31 Δεκεμβρίου Συναξαριστής

Ἀπόδοσις ἑορτῆς τῆς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, Μελάνης Ὁσίας, Ζωτικοῦ Ὀρφανοτρόφου, Γελασίου Ὁσίου, Γαΐου Ὁσίου, τῶν Ἁγίων Δέκα Παρθένων, Ὀλυμπιοδώρας, Βούσιρι, Νέμης, Γαυδεντίου, Γεωργίου Μαχαιρωμένου, Θεοφιλάκτου Βουλγαρίας.


Ἀπόδοσις ἑορτῆς τῆς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ἀπόδοση τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Ὀρθοδοξίας μας.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὁ χρόνων ἐπέκεινα, καὶ τῶν αἰώνων Θεός, τὴν δέησιν πρόσδεξαι, τῇ συμπληρώσει Χριστέ, τοῦ ἔτους δεόμεθα, θείαν ἰσχύν δὲ δίδου, ἐν εἰρήνῃ τελέσαι, ἅμα καὶ εὐσεβείᾳ τὸ ἀρχόμενον ἔτος, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.
Κοντάκιον. Ἦχος γ’.
Ἡ Παρθένος σήμερον.Εἰς τὸ τέλος φθάσαντες, τοῦ χρόνου μόνε Οἰκτίρμον, τὴν σὴν ἀτελεύτητον, ὑμνοῦμεν χάριν ἀπαύστως· πάντας γὰρ, ἐκ πάσης βλάβης θᾶττον ἐρρύσω, δίδου δέ, καὶ τὰ ἐλέη σου δυσωποῦμεν, τῷ ἐνιαυτῷ τῷ νέῳ, τοῖς προσκυνοῦσι τὴν δυναστείαν σου.

Μεγαλυνάριον.
Τῇ τοῦ χρόνου λήξει Χριστὲ Σωτήρ, διάρρηξον Λόγε, τῶν ἀμέτρων ἁμαρτιῶν, ἡμῶν τὸ δελτίον, καὶ χάριτος ἁγίας, ἡμῶν τὰς διανοίας πλήρωσον Κύριε.





Ἡ Ὁσία Μελάνη ἡ Ρωμαία


Ἔζησε στὰ χρόνια ποὺ βασιλιᾶς ἦταν ὁ Ὀνώριος, δεύτερος γιὸς τοῦ Μεγάλου Θεοδοσίου. Οἱ γονεῖς της, εὐγενεῖς καὶ πλούσιοι, τὴν πάντρεψαν σὲ μικρὴ ἡλικία καὶ ἀπέκτησε δύο παιδιά.
Ὅμως μεγάλες δοκιμασίες τὴν περίμεναν. Τὴν μητρική της καρδιὰ σπάραξε ὁ θάνατος τῶν δύο παιδιῶν της.
Μετὰ ἀπὸ λίγο καὶ ἐντελῶς ξαφνικά, πέθανε ὁ σύζυγος της. Καὶ γιὰ νὰ γεμίσει τὸ πικρὸ ποτήρι τῆς λύπης, χάνει καὶ τοὺς γονεῖς της. Οἱ στιγμὲς δύσκολες.
Ποιός θὰ τὴν παρηγορήσει; Μὰ ποιός ἄλλος; Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ λέει: "τὴ ἐλπίδι χαίροντες, τὴ θλίψει ὑπομένοντες, τὴ προσευχὴ προσκαρτεροῦντες". Δηλαδή, ἡ ἀκλόνητη ἐλπίδα σας στὰ μέλλοντα ἀγαθά, νὰ σᾶς γεμίζει χαρὰ καὶ νὰ σᾶς ἐνισχύει γιὰ νὰ δείχνετε ὑπομονὴ στὴ θλίψη.
Καὶ νὰ ἐπιμένετε στὴν προσευχή, συνεχίζει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὴν ὁποία θὰ λαμβάνετε σπουδαία βοήθεια στὶς δύσκολες περιστάσεις τῆς ζωῆς σας.
Ἔτσι καὶ ἡ Μελάνη, ἀδιάφορη γιὰ τὶς κοσμικὲς ἀπολαύσεις, ἀποσύρθηκε σὲ ἕνα ἐξοχικό της κτῆμα, ὅπου ἀφοσιώθηκε στὴ μελέτη καὶ τὴν προσευχή.
Ἐκεῖ ἐπίσης καλλιγραφοῦσε Ἱερὰ βιβλία καὶ τὰ ἔδινε νὰ τὰ διαβάζουν οἱ πιστοί. Διέθεσε ὅλη της τὴν περιουσία γιὰ τὴν ἀνακούφιση τῶν φτωχῶν καὶ ἀσθενῶν.
Καὶ ἀφοῦ ἐπισκέφθηκε πολλοὺς τόπους βοηθῶντας τοὺς πάσχοντες, κατέληξε στὴν Ἱερουσαλήμ, ὅπου καὶ πέθανε ἀπὸ πλευρίτιδα.
Ὁ δὲ Σ. Εὐστρατιάδης γράφει τὰ ἑξῆς γιὰ τὴν Ἁγία αὐτή: "...Αὐτὴ ἢν ἐπὶ τῆς βασιλείας Ὀνωρίου (395-423) Ρωμαία πλούσια καὶ ἐκ γένους περιφανοῦς καὶ ἐνδόξου.
Συζευχθεῖσα παρὰ τὴν θέλησιν αὐτῆς, ἀπεσύρθη μετὰ τὸν θάνατον τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῶν δύο αὐτῆς τέκνων εἰς ἐν προάστειον τῆς Ρώμης, ἐπιμελουμένη τῶν πτωχῶν, ὑποδεχόμενη τοὺς ξένους, ἐπισκεπτόμενη τοὺς ἐξόριστους καὶ ἐν φυλακαῖς καὶ θεραπεύουσα τοὺς νοσοῦντας.
Μετὰ τὴν ἐκποίησιν τῶν κτημάτων αὐτῆς καὶ διανομὴν τῶν προσόντων εἰς μονὰς καὶ ἐκκλησίας, διὰ τῆς Ἀφρικῆς καὶ Ἀλεξανδρείας κατέλαβε τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἐνεκλείσθη εἰς πενιχρὸν κελλίον ἐκεῖ ἔκτισε καὶ μονὴν εἰς ἢν συνήγαγεν ἐνενήκοντα παρθένους, ἐξ ἰδίων διὰ τὴν διατροφὴν αὐτῶν δαπανῶσα, μικρὸν ἀσθενήσασα ἐκ πλευρίτιδας, μετέλαβε τῶν ἀχράντων μυστηρίων ἐκ τῶν χειρῶν τοῦ ἐπισκόπου Ἐλευθερουπόλεως καὶ ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ".

Ἀπολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε

Ὁσίως ἀνύσασα, τῶν ἀρετῶν τὴν ὁδόν, τῷ Λόγῳ νενύμφευσαι, ὦ Ἀνυσία σεμνή, καὶ χαίρουσα ἤθλησας, αἴγλη δὲ ἀπαθείας, λαμπρυνθεῖσα Μελάνη, ἤστραψας ἐν τῷ κόσμῳ, ἀρετῶν λαμπηδόνας, καὶ νῦν ἡμῖν ἰλεοῦσθε, Χριστὸν τὸν Κύριον



Κοντάκιον. Ἦχος δ’.  Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Καταυγασθεῖσα τὴν ψυχὴν φρυκτωρίαις, τοῦ ἀναλάμψαντος ἡμῖν ἐκ Παρθένου, ἐν ἀρεταῖς διέλαμψας Πανεύφημε, πλοῦτον γὰρ σκορπίσασα, ἐπὶ γῆν ἐφθαρμένον, ἐναπεθησαύρισας, τὸν οὐράνιον πλοῦτον, καὶ ἐν ἀσκήσει ἔλαμψας φαιδρῶς, Ὅθεν Μελάνη, σὲ πόθῳ.





Ὁ Ἅγιος Ζωτικὸς ὁ Ὀρφανοτρόφος

Γεννήθηκε καὶ ἀνατράφηκε στὴ Ρώμη, ἀπὸ εὐγενῆ οἰκογένεια, μὲ πολλὴ εὐλάβεια καὶ παιδεία. Τὸν στόλιζε πολλὴ φιλανθρωπία καὶ τὸν διέκρινε ἡ εἰλικρινὴς προσπάθεια στὸ νὰ ὑπηρετεῖ τὸν Χριστό, πράττοντας τὶς ἐντολές Του.
Γι' αὐτά του τὰ χαρίσματα, ὁ Ζωτικὸς ἦταν πολὺ ἀγαπητὸς στὸν Μεγάλο Κωνσταντῖνο (330 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ ἔκτισε τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὴν ἀνέδειξε πρωτεύουσα τοῦ κράτους του, προσκάλεσε σ' αὐτὴ τὸν Ζωτικὸ μὲ ἄλλους εὐσεβεῖς ἄνδρες, γιὰ νὰ τοὺς ἔχει ἐκεῖ πολύτιμους ἐργάτες τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης.
Ὁ Ἅγιος Ζωτικός, διακρίθηκε κυρίως στὴν περιποίηση τῶν λεπρῶν. Τοὺς ὁποίους πλησίαζε χωρὶς φόβο, δίνοντας σ' αὐτοὺς βοηθήματα καὶ παρηγοροῦσε τὴ δυστυχία τους μὲ ἀδελφικὴ ἀφοσίωση.
Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ὁ γιός του Κωνστάντιος, ἀκολούθησε ἄλλους δρόμους καὶ κακομεταχειρίστηκε τὸν Ζωτικό.
Μὲ ἀποτέλεσμα ὁ φιλάνθρωπος αὐτὸς ἄνδρας, νὰ πεθάνει ἀπὸ τὶς κακουχίες καὶ τὶς ταλαιπωρίες.
Ἀλλὰ ὁ θάνατός του, κίνησε τὴ μετάνοια τοῦ Κωνσταντίου. Ἀφοῦ μεταμελήθηκε, τίμησε τὴ μνήμη του κτίζοντας ἕνα λεπροκομεῖο γιὰ τὴν περίθαλψη τῶν λεπρῶν. Καὶ τὸ προίκισε μὲ πολλὰ κτήματα καὶ εἰσοδήματα.
Ἀπὸ τότε, πολλοὶ αὐτοκράτορες, ὅπως ὁ Κωνσταντῖνος Ζ' ὁ Πορφυρογέννητος (945), ὁ Ἰωάννης ὁ Τσιμισκὴς (963-976), ὁ Ρωμανὸς ὁ Γ' (1028-1034), ἐξασφάλιζαν τὴν καλὴ λειτουργία του καὶ ἐξυπηρετοῦσε πλῆθος λεπρῶν, χάρη στὴν ἀρχικὴ φιλανθρωπικὴ ἐνέργεια τοῦ ἁγίου Ζωτικοῦ.




Ὁ Ὅσιος Γάϊος

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.





Ὁ Ὅσιος Γελάσιος

Ἦταν Ἀβὰς τῆς ἐρήμου, τοῦ ὁποίου διήγημα περὶ κλοπῆς κάποιου βιβλίου βρίσκεται στὸν Εὐεργετινό. Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.








Οἱ Ἅγιες Δέκα Παρθένες

Αὐτὲς μαρτύρησαν στὴ Νικομήδεια (ἴσως ἐπὶ Μαξιμιανοῦ (286-305), τότε ποὺ πλῆθος χριστιανῶν μαρτύρησε σ' αὐτὴ τὴν πόλη).
Αὐτὲς λοιπόν, ἀφοῦ τὶς ἔβγαλαν τὰ μάτια, κατόπιν ἔγδαραν τὸ σῶμα τους καὶ ἔτσι παρέδωσαν τὸ πνεῦμα τους στὸν Θεό.





Ἡ Ἁγία Ὀλυμπιοδώρα

Μαρτύρησε διὰ πυρός





Ὁ Ἅγιος Βούσιρις

Μαρτύρησε, ἀφοῦ τὸν θανάτωσαν γυναῖκες μὲ σαΐτες ποὺ ὑφαίνουν.





Ἡ Ἅγία Νέμη

Μαρτύρησε διὰ ξίφους.
(Κατ' ἄλλους, πρόκειται γιὰ Ἅγιο, τὸν Ἅγιο Νέμη).





Ὁ Ἅγιος Γαυδέντιος

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τοῦ Ἁγίου.





Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Θαυματουργὸς ὁ λεγόμενος μαχαιρωμένος

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Μαχαιρωμένος εἶναι ἕνας Κύπριος Ἅγιος ποὺ σήμερα εἶναι ἄγνωστος στὸν περισσότερο κόσμο.
Τὸν Ἅγιο αὐτὸ τὸν ἀναφέρει ὁ Λεόντιος Μαχαιρὰς στὸ Χρονικό του: «Εἰς τον Ἀχλίοντα ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Μαχαιρωμένος τοπικὸς καὶ θαυματουργός».
Ὁ Καταλιόντας ἦταν ἕνας μικρὸς οἰκισμός, ἕνα χλμ. νοτιοανατολικὰ τοῦ χωριοῦ Ἀναλιόντα. Ἡ περιοχὴ ὑπάγεται διοικητικὰ στὸν Ἀναλιόντα. Στὸ μέσο περίπου τοῦ δρόμου ποὺ ὁδηγεῖ ἀπὸ τὸ χωριὸ Ἀναλιόντας πρὸς τὸ χωριὸ Λυθροδόντας στὴν ἐπαρχία Λευκωσίας, κοντὰ στὸν ἐγκαταλελειμένο οἰκισμὸ Καταλιόντα, ὑπάρχουν τὰ ἐρείπια τῆς ἀρχαίας ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μαχαιρωμένου.
Ὁ Κύπριος ἐθνολόγος καὶ λαογράφος, Νέαρχος Κληρίδης, ἀναφέρει ὅτι στὰ χρόνια τῆς Φραγκοκρατίας, ἀλλὰ καὶ τὴ Βυζαντινὴ περίοδο, τὸ χωριὸ Ἀναλιόντας καὶ ἡ συγκεκριμένη ἐκκλησία ἦταν ξακουστὰ γιὰ τὰ πολλὰ θαύματα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μαχαιρωμένου.
Ἡ φήμη τῆς ἐκκλησίας αὐτῆς συνδέεται μὲ τὴ θαυματουργὴ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μαχαιρωμένου, ἡ ὁποία γιὰ ἀρκετὰ χρόνια κοσμοῦσε τὴν κύρια ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ Ἀναλιόντας, τὴν Ἁγία Μαρίνα. Στὶς μέρες μας, ἡ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου φυλάσσεται στὴν Ἀρχιεπισκοπή.
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Μαχαιρωμένος εἶναι πολὺ πιθανὸ νὰ ἦταν ἀσκητὴς τῆς περιοχῆς, διότι δίπλα ἀπὸ τὴν ἐρειπωμένη ἐκκλησία του, στὰ νοτιοανατολικά, δεσπόζει λόφος ποὺ στὴν ἀνατολική του πλευρὰ ὑπάρχουν δύο σπηλιές, μιὰ μικρὴ καὶ μιὰ μεγάλη, ὅπου πολὺ πιθανὸν ὁ Ἅγιος νὰ ἀσκήτευσε σὲ μιὰ ἀπὸ αὐτές.
Ἡ μνήμη του τέλος, ἀναφέρεται καὶ στὸν Πατμιακὸ Κώδικα 266..





Ὅσιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας ὁ Χαλκιδεύς

Ὁ Ὅσιος Θεοφύλακτος γεννήθηκε στὴ Χαλκίδα καὶ ἔζησε κατὰ τὸν 11ο αἰ. μ.Χ.
Ἀνεδείχθη Ἀρχιεπίσκοπος Ἀχρίδος καὶ Βουλγαρίας καὶ ὑπῆρξε σημαντικὸς ἐκκλησιαστικὸς συγγραφέας, ποὺ ἀσχολήθηκε ἰδιαιτέρως μὲ τὴν ἑρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς.






Πληροφορίες ἀπό saint.gr καί synaxarion.gr
Ἀπολυτίκια ἀπό
Ἀναδημοσίευση ἀπό Ἀναβάσεις