16 Νοεμβρίου Συναξαριστής

Ματθαίου Ἀποστόλου, Ἰφιγένειας

Ὁ Ἅγιος Ματθαῖος ὁ Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστής

Ὁ Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος καταγόταν ἀπὸ τὴν Γαλιλαία. Προτοῦ γίνει μαθητὴς τοῦ Κυρίου ἀσκοῦσε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ τελώνη καὶ ὀνομαζόταν Λευΐ.
Μία μέρα καὶ ἐνῶ καθόταν στὸ τελωνεῖο του, ἔξω ἀπὸ τὴν Καπερναοῦμ, τὸν πλησίασε ὁ Ἰησοῦς καὶ τοῦ ζήτησε νὰ τὸν ἀκολουθήσει. Ὁ Ματθαῖος ὑπάκουσε καὶ δέχθηκε τὸν Κύριο στὴν οἰκία του, ὅπου παρέθεσε γεῦμα σὲ Αὐτὸν καθὼς καὶ σὲ πολλοὺς τελῶνες, μὲ τοὺς ὁποίους ὁ Ἰησοῦς συζήτησε καὶ συνέφαγε, ἐνέργεια γιὰ τὴν ὁποία κατηγορήθηκε ἀπὸ κάποιους Φαρισαίους.
Ὅταν ὁ Κύριος πληροφορήθηκε τὶς κατηγορίες ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: «Δὲν ἦρθα γιὰ νὰ καλέσω τοὺς δικαίους, ἀλλὰ τοὺς ἁμαρτωλοὺς σὲ μετάνοια».
Ἔκτοτε ὁ Ματθαῖος ὑπῆρξε μαθητὴς καὶ Ἀπόστολος τοῦ Κυρίου. Ἔπειτα ἀπὸ τὴν ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ Ματθαῖος ἀνέλαβε νὰ κηρύξει τὸν λόγο τοῦ Κυρίου στοὺς Πάρθους καὶ στοὺς Μήδους. Κατὰ τὴν ἐκτέλεση τοῦ ἱεραποστολικοῦ ἔργου, ὁ Ματθαῖος, ἐπιτέλεσε πλῆθος θαυμάτων.

Ὡς εὐαγγελιστὴς ἔχει σύμβολο ἕναν φτερωτὸ ἄνθρωπο. Στὸ ἀνεκτίμητης ἀξίας ἔργο του περιλαμβάνεται καὶ ἡ συγγραφὴ τοῦ πρώτου Εὐαγγελίου τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας ἤκουσας, φωνῆς τοῦ Λόγου, καὶ τῆς πίστεως, τὸ φῶς ἐδέξω, καταλείψας τελωνείου τὸν σύνδεσμον· ὅθεν Χριστοῦ τὴν ἀπόρρητον κένωσιν, εὐηγγελίσω Ματθαῖε Ἀπόστολε. Καὶ νῦν πρέσβευε, δοθῆναι τοῖς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τοῦ τελωνείου τὸν ζυγὸν ἀπορρίψας, δικαιοσύνης τῷ ζυγῷ προσηρμόσθης, καὶ ἀνεδείχθης ἔμπορος πανάριστος, πλοῦτον κομισάμενος, τὴν ἐξ ὕψους σοφίαν· ὅθεν ἀνεκήρυξας, ἀληθείας τὸν λόγον, καὶ τῶν ῥαθύμων ἤγειρας ψυχάς, καθυπογράψας, τὴν ὥραν τῆς κρίσεως.

Μεγαλυνάριον.
Σύσκηνος τῷ Λόγῳ διατελῶν, θείων μυστηρίων, ἐμυήθης τὰς ἀστραπάς· ἔνθεν θεογράφως, Ἀπόστολε Ματθαῖε, ζωῆς διατυπώσω τὸ Εὐαγγέλιον.






Ἡ Ἁγία Παρθενομάρτυς Ἰφιγένεια τοῦ Πόντου

Ἡ ἔνδοξος καὶ καλλίνικος μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἰφιγένεια, κατήγετο ἐκ Τοκάτη Πόντου Μικρᾶς Ἀσίας, ἐγεννήθη τῷ σωτήριον ἔτος 53 μ.Χ. ἐκ γονέων εἰδωλολατρῶν οἵτινες ἐκ μέσῳ τοῦ Ἀποστόλου Πρωτοκλήτου Ἀνδρέα ἐγνώρισαν τὴν εἰς Χριστόν τον Ναζωραῖον ἀληθινὴ πίστην βαπτισθέντες ὑπ’ αὐτοῦ οἰκογενειακῶς.
Ἐπὶ τοῦ σκληροῦ διώκτου τῶν Χριστιανῶν καὶ εἰδωλολάτρου βασιλέως Νέρωνος συλλαμβάνονται οἱ γονεῖς τῆς Ἰφιγένειας καὶ κλείονται εἰς τὴν φυλακήν.
Μετ’ οὐ πολύ, ὁ Διοικητὴς τῆς περιοχῆς Τοκάτη Πόντου, ἀποστέλει στρατιώτας οἵτινες συλλαμβάνουν τὴν νεαρὰ καὶ πανέμορφον κόρην καὶ ἐράστριαν τοῦ Ναζωραίου Χριστοῦ Ἰφιγένεια καὶ τὴν ὁδηγοῦν ἐνώπιόν του διὰ νὰ τὴν ἀνακρίνει.
Ἡ Ἰφιγένεια παρ’ ὅλο τὸ νεαρὸν τῆς ἡλικίας της, μόλις 15 ἐτῶν, σθεναρῶς ὁμολογεῖ ἐνώπιον τοῦ σκληροῦ εἰδωλολάτρου καὶ Διοικητοῦ Μάρκου, τὴν εἰς Χριστὸν πίστη της καὶ μὲ μεγίστη δύναμην βροντοφωνεὶ ὅτι τυγχάνει φλογερὴ ἐράστρια τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ καὶ ὅτι γιὰ τὸ Ἅγιον ὄνομά Του εἶναι ἕτοιμη νὰ δώσει ἀκόμη καὶ αὐτὴ τὴν ζωήν της.
Ὀσάκις την προσεπάθησεν μὲ λόγους κολακευτικοὺς καὶ ὑποσχέσεις νὰ μεταπείσει τὴν Ἰφιγένεια νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστὸν· ἰδὼν δὲ τὸ σθεναρὸν τοῦ χαρακτῆρος της, δίδει σκληρᾶς ἐντολὰς εἰς τοὺς στρατιώτας του νὰ βασανίσουν τὴν πάγκαλον ταύτην κόρη.
Οἱ στρατιῶται λαμβάνουν λεπτὰ σίδερα αἰχμηρὰ καὶ τὰ τοποθετοῦν εἰς τοὺς ὄνυχας τῆς μάρτυρος ἐκ τῶν ὁποίων τὸ αἷμα ἔρρεεν ποταμηδὸν· ἐν συνεχείᾳ ἀφοῦ τὴν γύμνωσαν κατέκοψαν τοὺς μαστοὺς καὶ τὸ σῶμα της διὰ μαχαιρῶν καὶ κατόπιν τέσσερις στρατιῶτες τὴν κρατοῦν ἀπὸ τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας καὶ τῆς ἐξαρθρώνουν τὰ μέλη της. Ἡ ἁγία ἀπὸ τοὺς φρικτοὺς πόνους χάνει τὰς αἰσθήσεις της καὶ λιποθυμᾶ.
Ὁ Διοικητὴς λυπᾶται δι’ αὐτὸ ποὺ ἔπραξε ἀλλὰ εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ τὴν θανατώσει, ἐκτελῶντας τὸ βασιλικὸ διάταγμα.
Μετανοεῖ δι’ ὅσα ἔπραξε εἰς τὸ μαρτυρικὸ σῶμα της καὶ τὸ πλησιάζει μὲ σεβασμὸ· ζητᾶ νὰ τὸν συγχωρήσει· ἡ ἁγία ἀκούσασα τοὺς λόγους του ἀνοίγει δι’ ὀλίγον τοὺς ὀφθαλμούς της καὶ μηδιὰ ψιθυρίζοντας: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον τὸν δοῦλον Σου» καὶ πάλιν μειδιάσασα προσθέτει: «Πιστεύω εἰς τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν» καὶ παραδίδει μὲ τοὺς λόγους αὐτοὺς τὴν ἁγίαν καὶ πάγκαλον ψυχήν της εἰς χεῖρας τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ τὴν 16η Νοεμβρίου τοῦ σωτηρίου ἔτους 68 μ.Χ. εἰς ἡλικίαν 15 ἐτῶν.
Ὁ Διοικητὴς φέρνει ἐκ τῆς ἐξορίας τοὺς γονεῖς της εἰς τοὺς ὁποίους ἀνακοινώνει τὰ ὅσα ἔλαβαν χώραν· καὶ οἱ γονεῖς της μὲ ὑπερηφάνεια καὶ ἐνθουσιασμὸν μανθάνουν τὰ τῆς θυγατρός των καὶ εὐλογοῦν τὸν Θεόν.
Ἐν συνεχείᾳ μεταβαίνουν εἰς τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο ἡ λάρνακα μὲ τὸ μυρωμένο καὶ μαρτυρικὸ σῶμα της καὶ ἠσπάζοντο τοῦτο χαίροντες, αἰνοῦντες καὶ εὐλογοῦντες τὸν Σωτῆρα Χριστόν.
Ὁ Διοικητὴς ζῶν τὰς ἁγίας καὶ συγκινητικὰς ταύτας στιγμὰς μὲ μία ἰσχυρὰν κραυγὴ ὁμολογεῖ την εἰς Χριστὸν πίστην του καὶ ὁμοῦ μετὰ τῶν γονέων τῆς ἁγίας ἐργάζονται διὰ τὴν ἐξάπλωσιν τοῦ χριστιανισμοῦ εἰς τὰ μέρη τοῦ Πόντου.
Οὗτος ὑπῆρξε ὁ βίος τῆς μάρτυρος Ἰφιγένειας τῆς Ποντίας, ᾖς ταῖς πρεσβεῖες Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.




 Πληροφορίες ἀπό Saint.gr,  synaxarion.gr, diakonima.gr, & Ἀρχιμανδρίτη Δωρόθεος Ἡγούμενος τῆς ἐν Ἄνδρῳ Ἱ. Μονῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου εἰς τὰς Ὥρας (βίος Ἁγίας Ἰφιγένειας)

Ἀναδημοσίευση ἀπό Ἀναβάσεις