Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ
Μὲ τὸ θέμα αὐτὸ ἔχουμε ἀσχοληθεῖ στό παρελθόν καί ἄλλη φορά. Θά
ἀσχοληθοῦμε γιά μία ἀκόμη. Ὄχι
μόνο γιατί δείχνει πόσο τραγικές
εἶναι οἱ συνέπειες τῆς πλάνης, κάτι
πού διαχρονικά τό ὑπογραμμίζουν οἱ
ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας,
ἀλλά καί γιατί ἀποδεικνύει τό θέμα
αὐτό ἀπό μόνο του ὅτι οἱ αὐτοαποκαλούμενοι «Χριστιανοί Μάρτυρες
τοῦ Ἰεχωβᾶ», ὡς Νεοαρειανοί, δέν
ἔχουν καμία σχέση μέ τόν αὐθεντικό
καί γνήσιο Χριστιανισμό.
Ἀφορμή μᾶς ἔδωσε τό περιοδικό «Σκοπιά» τῆς 1.1.2015 σελ. 14-15, στό ὁποῖο ὑπάρχει ἄρθρο πού ἐπιγράφεται: «Πρέπει νά προσευχόμαστε στόν Ἰησοῦ;». Στό ἄρθρο, μεταξύ τῶν ἄλλων, τίθεται τό ἐρώτημα: «Πρέπει νά ἀπευθύνουμε τίς προσευχές μας στόν Ἰησοῦ ἤ στό Θεό».
Καί μόνο ἀπό τή διατύπωση φαίνεται γιά μιά ἀκόμη φορά πόσο ἀντιγραφικές εἶναι οἱ θέσεις τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ. Ξέχασαν(;) ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή σέ πλῆθος μαρτυριῶν της μᾶς τονίζει τήν πλέον ἀδιάψευστη πραγματικότητα, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἐκτός ἀπό τέλειος, ἀκέραιος καί ἀναμάρτητος ἄνθρωπος, εἶναι καί τέλειος Θεός.
Ἔτσι ἡ ἴδια Τόν χαρακτηρίζει. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε: «Θεός ἦν ὁ Λόγος» (Ἰωάν. 1,1), εἶναι ἰσότιμος μέ τόν Θεό Πατέρα (Ἰωάν. 5, 18. 10, 30), εἶναι «ὁ ὤν ἐπί πάντων Θεός εὐλογητός εἰς τούς αἰῶνας» (Ρωμ. 9, 5), ὡς Θεός ὁμολογεῖται καί πιστεύεται ἀπό τούς μαθητές Του (Ἰωάν. 20, 28. Τίτ. 2, 13. Α ́ Ἰωάν. 5, 20) κ.ἄ.
Πόσο τραγικό εἶναι νά ξεκινᾶς τήν παρουσίαση ἑνός ἄρθρου, νά αὐτοδιαφημίζεσαι δεκάδες χρόνια, ὅτι δῆθεν εἶσαι ὁ πιό συνεπής μελετη τής τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί ἀπό τήν πρώτη, ἤδη διατύπωση νά ἀποδεικνύεις πόσο ἄκρως ἀντιβιβλικές εἶναι οἱ ἀπόψεις σου.
Καί τό δρᾶμα εἶναι πιό τραγικό, ὅταν προσπαθοῦν νά θεμελιώσουν τήν ἄποψή τους, ὅτι δέν πρέπει οἱ Χριστιανοί νά προσεύχονται στόν Χριστό, ὅπως ἀπεγνωσμένα προσπαθεῖ νά πείσει στό ἄρθρο της ἡ ἑταιρία Σκοπιά, μέ τή συνήθη ἑρμηνευτική κακοποίηση γεγονότων καί χωρίων, γιά νά καταστήσει τόν ἰσχυρισμό της πειστικό.
Ταυτοχρόνως τό μέγεθος τοῦ δράματος εἶναι ἀσύληπτο ὅταν στό ἄρθρο γίνεται ἀναφορά σέ ἁγιογρα- φικά χωρία, τά ὁποῖα προϋποθέτουν ἐκ προοιμίου κακόδοξη ἀντίληψη περί Θεοῦ. Π.χ. μεταξύ τῶν ἄλλων χωρίων στά ὁποῖα παραπέμπει ἡ Σκοπιά περί μή προσευχῆς στόν Χριστό, εἶναι τό Φιλιπ. 4, 6. Γιά τούς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ἡ λέξη Θεός σημαίνει ἐδῶ ἀποκλειστικά τό πρόσωπο τοῦ Ἰεχωβᾶ. Γιά τούς Χριστιανούς, Θεός ἐδῶ νοεῖται ὁ Τριαδικός Θεός.
Τό ἴδιο βλέπουμε καί μέ τήν ἐπίκλη- ση τοῦ Κολ. 3, 17. Στό ἄρθρο γίνεται προτροπή γιά προσευχή μόνο στόν Θεό Πατέρα «ἀλλά, φυσικά, στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ». Ξέχασαν(;) ὅμως νά ἀναφέρουν ὅτι στό ἴδιο χωρίο ὁ Ἰησοῦς καλεῖται καί ἐδῶ «Κύριος», ἰδιότητα πού ἀποκλειστικά στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀναφέρεται στόν Γιαχβέ.
Καλεῖται καί ἐδῶ «Κύριος» ὁ Χριστός γιατί ὁ ἀπόστολος Παῦλος γνωρίζει ὅτι εἶναι ὁ Γιαχβέ, ὁ ἀποκαλυπτόμενος ἀσάρκως στήν Παλαιά Διαθήκη στούς Πατριάρχες, στούς Δίκαιους καί στούς Προφῆτες.
Ἐξάλλου βλέπουμε τό ὅτι ὁ Χριστός εἶναι Κύριος, ὁ ἀποκαλυπτόμενος Γιαχβέ στίς θεοφάνειες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί στήν Καινή Διαθήκη. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε: ὁ Γιάχ-Ἐλοχίμ τοῦ Ψαλμοῦ 67, 18 εἶναι ὁ Χριστός σύμφωνα μέ τόν ἀπόστολο Παῦλο (Ἐφεσ. 4, 8), ὁ Γιαχβέ τοῦ Ζαχαρία 11, 12- 13 πού τιμᾶται 30 ἀργύρια εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ὁ Γιαχβέ πού κατά τόν ἴδιο Προφήτη ἐκεντήθη (κεφ.12, 10), εἶναι ὁ Χριστός.
Ὁλοκληρώνοντας τήν μικρή αὐτή ἀναφορά μας, θέλουμε νά ὑπογραμμίσουμε γιά μιά ἀκόμη φορά, ὅτι καί γιά τό ἄρθρο αὐτό τοῦ περιοδικοῦ Σκοπιά καί τή θέση τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ ὅτι δέν πρέπει νά προσευχόμαστε στόν Χριστό, ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Κυρίου «εἰ οὖν τό φῶς τό ἐν σοί σκότος ἐστί, τό σκότος πόσον» (Ματθ. 6, 23).
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2059 27 Φεβρουαρίου 2015
Ἀφορμή μᾶς ἔδωσε τό περιοδικό «Σκοπιά» τῆς 1.1.2015 σελ. 14-15, στό ὁποῖο ὑπάρχει ἄρθρο πού ἐπιγράφεται: «Πρέπει νά προσευχόμαστε στόν Ἰησοῦ;». Στό ἄρθρο, μεταξύ τῶν ἄλλων, τίθεται τό ἐρώτημα: «Πρέπει νά ἀπευθύνουμε τίς προσευχές μας στόν Ἰησοῦ ἤ στό Θεό».
Καί μόνο ἀπό τή διατύπωση φαίνεται γιά μιά ἀκόμη φορά πόσο ἀντιγραφικές εἶναι οἱ θέσεις τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ. Ξέχασαν(;) ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή σέ πλῆθος μαρτυριῶν της μᾶς τονίζει τήν πλέον ἀδιάψευστη πραγματικότητα, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἐκτός ἀπό τέλειος, ἀκέραιος καί ἀναμάρτητος ἄνθρωπος, εἶναι καί τέλειος Θεός.
Ἔτσι ἡ ἴδια Τόν χαρακτηρίζει. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε: «Θεός ἦν ὁ Λόγος» (Ἰωάν. 1,1), εἶναι ἰσότιμος μέ τόν Θεό Πατέρα (Ἰωάν. 5, 18. 10, 30), εἶναι «ὁ ὤν ἐπί πάντων Θεός εὐλογητός εἰς τούς αἰῶνας» (Ρωμ. 9, 5), ὡς Θεός ὁμολογεῖται καί πιστεύεται ἀπό τούς μαθητές Του (Ἰωάν. 20, 28. Τίτ. 2, 13. Α ́ Ἰωάν. 5, 20) κ.ἄ.
Πόσο τραγικό εἶναι νά ξεκινᾶς τήν παρουσίαση ἑνός ἄρθρου, νά αὐτοδιαφημίζεσαι δεκάδες χρόνια, ὅτι δῆθεν εἶσαι ὁ πιό συνεπής μελετη τής τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί ἀπό τήν πρώτη, ἤδη διατύπωση νά ἀποδεικνύεις πόσο ἄκρως ἀντιβιβλικές εἶναι οἱ ἀπόψεις σου.
Καί τό δρᾶμα εἶναι πιό τραγικό, ὅταν προσπαθοῦν νά θεμελιώσουν τήν ἄποψή τους, ὅτι δέν πρέπει οἱ Χριστιανοί νά προσεύχονται στόν Χριστό, ὅπως ἀπεγνωσμένα προσπαθεῖ νά πείσει στό ἄρθρο της ἡ ἑταιρία Σκοπιά, μέ τή συνήθη ἑρμηνευτική κακοποίηση γεγονότων καί χωρίων, γιά νά καταστήσει τόν ἰσχυρισμό της πειστικό.
Ταυτοχρόνως τό μέγεθος τοῦ δράματος εἶναι ἀσύληπτο ὅταν στό ἄρθρο γίνεται ἀναφορά σέ ἁγιογρα- φικά χωρία, τά ὁποῖα προϋποθέτουν ἐκ προοιμίου κακόδοξη ἀντίληψη περί Θεοῦ. Π.χ. μεταξύ τῶν ἄλλων χωρίων στά ὁποῖα παραπέμπει ἡ Σκοπιά περί μή προσευχῆς στόν Χριστό, εἶναι τό Φιλιπ. 4, 6. Γιά τούς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ἡ λέξη Θεός σημαίνει ἐδῶ ἀποκλειστικά τό πρόσωπο τοῦ Ἰεχωβᾶ. Γιά τούς Χριστιανούς, Θεός ἐδῶ νοεῖται ὁ Τριαδικός Θεός.
Τό ἴδιο βλέπουμε καί μέ τήν ἐπίκλη- ση τοῦ Κολ. 3, 17. Στό ἄρθρο γίνεται προτροπή γιά προσευχή μόνο στόν Θεό Πατέρα «ἀλλά, φυσικά, στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ». Ξέχασαν(;) ὅμως νά ἀναφέρουν ὅτι στό ἴδιο χωρίο ὁ Ἰησοῦς καλεῖται καί ἐδῶ «Κύριος», ἰδιότητα πού ἀποκλειστικά στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀναφέρεται στόν Γιαχβέ.
Καλεῖται καί ἐδῶ «Κύριος» ὁ Χριστός γιατί ὁ ἀπόστολος Παῦλος γνωρίζει ὅτι εἶναι ὁ Γιαχβέ, ὁ ἀποκαλυπτόμενος ἀσάρκως στήν Παλαιά Διαθήκη στούς Πατριάρχες, στούς Δίκαιους καί στούς Προφῆτες.
Ἐξάλλου βλέπουμε τό ὅτι ὁ Χριστός εἶναι Κύριος, ὁ ἀποκαλυπτόμενος Γιαχβέ στίς θεοφάνειες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί στήν Καινή Διαθήκη. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε: ὁ Γιάχ-Ἐλοχίμ τοῦ Ψαλμοῦ 67, 18 εἶναι ὁ Χριστός σύμφωνα μέ τόν ἀπόστολο Παῦλο (Ἐφεσ. 4, 8), ὁ Γιαχβέ τοῦ Ζαχαρία 11, 12- 13 πού τιμᾶται 30 ἀργύρια εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ὁ Γιαχβέ πού κατά τόν ἴδιο Προφήτη ἐκεντήθη (κεφ.12, 10), εἶναι ὁ Χριστός.
Ὁλοκληρώνοντας τήν μικρή αὐτή ἀναφορά μας, θέλουμε νά ὑπογραμμίσουμε γιά μιά ἀκόμη φορά, ὅτι καί γιά τό ἄρθρο αὐτό τοῦ περιοδικοῦ Σκοπιά καί τή θέση τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ ὅτι δέν πρέπει νά προσευχόμαστε στόν Χριστό, ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Κυρίου «εἰ οὖν τό φῶς τό ἐν σοί σκότος ἐστί, τό σκότος πόσον» (Ματθ. 6, 23).
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2059 27 Φεβρουαρίου 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου