὲ παρρησία ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ὁ ἄρχοντας τῆς Ἐλευθερουπόλεως, ἀφοῦ δὲν κατόρθωσε νά δελεάσει μὲ κολακεῖες τὸν Ἅγιο καὶ νὰ τὸν τρομοκρατήσει μὲ ἀπειλές, γιά νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό, τὸν παρέδωσε στὸ πῦρ, ὅπου ὁ Μάρτυρας ἐτελειώθη καὶ ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.





Ὁ Ἅγιος Μέρτιος ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Μέρτιος κατετάγη, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ), στὸ στρατιωτικὸ τάγμα, τὸ καλούμενο τῶν Μαύρων, στή Μαυριτανία. Ἐκεῖ τὸν πίεζαν νὰ προσφέρει θυσία στὰ εἴδωλα. Ὁ Ἅγιος ὅμως δὲν πειθάρχησε στὶς ἐντολὲς τῶν εἰδωλολατρῶν.
Ὕστερα ἀπὸ τήν ἄρνηση τοῦ Ἁγίου Μερτίου νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, οἱ εἰδωλολάτρες τον κατήγγειλαν στὸν κυρίαρχό του, ὅτι αὐτὸς λάτρευε τὸν Ἰησοῦ. Τὸν ὁδήγησαν ἐνώπιον του. Ὁ Μάρτυρας παρουσιάσθηκε καὶ στάθηκε μπροστὰ στὸν ἡγεμόνα μὲ σεμνότητα, ἀλλὰ καὶ ἄφοβη γενναιότητα.
Ὁ Διοκλητιανὸς ἐξαγριώθηκε καὶ ἄρχισε νὰ ὑποβάλλει τὸν Ἅγιο σὲ ταπεινώσεις καὶ βασανιστήρια. Πρῶτα διέταξε νά τοῦ ἀφαιρέσουν τὴν ζώνη, ποὺ ἦταν τὸ διακριτικὸ γνώρισμα του στρατιωτικοῦ του ἀξιώματος.
Μὲ ἄλλα λόγια, τὸν καθαίρεσαν ἀπὸ τό στρατιωτικό του ἀξίωμα. Ἔπειτα τὸν μαστίγωσαν ἀλύπητα. Ἐπειδὴ ὅμως ἄντεξε στὰ βασανιστήρια καὶ δὲν ἔβγαλε οὔτε τὴν παραμικρὴ κραυγή, προκάλεσε κατάπληξη στὸν τύραννο καὶ ἐπαύξησε τὴν ὀργή του.
Ἔτσι τὸ βασανιστήριο συνεχίστηκε ἐπὶ πολλὴ ὥρα, μέχρι ποὺ ὅλο τὸ σῶμα του Μάρτυρα ἔγινε μία ἀνοιχτὴ πληγή. Τότε, μὲ ἐντολὴ τοῦ ἀδίστακτου τυράννου, σταμάτησαν τὴν μαστίγωση τοῦ Μερτίου καὶ τὸν ἔριξαν στήν φυλακή.
Ἡ καρδιά του σκιρτοῦσε, διότι ἔμελλε ὁ εὐσεβὴς υἱὸς νὰ ὑπάγει πρὸς τὸν οὐράνιο Πατέρα, ὁ πιστὸς στρατιώτης πρὸς τὸν Ἀρχιστράτηγο Χριστό, ὁ ἔνδοξος πρὸς τὸν μισθαποδότη Κύριο.
Ἔτσι ὁ ἀθλητὴς αὐτός του Χριστοῦ, παρέδωσε τὴν τίμια ψυχή του στὶς πατρικὲς ἀγκάλες τοῦ Θεοῦ.





Οἱ Ἅγιοι Ὀκτὼ Μάρτυρες

Οἱ Ἅγιοι Ὀκτὼ Μάρτυρες κατάγονταν ἀπὸ τὴν Νίκαια τῆς Βιθυνίας καί μαρτύρησαν διὰ ξίφους. Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τῶν Ἁγίων Μαρτύρων.






Ἡ Ἁγία Εὐθασία

Ἡ Ἁγία Εὐθασία μαρτύρησε διὰ ξίφους, προσφέρουσα στὸν Κύριο τὴν τιμία αὐτῆς κεφαλή.





 Οἱ Ἅγιοι Τίγριος ὁ Πρεσβύτερος καὶ Εὐτρόπιος

Οἱ Ἅγιοι Τίγριος καὶ Εὐτρόπιος ἔζησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ἀρκαδίου (395-408 μ.Χ.). Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τῶν Ἁγίων.





 Οἱ Ἅγιοι Ζωτικός, Ρογάτος, Μοδεστὸς καὶ Καστούλιος οἱ Μάρτυρες

Ἦταν στρατιωτικοὶ καὶ μαρτύρησαν στὴν Ἀφρική. Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τῶν Ἁγίων Μαρτύρων.





Ὁ Ἅγιος Ἀρκάδιος ὁ Μάρτυρας

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τοῦ Ἁγίου Μάρτυρα.





Ὁ Ἅγιος Φιλόθεος ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Φιλόθεος μαρτύρησε στὴν Ἀντιόχεια τὸν 4ο αἰωνα μ.Χ. Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τοῦ Ἁγίου.





Ὁ Ἅγιος Ἐϊλιανὸς ἐκ Ρώμης

Ὁ Ἅγιος Ἐϊλιανὸς καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη καὶ ἔζησε περὶ τὸν 6ο αἰῶνα μ.Χ. Ἦλθε στὴν Βρετανία, ὅπου ἀσκήτεψε θεοφιλῶς στὴν περιοχὴ βόρεια του Ἀνγκλέσεϋ καὶ κοιμήθηκε ὁσίως μὲ εἰρήνη.





Ὁ Ὅσιος Ἠλιοῦ ὁ Θαυματουργός

Ὁ Ὅσιος Ἠλιοῦ ὑπῆρξε ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγάλους διδασκάλους καὶ καθηγητές της ἐρήμου. Εἶδε τὴν πεῖνα καὶ δὲν τὴν λογάριασε. Τὰ ψύχη καὶ τὰ ἀψήφησε. Τὴν ἀγρυπνία καὶ τὴν καταφρόνησε. Τὶς στερήσεις καὶ τὶς καταπάτησε. Τούς τυράννους καὶ τοὺς ἀντέβλεψε. Μύριους κατατρεγμοὺς καὶ τοὺς κατήσχυνε.
Τί φοβόταν μόνο; Τρία πράγματα, ὅπως ἔλεγε : τὴν ὥρα, κατὰ τὴν ὁποία ἔμελλε ἡ ψυχή του νὰ ἐξέλθει ἀπὸ τὸ σῶμα του, τὸν καιρό, κατὰ τὸν ὁποῖο ἔμελλε νὰ φανεῖ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν στιγμή, κατὰ τὴν ὁποία θά ἐξερχόταν ἡ περὶ αὐτοῦ ἀπόφαση τοῦ Δικαιοκρίτου καὶ Φιλανθρώπου Θεοῦ.
Ὁ Ὅσιος Ἠλιοῦ ὁ Θαυματουργὸς κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.





Ἡ Ὁσία Εὐπραξία

Ἡ Ὁσία Εὐπραξία ἀσκήτεψε στὴν Ταβέννησο τῆς ἄνω Αἰγύπτου καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.













Μνήμη Ναοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου, πλησίον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων

Δέν γνωρίζουμε σὲ ποιόν ἀπὸ τοὺς ὁμώνυμους Ἁγίους ἦταν ἀφιερωμένος αὐτὸς ὁ ναός, ποὺ βρισκόταν κοντὰ στὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων στήν Κωνσταντινούπολη καὶ ἴσως σήμερα νὰ ἑόρταζε τὴν μνήμη τῶν κτητόρων αὐτοῦ.





Ὁ Ἅγιος Βενέδικτος

Ὁ Ἅγιος Βενέδικτος καταγόταν ἀπὸ ἀγγλοσαξονικὴ εὐγενῆ οἰκογένεια καί ὑπηρετοῦσε στὴν αὐλὴ τοῦ βασιλέως Ὄσγουι τῆς Νορθαμπρίας. Σὲ ἡλικία 25 ἐτῶν ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο καὶ ἔγινε μοναχός.
Μετέβη στὴν Ρώμη, ὅπου διδάχθηκε τὰ τῆς μοναχικῆς πολιτείας ἀπὸ τοὺς ἐκεῖ μονάζοντες Πατέρες. Μὲ ἐντολὴ τοῦ Πάπα Βιταλιανοῦ (657-672 μ.Χ.) συνόδευσε τὸν Θεόδωρο, πού καταγόταν ἀπὸ τὴν Ταρσό της Κιλικίας (τιμᾶται 19 Σεπτεμβρίου), στή Βρετανία καὶ διορίσθηκε Ἡγούμενος στὴ Μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου Καντουαρίας.
Παρέμεινε ἐκεῖ γιὰ μικρὸ χρονικὸ διάστημα καὶ στή συνέχεια ἀναχώρησε γιὰ τὴν περιοχή τοῦ Γουεαρμάουθ, ὅπου ἵδρυσε μονές, οἱ ὁποῖες ἦσαν ὑπὸ τὴν πνευματικὴ καθοδήγησή του.
Κάλεσε ἀπὸ τό ἐξωτερικὸ τεχνῖτες, γιὰ νὰ διδάξουν στοὺς Ἄγγλους τὴν τέχνη της ἀνοικοδομήσεως ναῶν καὶ ἔκτισε τοὺς πρώτους λίθινους ναούς. Σπουδαιότερος ἀπὸ τοὺς μαθητές του εἶναι ὁ Ἅγιος Βέδα (673-735 μ.Χ., τιμᾶται 27 Μαΐου), ὁ περίφημος συγγραφέας τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας τῆς Ἀγγλίας.
Ὁ Ἅγιος Βενέδικτος κοιμήθηκε ὁσίως μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 690 μ.Χ.





Ὁ Ὅσιος Μαρτινιανός

 Ὁ Ὅσιος Μαρτινιανὸς τῆς Λευκῆς Λίμνης, κατὰ κόσμον Μιχαήλ, γεννήθηκε τὸ 1370 μ.Χ. στὸ χωριὸ Berezniko.
Σὲ ἡλικία δεκατριῶν χρονῶν ἔφυγε ἀπὸ τοὺς γονεῖς του καὶ πῆγε κρυφὰ στὸν Ὅσιο Κύριλλο τῆς Λευκῆς Λίμνης (βλέπε 9 Ἰουνίου).
Ὁ νεαρὸς Μαρτινιανὸς ἄρχισε μὲ ζῆλο νὰ μιμῆτε τὸν δάσκαλό του, στὸν ὁποῖο ἔκανε πλήρη ὑπακοή.
Στὸ μοναστήρι σπούδασε ἀνάγνωση καὶ γραφή, καὶ μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου, ἀσχολήθηκε μὲ τὴν ἀντιγραφὴ βιβλίων.
Μετὰ ἀπὸ καιρὸ ὁ Ὅσιος Μαρτινιανὸς χειροτονήθηκε διάκονος καὶ στὴ συνέχεια Ἱερομόναχος.
Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου, ὁ Ὅσιος Μαρτινιανὸς ἀποσύρθηκε σὲ ἕνα ἐρημικὸ νησὶ στὴ λίμνη Vozha.
Ἐκεῖ σχηματίστηκε μία νέα ἀδελφότητα καὶ ἔχτισαν ναὸ πρὸς τιμὴν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος.
Μετὰ τὴν ἀποχώρηση τοῦ Ὁσίου Θεράποντος (βλέπε 27 Μαΐου) ἀπὸ τὴν ἠγουμενία τῆς Μονῆς του, ὁ Ὅσιος Μαρτινιανός, ὑποκύπτοντας στὰ ἐπίμονα αἰτήματα τῶν ἀδελφῶν τῆς Μονῆς, συναίνεσε νὰ γίνει ἡγούμενος τους.
Ὁ Ὅσιος Μαρτινιανὸς κοιμήθηκε σὲ ἡλικία 85. Τὰ λείψανά του ἀνακαλύφθηκαν τὸ 1514 μ.Χ

Ἀπολυτίκιον.







Ὁ Ὅσιος Γαλακτίων ὁ διὰ Χριστὸν σαλός

Ὁ Ὅσιος Γαλακτίων ἦταν μαθητὴς καὶ ὑποτακτικὸς τοῦ Ὁσίου Μαρτινιανοῦ (1483). Κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 1506 στὴ Ρωσία.





Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος ἐκ Ρωσίας

Ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος γεννήθηκε στὴν Ρωσία καὶ ἦταν συνασκητὴς τοῦ Ἁγίου Παϊσίου Βελιτσκόβσκυ, τοῦ ὁποίου τὴ μνήμη τιμὰ ἡ Ἐκκλησία στὶς 15 Νοεμβρίου. Κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 1802.





Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Μεσοπαντητίσσης ἐν Κρήτῃ

Ἡ ἱερὰ εἰκόνα τῆς Παναγίας της Μεσοπαντητίσσης μετακομίσθηκε στὴν Κρήτη ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη κατὰ τοὺς χρόνους της εἰκονομαχίας, γιὰ νά σωθεῖ ἀπὸ τὴν ἀσεβῆ μανία τῶν εἰκονομάχων. Κατὰ τὴν παράδοση ἔχει ἁγιογραφηθεῖ ἀπὸ τὸν Εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ.
Κατὰ τὴν περίοδο της Ἑνετικῆς κυριαρχίας στὴν Κρήτη, φυλασσόταν στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Τίτου στὸν Χάνδακα (Ἡράκλειο). Κάθε Τρίτη ἔκαναν λιτανεία στὴν εἰκόνα οἱ εὐσεβεῖς Χριστιανοί.
Ὅταν ὁ Χάνδακας κυριεύθηκε ἀπὸ τοὺς Ἀγαρηνούς, οἱ Ἑνετοὶ παρέλαβαν τὴ σεβάσμια εἰκόνα τῆς Παναγίας καὶ τὴ μετέφεραν στήν Βενετία, ὅπου τὴν ἐναπέθεσαν στὸ ναὸ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου των Χαιρετισμῶν.
Ἐκεῖ φυλάσσεται μέχρι σήμερα. Ἀντίτυπο τῆς ἱερᾶς εἰκόνος βρίσκεται στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἀποστόλου Τίτου, στὸ Ἡράκλειο, ὅπου τελεῖται καὶ ἡ ἑορτὴ τῆς Συνάξεως.





Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Γαλακτοτροφούσης

Ἡ ἱερὰ εἰκόνα τῆς Παναγίας της Γαλακτοτροφούσης βρισκόταν ἀρχικὰ στή Λαύρα τοῦ Ὁσίου Σάββα στὰ Ἱεροσόλυμα.
Κατὰ τὸν 13ο αἰῶνα μ.Χ. ἐπισκέφθηκε τὴ Λαύρα ὁ Ἅγιος Σάββας, Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Σερβίας (τιμᾶται 14 Ἰανουαρίου), στὸν ὁποῖο ἀναφέρθηκε παράδοση σωσμένη στὸ μοναστήρι, κατὰ τὴν ὁποία ὁ Ὅσιος Σάββας εἶχε πεῖ ὅτι ἡ εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου της Γαλακτοτροφούσης θὰ δωριζόταν στὸν Ἀρχιεπίσκοπο της Σερβίας. Ἔτσι τοῦ χάρισαν τὴν ἁγία εἰκόνα. Ὁ Ἅγιος Σάββας τὴν πρόσφερε στὴ Μονὴ Χιλανδαρίου τοῦ Ἁγίου ὅρους.





Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Ἀκαθίστου

Ἡ ἱερὰ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου φυλάσσεται στὸ Καθολικό τῆς ἱερᾶς μονῆς Χιλανδαρίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους.
Τὸ ἔτος 1837, κατὰ τήν διάρκεια πυρκαγιᾶς, οἱ μοναχοὶ ἔψαλλαν τὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο καὶ ἡ εἰκόνα παρέμεινε ἄθικτη.









Ὁ Ἅγιος Βασίλειος ὁ Ἱερομάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Βασίλειος Σολόβσκι, τιμᾶται ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας της Ταλλίνης καὶ Ἐσθονίας.
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο του Ἱερομάρτυρα.



Πληροφορίες από saint.gr & synaxarion.gr
Ἀπολυτίκια ἀπό youtube.com/@orthodoxmusic-8948
Ἀναδημοσίευση ἀπό Ἀναβάσεις