Ο Τίμιος Σταυρός εμπόδιο στα χέρια των Οικουμενιστών.
«Γιατί ο Περιστερίου Γρηγόριος αφαιρεί τον Τίμιον Σταυρόν;»
(Αφαιρεί, έναν που είναι πίσω και έναν που είναι πάνω στην Αγία Τράπεζα - καθώς και τα δύο εξαπτέρυγα που τον συνοδεύουν)
«Ο κίνδυνος είναι αφάνταστος»
Αγαπητοί αδελφοί και πατέρες,
Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης, σε ομιλία που έγινε στην Αθήνα, στις 6 Ιουλίου 1972 έλεγε πως «Από ώρα σε ώρα ετοιμάζουν να μας φέρουν καρδινάλιο…» [1], και δεν εννοούσε αποκλειστικά στη Μητρόπολη Αθηνών (που έγινε) ούτε και στην Μητρόπολη Φλωρίνης (που ακόμη δεν έγινε), αλλά παντού, σε κάθε εκκλησία. «Και ποιεί πάντες…» (Απ. 13,16), να αφαιρέσουν τον Τίμιο Σταυρό από παντού…
Σχετική είναι και η παρακάτω μαρτυρία του Πατρός: «Διότι νά ᾿χουμε τὸν νοῦ μας· ἐὰν ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ καὶ Ἕλληνες δὲν᾿ σηκωθοῦμε ὅλοι καὶ δὲν κινηθοῦμε ἐγκαίρως, ὅ,τι ἔγινε στὴν Ἀθήνα, ποὺ τίναξαν τὸν Σταυρὸ στὸν ἀέρα, ―νὰ τὸ θυμᾶστε― θὰ γίνῃ κ᾿ ἐδῶ. Ἐγὼ γέρος ἄνθρωπος εἶμαι, θὰ πεθάνω, ἀλλὰ νὰ ξέρετε πολὺ καλά, ὅτι ἔρχονται χρόνια σκοτεινὰ καὶ ἀπαίσια στὴ φυλή μας· καὶ ἂν κυριαρχήσουν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, θὰ δῆτε ὅτι θὰ ζητοῦν νὰ διώξουν τὸν Σταυρὸ ἀπὸ παντοῦ·» (Φλώρινα 14-9-1975) [2].
Μία τρίτη μαρτυρία πολύ διδακτική, είναι κι αυτή που καταθέτει ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος ενώπιον των Λαρισαίων αδελφών μας στις 10-9-2000. Ιδού: «Στις 14 Σεπτεμβρίου, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας εορτάζει την παγκόσμιον Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού. Αυτό σημαίνει ότι μετά την εύρεσή του από την βασιλομήτορα Αγίαν Ελένην, υψώθη από του άμβωνος ο ευρεθείς Τίμιος Σταυρός, υπό του τότε Πατριάρχου Ιεροσολύμων Μακαρίου, περί το 325» [3].
1. «Γιατί ο Περιστερίου Γρηγόριος αφαιρεί τον Τίμιον Σταυρόν;» ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Διότι το Βατικανό βιάζεται να δημιουργήσει μια ένωση μεταξύ Ρώμης και Κωνσταντινούπολης, ενόψει της 1700ης επετείου της Α΄Οικουμενικής Συνόδου του 325».
Ο αδελφός Διογένης Δ. Βαλαβανίδης διευκρινίζει: «Δηλαδή το Βατικανό βιάζεται να δημιουργήσει μια ένωση μεταξύ Ρώμης και Κωνσταντινούπολης ενόψει της 1700ης επετείου της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, για την οποία έχουν ήδη μιλήσει οι Φαναριώτες αξιωματούχοι. Ως παράδειγμα αναφέρουμε ότι ο προϊστάμενος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στις ΗΠΑ Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος (Λαμπριανίδης) έδωσε διάλεξη με θέμα: ‘‘Το μέλλον των σχέσεων Ορθοδόξων - Ρωμαιοκαθολικών στις Ηνωμένες Πολιτείες’’, στο Πανεπιστήμιο Fordham, στην Νέα Υόρκη, όπου δήλωσε δυναμικά την ένωση με τη Ρώμη. Στο πλαίσιο αυτό, ο Πάπας Φραγκίσκος και ο ομοϊδεάτης του Πατριάρχης Βαρθολομαίος Α΄ σχεδιάζουν να τιμήσουν την 1700η επέτειο της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου το 2025. Πρόθεσή τους είναι να το κάνουν ακριβώς στη Νίκαια της Μικράς Ασίας, στη σημερινή Τουρκία, όπου έγινε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος (325).» (ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Ο.Τ. / 6 ΣΕΜΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2024)
2. «Γιατί ο Περιστερίου Γρηγόριος αφαιρεί τον Τίμιον Σταυρόν;» ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διότι την πρακτική αυτή την εφαρμόζουν άλλοτε φανερά και άλλοτε μυστικά εις το Πατριαρχείο Κων/λεως και εις την Αρχιεπισκοπή Αμερικής, εις την Αρχιεπισκοπή Κύπρου (και εσχάτως εις την Μητρόπολη Φλωρίνης).
Πολλές απορίες μας πρόκειται να λύσει η παρακάτω ερώτηση και απάντηση του αδελφού Παναγιώτη Κατραμάδου: «Διατί όμως συγκεκριμένως να ασχολήται κάποιος Επίσκοπος με τον Εσταυρωμένον;» Απαντά: «Διότι ήδη αυτή η αφαίρεσις αποτελεί πρακτικήν, την οποίαν εφαρμόζουν εις το Πατριαρχείον Κων/λεως. Ας υπενθυμίσωμεν ότι το έπραξεν ήδη ο Αμερικής Ελπιδοφόρος [ο καινοτομών με τα «πολλαπλά κουταλάκια»…], ακολουθών αυτό που συμβαίνει ήδη εις τον Άγιον Γεώργιον εις το Φανάρι, όπου όταν λειτουργεί ο Πατριάρχης ο Εσταυρωμένος αποσύρεται, ενώ όταν ιερουργή κληρικός επανέρχεται. Η μεταφορά και επαναφορά του Τ. Σταυρού ολίγον πλέον απέχει από το να καταντήση η υπόθεσις θεατρινισμός. Πώς αιτιολογείται όμως αυτή η αλλαγή; Ως διατείνονται, σκοπός είναι η επαναφορά της σπουδαιότητος του συνθρόνου, δηλ. των θέσεων όπισθεν της Αγίας Τραπέζης εις την κόγχην, όπου κάθεται ο Επίσκοπος και το πρεσβυτέριον»[4].
(Εν είδει σχολίου να πούμε ότι και στην Μητρόπολη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας παρατηρείται το φαινόμενο, οι ιερείς να βγάζουν και να βάζουν τον Τίμιο Σταυρό της Μεγάλης Πέμπτης από το ιερό Βήμα του Θυσιαστηρίου. Οι αθεόφοβοι! Φυσικά κανείς δεν το πήρε είδηση, ούτε ο νέος Επίσκοπος Ειρηναίος…)
3. «Γιατί ο Περιστερίου Γρηγόριος αφαιρεί τον Τίμιον Σταυρόν;» ΕΜΜΕΣΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Παναγιώτατε, τι εκ των δύο συνέβη; Ο Πάπας προσεχώρησε εις την Ορθοδοξίαν ή Υμείς εις τον Παπισμόν; Εάν το πρώτον, αναγγείλατε τούτο, ίνα πάντες φαιδρώς πανηγυρίσωμεν μετ' αλλήλων και χορεύσωμεν. Εάν το δεύτερον, ομιλήσατε μετ' ειλικρινείας και ευθύτητος, ίνα βεβαιωθώμεν ότι, μετά της παλαιάς, απώλετο και η νέα Ρώμη και κατεπόθη υπό της αιρέσεως. Εάν δε ουδέν εκ τούτων συνέβη, αλλά και Υμείς και ο Πάπας εμένετε εν τοις οικείοις έκαστος όροις, τότε πώς ερμηνεύονται αι προεκτεθείσαι ενέργειαι Υμών; Πώς είναι δυνατόν ο αιρετικός Πάπας να είναι ο Πρώτος Επίσκοπος της Χριστιανοσύνης και Υμείς ο δεύτερος; Πότε η Εκκλησία ημών συνηρίθμησεν ομού μετά των Ορθοδόξων Επισκόπων τους Επισκόπους των αιρετικών; Δογματικής και κανονικής ακριβείας γλώσσαν ομιλείτε ή ευελίκτου διπλωματικής υποκρισίας; Επίσκοπος είσθε ή διπλωμάτης;» (π. Επιφάνειος Θεοδωρόπουλος) [5].
Αδελφοί και πατέρες,
Εν πρώτοις αυτό που μπορούμε να συμπεράνουμε είναι ότι το δαιμονικό δόγμα των δύο «αδελφών Εκκλησιών» (αλλά και τα «κοινά δείπνα» ή αλλιώς αγάπες που για χάρη των φτωχών τω Πνεύματι ετοιμάζονται κατά τα τέλη Μαΐου 2025 εις την Νίκαιαν της Βιθυνίας), απαιτούν ορισμένες αλλαγές εντός των ορθοδόξων ναών, όπως για παράδειγμα την ύπαρξη δύο σύνθρονων (ένα για τον «Πρώτο» και ένα για τον «Δεύτερο»), και την παντελή απουσία -ει δυνατόν- του Τιμίου Σταυρού, τόσο Αυτού που βρίσκεται πίσω από την Αγία Τράπεζα, φιλητά, και ακούει στο όνομα «Ο Σταυρός της Αγίας Πέμπτης», όσο και Αυτού που είναι πάνω στην Αγία Τράπεζα (δηλαδή του δεδοξασμένου Σταυρού που είναι ανάμεσα στα δύο εξαπτέρυγα).
Αν και ακόμη κι αυτοί που κάνουν μάγια τους ανθρώπους, επιλέγουν να έχουν κοντά τους τον Τίμιο Σταυρό, μήπως και χαθεί ο έλεγχος, οι εν λόγω εργάτες του Οικουμενισμού (που βιάζονται να συνεορτάσουν «πάσχα μυστικό», «πάσχα ανίερον», «πάσχα πανασεβέστατον») δείχνουν να μην υπολογίζουν δόγματα και Παραδόσεις, να μη φοβούνται τον Θεό και τον λαό Του, να μη σέβονται ούτε τον ορθόδοξο τύπο λατρείας, ούτε και τον τόπο…
Σχετικά με την προσβολή του τόπου ο ιερός Χρυσόστομος διευκρινίζει: «Ει γαρ καταφρονείς του αδελφού, αιδέσθητι τον τόπον· και γαρ η εκκλησία υβρίζεται.» (Αν περιφρονείς τον αδελφό σου, (τουλάχιστον) σεβάσου τον τόπο, γιατί και η εκκλησία προσβάλλεται.) [6/ σελ.277].
Η ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΟΥ «ΤΟΠΟΥ», ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΙ ΜΕ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.
Ο ιερός Χρυσόστομος διευκρινίζει: «Εσύ βέβαια νομίζεις ότι προσβάλλεις μόνο τον αδελφό, αλλά και ο τόπος μετέχει στην προσβολή. Γιατί περιφρονείς ολόκληρη την εκκλησία. Άλλωστε γι’ αυτό λέγεται εκκλησία, επειδή τους δέχεται όλους μαζί» [6 /σελ. 273]. Και ο π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος κανονίζει, δηλαδή διευκρινίζει τα γνωρίσματα εκείνων που εν τέλει περιφρονούν ολόκληρη την Εκκλησία, εφόσον προσβάλουν τον ευσεβή (με ζήλο και φόβο Θεού) αδελφό, κληρικό ή λαϊκό, αλλά και τον (αγιασμένο και μυρωμένο) τόπο, που δεν είναι κοινός και άτιμος αλλά τόπος Άγιος… εκείνων που ως σκανδαλοποιοί ευθύνονται τόσο για την απώλεια των εν Χριστώ απλών αδελφών, όσο και για τα σχίσματα στην Εκκλησία.
«(…) Ουδείς έχει το δικαίωμα μόνος του, έστω και αν είναι ιερεύς η Αρχιερεύς, να παραβή παράδοσίν τινα των Πατέρων. Ούτε μία Εκκλησία δικαιούται εις γενικής φύσεως ζητήματα να αγνοή την συγκατάθεσιν των άλλων τοπικών Εκκλησιών. Επομένως σχίσμα δεν λέγεται η παράβασις μιας αρχαίας παραδόσεως (τοιαύται ως είδομεν ανωτέρω έγιναν πολλαί χωρίς να γίνη σχίσμα), αλλά όταν παράβασις της αρχαίας παραδόσεως σχίση την μίαν Εκκλησίαν από της άλλης, όταν διακοπή η κοινωνία των Εκκλησιών. Μόνον λοιπόν «η παράδοσις της Πίστεως», ήτοι η ηθική, είναι πράγματα αιωνίως αμετάβλητα και αναλλοίωτα και δεν επιδέχονται ουδεμίαν τροποποίησιν. Αι άλλαι όμως παραδόσεις, αι αναφερόμεναι εις θέματα λατρείας, διοικήσεως, εκκλησιαστικής ευταξίας κ.λ.π. δύνανται να τροποποιούνται και να μεταβάλλωνται, υπό τον όρον βεβαίως ότι τούτο γίνεται όχι υπό του α' ή β' ατόμου, έστω και αν είναι Ιερεύς ή Αρχιερεύς (εν τη περιπτώσει ταύτη έχομεν παράβασιν και ανταρσίαν), αλλ' υπό της Εκκλησίας!»[7]. Και εν προκειμένω από το πλήρωμα της Επισκοπής Περιστερίου… ο νοών νοείτω!
Αλήθεια, όταν η «παράβασις της αρχαίας παραδόσεως» ΔΕΝ σχίζει «την μίαν Εκκλησίαν από της άλλης» αλλά αποσκοπεί στο να ενώσει τη μία ορθόδοξη Εκκλησία με μία δεύτερη «αδελφή εκκλησία», αυτό τι είναι; Δεν είναι (επι)κοινωνία με την αίρεση;
Όταν πάλι η Περιστερίου (μικρο)παράβαση της από 150 χρόνων παρουσίας του Τιμίου Σταυρού (ενν. του Εσταυρωμένου) δεν σχίζει την μία Μητρόπολη ή Εκκλησία από την άλλη, που σημαίνει ότι ΔΕΝ διακόπτει την «κοινωνία των Ορθοδόξων Εκκλησιών», αλλά ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΙ καταλλήλως τους ιερούς Ναούς της Μητροπόλεώς του για να υποδεχτούν καρδιναλίους (ψευδεπισκόπους), αυτό τι είναι; Και πάλι, όταν η προετοιμασία ΔΙΕΥΡΥΝΕΙ -εννοείται την κοινωνία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μετά των αιρετικών της Δύσης- (που η Ψευδοσύνοδος της Κρήτης ονόμασε Εκκλησίες), κι αυτό δεν είναι τίποτε; Η παρουσία ανθρώπων άπιστων και αβάπτιστων σε τόπο Αγιασμένο -κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας - δεν παραβιάζει τα δόγματα και την Παράδοση της Εκκλησίας, και δεν προσβάλει «ολόκληρη την εκκλησία»; Και τέλος το Σύμβολο της πίστεως, το Πιστεύω «εν Βάπτισμα» και «εις Μία, Αγία Εκκλησία», τι είναι, δόγματα ή σύμβολα λόγου που διατυπώθηκαν το έτος 325 από κοινούς και άτιμους ανθρώπους (άπαγε της βλασφημίας); Εννοείται, σύμφωνα με τον νεότερο ύμνο αγάπης που σύνθεσε προ ετών ο νυν Πατριάρχης Βαρθολομαίος… Αλίμονό μας!
ΟΙ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ «ΑΓΑΠΕΣ» ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ, ΙΣΟΝ «(ΔΑΙΜΟΝΟ)ΑΠΑΤΕΣ»
Αδελφοί, οι αγαπολόγοι και παναιρετικοί οπαδοί του Οικουμενισμού ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ να αποδείξουν εαυτούς γνήσιους μαθητές του Χριστού… Γι’ αυτό, σε κάθε παρανομία τους απολογούνται με το ΑΓΑΠΩ! Κι έτσι αιτιολογούν τα «κοινά μυστικά δείπνα» μέσα και έξω από την εκκλησία (=Ναός)!
Αγαπητοί, για να εννοήσουμε τη στενότατη σχέση των δύο υποθέσεων, της εξόδου του Τιμίου Σταυρού από το ιερό Θυσιαστήριο, αλλά και της εξόδου των πιστών προς προϋπάντηση των αιρετικών παπικών (αλλά και των 325+ προτεσταντικών ‘εκκλησιών’) εντός του ιερού τόπου της εκκλησίας, θυμίζουμε, στην αγάπη σας, την (συμβολική) απάντηση του Πατριάρχου Αθηναγόρα στο διπλό ερώτημα του δημοσιογράφου [9]: «Πιστεύετε ὅτι θὰ φθάσωμεν εἰς τὸ κοινὸν Ἅγιον Ποτήριον;», «Πῶς πορεύεσθε ἐν μέσω καὶ ἐπὶ κεφαλῆς τῶν κοσμοϊστορικῶν γεγονότων;»
1η ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Τὸ πιστεύω. Ἀλλὰ δὲν γνωρίζω πότε καὶ πῶς. Καὶ δὲν μὲ ἀπασχολεῖ τὸ πότε καὶ τὸ πῶς, διότι ζῶ ἐν τῆ μεγάλη πνευματικῆ χαρᾶ τοῦ τέρματος αὐτῆς τῆς ὁδοῦ. Ἰδέτε τὶ συμβαίνει ἐνίοτε. Συνηντήθημεν μὲ τὸν Πάπαν Παῦλον τὸν 6ον τὴν 5ην Ἰανουαρίου 1964 εἰς τὰ Ἰεροσόλυμα. Μέγα γεγονός. Ἀνέλπιστον. Πῶς ἦλθε; Εἶπον τότε εἰς τὸν Πάπαν ὅτι εὑρισκόμεθα ἐπὶ τὴν ὁδὸν πρὸς Ἐμμαούς, τὴν ὁποίαν ἐπορεύθη ὁ Κύριος μετὰ τῶν δύο μαθητῶν Του, τὸν Κλεώπαν καὶ τὸν Λουκᾶν. Καὶ ἐξέφρασα τότε τὴν εὐχὴν ὅπως, ὡς καὶ ὁ Ἰησοῦς μετὰ τῶν δύο μαθητῶν Του, φθάσωμεν εἰς τὴν κλάσιν τοῦ Ἄρτου.
Ἡ Ἁγιότης του ὁ Πάπας δὲν ἐγνώριζεν ὅτι οὕτω θὰ ὡμίλουν, ἀλλά, ἀπαντῶν, μοῦ προσέφερεν, ὡς δῶρον, ἕν Ἅγιον Ποτήριον. Τί εἶναι αὐτό; Συμβολισμός. Ἐγὼ νὰ εὔχωμαι νὰ συναντηθῶμεν εἰς τὸ Ἅγιον Ποτήριον καὶ ὁ Πάπας νὰ προσφέρη τὸ Ἅγιον Ποτήριον.
2η ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Πῶς πορεύεσθε ἐν μέσω καὶ ἐπὶ κεφαλῆς τῶν κοσμοϊστορικῶν γεγονότων;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Ἀγαπῶ.».
4. «Γιατί ο Περιστερίου Γρηγόριος αφαιρεί τον Τίμιον Σταυρόν;» ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διότι ο Τίμιος Σταυρός αποδείχθηκε καταστροφέας των δαιμόνων. Αλήθεια, πώς θα ήταν δυνατόν μέσα στο ίδιο τόπο να συνυπάρχουν ο αντίχριστος Πάπας και ο Τίμιος Σταυρός (ο καταστροφέας του φαρισαϊσμού, του ιουδαϊσμού, του εωσφορισμού, του οικουμενισμού);
Αδελφοί, λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω (εισαγωγικά) λόγια, που αυθόρμητα καταθέσαμε στο κοινό τραπέζι του δημοσίου διαλόγου προκειμένω να απαντηθεί το βασικό ερώτημα: «Γιατί ο Περιστερίου Γρηγόριος αφαιρεί τον Τίμιον Σταυρόν;», προχωρούμε μετά φόβου, αγάπης και πίστεως στη διερεύνηση μιας ακόμη προσβολής του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού (κατ’ ακρίβεια της εικόνας του Εσταυρωμένου Χριστού) ή καλύτερα εισβολής σε τόπο Άγιο, που δεν «συγκρίνεται» με κανέναν άλλο τόπο λατρείας παρά μόνο με έναν, δηλαδή τον τόπο όπου στάθηκε ανυπόδητος ο προφήτης Μωυσής θαυμάζοντας το γεγονός της φλεγομένης Βάτου. «Ο Θεός απήντησε· “μη πλησιάσης εδώ· λύσε και βγάλε τα υποδήματά σου, διότι ο τόπος, όπου ίστασαι, είναι γη αγία”!»( Εξ. 3,5 ).
«Αν κανείς θέλει να εμβαθύνει…», λέγει ο φιλόκαλος Κάλλιστος Αγγελικούδης και συνεχίζει: «Εκεί ήταν ο Φαραώ, ο πικρός και ανελέητος κυρίαρχος, και οι εχθρικοί επιστάτες, εικόνες του σατανά και της συμμορίας του, που δεν προξενούν αλύπητα κακώσεις σωματικές, αλλά θλίβουν πρόθυμα και αδίστακτα την ίδια την ψυχή. Εκεί, ο Μωυσής οδηγούσε το λαό του Θεού, ενώ σ’ εμάς -τι ασύγκριτη υπεροχή!- αυτός ο αληθινός Υιός και ενυπόστατος Λόγος του Θεού, πολύ, άπειρα ανώτερος από τον παλαιό Νόμο... Εκεί ράβδος, εδώ Σταυρός: το ξύλινο ραβδί παραδόξως, αλλάζοντας μορφή σε φίδι, κατέτρωγε τα φίδια· και ο σταυρός, που ήταν όργανο κακίας, έγινε όργανο τόσης αγαθοσύνης, σαν να άλλαξε, και αποδείχθηκε καταστροφέας των δαιμόνων»[10].
Ο π. Αυγουστίνος έλεγε σχετικά: «Όλα θα υποστούν τρομακτική αλλοίωσι, ένα όμως θα μένη μεσ’ τα ερείπια της ανθρωπότητος ως παρηγοριά, ως άστρο φωτεινό και ως ήλιος αθάνατος, μαγνήτης ουράνιος∙ ο Εσταυρωμένος! Όταν το 1953 στη Ζάκυνθο έγινε σεισμός, ένας Ζακυνθινός μου έφερε μια φωτογραφία (την έχω δημοσιεύση στη «Σπίθα»). Από το σεισμό καταστράφηκε μια εκκλησία και, ενώ έπεσαν τα πάντα, όταν πήγαν το πρωί, τι να δουν∙ μόνο ο Εσταυρωμένος ήταν όρθιος μέσα στα ερείπια! Κύριε ελέησον! Εικόνα μιας μεγάλης πραγματικότητος. Ερείπια θα γίνει ο κόσμος∙ βασίλεια θρόνοι, σοφίες, μηχανές, πύραυλοι, διαστημόπλοια, αστέρες και γαλαξίες∙ αλλά μέσα στα ερείπια εκείνα, μέγας θριαμβευτής, που θα καλύπτη τους αιώνες, θα είναι ο Εσταυρωμένος. Δεύτε, σκώληκες της γης αμαρτωλοί, που δεν είμαστε άξιοι να τον ατενίσουμε, δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ, και άντρες – γυναίκες – μικρά παιδιά να του πούμε∙ Χαίρε, ο βασιλεύς ημών!»[11].
«Μόνο ο Εσταυρωμένος (ο Σταυρός της Αγίας Πέμπτης) ήταν όρθιος μέσα στα ερείπια! Κύριε ελέησον!»…
«Ο κίνδυνος είναι αφάνταστος», βροντοφωνάζει ο Πατήρ Αυγουστίνος! Ποιος κίνδυνος;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σε επόμενη Πατριαρχική Θεία Λειτουργία (μέσα στο 2025) να δούμε τον αντίχριστο Φραγκίσκο καθήμενο στο θρόνο εντός του ιερού Βήματος (δήθεν ως πολιτικός άρχοντας*) και τον Πατριάρχη μας στον εκτός του Ιερού θρόνο… αλλά και τους αθεοτάτους ψάλτες να λαλούν βλάσφημα ρήματα περί της φήμης των δύο ανδρών. Δηλαδή, «Τον Δεσπότην (πολιτικό άρχοντα) και Αρχιερέα (εκκλησιαστικό άρχοντα) ημών, Κύριε φύλαττε». Ο νοών νοείτω!
(* Εξ άλλου με την ίδια καραμέλα έσβησαν την διαμαρτυρία (της συνειδήσεως) των πιστών όταν το 2001 υποδέχτηκαν με τιμές αρχηγού Κράτους τον Πάπα)
Διαβάζοντας σχετικό άρθρο για «Τα μέρη του ναού. Ο Νάρθηκας και ο Κυρίως Ναός», βρίσκουμε και τα εξής διαφωτιστικά γράμματα:
«Στα δεξιά του χώρου αυτού βρίσκεται το δεσποτικό, δηλαδή ο θρόνος του επισκόπου. Στους πρώτους ναούς ο θρόνος αυτός βρισκόταν μέσα στο Ιερό και ήταν το κάθισμα του αυτοκράτορα ή του τοπικού άρχοντα που έφερε τον τίτλο «δεσπότης» (από το ρήμα δεσπόζω = είμαι κύριος, έχω την εξουσία). Ο επίσκοπος Μεδιολάνων Αμβρόσιος επέβαλε στον αυτοκράτορα Θεοδόσιο (4ος αι.) να βγάλει τον θρόνο έξω από το Ιερό. Τοποθετήθηκε στα δεξιά και, απέναντί του, υπήρχε ο θρόνος του πατριάρχη ή του επισκόπου. Γι΄ αυτό και οι ψάλτες στον πολυχρονισμό έλεγαν: «Τον Δεσπότην (πολιτικό άρχοντα) και Αρχιερέα (εκκλησιαστικό άρχοντα) ημών, Κύριε φύλαττε» (και στο δημοτικό τραγούδι: ψάλλει δεξιά ο βασιλιάς, ζερβά ο πατριάρχης). Μετά την άλωση της Πόλης στον Πατριάρχη αποδόθηκαν τα αυτοκρατορικά σύμβολα και οι τίτλοι, μεταξύ των οποίων κι αυτός του ‘‘Δεσπότη’’» [12].
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
«Ὅλοι, ἀγαπητοί μου, ὅλοι καταλαβαίνουμε, ὅτι δὲν πηγαίνουμε καθόλου καλά· ὅτι κάτι κακό, κάτι φοβερό, κάτι τρομερό, θὰ συμβῇ στὶς ἡμέρες μας· ὅτι θὰ συμβοῦν ἐκεῖνα ὅλα ποὺ λέει ἡ ἁγία καὶ ἱερὰ Ἀποκάλυψις. Γιατί; Διότι ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, παραβαίνουμε τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, παραβαίνουμε τὶς ἐντολές Του.» (π. Αυγουστίνος Καντιώτης).
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Αναγνώστης
Πτολεμαΐδα 14 Σεπτεμβρίου 2024
Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού.
Σημειώσεις
[1] https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?page_id=38374
[2] († ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος, ἱ. ναὸς Ἁγίας Παρασκευῆς πόλεως Φλωρίνης 14-9-1975) https://emmadimitris.blogspot.com/2019/09/14.html#more
[3] https://www.impantokratoros.gr/DDB8711E.el.aspx
[4] https://www.vimaorthodoxias.gr/eipan/giati-o-peristerioy-grigorios-afairei-ton-timion-stayron/
[5] "ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ", φύλλον Δεκεμβρίου 1965. Πηγή: ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΖΗΛΩΤΙΣΜΟΣ Έκδοσις Ιερού Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνος
[6] «ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Ι. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΕΡΓΑ 27», ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ‘’ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ’’, ΘΕΣ/ΝΙΚΗ 1987
[7] https://www.impantokratoros.gr/A004934E.el.aspx [ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ (Ἐπιστολιμαία διατριβὴ)]
[8] https://gero-paisios.blogspot.com/2010/10/blog-post_11.html
[9] https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=77091#more-77091
[10] «Και τότε βέβαια θα κρίνομε χωρίς κίνδυνο να σφάλομε και με ευθύτητα» (Κάλλιστος Αγγελικούδης) «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ των ιερών Νηπτικών», ΤΟΜΟΣ Ε΄, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, ΣΕΛ. 194
[11] https://www.eulogia.gr/2024/05/blog-post_03.html
[12] https://www.pemptousia.gr/2020/01/ta-meri-tou-naou-o-narthikas-ke-o-kirio/
Πηγή: Συντακτική ομάδα PtolemaidaNews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου