Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων
Αρχιμανδρίτου Ιωήλ Γιαννακοπούλου
Εκδόσεις Πουρνάρα – Θεσσαλονίκη
ΘΕΜΑ 2ον: «Περί Ἐκκλησίας» Β΄Μέρος σελίδων 17-32
Για να διαβάσετε όσα έχουν δημοσιευτεί πατήστε: Συζήτηση Ευαγγελικών Ορθοδόξων
Εὐαγγελικός: Δείξατέ μου καί τό τρίτον στοιχεῖον τῆς ἐκκλησίας κατά τήν γνώμην σας καί κατόπιν θά σᾶς εἴπω καί ἐγώ τήν γνώμην μου.
Ὀρθόδοξος: Τό τρίτον στοιχεῖον τῆς ἐκκλησίας εἶναι, ὅτι αὕτη κατέχει τήν ἀλήθειαν. Τοῦτο μᾶς τό ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τήν Α΄ Τιμοθ. 3,15 «ὄτι ἡ ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ ζῶντος» εἶναι «στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας». Ἐξ αὐτοῦ φαίνεται, ὅτι ἡ ἀνωτέρω ἀναφερθεῖσα ὠργανωμένη καί ἀκατάλυτος ἐκκλησία εἶναι διδάσκαλος τῆς ἀλήθειας. Ὁ Κύριος δίδει τόσην σημασίαν εἰς τήν ἐκκλησίαν, ὤστε λέγει:
«Ἐάν ὁ ἀδελφός σου παρακούσῃ τῆς ἐκκλησίας ἔστω σοι ὥσπερ ὁ Ἐθνικός καί ὁ Τελώνης» ἤτοι πάντα μή πειθόμενον εἰς την ἐκκλησίαν πρέπει νά ἀποφεύγωμεν οἱ Χριστιανοί, ὅπως ἀπέφευγον οἱ Ἰουδαῖοι τούς ἁμαρτωλούς Τελώνας καί τούς ἀσεβεῖς εἰδωλολάτρας. Κατά συνέπειαν σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί, οἰ ὁποῖοι δέν ἔχετε οὔτε ὠργανωμένην ἐκκλησίαν οὔτε ἀκατάλυτον τοιαύτην δέν ἔχετε τόν στῦλον καί τό ἐδραίωμα τῆς ἀληθείας. Ἡμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι ἔχομεν ὠργανωμένην καί ἀκατάλυτον ἐκκλησίαν μέ κανονικούς διαδόχους ἀπό τῆς Ἀποστολικῆς ἐποχῆς, ἄρα ἡμεῖς ἔχομεν τήν ἀλήθειαν. Ἰδού τά δύο στοιχεῖα τῆς ἐκκλησίας ὀργάνωσις καί ἀκατάλυτον, τά ὁποῖα δεικνύουσιν τήν ἀληθινήν ἐκκλησίαν, ταμιοῦχον τῆς
χάριτος καί διδάσκαλον τῆς ἀληθείας, τά ὁποῖα ἔχομεν ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι καί οὐχί σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί.
Εὐαγγελικός: Ἡ ἐκκλησία δι’ ἐμέ ὡς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι ἔνδοξος μή ἔχουσα σπῖλον ἤ ρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ’ ἵνα ᾖ ἁγία καί ἄμωμος»Ἐφεσ. 5,27. Εἰς τάς διαφόρους ὄμως ὁρατάς ἐκκλησίας, Ὀρθοδόξοξον, Καθολικήν, Διαμαρτυρομένην βλέπω ἀρκετά μέλη της, τά ὁποῖα ζοῦν βίον τοῦτον, ὥστε ὄχι σπῖλον καί ρυτίδα ἔχουν καί δίδουν ἀλλά εἶναι μεγάλοι ἐγκληματίαι. Πῶς θά δεχθῶ, ὅτι αὐτά εἶναι μέλη τῆς ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; Προτιμῶ λοιπόν τήν ἀόρατον ἐκκλησίαν, τῆς ὁποίας τά μέλη ἄγνωστα ὄντα εἰς ἡμᾶς, γνωστά εἶναι μόνον εἰς τόν Θεόν. Ταῦτα ἀγωνίζονται νά μή ἔχωσι σπῖλον ἤ ρυτίδα εἴτε ἀνήκουν οὗτοι εἰς τήν Ὀρθόξοξον ἤ εἰς τήν Διαμαρτυρομένην, ἤ εἰς τήν Καθολικήν ὁρατήν ἐκκλησίαν.
Ὀρθόδοξος: Ἑπομένως τά στοιχεῖα τῆς πραγματικῆς ἐκκλησίας δι’ ὑμᾶς τούς Εὐαγγελικούς εἶναι 3: α) ἀόρατος, β) ἄμωμα τά μέλη της καί γ) ἡ ἐκκλησία αὕτη εἶναι ἀδιάφορος εἰς αἱρέσεις.
Εὐαγγελικός: Βεβαιότατα, διότι αὐτά μᾶς λέγει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο διά τοῦ Ἀποστόλου Παύλου εἰς τό ἀνωτέρω ἀναφερθέν χωρίον Ἐφ. 5,27 νά εἶναι ἄμωμος ἡ πραγματική ἐκκλησια εἰς τόν βίον.
Ὀρθόδοξος: Ἄς ἐξετάσωμεν ἕνα ἕκαστον χωριστά. Καί πρῶτον τό περί αἱρέσεων. Αἱ διάφοροι αἱρέσεις, αἱ ὁποῖαι χωρίζουσι τά διαφόρους ὁρατάς ἐκκλησίας, δέν εἶναι ἐμπόδιον σωτηρίας; Ἡ αἵρεσις δέν κλονίζει τά θεμέλια τῆς ἀληθινῆς ἐκκλησίας;
Εὐαγγελικός: «Πᾶν πνεῦμα, ὅ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστόν, ἐν σαρκί ἐληλυθότα ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστί». Α΄Ἰωαν. 4,3. Ὁπουδήποτε λοιπόν χριστιανός τις κι’ ἄν ἀνήκῃ, ἐάν ὁμολογῇ Χριστόν, εἶναι σεσωσμένος.
Ὀρθόδοξος: Αὐτή ἡ ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ ἑλθόντος ἐν σαρκί εἶναι μία ἀλήθεια ὄχι ὅμως καί πᾶσα ἡ ἀλήθεια. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅμως τονίζει ρητῶς τό ἐφάρματον καί περί πολλῶν αἱρέσεων. «Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται οὗτος καί ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος». Τίτ.3,10. Ἑπομένως ὄχι μόνον ὁ ἔχων φαῦλον βίον ἔχων σπίλον καί ρυτίδα ἁμαρτάνει, ἀλλά καί ὁ αἱρετικός. Οὗτος «ἐξέστραπται», ἔχει πάθει διαστροφήν καί «ἁμαρτάνει». Ἐπίσης εἰς τήν πρός Γαλάτας ἐπιστολήν 5,20 ὁ Παῦλος ὀνομάζει τάς αἱρέσεις ἔργα σαρκός λέγων: «φανερά ἐστι τά ἔργα τῆς σαρκός, ἅτινα ἐστί πορνεία, ἀκαθαρσία, διχοστασία, α ἱ ρ έ σ ε ι ς». Ἐπίσης ὁ Ἀπόστολος Πέτρος εἰς τήν Β΄ ἐπιστολήν 2,1 ὁμιλεῖ περί ψευδοδιδασκάλων, «οἵτινες παρεισάξουσιν α ἱ ρ έ σ ε ι ς ἀπωλείας... ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινήν ἀπώλειαν». Ἀφοῦ λοιπόν αἱ αἱρέσεις συμπεριλαμβάνονται εἰς τά ἔργα τῆς σαρκός καί ἐπιφέρουν ταχινήν ἀπώλειαν, πῶς νομίζετε σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί, ὄτι μόνον ὁ φαῦλος βίος εἶναι μακράν τῆς ἀληθινῆς ἐκκλησίας και οὐχί ἡ αἵρεσις καί ἑπομένως δύναται τις νά ζῇ εἰς οἰανδήποτε ὁρατήν ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία χωρίζεται ἀπό ἄλλης διά αἰρέσεως καί σώζεται ἀρκεῖ νά ἔχῃ βίον μόνον καλόν;
Εὐαγγελικός: Γραφικῶς εἶναι αὐτά σωστά. Εἶναι δυνατόν ὅμως λογικῶς νά δεχθῶμεν, ὅτι μόνο οἱ ὀρθόδοξοι θά σωθῶσι καί οἱ ἄλλοι θά ἀπολεσθῶσι;
Ὀρθόδοξος: Ἐνταῦθα δέν ὁμιλοῦμεν ποῖος θά σωθῇ καί ποῖος θά κολασθῇ. Αὐτό ἀφορᾷ τόν Θεόν. Ἐδῶ ὁμιλοῦμεν περί ἀληθείας ἤτοι πραγματικῆς ἐκκλησίας καί περί ψευδοῦς, πλανωμένης δι’ αἱρέσεως ἐκκλησίας.
Εὐαγγελικος: Ὥστε ὑπάρχει διαφορά μεταξύ ἀληθοῦς πραγματικῆς ἐκκλησίας καί σωτηρίας;
Ὀρθόδοξος: Ἀσφαλῶς. Ἡ ἀληθινή και πραγματική ἐκκλησία δέν εἶναι ἡ μόνη ὁδός τῆς σωτηρίας ἀλλά ἡ μόνη ἀ σ φ α λ ή ς ὁδός σωτηρίας. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται ἐν τῇ πραγματικῇ ἐκκλησία, εἶναι ἀσφαλής. Ὁ ἐκτός τῆς πραγματικῆς ἐκκλησίας χριστιανός δέν εἶναι ἀσφαλής εἰς σωτηρίαν. Ἕν παράδειγμα: Ἐπί ἀνταρτοκαρατίας μία ὑπῆρχε ἀσφαλής συγκοινωνία Καλαμῶν -Ἀθηνῶν ἡ διά τῆς τεθωρακσμένης φάλαγγος. Ὑπῆρχον βεβαίως καί ἄλλα μονοπάτια, διά τῶν ὁποίων μετέβαινον οἱ ἄνθρωποι ἐκ Καλαμῶν εἰς Ἀθήνας. Δέν ἦσαν ὅμως ἀσφαλῆ. Διά τῆς διακρίσεως ταύτης τιμῶμεν τήν ἀξίαν τῆς ἀλήθειας, διότι ἀποδίδομεν εἰς αὐτήν τήν ἀσφαλή ὁδόν σωτηρίας, εἴμεθα ὅμως εὐσπλαγχνικοί πρός τούς πλανωμένους, διότι δεχόμεθα, ὅτι ἡ ἀληθινή ἐκκλησία δέν εἶναι ἡ μόνη ὁδός ἀλλά ἡ μόνη ἀσφαλής ὁδός σωτηρίας. Ἄλλως τε καί σεῖς παρ’ ὅλον πού δέχεσθε, ὄτι πραγματική ἐκκλησία εἶναι ἀόρατος ἀποτελούμενη ἐκ καλῶν χριστιανῶν ἀνηκόντων εἰς ὀρθόδοξον, καθολικήν, εὐαγγελικήν δέν παύετε νά μάχεσθε διά τᾶς Εὐαγγελικάς σας ἀρχάς. Ἀγωνίζεσθε, διότι νομίζετε, ὄτι σεῖς ἔχετε τήν ἀλήθειαν, τήν ἀσφαλῆ ὁδόν σωτηρίας. Δέν εἶναι ἔτσι;
Εὐαγγελικός: Διά τοῦ τρόπον αὐτοῦ ἀμβλύνεται βεβαίως ἡ ὀξύτης, χαμηλώνει τό Σινικόν τεῖχος τῶν ὁρατῶν ἐκκλησιῶν λογικῶς. Πῶς θά ἀποδειχθῇ Γραφικῶς τό ὁρατόν τῆς Ἐκκλησίας;
Ὀρθόδοξος: Οὕτω ἄς ἔλθωμεν εἰς τό δεύτερον στοιχεῖον τῆς ἐκκλησίας, τό ὁρατόν. Ὅταν ὁ Κύριος συνιστᾷ διά τήν ἀδελφικήν συνεννόησιν τῶν χριστιανῶν τό «εἰπέ τῇ ἐκκλησίᾳ»Ματθ. 18,17, τί σημαίνει αὐτό; Ὅτι πρόκειται ἀσφαλῶς περί ὁρατῆς ἐκκλησίας. Ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγῃ εἰς τούς Ἐπισκόπους τῆς Ἐφέσου: «Προσέχετε ἑαυτοῖς καί τῷ ποιμνίῳ ἐν ὧ ἔθετο ὑμᾶς τό Πνεῦμα Ἅγιον ποιμαίνειν τήν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ».Πραξ. 20,28 ὁμιλεῖ ἀσφαλῶς περί ὁρατῆς ἐκκλησίας, ὅπου οἱ ποιμένες γνωρίζουν τά πρόβατα καί τά πρόβατα τούς ποιμένες των. Ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διατάσσει τόν Τίτον καί Τιμόθεον νά χειροτονήσῃ ὡρισμένους πρεσβυτέρους καί διακόνους, ὁμιλεῖ ἀσφαλῶς περί ὁρατῆς ἐκκλησίας, εἰς τήν ὁποίαν εἶναι γνωστοί, ὡρισμένοι, ὁρατοί οἱ κυβερνῶντες τήν ἐκκλησίαν. Ὄχι μόνον Ἁγιογραφικῶς ἀλλά καί λογικῶς εἶναι ἀπαραίτητον τό ὁρατόν τῆς ἐκκλησίας, διότι ὁ Κύριος οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ χριστιανοί εἶναι ὄχι μόνον ψυχαί ἀόρατοι ἀλλά καί σώματα ὁρατά. Δέν εἴμεθα ἄγγελοι ἀλλά καί ἄνθρωποι ὁρατοί. Τό ὁρατόν στοιχεῖον ἑπομένως εἶναι ἀπαραίτητον καί λογικῶς.
Εὐαγγελικός: Εἴπατε, ὅτι ἡ ἐκκλησία εἶναι ὄχι μόνον ἀόρατος ἀλλά καί ὁρατή καί αὐτή ἡ ὁρατή ἡ Ὁρθόδοξος εἶναι ἡ μόνη ἀσφαλής ὁδός σωτηρίας. Δέν εἶναι δυνατόν ὅμως νά δεχθῶ, ὅτι πᾶς ὅστις εὑρίσκεται ἐν τῇ ὁρατή ταύτῃ ἐκκλησίᾳ, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μόνη ἀσφαλής ὁδός σωτηρίας θά σωθῇ, διότι βλέπω εἰς τήν Ὀρθόδοξον ἐκκλησίαν πολλούς κακούς ἀνθρώπους ἐγκληματίας κ.λ.π.’
Ὀρθόδοξος: Εἶπον, ὅτι ἡ ἀληθής ἐκκλησία εἶναι ὁρατή καί ἡ μόνη ἀσφαλής ὁδός σωτηρίας. Ἐξ αὐτοῦ δέν θέλῳ νά εἴπω, ὅτι πᾶν μέλος αὐτῆς θά σωθῇ. Ὄχι. Θά σωθῇ πᾶν γνήσιον μέλος αὐτῆς. Τά σαπρά μέλη καί τά σκάνδαλα καί τά ζιζάνια θά βληθῶσι εἰς τήν κόλασιν, εἶναι τά νεκρά μέλη τῆς ἐκκλησίας.
Εὐαγγελικός: Παρ’ ὅλα αὐτά μένει εἰς ἐμέ ἡ ἀπορία, πῶς εἰς μίαν πραγματικήν ἐκκλησίαν εἶναι δυνατόν νά ὑπάχωσιν μέλη νεκρά καί ἁμαρτωλά παρά τήν ἐντολήν τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος, ὡς εἴπομεν, θέλει ἔνδοξον τήν ἐκκλησίαν μή ἔχουσαν σπῖλον ἤ ρυτίδα.
Ὀρθόδοξος: Αὐτό τό ὁποῖον λέγει ὁ Κύριος εἶναι ὁ ἰδανικός σκοπός, ὅπου πρέπει νά τείνωμεν. Τό ἴδιον εἶναι, ὅταν ἐντέλλεται ὁ ἴδιος «ἔσεσεθε οὖν τέλειοι ὡς ὁ Πατήρ ὑμῶν τέλειος ἐστί» Ματθ. 5,48. Εἶναι δυνατόν νά γίνωμεν τέλειοι, ὄπως εἶναι ὁ Θεος, ἀναμάρτητοι; Αὐτό εἶναι ἀδύνατον. Δέν ἕπεται ὄμως, ὄτι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέν εἶναι τέλειος ὡς ὁ Πατήρ, δέν εἶναι μέλος τῆς ἐκκλησίας.
Εὐαγγελκός: Ἔχω τήν γνώμην, ὅτι ἐντᾶυθα ὁ Κύριος θεωρεῖ μέλη τῆς ἐκκλησίας Του ὄχι ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εἶναι τέλειοι ὡς ὁ Πατήρ ἤτοι ἀναμάρτητοι, ἀλλά ὅσοι ἀγωνίζονται, ἔχουσι πνεῦμα ἀγωνισιτικόν πρός τήν τελειότητα. Καί σᾶς ἐρωτῶ. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέν ἀγωνίζεται, εἶναι μέλος τῆς ἐκκλησίας;
Ὀρθόδοξος: Εἶναι, ἀλλά νεκρόν.
Εὐαγγελικός: Πῶς θά ἀποδείξητε, ὅτι ἡ πραγματική ἐκκλησία ἔχει καί νεκρά μέλη;
Εὐαγγελικός: Δείξατέ μου καί τό τρίτον στοιχεῖον τῆς ἐκκλησίας κατά τήν γνώμην σας καί κατόπιν θά σᾶς εἴπω καί ἐγώ τήν γνώμην μου.Ὀρθόδοξος: Τό τρίτον στοιχεῖον τῆς ἐκκλησίας εἶναι, ὅτι αὕτη κατέχει τήν ἀλήθειαν. Τοῦτο μᾶς τό ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τήν Α΄ Τιμοθ. 3,15 «ὄτι ἡ ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ ζῶντος» εἶναι «στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας». Ἐξ αὐτοῦ φαίνεται, ὅτι ἡ ἀνωτέρω ἀναφερθεῖσα ὠργανωμένη καί ἀκατάλυτος ἐκκλησία εἶναι διδάσκαλος τῆς ἀλήθειας. Ὁ Κύριος δίδει τόσην σημασίαν εἰς τήν ἐκκλησίαν, ὤστε λέγει:
«Ἐάν ὁ ἀδελφός σου παρακούσῃ τῆς ἐκκλησίας ἔστω σοι ὥσπερ ὁ Ἐθνικός καί ὁ Τελώνης» ἤτοι πάντα μή πειθόμενον εἰς την ἐκκλησίαν πρέπει νά ἀποφεύγωμεν οἱ Χριστιανοί, ὅπως ἀπέφευγον οἱ Ἰουδαῖοι τούς ἁμαρτωλούς Τελώνας καί τούς ἀσεβεῖς εἰδωλολάτρας. Κατά συνέπειαν σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί, οἰ ὁποῖοι δέν ἔχετε οὔτε ὠργανωμένην ἐκκλησίαν οὔτε ἀκατάλυτον τοιαύτην δέν ἔχετε τόν στῦλον καί τό ἐδραίωμα τῆς ἀληθείας. Ἡμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι ἔχομεν ὠργανωμένην καί ἀκατάλυτον ἐκκλησίαν μέ κανονικούς διαδόχους ἀπό τῆς Ἀποστολικῆς ἐποχῆς, ἄρα ἡμεῖς ἔχομεν τήν ἀλήθειαν. Ἰδού τά δύο στοιχεῖα τῆς ἐκκλησίας ὀργάνωσις καί ἀκατάλυτον, τά ὁποῖα δεικνύουσιν τήν ἀληθινήν ἐκκλησίαν, ταμιοῦχον τῆς
χάριτος καί διδάσκαλον τῆς ἀληθείας, τά ὁποῖα ἔχομεν ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι καί οὐχί σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί.
Εὐαγγελικός: Ἡ ἐκκλησία δι’ ἐμέ ὡς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι ἔνδοξος μή ἔχουσα σπῖλον ἤ ρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ’ ἵνα ᾖ ἁγία καί ἄμωμος»Ἐφεσ. 5,27. Εἰς τάς διαφόρους ὄμως ὁρατάς ἐκκλησίας, Ὀρθοδόξοξον, Καθολικήν, Διαμαρτυρομένην βλέπω ἀρκετά μέλη της, τά ὁποῖα ζοῦν βίον τοῦτον, ὥστε ὄχι σπῖλον καί ρυτίδα ἔχουν καί δίδουν ἀλλά εἶναι μεγάλοι ἐγκληματίαι. Πῶς θά δεχθῶ, ὅτι αὐτά εἶναι μέλη τῆς ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; Προτιμῶ λοιπόν τήν ἀόρατον ἐκκλησίαν, τῆς ὁποίας τά μέλη ἄγνωστα ὄντα εἰς ἡμᾶς, γνωστά εἶναι μόνον εἰς τόν Θεόν. Ταῦτα ἀγωνίζονται νά μή ἔχωσι σπῖλον ἤ ρυτίδα εἴτε ἀνήκουν οὗτοι εἰς τήν Ὀρθόξοξον ἤ εἰς τήν Διαμαρτυρομένην, ἤ εἰς τήν Καθολικήν ὁρατήν ἐκκλησίαν.
Ὀρθόδοξος: Ἑπομένως τά στοιχεῖα τῆς πραγματικῆς ἐκκλησίας δι’ ὑμᾶς τούς Εὐαγγελικούς εἶναι 3: α) ἀόρατος, β) ἄμωμα τά μέλη της καί γ) ἡ ἐκκλησία αὕτη εἶναι ἀδιάφορος εἰς αἱρέσεις.
Εὐαγγελικός: Βεβαιότατα, διότι αὐτά μᾶς λέγει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο διά τοῦ Ἀποστόλου Παύλου εἰς τό ἀνωτέρω ἀναφερθέν χωρίον Ἐφ. 5,27 νά εἶναι ἄμωμος ἡ πραγματική ἐκκλησια εἰς τόν βίον.
Ὀρθόδοξος: Ἄς ἐξετάσωμεν ἕνα ἕκαστον χωριστά. Καί πρῶτον τό περί αἱρέσεων. Αἱ διάφοροι αἱρέσεις, αἱ ὁποῖαι χωρίζουσι τά διαφόρους ὁρατάς ἐκκλησίας, δέν εἶναι ἐμπόδιον σωτηρίας; Ἡ αἵρεσις δέν κλονίζει τά θεμέλια τῆς ἀληθινῆς ἐκκλησίας;
Εὐαγγελικός: «Πᾶν πνεῦμα, ὅ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστόν, ἐν σαρκί ἐληλυθότα ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστί». Α΄Ἰωαν. 4,3. Ὁπουδήποτε λοιπόν χριστιανός τις κι’ ἄν ἀνήκῃ, ἐάν ὁμολογῇ Χριστόν, εἶναι σεσωσμένος.
Ὀρθόδοξος: Αὐτή ἡ ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ ἑλθόντος ἐν σαρκί εἶναι μία ἀλήθεια ὄχι ὅμως καί πᾶσα ἡ ἀλήθεια. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅμως τονίζει ρητῶς τό ἐφάρματον καί περί πολλῶν αἱρέσεων. «Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται οὗτος καί ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος». Τίτ.3,10. Ἑπομένως ὄχι μόνον ὁ ἔχων φαῦλον βίον ἔχων σπίλον καί ρυτίδα ἁμαρτάνει, ἀλλά καί ὁ αἱρετικός. Οὗτος «ἐξέστραπται», ἔχει πάθει διαστροφήν καί «ἁμαρτάνει». Ἐπίσης εἰς τήν πρός Γαλάτας ἐπιστολήν 5,20 ὁ Παῦλος ὀνομάζει τάς αἱρέσεις ἔργα σαρκός λέγων: «φανερά ἐστι τά ἔργα τῆς σαρκός, ἅτινα ἐστί πορνεία, ἀκαθαρσία, διχοστασία, α ἱ ρ έ σ ε ι ς». Ἐπίσης ὁ Ἀπόστολος Πέτρος εἰς τήν Β΄ ἐπιστολήν 2,1 ὁμιλεῖ περί ψευδοδιδασκάλων, «οἵτινες παρεισάξουσιν α ἱ ρ έ σ ε ι ς ἀπωλείας... ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινήν ἀπώλειαν». Ἀφοῦ λοιπόν αἱ αἱρέσεις συμπεριλαμβάνονται εἰς τά ἔργα τῆς σαρκός καί ἐπιφέρουν ταχινήν ἀπώλειαν, πῶς νομίζετε σεῖς οἱ Εὐαγγελικοί, ὄτι μόνον ὁ φαῦλος βίος εἶναι μακράν τῆς ἀληθινῆς ἐκκλησίας και οὐχί ἡ αἵρεσις καί ἑπομένως δύναται τις νά ζῇ εἰς οἰανδήποτε ὁρατήν ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία χωρίζεται ἀπό ἄλλης διά αἰρέσεως καί σώζεται ἀρκεῖ νά ἔχῃ βίον μόνον καλόν;
Εὐαγγελικός: Γραφικῶς εἶναι αὐτά σωστά. Εἶναι δυνατόν ὅμως λογικῶς νά δεχθῶμεν, ὅτι μόνο οἱ ὀρθόδοξοι θά σωθῶσι καί οἱ ἄλλοι θά ἀπολεσθῶσι;
Ὀρθόδοξος: Ἐνταῦθα δέν ὁμιλοῦμεν ποῖος θά σωθῇ καί ποῖος θά κολασθῇ. Αὐτό ἀφορᾷ τόν Θεόν. Ἐδῶ ὁμιλοῦμεν περί ἀληθείας ἤτοι πραγματικῆς ἐκκλησίας καί περί ψευδοῦς, πλανωμένης δι’ αἱρέσεως ἐκκλησίας.
Εὐαγγελικος: Ὥστε ὑπάρχει διαφορά μεταξύ ἀληθοῦς πραγματικῆς ἐκκλησίας καί σωτηρίας;
Ὀρθόδοξος: Ἀσφαλῶς. Ἡ ἀληθινή και πραγματική ἐκκλησία δέν εἶναι ἡ μόνη ὁδός τῆς σωτηρίας ἀλλά ἡ μόνη ἀ σ φ α λ ή ς ὁδός σωτηρίας. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται ἐν τῇ πραγματικῇ ἐκκλησία, εἶναι ἀσφαλής. Ὁ ἐκτός τῆς πραγματικῆς ἐκκλησίας χριστιανός δέν εἶναι ἀσφαλής εἰς σωτηρίαν. Ἕν παράδειγμα: Ἐπί ἀνταρτοκαρατίας μία ὑπῆρχε ἀσφαλής συγκοινωνία Καλαμῶν -Ἀθηνῶν ἡ διά τῆς τεθωρακσμένης φάλαγγος. Ὑπῆρχον βεβαίως καί ἄλλα μονοπάτια, διά τῶν ὁποίων μετέβαινον οἱ ἄνθρωποι ἐκ Καλαμῶν εἰς Ἀθήνας. Δέν ἦσαν ὅμως ἀσφαλῆ. Διά τῆς διακρίσεως ταύτης τιμῶμεν τήν ἀξίαν τῆς ἀλήθειας, διότι ἀποδίδομεν εἰς αὐτήν τήν ἀσφαλή ὁδόν σωτηρίας, εἴμεθα ὅμως εὐσπλαγχνικοί πρός τούς πλανωμένους, διότι δεχόμεθα, ὅτι ἡ ἀληθινή ἐκκλησία δέν εἶναι ἡ μόνη ὁδός ἀλλά ἡ μόνη ἀσφαλής ὁδός σωτηρίας. Ἄλλως τε καί σεῖς παρ’ ὅλον πού δέχεσθε, ὄτι πραγματική ἐκκλησία εἶναι ἀόρατος ἀποτελούμενη ἐκ καλῶν χριστιανῶν ἀνηκόντων εἰς ὀρθόδοξον, καθολικήν, εὐαγγελικήν δέν παύετε νά μάχεσθε διά τᾶς Εὐαγγελικάς σας ἀρχάς. Ἀγωνίζεσθε, διότι νομίζετε, ὄτι σεῖς ἔχετε τήν ἀλήθειαν, τήν ἀσφαλῆ ὁδόν σωτηρίας. Δέν εἶναι ἔτσι;
Εὐαγγελικός: Διά τοῦ τρόπον αὐτοῦ ἀμβλύνεται βεβαίως ἡ ὀξύτης, χαμηλώνει τό Σινικόν τεῖχος τῶν ὁρατῶν ἐκκλησιῶν λογικῶς. Πῶς θά ἀποδειχθῇ Γραφικῶς τό ὁρατόν τῆς Ἐκκλησίας;
Ὀρθόδοξος: Οὕτω ἄς ἔλθωμεν εἰς τό δεύτερον στοιχεῖον τῆς ἐκκλησίας, τό ὁρατόν. Ὅταν ὁ Κύριος συνιστᾷ διά τήν ἀδελφικήν συνεννόησιν τῶν χριστιανῶν τό «εἰπέ τῇ ἐκκλησίᾳ»Ματθ. 18,17, τί σημαίνει αὐτό; Ὅτι πρόκειται ἀσφαλῶς περί ὁρατῆς ἐκκλησίας. Ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγῃ εἰς τούς Ἐπισκόπους τῆς Ἐφέσου: «Προσέχετε ἑαυτοῖς καί τῷ ποιμνίῳ ἐν ὧ ἔθετο ὑμᾶς τό Πνεῦμα Ἅγιον ποιμαίνειν τήν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ».Πραξ. 20,28 ὁμιλεῖ ἀσφαλῶς περί ὁρατῆς ἐκκλησίας, ὅπου οἱ ποιμένες γνωρίζουν τά πρόβατα καί τά πρόβατα τούς ποιμένες των. Ὅταν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διατάσσει τόν Τίτον καί Τιμόθεον νά χειροτονήσῃ ὡρισμένους πρεσβυτέρους καί διακόνους, ὁμιλεῖ ἀσφαλῶς περί ὁρατῆς ἐκκλησίας, εἰς τήν ὁποίαν εἶναι γνωστοί, ὡρισμένοι, ὁρατοί οἱ κυβερνῶντες τήν ἐκκλησίαν. Ὄχι μόνον Ἁγιογραφικῶς ἀλλά καί λογικῶς εἶναι ἀπαραίτητον τό ὁρατόν τῆς ἐκκλησίας, διότι ὁ Κύριος οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ χριστιανοί εἶναι ὄχι μόνον ψυχαί ἀόρατοι ἀλλά καί σώματα ὁρατά. Δέν εἴμεθα ἄγγελοι ἀλλά καί ἄνθρωποι ὁρατοί. Τό ὁρατόν στοιχεῖον ἑπομένως εἶναι ἀπαραίτητον καί λογικῶς.
Εὐαγγελικός: Εἴπατε, ὅτι ἡ ἐκκλησία εἶναι ὄχι μόνον ἀόρατος ἀλλά καί ὁρατή καί αὐτή ἡ ὁρατή ἡ Ὁρθόδοξος εἶναι ἡ μόνη ἀσφαλής ὁδός σωτηρίας. Δέν εἶναι δυνατόν ὅμως νά δεχθῶ, ὅτι πᾶς ὅστις εὑρίσκεται ἐν τῇ ὁρατή ταύτῃ ἐκκλησίᾳ, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μόνη ἀσφαλής ὁδός σωτηρίας θά σωθῇ, διότι βλέπω εἰς τήν Ὀρθόδοξον ἐκκλησίαν πολλούς κακούς ἀνθρώπους ἐγκληματίας κ.λ.π.’
Ὀρθόδοξος: Εἶπον, ὅτι ἡ ἀληθής ἐκκλησία εἶναι ὁρατή καί ἡ μόνη ἀσφαλής ὁδός σωτηρίας. Ἐξ αὐτοῦ δέν θέλῳ νά εἴπω, ὅτι πᾶν μέλος αὐτῆς θά σωθῇ. Ὄχι. Θά σωθῇ πᾶν γνήσιον μέλος αὐτῆς. Τά σαπρά μέλη καί τά σκάνδαλα καί τά ζιζάνια θά βληθῶσι εἰς τήν κόλασιν, εἶναι τά νεκρά μέλη τῆς ἐκκλησίας.
Εὐαγγελικός: Παρ’ ὅλα αὐτά μένει εἰς ἐμέ ἡ ἀπορία, πῶς εἰς μίαν πραγματικήν ἐκκλησίαν εἶναι δυνατόν νά ὑπάχωσιν μέλη νεκρά καί ἁμαρτωλά παρά τήν ἐντολήν τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος, ὡς εἴπομεν, θέλει ἔνδοξον τήν ἐκκλησίαν μή ἔχουσαν σπῖλον ἤ ρυτίδα.
Ὀρθόδοξος: Αὐτό τό ὁποῖον λέγει ὁ Κύριος εἶναι ὁ ἰδανικός σκοπός, ὅπου πρέπει νά τείνωμεν. Τό ἴδιον εἶναι, ὅταν ἐντέλλεται ὁ ἴδιος «ἔσεσεθε οὖν τέλειοι ὡς ὁ Πατήρ ὑμῶν τέλειος ἐστί» Ματθ. 5,48. Εἶναι δυνατόν νά γίνωμεν τέλειοι, ὄπως εἶναι ὁ Θεος, ἀναμάρτητοι; Αὐτό εἶναι ἀδύνατον. Δέν ἕπεται ὄμως, ὄτι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέν εἶναι τέλειος ὡς ὁ Πατήρ, δέν εἶναι μέλος τῆς ἐκκλησίας.
Εὐαγγελκός: Ἔχω τήν γνώμην, ὅτι ἐντᾶυθα ὁ Κύριος θεωρεῖ μέλη τῆς ἐκκλησίας Του ὄχι ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εἶναι τέλειοι ὡς ὁ Πατήρ ἤτοι ἀναμάρτητοι, ἀλλά ὅσοι ἀγωνίζονται, ἔχουσι πνεῦμα ἀγωνισιτικόν πρός τήν τελειότητα. Καί σᾶς ἐρωτῶ. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέν ἀγωνίζεται, εἶναι μέλος τῆς ἐκκλησίας;
Ὀρθόδοξος: Εἶναι, ἀλλά νεκρόν.
Εὐαγγελικός: Πῶς θά ἀποδείξητε, ὅτι ἡ πραγματική ἐκκλησία ἔχει καί νεκρά μέλη;
Επιμέλεια κειμένων aktiston
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου