Η μάνητα των Παπικών γιά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Β. Χαραλάμπους

«Την ρομφαίαν και τα τόξα κακοδόξων τε, όλως συνέτριψας και την οφρύν Βαρλαάμ» (Ζ΄ωδή, δευτέρας Κυριακής των νηστειών) 

 Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Όπως αναφέρει ο τότε Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Παπαδόπουλος σε κείμενό του που τιτλοφορείται ‘’Ο  Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς Θεσσαλονίκης και Λατινική Εκκλησία’’ και που δημοσιεύτηκε στο παλαίτυπο τεύχος του Εκκλησιαστικού Περιοδικού Γρηγόριος ο Παλαμάς (Τεύχη Κστ΄ και Κζ΄ -Θεσσαλονίκη 1918) «Η Λατινική Εκκλησία προς παραπλάνησιν των απλουστέρων ισχυρίσθη δια την υπεράσπισιν αυτής, εν οις ήσαν δυστυχώς και τινές  Έλληνες, ότι μετά το Σχίσμα δεν ανεφάνησαν πλέον Άγιοι εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία της Ανατολής».

Δεν ομιλούν οι Παπικοί για Ορθοδόξους Αγίους μετά το Σχίσμα, γιατί σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται κατά πρώτο λόγο ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.



Αναφερόμενος λοιπόν  ο τότε Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Παπαδόπουλος,
στον Άγιο Γρηγόριο τον  Παλαμά γράφει : «Ήδη μικρόν μετά τον θάνατον
αυτού 1359-1360, εν Θεσσαλονίκη και εν ταις Μοναίς του Αγίου Όρους,
ετιμάτο ως Άγιος», «Οι δε Λατίνοι μετά φανατισμού απεριγράπτου, ου
μόνον κατεπολέμησαν την μνήμην του μεγάλου Ιεράρχου της Θεσσαλονίκης
και γενναίου της Ορθοδοξίας προμάχου, αλλά αποπειράθησαν να
καταργήσωσιν την επί τη μνήμη αυτού Ιεράν Ακολουθίαν εν τη Ορθοδόξω
Εκκλησία».

Άλλη απόδειξη της μάνητας των αιρετικών Παπικών αποτελεί το γεγονός
της καταστροφής του Τυπογραφείου στην Κωνσταντινούπολη, κατά το έτος
1627 από τους Ιησουΐτες, με αφορμή την έκδοση των «Δύο αποδεικτικών
λόγων» του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.

Ακόμα και ο Migne, γνώρισε την Παπική εξουσιαστική αντίδραση, εξ
αφορμής της έκδοσης έργων του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, και
υποχρεώθηκε στο τέλος να ζητήσει συγνώμη για την έκδοσή των.

Ο λόγος που καταπολεμούν οι Παπικοί την μνήμην του μεγάλου αυτού Αγίου
είναι προφανής.  Τα ψαλλόμενα κατά την δευτέραν Κυριακήν των νηστειών,
 κατά την οποίαν επιτελούμε την μνήμην του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά,
δίδουν επακριβώς την απάντηση στους  αιρετικούς Παπικούς.

«Δρεπάνη των λόγων σου, και ιεροίς συγγράμμασιν έτεμες αιρέσεις
ακανθώδεις και ζιζανίων νόθα βλαστήματα της Ορθοδοξίας δε ευσεβή
κατέβαλον σπέρματα, Ιεράρχα Γρηγόριε» (Από την Ε΄ωδήν)

«Την ρομφαίαν και τα τόξα κακοδόξων τε, όλως συνέτριψας και την οφρύν
Βαρλαάμ και πάσαν την δύναμιν αιρετικών ως ιστόν, διεσκόρπισας, οία
περ λίθος μέγιστος της αράχνης Ιεράρχα». (Από την Ζ΄ωδήν)